Η πρωτιά στο Nations League εξαρτάται μόνο από τον Σκίμπε

Η πρωτιά στο Nations League εξαρτάται μόνο από τον Σκίμπε

Βασίλης Σαμπράκος Βασίλης Σαμπράκος
Η πρωτιά στο Nations League εξαρτάται μόνο από τον Σκίμπε
Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για τα καλά, αλλά και τα ανησυχητικά μηνύματα που έστειλε η Εθνική μετά το πρώτο θεαματικό 25'λεπτο στο Ταλίν και ερμηνεύει τη δημόσια στάση του Γερμανού προπονητή.

Την Εθνική έμαθα, από τα πρώτα μου χρόνια στην αθλητική δημοσιογραφία να την κρίνω, στο μέτρο που αναλογεί στον δημοσιογράφο, περίπου ως συγγενής πρώτου βαθμού. Αλλά όπως εγώ αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να στέκονται οι συγγενείς πρώτου βαθμού στην κριτική. Δεν συμφώνησα ποτέ με την επικρατούσα νοοτροπία στην δεκαετία του '90, τον καιρό που ενηλικιωνόμουν επαγγελματικά, του δημοσιογράφου – προστάτη, που ήταν καθεστώς στην αντιμετώπιση της Εθνικής ομάδας μπάσκετ. Ούτε με την νοοτροπία του μηδενισμού που επικρατούσε στα χάρτινα media της εποχής στην αντιμετώπιση της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Εμαθα να κοιτάζω την Εθνική, μια ομάδα που αγαπούσα από μικρό παιδί, από τα χρόνια που μάζευα τη μπάλα στις προπονήσεις της στο Ολυμπιακό Στάδιο, υπό το πρίσμα κάποιου που νοιάζεται. Κι όταν σε νοιάζει, κάνεις κριτική. Δεν χαϊδεύεις αυτιά. Δεν γίνεσαι χρήσιμος όταν πουλάς φτηνό πατριωτισμό με πανηγύρια στην νίκη και λιθοβολισμούς στην ήττα.

Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ.

Από αυτή την οπτική γωνία παρακολούθησα την σαββατιάτικη πρεμιέρα της Ελλάδας στο Nations League, με την προσδοκία να διακρίνω στην αγωνιστική συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών ότι αυτοί και ο προπονητής τους έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευκαιρίας που τους παρουσιάζεται για να πορευτούν σε μια βατή διαδρομή για την πρόκριση στην τελική φάση του Euro 2020. Ηταν αυτό το πρώτο που με ένοιαζε να δω στο ματς απέναντι στην Εσθονία, διότι δίχως αυτό, τη νοοτροπία, η ιστορία έχει διδάξει ότι η Εθνική δεν πάει πουθενά, αποτυγχάνει και κλείνεται σπίτι για να δει τα ματς των τελικών φάσεων από την τηλεόραση. Σε αυτό το πεδίο κρίσης ο βαθμός που πήρε η Εθνική ήταν καλός. Για ένα μεγάλο διάστημα παιχνιδιού στην συντριπτική πλειονότητά τους οι ποδοσφαιριστές έδειχναν συγκεντρωμένοι, προσηλωμένοι στην εκτέλεση του αγωνιστικού σχεδίου, έδειχναν διάθεση, έβαζαν ένταση στο παιχνίδι τους, ήταν εκεί με ψυχή, μυαλό και σώμα. Γινόταν φανερό από την αρχή, κι ας την χάλασε την εικόνα η χαλάρωση – κυρίως – του β' ημιχρόνου ότι ήθελαν να βγουν νικητές από το τερέν. Οσο άντεχαν, το πάλευαν.

Αυτό ήταν το καλύτερο νέο που αφορά συνολικά την ομάδα. Το δεύτερο καλό νέο είναι σχετικό με το αγωνιστικό σχέδιο και ειδικά τον τρόπο που προσπαθεί αυτή η ομάδα να χτίζει επιθέσεις. Η ιδέα του Μίκαελ Σκίμπε, τώρα που έχει πλημμυρίσει το ρόστερ του από ικανούς και φορμαρισμένους μεσοεπιθετικούς, να γεμίσει την ενδεκάδα με τέτοιους έχει – και – τα καλά της. Κοντά στην εμπειρική γνώση ότι ο Φορτούνης με τον Μήτρογλου μπορούν να βρεθούν με κλειστά μάτια, έρχεται η διαπίστωση ότι έχει συντονιστεί μαζί τους πλήρως ο Μάνταλος, κάτι που είχε φανεί από την προηγούμενη προκριματική φάση. Και επειδή το ίδιο είχε κάνει στο πρόσφατο παρελθόν ο Μπακασέτας και το ίδιο προσπάθησε να κάνει το Σάββατο ο Πέλκας, ο παρατηρητής μένει με την εντύπωση ότι κάνει καλά ο Σκίμπε που βάζει πίσω από τον Μήτρογλου τρεις χαφ που παίζουν και με την μπάλα αλλά και χωρίς αυτή. Οταν η Εθνική φέρνει τη μπάλα έξω από την αντίπαλη περιοχή φτάνεις να το θεωρείς βέβαιο ότι θα καταφέρει να δημιουργήσει ευκαιρία στις βραδιές που θα βρίσκονται σε τόσο καλή κατάσταση ο Μήτρογλου και ο Φορτούνης.

