Από τη στιγμή που ο Μπάντι σφύριξε την λήξη του αγώνα στο «Μπαλαΐδος», όπου ο Παναθηναϊκός γνώρισε την ήττα από την Θέλτα με 2-0, το κυρίαρχο θέμα συζήτησης μεταξύ των φίλων του «τριφυλλιού» και όχι μόνο, είναι το κατά πόσο ο Αντρέα Στραματσόνι θα μπορούσε να είχε φρεσκάρει την ομάδα του, προκειμένου να γλιτώσει το... σκάσιμο στο τέλος.

Αν δηλαδή θα μπορούσε να είχε κάνει αλλαγές πριν το 80ο λεπτό, προκειμένου να δώσει δυνάμεις στους «πράσινους» που βρίσκονταν στον αγωνιστικό, για να αντέξουν την πίεση που άρχισαν να ασκούν οι γηπεδούχοι στο φινάλε της αναμέτρησης.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το βασικό στοιχείο, το οποίο δεν είναι άλλο από τις επιλογές που είχε στον πάγκο του Ιταλός τεχνικός. Εκεί λοιπόν υπήρχαν οι εξής 6 ποδοσφαιριστές (με εξαίρεση φυσικά τον Κοτσόλη): Ο Χουχούμης, ο Μαρινάκης, ο Ρινάλντι, ο Στάικος, ο Εμποκού και ο Ευαγγέλου.

Όλοι τους είναι νεαροί παίκτες, με μεγαλύτερο σε ηλικία τον 24χρονο Κονγκολέζο μεσοεπιθετικό. Κάτι που σημαίνει οτι θα μπορούσαν να συναγωνιστούν σε φυσική κατάσταση τους Ισπανούς, όμως από την άλλη σε όλους έλειπε ένα βασικό χαρακτηριστικό, το οποίο στην φιλοσοφία του 40χρονου προπονητή παίζει καθοριστικό ρόλο. Αυτό δεν είναι άλλο από την εμπειρία, κάτι που φάνηκε και από τον καταρτισμό της εντεκάδας, όπου επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον Λουντ στην αριστερά πλευρά, από τον Χουχούμη που είναι πιο εξοικειωμένος με αυτή την θέση.

Με εξαίρεση τον Εμποκού, ο οποίος στο Βίγκο έπαιξε τον 20ο του αγώνα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ουδείς άλλος έχει παραστάσεις από τέτοια ματς. Μόνο ο Χουχούμης είχε 2 συμμετοχές, αλλά ο αριθμός αυτός προφανώς και είναι πολύ μικρός, προκειμένου να αλλάξει το status του για έναν αγώνα που είχε πάρει... φωτιά στα τελευταία λεπτά.

Αν υπήρχε μία θέση, η οποία «φώναζε» οτι χρειαζόταν αλλαγή, αυτή ήταν του αριστερού μπακ χαφ. Του Λουντ δηλαδή, με τον Χουχούμη, καθώς ο Φιλανδός, ο οποίος έτσι και αλλιώς δεν είναι γρήγορος, είχε αρχίσει να μένει από δυνάμεις. Μέχρι το 84ο λεπτό όμως, που έχασε τον Βας, ο οποίος έβγαλε την ασίστ στον Γκουιντέτι, δεν αντιμετώπιζε ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς είτε μόνος του, είτε με τις βοήθειες των στόπερ, οι προσπάθειες της Θέλτα, κόβονταν.

Ο Κουλιμπαλί, ο Μολέντο, ακόμη και ο Ιμπάρμπο υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να είχαν γίνει αλλαγή, αν υπήρχαν στον πάγκο ο Μέστο, ο Ιβανόφ ή ο Λέτο. Από τη στιγμή όμως που έλειπαν και ο Παναθηναϊκός συνέχιζε να φτιάχνει φάσεις επιθετικά και να μην αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα αμυντικά, έχει εξήγηση η απόφαση του Αντρέα Στραματσόνι να πορευτεί μέχρι εκείνο το σημείο με την ίδια εντεκάδα.

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως στο Αγρίνιο, οι αλλαγές (Βιγιαφάνιες, Εμποκού, Ρινάλντι) που πέρασε στον αγωνιστικό χώρο ο Ιταλός τεχνικός, είχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί ο Παναθηναϊκός να αυξήσει την πίεση που είχε αρχίσει να ασκεί στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, αποσυντονίστηκε πλήρως με αποτέλεσμα να αφήσει δύο βαθμούς στην έδρα του Παναιτωλικού.