Καλημέρες! Πορτογαλία – Γαλλία λοιπόν. Οι μεν θα επιχειρήσουν να το πάρουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι δε για τρίτη. Στο κλασικό ερώτημα «είναι δίκαιος ο τελικός;» η απάντηση, προφανώς, είναι ναι. ΟΚ, οι Πορτογάλοι η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκαν στο δρόμο τους κάποιο μεγαθήριο: Ισλανδία-Αυστρία-Ουγγαρία στον όμιλο, Κροατία στους 16, Πολωνία στους 8, Ουαλία στους 4. Αλλά και οι Γάλλοι, αν εξαιρέσουμε τους Γερμανούς, ποιούς αντιμετώπισαν; Ελβετία-Αλβανία-Ρουμανία στον όμιλο, Ιρλανδία στους 16, Ισλανδία στους 8.

Με λίγα λόγια, τα μεγάλα ονόματα που κλήθηκαν να δώσουν νωρίς «τελικούς», αποχαιρέτησαν αμέσως μετά τους «τελικούς» (η Ιταλία έπαιξε με Ισπανία στους 16 και αποκλείστηκε από τη Γερμανία στους 8, η Γερμανία πέταξε έξω Ιταλία στους 8 και έμεινε εκτός από τη Γαλλία στα ημιτελικά).

Για να είμαι ειλικρινής, έναν κρυφό πόθο για Ουαλία (αντί για Πορτογαλία) τον είχα. Τουλάχιστον στις σκέψεις που έκανα πριν από τον ημιτελικό. Κατά τη διάρκεια, όμως, του αγώνα αλλά και μετά τα όσα ακολούθησαν, τελικά δεν με χαλάει που οι Πορτογάλοι είναι στον τελικό. Ημουν από τους υποστηρικτές του Σάντος όταν ήταν στον πάγκο της Εθνικής μας και στις φορές που δέχθηκε έντονη κριτική. Δεν τον θεωρώ κορυφαίο προπονητή, τον θεωρώ όμως εξαιρετικό σε συγκεκριμένα πράγματα. Οι δηλώσεις του για την Ελλάδα μετά τη νίκη επί της Ουαλίας, τη στιγμή που είχε βγάλει εκατομμύρια Πορτογάλους στους δρόμους, αποδεικνύουν ότι ο τύπος είναι ωραίος.

Δεν έχει βγάλει μάτια με την απόδοσή της η Πορτογαλία ως τώρα. Ισως η γνωστή συντηρητική προσέγγιση των αγώνων από πλευράς Σάντος, να μην έχει δώσει την δυνατότητα σε παίκτες με ποιότητα από τη μέση και μπροστά, να αναπτύξουν το ταλέντο τους. Το θέμα, όμως, είναι ότι ο έμπειρος προπονητής έχει καταφέρει να φτιάξει ένα καλοδουλεμένο σύνολο. Οταν ο ίδιος ο Ρονάλντο σε δηλώσεις του λέει ότι η ομάδα είναι πάνω απ' όλα, καταλαβαίνει κανείς ότι ο Σάντος έχει δουλέψει πολύ στον τομέα ψυχολογία. Εξάλλου, ο στόχος επετεύχθη, η Πορτογαλία είναι στον τελικό, αυτό είναι που μετράει. Και όχι αν παίζει μπάλα ή όχι.

