Ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής μας ομάδας και νυν... μεγάλος και τρανός Ιταλός, καθοδηγητής της ομάδας – τρένου δίχως φρένα στο Λέστερ, έχει μπροστά του την τεράστια ευκαιρία κατάκτησης της κορυφής της Πρέμιερ Λιγκ.

Έπειτα και από το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου, έχοντας παίξει 25 αγωνιστικές στο τρέχον πρωτάθλημα, ο Ρανιέρι έχει τις «αλεπούδες» στο ρετιρέ κι όχι μόνο αυτό, η δεύτερη, Τότεναμ, έχει απόσταση πέντε βαθμών και οι ποδοσφαιριστές των πρωτοπόρων βγάζουν ξανά ενέργεια σε αυτό το κρισιμότατο σημείο της αγωνιστικής περιόδου.

Ήταν ωραία εκείνη η Φιορεντίνα...

Τη σεζόν 1995-1996, όταν τότε βρισκόταν στην τεχνική ηγεσία της Φιορεντίνα, αρχές Φεβρουαρίου ήταν στο πρώτο σκαλί της βαθμολογίας της Serie A, όμως, οι «βιόλα» ολοκλήρωσαν τη χρονιά στην 4η θέση... Ο Ρανιέρι πιστώθηκε τη σταθερότητα της ομάδας, έχοντας τον εκπληκτικό Γκαμπριέλ Μπατιστούτα στην κορυφή της επίθεσης, τον αρτίστα Ρουί Κόστα, αλλά και τον εξαιρετικό Φρανσέσκο Μπαϊάνο.

Τον Απρίλιο του '96 η ομάδα ήταν πίσω από τη Μίλαν με έναν βαθμό έπειτα από ένα αήττητο σερί 15 αγώνων, όμως, ήρθε ήττα (4-0) από τη Λάτσιο και η Φιορεντίνα... κλάταρε, στερεύοντας από δυνάμεις και ιδέες. Έχασε τα πέντε από τα τελευταία εννέα ματς και το όνειρο «έσβησε»...

Με ψηλά το κεφάλι στη Βαλένθια

Τον Φλεβάρη του '99 διεκδικούσε ξανά τίτλο, αυτή τη φορά όμως στην Ισπανία, έχοντας αναλάβει τη Βαλένθια. Τέτοιες μέρες πριν από 17 χρόνια στις «νυχτερίδες», βρισκόταν στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, όμως ξανά μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος, η ομάδα του Ιταλού υποχώρησε στην 4η. Με τους Κλαούντιο Λόπεθ και Γκάιθκα Μεντιέντα στο ρόστερ, κυνηγούσε τη Μπαρτσελόνα, από την οποία απείχε μόλις έναν βαθμό η Βαλένθια όταν βρισκόταν στο δεύτερο «σκαλί», όμως εν τέλει η διαφορά από την κορυφή έφτασε στους 11 πόντους.

Βέβαια, ο Ρανιέρι μπορεί να πιστωθεί από τη θητεία του στον ισπανικό σύλλογο την κατάκτηση του Κυπέλλου, την επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έπειτα από 30 χρόνια και τη συμμετοχή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η φετινή του, Λέστερ, θυμίζει σε πολλά στον τρόπο παιχνιδιού εκείνη τη Βαλένθια...

Καλά τα χρήματα, ήθελε όμως χαρακτήρα

Περνώντας από την Τσέλσι, ο νυν κόουτς των «αλεπούδων» τερμάτισε στη 2η θέση τη σεζόν 2003-2004, διεκδικώντας μεν το πρωτάθλημα, όμως δεν ήταν τόσο «καραμπινάτη» περίπτωση. Με τον Αμπράμοβιτς στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και με παίκτες όπως οι Ερνάν Κρέσπο, Ντάμιεν Νταφ, Τζο Κόουλ και Κλοντ Μακελελέ, η Τσέλσι άρχισε να γίνεται μια μεγάλη δύναμη στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε τη σεζόν ως φαβορί για το πρωτάθλημα, όμως, η αποτυχία χρεώθηκε στην έλλειψη σωστής νοοτροπίας.

Οι «μπλε» δεν είχαν χτίσει ακόμα χαρακτήρα και χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν μια ήττα από την Άρσεναλ με σκορ 2-1 τον Φεβρουάριο του 2004, παρά το γεγονός πως η ομάδα του Ιταλού τεχνικού είχε προηγηθεί με τον Γκούντγιονσεν. Η νίκη σε αυτό το ματς θα μείωνε την απόσταση από το ρετιρέ στους τρεις βαθμούς, ωστόσο, ήρθε ποτέ. Στα τελευταία εφτά ματς, μόλις δύο φορές πήραν το «τρίποντο» οι Λονδρέζοι. Η 2η θέση, ωστόσο, ήταν η ψηλότερη της ομάδας για τα τελευταία 49 χρόνια τότε...

