1220 ημέρες. Τόσες διήρκησε η θητεία του Μπρένταν Ρότζερς στον πάγκο των «κόκκινων» του Μέρσεϊσαϊντ. Τίτλος δεν ήρθε για την ομάδα. Ούτε ένας. Με τα όσα βίωσαν οι οπαδοί του συλλόγου, αλλά και η ίδια η ομάδα στα τρία χρόνια και κάτι μήνες που ο Βορειοϊρλανδός ήταν «καπετάνιος» του... καραβιού, μάλλον πέρασε σε δεύτερη μοίρα η απώλεια όλων των τίτλων. Όσο κι αν πόνεσε τη σεζόν 2013-2014, όσο κι αν ξαναπόνεσε και προκάλεσε τις πρώτες... φωνές για την αλλαγή πέρυσι, μετά τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Μια ομάδα όνειρο, μια ομάδα που όλοι την έβλεπαν και τη χαίρονταν, μια ομάδα που το 2014 ήθελαν όλοι να τη δουν δίκαια πρωταθλήτρια, κατέρρευσε και μέσα σε κάτι παραπάνω από έναν χρόνο, έφτασε στην κακομοιριά...

Μετά τον Σουάρες... το χάος

Ο Λουίς Σουάρες ήταν ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους η Λίβερπουλ τη σεζόν 2013-2014 έφτασε κοντά στο όνειρο της κατάκτησης του πρώτου της πρωταθλήματος μετά το 1990. Αυτός ο... διαολεμένος Ουρουγουανός σε κάθε ματς έκανε άνω – κάτω κάθε άμυνα, σκόραρε ακατάπαυστα και ήταν τρομερά πολύτιμο «όπλο» για την ομάδα του Μπρένταν Ρότζερς. Το πως εξελίχθηκε η χρονια είναι γνωστό με το γλίστρημα του Τζέραρντ, το 3-3 στην έδρα της Κρίσταλ Πάλας και την ταφόπλακα στο όνειρο... Ο Σουάρες έφυγε το καλοκαίρι του 2014 για να παίξει στη Μπαρτσελόνα και να εκπληρώσει τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά του όνειρα, έχοντας κλάψει με λυγμούς και πόνο για την αποτυχημένη προσπάθεια της κατάκτησης του τίτλου με τη Λίβερπουλ. Ό,τι επακολούθησε στην αναδιάρθρωση του ρόστερ, ήταν ένα τεράστιο λάθος. Παίκτες που δεν πρόσφεραν ποτέ. Ποσά που δεν δικαιολογήθηκαν ποτέ στο χορτάρι. Αγωνιστικά πλάνα που... δεν έβγαιναν στον Ρότζερς, απόσυρση Τζέραρντ, πώληση Ραχίμ Στέρλινγκ.

Αν και οι... στραβές προσθήκες είχαν ξεκινήσει έναν χρόνο νωρίτερα, όταν κάποιοι Ιάγο Άσπας, Τιάγκο Ιλόρι και Λουίς Αλμπέρτο προσπάθησαν να φορέσουν τη φανέλα του συλλόγου δίχως να την τιμήσουν, ενώ ακολούθησαν παίκτες όπως οι Ρίκι Λάμπερτ (από μικρός Λίβερπουλ, αλλά δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα ήθελε), Λάζαρ Μάρκοβιτς (ουδέποτε έπεισε και έδειξε αυτά που περίμεναν στην ομάδα), Ντέγιαν Λόβρεν (αρκετά συχνά βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής για τα αμυντικά του καθήκοντα), Ντίβοκ Ορίζι (φέτος επέστρεψε και ακόμα το παλεύει), Αλμπέρτο Μορένο (ναι μεν, αλλά...) και φυσικά... είναι καταγεγραμμένη η μεγάλη αποτυχία που ακούσει στο όνομα Μάριο Μπαλοτέλι. Οι φετινές μεταγραφές των Γκόμες, Κλάιν, Φιρμίνο και Μπεντεκέ στη θεωρία παρουσιάζονταν εξαιρετικές, ήταν «ονόματα» και είχαν αποδείξεις ποιότητας, όμως και αυτοί ακόμα έχουν να διανύσουν πολύ δρόμο για να δικαιολογήσουν τα χρήματά τους. Και μιας και μιλάμε για χρήματα, δείτε την παρακάτω φωτογραφία για να αντιληφθείτε τα ποσά που διέθεσε η Λίβερπουλ για την ενίσχυση του ρόστερ, για να κάνει... μια τρύπα στο νερό, κυρίως από το 2014 και μετά.

