Η Αργεντινή ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την Βενεζουέλα στα προημιτελικά του επετειακού Κόπα Αμέρικα και η φετινή της παρουσία είναι συνυφασμένη με μια πόλη, το Ροζάριο.

Στην πρεμιέρα της η ομάδα του Τάτα Μαρτίνο επικράτησε με 2-1 της Χιλής με τα δύο γκολ να προέρχονται από τους Ντι Μαρία και Μπανέγα, δύο παιδιά γέννημα θρέμμα του Ροζάριο, ενώ κόντρα στον Παναμά, το σπουδαιότερο προϊόν της πόλης, πίσω μόνο από τον Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, Λιονέλ Μέσι, σημείωσε χατ τρικ.

Η εξάρτηση από το Ροζάριο

Πλέον δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι η Εθνική Αργεντινής έχει πλήρη εξάρτιση από το Ροζάριο. Και πως να μην έχει όταν ο προπονητής της προέρχεται από εκεί, όταν ο καλύτερός της παίκτης έχει γεννηθεί εκεί, ενώ βασικά στελέχη της ενδεκάδας και αστέρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όπως οι Ντι Μαρία, Μπανέγα, Μασεράνο και Λαβέτσι έκαναν τα πρώτα τους βήματα στις ομάδες της πόλης.

Το Ροζάριο είναι η μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας του Σάντα Φε στην κεντρική Αργεντινή και αριθμεί 1.2 εκατ. κατοίκους. Δύο είναι οι ομάδες της πόλης, η Νιούελς Ολντ Μπόις και η Ροζάριο Σεντράλ με τα ντέρμπι τους να είναι τα πιο μισητά μετά από αυτό της Μπόκα με την Ρίβερ. Την τελευταία πενταετία τόσο η Νιούελς όσο και η Ροζάριο έχουν αφήσει το στίγμα τους στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο.

Η Νιούελς με τον Μαρτίνο στο πάγκο κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2013, ενώ έφτασε μια ανάσα από το Κόπα Λιμπερταδόρες αλλά αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την Ατλέτικο Μινέιρο. Από την πλευρά της η Ροζάριο Σεντράλ αναγεννήθηκε από τις στάχτες της αφήνοντας πίσω της τον εφιάλτη της β' κατηγορίας και με την σημαία του συλλόγου, Εδουάρδο Κοουδέτ, να φτιάχνει μια υπέροχη ομάδα έφτασε μια ανάσα από το νταμπλ το 2015.

Η άνοδος των δύο ομάδων της πόλης είχε ως αποτέλεσμα την ανάδειξη σπουδαίων ποδοσφαιριστών που με την σειρά τους αποτελούν την ελπίδα των φίλων της «αλμπιτσελέστε» ότι θα βάλει επιτέλους τέλος στην ανομβρία 23 ετών χωρίς έναν μεγάλο τίτλο. Και η εξάρτηση της εθνικής Αργεντινής από το Ροζάριο δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη στα δύο πρώτα ματς στο επετειακό Κόπα Αμέρικα.

Στην πρεμιέρα η Αργεντινή αντιμετώπισε την κάτοχο του τροπαίου Χιλή στην Σάντα Κλάρα και η νίκη με 2-1 είχε την σφραγίδα του Ροζάριο. Ένας «λεπρός», ο Έβερ Μπανέγα, τροφοδότησε τον «κανάγια» Ντι Μαρία για το 1-0, πριν οι δυο τους αλλάξουν ρόλους για το δεύτερο γκολ, ενώ την ίδια ώρα ο Χαβιέρ Μασεράνο (ο οποίος έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στο γνωστό αθλητικό σχολείο Ρενάτο Τσεζαρίνι του Ροζάριο) εξουδετέρωνε τα χαφ της Χιλής.

Στο δεύτερο ματς, αυτή την φορά κόντρα στον Παναμά ξανά το Ροζάριο ήταν στις επάλξεις. Αρχικά ο Ντι Μαρία ετοίμασε το πρώτο γκολ για τον Οταμέντι, και στη συνέχεια ανέλαβε δράση ο πιο διάσημος ροζαρίνο της υφηλίου, ο Μέσι ο οποίος μέσα σε 20 λεπτά σημείωσε χατ τρικ και οδήγησε την Αργεντινή σε ευρεία νίκη με 5-0.