Υπήρξαν και επιμέρους θετικά στοιχεία. Ο προπονητής έστειλε με τις επιλογές του μήνυμα ότι θα δίνει προτεραιότητα σε ποδοσφαιριστές που είναι στο ρυθμό, δηλαδή που παίζουν βασικοί στους συλλόγους τους. Κι έδειξε το θάρρος να δώσει ντεμπούτο σε ποδοσφαιριστές στην πρεμιέρα μιας διοργάνωσης. Στον δημόσιο λόγο των ποδοσφαιριστών τόσο πριν όσο και μετά το παιχνίδι διέκρινες μια προσπάθεια να συνεχίσουν στον ίδιο τόνο που είχαν στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018. Κι εκείνος ο τόνος ήταν αδιανόητα καλύτερος συγκριτικά με τον προηγούμενο, δηλαδή με την νοοτροπία που επικράτησε στα εθνικά αποδυτήρια από το φθινόπωρο του 2014 μέχρι το καλοκαίρι του 2016.

Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά και έρχεται η στιγμή να αναφερθείς στα αρνητικά, ή, πιο σωστά, στα ανησυχητικά. Το πιο ανησυχητικό όλων δεν ήταν το ότι έσβησε η μηχανή από το 25'-30' με συνέπεια ξαφνικά μια Εθνική που έπαιζε ποδόσφαιρο της 70%-30% κατοχής και κατάφερνε με άνεση να ελέγξει απολύτως τον ρυθμό και το ίδιο το παιχνίδι να δώσει τον χώρο, την μπάλα και τον τρόπο σε έναν μετριότατο αντίπαλο για να την απειλήσει και να την ανησυχήσει. Είναι πιο ανησυχητική η διαπίστωση ότι ο προπονητής δεν βρήκε ποτέ τον τρόπο να λύσει αυτό το πρόβλημα. Κι όταν του προέκυψε ο τραυματισμός του Μήτρογλου, ο Σκίμπε χάλασε το game plan που είχε χτίσει. Ηταν λες και ο Μήτρογλου αποτελούσε το καθοριστικό ξυλάκι στο jenga που είχε δημιουργήσει ο Σκίμπε· όταν αφαιρέθηκε το επιθετικό παιχνίδι της Εθνικής κατέρρευσε, και οι ευκαιρίες δημιουργήθηκαν είτε από αντεπιθέσεις είτε από εμπνεύσεις των μεσοεπιθετικών και πάντως όχι με σχέδιο. Ο Σκίμπε έβλεπε τους Εσθονούς να χτίζουν επιθέσεις τόσο με άμεση μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση όσο και λόγω των μέτρων που κέρδιζαν στο τερέν λόγω έλλειψης πίεσης στο αμυντικό τους τρίτο και στο μεσαίο τρίτο του τερέν κι ενώ είχε πολύ χρόνο και αρκετές αλλαγές δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα. Αν απέναντι ήταν μια ομάδα με καλύτερη ομαδική τεχνική συγκριτικά με την Εσθονία, η Εθνική θα είχε υποφέρει.

Βλέποντας τον Σκίμπε να στήνεται μπροστά στην κάμερα της CosmoteTV για να δηλώσει απολύτως ικανοποιημένος από όσα είδε και πολύ αισιόδοξος για όσα θα δει στο άμεσο μέλλον από την ομάδα που δημιουργεί, σκέφτηκα ότι κράτησε αυτή τη στάση είτε επειδή θέλει να είναι προστατευτικός δημοσίως για τους ποδοσφαιριστές του, είτε διότι ένιωσε την ανάγκη να είναι επιεικής επειδή επρόκειτο για ξεκίνημα, το οποίο έκανε με αρκετούς νέους ποδοσφαιριστές. Ελπίζω όμως να μην είναι μόνο αυτό. Και εύχομαι όλα αυτά τα χαμόγελά του να πηγάζουν από το άθροισμα των θετικών στοιχείων που είδε στο Ταλίν και των στοιχείων που έχει αντιληφθεί ότι θα προσθέσουν σε αυτή την ομάδα οι παίκτες που έλειπαν. Αυτή είναι η μόνη καθησυχαστική εκδοχή. Διότι με πρόσωπο και απόδοση σαν αυτή που είχε ειδικά στο β' ημίχρονο, η Εθνική δεν βγαίνει πρώτη, κι ας είναι τόσο χαμηλά εμπόδια η Εσθονία, η Ουγγαρία και η Φινλανδία.

Με τον Φορτούνη σε αυτή την αγωνιστική και αυτή την ψυχική και πνευματική κατάσταση (ίσως το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι του στην εποχή Σκίμπε, με αξιοθαύμαστη ισορροπία), τον Μήτρογλου τόσο συντονισμένο και όλους αυτούς τους φορμαρισμένους μεσοεπιθετικούς στο ρόστερ του, ο Γερμανός χρειάζεται καλύτερη ομαδική ανασταλτική συμπεριφορά και πιο σκληρούς κεντρικούς μέσους από αυτούς που είχε χθες στο αρχικό σχήμα του για να κάνει περίπατο στο γκρουπ του Nations League. Θεωρητικώς έχει στη διάθεσή του όλα τα εφόδια για να παρουσιάσει άμεσα μια καλύτερη Εθνική και στις δύο φάσεις παιχνιδιού, δηλαδή και στο επιθετικό και στο ανασταλτικό μέρος του. Θεωρητικώς εξαρτάται μόνο από αυτόν. Διότι τόσο η νοοτροπία, δηλαδή η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, όσο και οι επιλογές για την ενδεκάδα και το αγωνιστικό σχέδιο είναι δική του ευθύνη. Στο Ταλίν ο Σκίμπε δεν ήταν σε φόρμα. Ας ελπίσουμε να αποδειχθεί ότι ήταν απλώς επηρεασμένος από την 10μηνη “αγωνιστική απραξία” του σε επίσημους αγώνες. Διότι διαφορετικά η Εθνική θα χάσει μια πρωτιά που δεν χάνεται, την οποία έχει απόλυτη ανάγκη.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.