Οι χειρότεροι 10 μήνες της θητείας του

Ήταν δύσκολο αυτό το 10μηνό του 2015 για τον Μπρένταν Ρότζερς. Από το δεύτερο μισό της περασμένης αγωνιστικής περιόδου είχε αρχίσει να το ... χάνει, όταν η Λίβερπουλ έδειχνε ανήμπορη να παρουσιάσει ανταγωνιστικό πρόσωπο, να μην βρίσκεται στο επίπεδο των υπόλοιπων ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ στα μεγάλα παιχνίδια και δη τα ντέρμπι (όπως το 4-1 που αποτέλεσε διάλυση από την Άρσεναλ στο «Έμιρεϊτς») και να μην καταφέρνει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μπεσίκτας στο Γιουρόπα Λιγκ, στη φάση των «32», τον περασμένο Φεβρουάριο. Το βήμα παραπάνω πήγε... περίπατο στην Ευρώπη, ο σύλλογος ήταν παντελώς ανέτοιμος και δίχως δυναμική παρά τα όνειρα που είχαν γίνει για Τσάμπιονς Λιγκ μετά το 2014 και τα... χτυπήματα είχαν αρχίσει για τον Βορειοϊρλανδό.

Στα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας, στο «Γουέμπλεϊ», ενώ ήταν ο μοναδικός στόχος που είχε απομείνει πλέον για τους «κόκκινους», ήρθε ακόμα μια κατραπακιά. Η ψυχωμένη και σοβαρή Άστον Βίλα του Τιμ Σέργουντ ήταν καλύτερη από την ομάδα του Μπρένταν Ρότζερς και πήρε την πρόκριση για τον μεγάλο τελικό αφήνοντας τη Λίβερπουλ στα... κρύα του λουτρού και τους οπαδούς με την ανάγκη να ξεχάσουν ακόμα μια χρονιά, να συμβιβαστούν με το τίποτα και να μην μπορούν να διανοηθούν πως η ομάδα τους ακολουθούσε συνεχώς καθοδική πορεία κάνοντας βήματα προς τα πίσω μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος την αμέσως προηγούμενη σεζόν.

Η μέγιστη ντροπή της εξάρας από τη Στόουκ στο «Μπριτάνια» στο τελευταίο παιχνίδι του Στίβεν Τζέραρντ με την ομάδα της καρδιάς του, οι εφιάλτες που απέκτησαν άπαντες στο «Άνφιλντ» και το ξεκίνημα που... σαν να προετοίμαζε για μια ακόμα μέτρια αγωνιστική περίοδο για φέτος, βάρυναν το κλίμα απίστευτα. Η ήττα με σκορ 3-0 από τη Γουέστ Χαμ μέσα στον Αύγουστο, μπροστά στο εμβρόντητο Kop για την Πρέμιερ Λιγκ, οι επιλογές του Ρότζερς για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια της Λίβερπουλ, όπου ναι μεν έδινε ευκαιρίες και εμπειρίες σε πιτσιρικάδες στηρίζοντας το μέλλον, αλλά σε πολύ κακό timing και εποχή, έδειχναν να φέρνουν το τέλος μετά και τα δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα με Μπορντό και Σιόν. Η απόφαση για το «διαζύγιο», προφανώς και είχε παρθεί πριν από το ντέρμπι του «Γκούντισον Παρκ», το οποίο ήταν και το τελευταίο ματς του Ρότζερς στον πάγκο...

