Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη σχέση όταν μιλάει κανείς για την Τσέλσι και τον Ζοσέ Μουρίνιο.

Ο «special one» έχει γράψει τη δική του ιστορία και το 2013 που επέστρεψε στο αγαπημένο του Λονδίνο και το «μπλε» σπίτι του, άπαντες πίστεψαν ότι ξεκίνησε μια νέα δυναστεία στην Πρέμιερ Λιγκ...

Οι οπαδοί της ομάδας συνεχίζουν να τον αποθεώνουν και να του δείχνουν έμπρακτα τη στήριξή τους όπως το έκαναν το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στο «King Power Stadium» στο ματς με τη Λέστερ, όμως, η νέα ήττα και το σοβαρό ενδεχόμενο παρουσίας στην επικίνδυνη ζώνη μόλις λίγους μήνες μετά την άνετη κατάκτηση του τίτλου από τους ίδιους παίκτες που φέτος δεν αποδίδουν, δείχνουν σημάδια ανάγκης για αλλαγή...

Τα 55 εκατ.ευρώ τα οποία ενδεχομένως να χρειαστούν για την αποζημίωση του Ζοσέ Μουρίνιο σε περίπτωση απόλυσής του αποτελούν αυτή τη στιγμή έναν από τους μεγαλύτερους παράγοντες που ο Αμπράμοβιτς αποφασίζει να συνεχίσει μαζί του πέρα από την προσωπική τους σχέση που διορθώθηκε έπειτα από τον τρόπο που οι δύο πλευρές είχαν ολοκληρώσει τη συνεργασία τους, πίσω στο 2007.

Η αλήθεια, πάντως, είναι πως όταν η Τσέλσι έχει αλλάξει προπονητή σε προχωρημένο στάδιο μέσα στην αγωνιστική περίοδο (καλή ώρα όπως έχει προκύψει φέτος το ζήτημα), καταφέρνει να πανηγυρίσει τίτλους!

Όταν ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι απομακρυνόταν από τον πάγκο των «μπλε», τον Φεβρουάριο του 2009 για να προσληφθεί με τη μορφή υπηρεσιακού κόουτς ο Γκους Χίντινκ, η ομάδα έφτασε στο φινάλε εκείνης της αγωνιστικής να πανηγυρίσει το Κύπελλο της χρονιάς, με το 2-1 επί της Έβερτον στον μεγάλο τελικό...

Οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις αλλαγής προπονητή και επιτυχίας από τον λονδρέζικο σύλλογο, ήταν φυσικά τα δύο ευρωπαϊκά τρόπαια στα... καπάκια, το 2012 και το 2013. Με τον Αντρέ Βίλας - Μπόας να μην μπορεί ν' αντέξει τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες στην Τσέλσι, τους παίκτες να επαναστατούν εναντίον του και να δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν τον ήθελαν στην ομάδα από τη στιγμή που ήθελε ν' αλλάξει τα πάντα και δεν σεβόταν ούτε τους παλιούς, ανέλαβε το «τιμόνι» ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο τον Μάρτιο του 2012, έφερε τούμπα την κατάσταση στη ρεβάνς των προημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Νάπολι και η Τσέλσι έφτασε στο θαύμα του Μονάχου με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και του Κυπέλλου Αγγλίας στον τελικό με τη Λίβερπουλ!

Τελευταίο παράδειγμα επί εποχής Αμπράμοβιτς στην ιδιοκτησία της ομάδας, αυτό του 2013, με τον Μπενίτεθ που ναι μεν δεν τον ήθελε ο κόσμος, όμως ο Ισπανός κόουτς, σε λίγους μήνες θητείας στην τεχνική ηγεσία της Τσέλσι κατάφερε να την κάνει μια από τις ελάχιστες ομάδες που έχουν καταφέρει να πάρουν το Γιουρόπα Λιγκ σε back to back κατακτήσεις των ευρωπαϊκών τροπαίων, έπειτα από αυτό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Ο Ντι Ματέο, παρά τον θρίαμβο με το Τσάμπιονς Λιγκ δεν τα κατάφερε τη σεζόν 2012-2013, αντικαταστάθηκε τον Νοέμβριο εκείνης της ποδοσφαιρικής χρονιάς και ο Μπενίτεθ συνέχισε το έργο του φτάνοντας μέχρι τον τελικό του Άμστερνταμ και το 2-1 επί της Μπενφίκα με γκολ του Ιβάνοβιτς στο φινάλε.

Γυρίζοντας το χρόνο λίγο πιο πίσω από την ημέρα που ο Αμπράμοβιτς πήρε τις μετοχές της Τσέλσι, αλλά παραμένοντας στην σύγχρονη ιστορία των «μπλε», θα βρούμε και την περίπτωση Ρουντ Γκούλιτ - Τζιανλούκα Βιάλι.

Ο Ολλανδός είχε αναλάβει πριν το καλοκαίρι του 1996, αλλά τον Φεβρουάριο του 1998 αποτέλεσε παρελθόν από τον σύλλογο, με τον Τζιανλούκα Βιάλι να παίρνει τη θέση του στην άκρη του πάγκου ως παίκτης - προπονητής και να γίνεται ο πρώτος Ιταλός κόουτς στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ μάλιστα, τότε, ήταν και ο νεότερος προπονητής που κατακτά διοργάνωση της UEFA με το Κύπελλο Κυπελλούχων, σε ηλικία 33 ετών και 308 ημερών!

Εκτός από το ευρωπαϊκό, πήρε και το Λιγκ Καπ!