«Διαβάζοντας» κανείς το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Μπριζ, υπάρχουν ουκ ολίγα πράγματα για να πιαστεί... Τόσο θετικά, όσο και αρνητικά που χρίζουν άμεσης βελτίωσης ενόψει της ρεβάνς, την Τετάρτη, προκειμένου να καταφέρουν οι «πράσινοι» να πάρουν την πολυπόθητη πρόκριση στα play off του Champions League.

Η αναγέννηση του Νίνη, η σταθερή βελτίωση του Βέμερ, ο ασταμάτητος Καρέλης, o ακούραστος Ζέκα ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, ενώ στην δεύτερη μπορεί να σταθεί κάποιος στις «τρύπες» που υπάρχουν στο κέντρο της άμυνας όταν η μπάλα παίζεται ψηλά, τα κενά διαστήματα που στοιχίζουν, αλλά και οι λίγες τελικές προσπάθειες. Όλα αυτά όμως τα επισκιάζει ένα χαρακτηριστικό, το οποίο οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου έδειξαν για πρώτη φορά, την Τρίτη, σε τόσο υψηλό επίπεδο και δεν είναι άλλο, από τον «χαρακτήρα»...

Στο project που έχει ξεκινήσει ο Γιάννης Αναστασίου και φέτος μπαίνει στην τρίτη χρονιά του, σεζόν με σεζόν, σταθερά προστίθενται νέα πράγματα. Το 2014 στόχος ήταν η δημιουργία ενός αξιόμαχου συνόλου, το 2015 να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο και φέτος, την σεζόν της... ενηλικίωσης δηλαδή, η ικανότητα να διεκδικήσει υψηλούς στόχους σε Ελλάδα και Ευρώπη. Άλλωστε τα χρόνια της... αθωότητας πέρασαν, όπως έχουν αναγνωρίσει εμμέσως πλην σαφώς όλοι, από τον Γιάννη Αλαφούζο μέχρι και τον Γιάννη Αναστασίου.

Το βασικό συστατικό όμως, για να μπορέσει να τα καταφέρει είναι ο χαρακτήρας, το τσαγανό και η ικανότητα να ανταπεξέλθει σε οποιοδήποτε εμπόδιο σταθεί στον δρόμο του. Στοιχεία που του έλειψαν πέρυσι, με αποτέλεσμα να το πληρώσει... ακριβά στην ευρωπαϊκή του περιπέτεια.

Θυμηθείτε για παράδειγμα το ματς με την Σταντάρ Λιέγης στην Λεωφόρο. Με «προίκα» το 0-0 στο Βέλγιο και με τον Παναθηναϊκό να προηγείται 1-0, οι «πράσινοι» είχαν μπει στην θέση του οδηγού για την πρόκριση. Η κακή διαχείριση του παιχνιδιού όμως, επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να ισοφαρίσουν αρχικά, να κάνουν την ανατροπή στη συνέχεια και τελικά να πάρουν την πρόκριση στα play off του Champions League.

Πάμε μετά στο παιχνίδι με την Αϊντχόφεν. Οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου προηγούνται δύο φορές με τον Ατζαγκούν και τον Πέτριτς, όμως τελικά χάνουν το παιχνίδι με 2-3. Κάτι ανάλογο έγινε και στην Μόσχα, όπου ο Μπεργκ άνοιξε το σκορ, αλλά τα ατομικά λάθη και η αμυντική αδράνεια επέτρεψαν στην Ντιναμό να πάρει τη νίκη με 2-1.

Για το τελευταίο παιχνίδι της περσινής σεζόν στην Ευρώπη, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Υπό καταρρακτώδη βροχή στην Λεωφόρο, ο Παναθηναϊκός φιλοξενεί την Εστορίλ, χάνει ένα τσουβάλι ευκαιρίες, αλλά τελικά δεν καταφέρνει να πάρει τη νίκη, καθώς οι Πορτογάλοι ισοφαρίζουν στις καθυστερήσεις το γκολ του Καρέλη.

Πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η περσινή πορεία του «τριφυλλιού», αν έδειχνε την συγκέντρωση, την συσπείρωση, το καθαρό μυαλό (από τακτικής άποψης) και τον χαρακτήρα, που είδαμε την Τρίτη το βράδυ στην Λεωφόρο. Μπορεί την πρόκριση για τους «32» του Europa League να μην την είχε πάρει, σίγουρα όμως θα είχε βάλει στο ταμεία του κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ παραπάνω...

Κρίνοντας από το πρώτο παιχνίδι με την Μπριζ, όπου όλα μα όλα πήγαν στραβά και ανάποδα για τον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» δεν ενηλικιώθηκαν μόνο στα... λόγια, αλλά στην πράξη. Εκτός και αν πιστεύει κανείς πως είναι εύκολο για μία ομάδα να παίζει χωρίς το μεγάλο της αστέρι (βλέπε Εσιέν), να δέχεται γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο, να χάνει πέναλτι, να μένει με 10 παίκτες για 50 λεπτά και τελικά να κερδίζει με 2-1...

Τώρα, το επόμενο βήμα είναι να δείξει το ίδιο πρόσωπο, αλλά σε διαφορετικές συνθήκες που ενδεχομένως να είναι πιο δύσκολες, καθώς με την Μπριζ να πιέζει για την ανατροπή του σκορ, θα λείπει ο Σέρχιο Σάντσεθ. Ποιος όμως είπε οτι ο δρόμος προς τα... αστέρια είναι στρωμένος με τα ροδοπέταλα;