Κι όμως, μόνο ο Μπενίτεθ ήταν καλύτερος

Οι αριθμοί του πρώην, πλέον, προπονητή της Λίβερπουλ στην Πρέμιερ Λιγκ, από τον Ιούνιο του 2012, όταν και διαδέχθηκε τον Κένι Νταλγκλίς, μέχρι και τις 4 Οκτώβρη του 2015, όταν και τον απομάκρυναν, έγραψαν: 122 ματς, 63 νίκες, 30 ισοπαλίες, 29 ήττες, με ποσοστό νικών στο 52%. Κι όμως, αυτό το ποσοστό, ήταν μόλις το δεύτερο καλύτερο ενός προπονητή που κάθισε στην άκρη του πάγκο του συλλόγου από το Μέρσεϊσαϊντ, μετά από τον Ράφα Μπενίτεθ που είχε φτάσει στα επίπεδα του 55%! Η Λίβερπουλ, στα... χρονικά του Ρότζερς, σκόραρε 232 γκολ και δέχθηκε 151 όσον αφορά πάντα το πρωτάθλημα, ενώ, αν υπολογίσουμε τα συνολικά 166 ματς σε όλες τις διοργανώσεις, η ομάδα πετύχαινε 1,7 γκολ ανά μάτς όπως προκύπτει αναλογικά από τα συνολικά 293 τέρματα.

Η καλύτερη συγκομιδή της Λίβερπουλ στη βαθμολογία του κορυφαίου πρωταθλήματος επί εποχής Ρότζερς, ήταν οι 84 βαθμοί, επίδοση που ήταν η δεύτερη καλύτερη από καταβολής Πρέμιερ, λόγω των 86 βαθμών που είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν οι «κόκκινοι» με τον Ράφα Μπενίτεθ στην τεχνική ηγεσία. Ο Βορειοϊρλανδός πήρε 26 νίκες, τις περισσότερες που έχει να παρουσιάσει η ομάδα μετά τις 25 της σεζόν 2008/2009, ενώ με την παρουσία του στον πάγκο της Λίβερπουλ, κατέκτησε για πρώτη φορά στην καριέρα του το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς έπειτα από την τεράστια προσπάθεια που έγινε την αγωνιστική περίοδο 2013/2014.

Όταν κάθισε στον πάγκο, στην ηλικία των 39 ετών, είχε γίνει ο νεότερος προπονητής του συλλόγου, μετά τον Γκρέιαμ Σούνες, το 1991...

Η ανοχή των οπαδών είχε τελειώσει...

Κάποτε, ύψωναν πανό όπου ανέγραφε «You make us dream». Ουδείς φυσικά το ξεγράφει. Ο Μπρένταν Ρότζερς έκανε τη Λίβερπουλ να ονειρευτεί. Έκανε τους οπαδούς της να πιστέψουν ότι είχαν έρθει ξανά μέρες δόξας έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια. Θα ήταν και το πρώτο πρωτάθλημα του Στίβεν Τζέραρντ, που τελικά έφυγε δίχως να γευτεί αυτή τη χαρά με τη φανέλα που αγάπησε όσο τίποτα άλλο στο ποδόσφαιρο... Το όνειρο «έσβησε», ο Λουίς Σουάρες έφυγε, το ρόστερ αναδιαρθρώθηκε, όμως, παρά την αισιοδοξία και την ελπίδα για να χτυπήσει πάλι τον τίτλο, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ χειρότερα. Εξ ου και η σύμφωνη άποψη των οπαδών της Λίβερπουλ για την απομάκρυνση του Ρότζερς, αφού σε ψηφοφορία που διενεργήθηκε στο «SkySports» αμέσως μετά την είδηση της απόλυσης, το 63% ψήφισε υπέρ και το 37% κατά...