Ακόμα και στο τρίτο ματς κόντρα στην Βολιβία το οποίο ήταν βαθμολογικά αδιάφορο, άλλος ένας παίκτης από την επαρχία του Σάντα Φε, ο Εζέκιελ Λαβέτσι, χρίστηκε σκόρερ.

Το μέλλον προμηνύεται λαμπρό

Μπορεί οι αντίπαλοι μέχρι στιγμής να μην είναι τοπ επιπέδου, αλλά με βάση την σύνθεση και τα χαρακτηριστικά της τωρινής Αργεντινής δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι η ομάδα θα ήταν μια σκιά του εαυτού της αν από το ρόστερ έλειπαν οι ποδοσφαιριστές από την δεύτερη μεγαλύτερη αστική περιοχή της χώρας.

Στους τέσσερις βασικούς, αν προσθέσει κανείς και τους αναπληρωματικούς Λαβέτσι και Ντε Γκουζμάν (δεύτερος τερματοφύλακας), αλλά και τον Γκαράι ο οποίος έμεινε εκτός λόγω τραυματισμού, καταλαβαίνει κανείς ότι πλέον ότι το Ροζάριο είναι η ποδοσφαιρική πρωτεύουσα της Αργεντινής κλέβοντας τα πρωτεία από το Μπουένος Άιρες.

Και το καλύτερους για τους «γκαούτσος» είναι το γεγονός ότι η διαδικασία παραγωγής δεν σταματάει. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, οι Ικάρντι και Κορέα θα ηγηθούν της Ολυμπιακής ομάδας, ενώ το δίδυμο της Ροζάριο Σεντράλ, Φράνκο Τσέρβι και Τζιοβάνι Λο Σέλσο ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τα βήματα του Ντι Μαρία σε Μπενφίκα (ο πρώτος) και Παρί Σεν Ζερμέν (ο δεύτερος) και να ανοίξουν την πόρτα της εθνικής.

Η σημερινή γενιά της «αλμπιτσελέστε» μεγάλωσε σχεδόν μαζί σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων και όπως θυμάται ο Μπανέγα από μικροί στην πόλη γινόταν χαμός για τον Μέσι και τους υπόλοιπους που θα τον ακολουθήσουν.

«Ήμουν σε μια μικρότερη ομάδα της Νιούελς, αλλά ο πατέρας μου ήταν ο προπονητής της ηλικιακής ομάδας του 87 στην οποία αγωνιζόταν ο Μέσι και συνηθίζαμε να παίζουμε αρκετά συχνά μαζί τους. Ήταν βέβαια, χάσιμο χρόνου, αφού μας έκανε όλους να φαινόμαστε ηλίθιοι. Παρότι ήταν μικροκαμωμένος και η φανέλα σχεδόν τον σκέπαζε, έκανε τα πάντα να φαίνονται τόσο απλά», ανέφερε πρόσφατα ο νέος άσος της Ίντερ.

​

Η αλληλεγγύη της πόλης και στην ομάδα

Το Ροζάριο είναι από τις πόλεις που έχουν επηρεαστεί περισσότερο από τις άλλες από την κρίση που χτύπησε την Αργεντινή. Η πόλη ήταν ένα από τα βιομηχανικά κέντρα της Αργεντινής και την δεκαετία του 90' ήρθαν τα πρώτα χτυπήματα με το κλείσιμο εργοστασίων. «Το μόνο που είχε απομείνει ήταν υγρή λάσπη. Πραγματικά ήταν μια δύσκολη κατάσταση», προσθέτει ο Μπανέγα.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της τωρινής ομάδας της Αργεντινής είναι ότι δεν υπάρχουν ντίβες και το εμείς μπαίνει πάνω από κάθε εγώ, ενώ το γεγονός ότι υπάρχουν αυτές οι κοινές και δύσκολες εμπειρίες από την παιδική ηλικία έχει φέρει μια αξιοθαύμαστη αλληλεγγύη μεταξύ των διεθνών.

Το σίγουρο είναι ότι η πόλη του Ροζάριο αποτελεί πλέον το νέο αιμοδότη της εθνικής Αργεντινής και όπως δείχνουν τα πράγματα θα συνεχίσει να παίζει τον δικό της ρόλο στην διαμόρφωση του ρόστερ της «αλμπιτσελέστε» με τους Αργεντίνους να ελπίζουν ότι η επιρροή αυτή θα φέρει και τα ανάλογα αποτελέσματα. Άλλωστε 23 χρόνια χωρίς μεγάλο τίτλο είναι πάρα πολλά για τα παιδιά του Ντιέγκο.