Πίεση και τσακωμοί τον «λύγισαν»

Επόμενη προσπάθεια για τίτλο, στη Γιουβέντους, την αγωνιστική περίοδο 2008-2009. Αρχές Φλεβάρη στη 2η θέση, Μάιο στην ίδια... Ικανότητες υπήρχαν, ελπίδες υπήρχαν, βάσεις υπήρχαν, όμως, αυτό που δεν υπήρχε και μάλλον δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ οι οπαδοί της Γιουβέντους, ήταν η απουσία φιλοδοξίας... Οι προσδοκίες ήταν τέτοιες που ο κόσμος της ομάδας ήθελε να τη δει στην κορυφή παρά το γεγονός πως ο σύλλογος είχε επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία πριν από μόλις δύο χρόνια έπειτα από την όλη περιπέτεια με το Calciopoli και τον υποβιβασμό.

Ο Ρανιέρι θεώρησε τη δεύτερη θέση θετική κατάληξη στη χρονιά, η αλήθεια ήταν ότι θα μπορούσε να έχει αποτελέσει ικανοποιητικό φινάλε στην κούρσα εκείνου του πρωταθλήματος, Τσακώθηκε με τους Ντελ Πιέρο και Τρεζεγκέ, αποκτήθηκε ο Καναβάρο δίχως την εισήγηση του προπονητή και δύο ματς πριν από την ολοκλήρωση της σεζόν, απολύθηκε.

Πιο κοντά από ποτέ στο όνειρο

Ξανά Ιταλία, αλλά αυτή τη φορά Ρόμα, το 2010. Στην ομάδα που αγαπούσε από μικρό παιδί έκανε τα πάντα για να κατακτήσει μαζί της το πρωτάθλημα. Με 24 ματς δίχως ήττα και στην κορυφή τέσσερις αγωνιστικές πριν από το φινάλε, το όνειρο είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά για τους Ρωμαίους και τον τότε προπονητή τους, Προσελήφθη έπειτα από τα δύο πρώτα ματς εκείνης της σεζόν και παρά το μέτριο ξεκίνημα, από κάποιο σημείο κι έπειτα η ομάδα άρχισε να ρολάρει... Στο ντέρμπι της Αιώνιας πόλης κόντρα στη Λάτσιο, τον Απρίλιο, αντικατέστησε στο ημίχρονο τους Τότι και Ντε Ρόσι, όμως το πλάνο απέφερε καρπούς και ήρθε νίκη με σκορ 2-1.

Ο Πατσίνι, όμως, ήταν εκείνος που θα γκρέμιζε ολόκληρη την προσπάθεια που είχε κάνει η Ρόμα... Οι «τζιαλορόσι», αν και προηγήθηκαν σε παιχνίδι απέναντι στην Ουντινέζε, τα έκαναν μαντάρα στο δεύτερο ημίχρονο και τα πάντα χάθηκαν, με την Ίντερ να κάνει το 5x5 στα τελευταία παιχνίδια της και να κατακτά το Scudetto με διαφορά δύο βαθμών. Το σύνολο του Ρανιέρι, ηττήθηκε και στον τελικό του Κυπέλλου.

Κατάσταση που δεν επέτρεπε τον πρωταθλητισμό

Τελευταία απόπειρα για κορυφή, τη σεζόν 2013-2014 στον πάγκο της Μονακό. Ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ διέθεσε έναν... σκασμό χρήματα για να πάρει στο Πριγκιπάτο τους Φαλκάο, Χάμες Ροντρίγκες και Ζοάο Μουτίνιο παρά το γεγονός πως η άνοδο από τη Ligue2 ήταν ακόμα πολύ... φρέσκια. Πάλι προσδοκίες και πολύ υψηλές απαιτήσεις, στις οποίες δεν κατάφερε ν' ανταποκριθεί ο Ρανιέρι. Είχε ως άλλοθι, ωστόσο, την απόλυτη κυριαρχία της Παρί Σεν Ζερμέν, έχοντας δηλώσει μάλιστα πως «η Παρί μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα και με τη δεύτερη ομάδα της... Ας ελπίσουμε ν' αφήσει τίποτα βαθμούς και για εμάς».

Το -3 από την πρώτη θέση στα τέλη Ιανουαρίου άνοιξε πολύ όταν οι Αμπιντάλ και Καρβάλιο άρχισαν να ... δείχνουν την ηλικία τους στην άμυνα, οι Φαλκάο και Τουλαλάν τραυματίστηκαν, οι Οκάμπος και Ριβιέρ κουράστηκαν... Η σεζόν τελείωσε με τον Ρανιέρι να δηλώνει ότι πιθανότατα δεν είχε ποτέ τη στήριξη του ιδιοκτήτη και ότι ο γαλλικός σύλλογος βρισκόταν σε χέρια ανθρώπων που δεν ήξεραν ακριβώς πως να τον «τρέξουν» για να κάνει πρωταθλητισμό. Φεύγοντας, μάλιστα, χάρισε κι ένα τεράστιο μέρος της αποζημίωσής του για να μην έχει άλλα μπλεξίματα με την ομάδα...