Το χουμε ξαναπεί, μιλάμε για Εθνικές ομάδες. Δεν είναι πολλές οι Εθνικές ομάδες που συνδυάζουν αποτέλεσμα και θέαμα. Ειδικά όταν μιλάμε για Ευρώπη. Κοτζάμ Ιταλία έχει δημιουργήσει μία από τις πιο βαριές φανέλες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, χωρίς (σχεδόν) ποτέ να έχει παίξει μεγάλη μπάλα. Λέμε για την Πορτογαλία, αλλά μήπως οι Γάλλοι έχουν παίξει καμιά μπαλάρα ως τώρα; Δεν νομίζω... Εξαίρεση μόνο το πρώτο ημίχρονο με την Ισλανδία.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, λέγαμε τις προάλλες ότι ο Ντεσάμπ ήταν τυχερός που στο ματς με την Ισλανδία δεν θα είχε τους τιμωρημένους Καντέ και Ραμί. Λόγω αυτών των απουσιών, άλλαξε το σύστημα σε 4-2-3-1 (από 4-3-3) και είδαμε μια πολύ καλύτερη Γαλλία. Πήρε πλάτος στο γήπεδο, βρήκε χώρους ο Πογκμπά και οι Γάλλοι έκαναν απέναντι στην Ισλανδία την καλύτερη φετινή τους εμφάνιση. Του βγήκε του Ντεσάμπ και κατέβασε την ίδια ακριβώς ενδεκάδα και στον ημιτελικό με τη Γερμανία, παρά τις επιστροφές των Ραμί, Καντέ.

Ο Ουμτιτί δεν είναι έμπειρος, αλλά είναι πιο γρήγορος από τον Ραμί και – διάολε – δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερος. Ο δε Σισοκό, που μπήκε στην ενδεκάδα αντί του Καντέ, μπορεί να μην είναι ο σούπερ ποιοτικός παίκτης, αλλά απέναντι στη Γερμανία έκανε πολύ καλό ματς ανασταλτικά, βοηθώντας πολύ τον μπακ Σανιά, στην πλευρά του. Ειδικά από το 30' και μετά. Η Γαλλία στο πρώτο ημίχρονο πιέστηκε πολύ, δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα και ίσως αν δεν υπήρχε το πέναλτι στο τέλος του 45λεπτου, το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό.

Το γκολ άλλαξε τα δεδομένα, η Γαλλία στο δεύτερο ημίχρονο ανέβασε στροφές, ο Γκριζμάν ήταν κυριολεκτικά παντού και όταν χρειάστηκε φρέσκα πόδια και τρεξίματα έκανε το αυτονόητο ο Ντεσάμπ: έβγαλε τον αρνητικό Παγιέ (δεν βοηθούσε όσο έπρεπε ανασταλτικά στην πλευρά του και ο Κίμιχ έκανε ό,τι ήθελε από τα δεξιά) και έβαλε τον Καντέ. Μπορεί τον Ντεσάμπ να μην τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση, αλλά την Πέμπτη το διαχειρίστηκε καλά το ματς, το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν μια χαρά ματσάκι, ωραίος ρυθμός, το απολαύσαμε.

Ακολουθήστε μας στο Instagram

Πάμε στα του τελικού. Θέλω Γαλλία, την είχαμε αναφέρει πριν από την έναρξη του Euro ως το νούμερο 1 φαβορί για κατάκτηση. Εξάλλου, μην ξεχνιόμαστε, στο Παρίσι έχουν δύο στις δύο κατακτήσεις μεγάλων διοργανώσεων. Από την άλλη, η Πορτογαλία θα βρεθεί για 2η φορά σε τελικό Euro, ο πρώτος συνδυάστηκε με τη μεγαλύτερη έκπληξη, το 2004, με την κατάκτηση του τροπαίου από την δική μας Εθνική. Είναι τεράστιο το κίνητρο και για τους δύο, δεν περιμένω ρίσκα και δεν αποκλείω την παράταση.

Δίνω ένα μικρό προβάδισμα στους Γάλλους, μικρότερο όμως απ' αυτό που δίνουν οι μπουκ. Από την άλλη, όμως, αρκετά πιθανό είναι το σενάριο ο νικητής να κριθεί στην παράταση ή στα πέναλτι. Ή, για να το πω καλύτερα, αν ο νικητής κριθεί στο 90λεπτο πιστεύω θα το πάρει η Γαλλία, αν όμως πάει μετά το 90λεπτο, επικρατέστερη βλέπω την Πορτογαλία.