Το παιχνίδι με την Ουντινέζε, την Τετάρτη το βράδυ στην Λεωφόρο, είχε τον χαρακτήρα πρόβας τζενεράλε για τον Παναθηναϊκό, καθώς ήταν το τελευταίο ματς των «πράσινων» πριν τον πρώτο αγώνα για την 3η προκριματική φάση του Champions League. Κάτι που δεν ήταν απλά μία εκτίμηση, αλλά επιβεβαιώθηκε και από τον ίδιο τον Γιάννη Αναστασίου, ο οποίος παρέταξε το «τριφύλλι» με την εντεκάδα που σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει κόντρα στους Βέλγους.

Το αν η εμφάνιση της ομάδας του τον ικανοποίησε ή τον προβλημάτισε με αποτέλεσμα να προβεί σε κάποιες αλλαγές, θα το δούμε την Τρίτη το βράδυ. Μέχρι τότε, το Gazzetta.gr καταγράφει τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που έδειξε κόντρα στους Ιταλούς...



ΤΑ ΚΕΡΔΗ
Σέρχιο Σάντσεθ: Ο Παναθηναϊκός έψαχνε ένα στόπερ που θα ανεβάσει επίπεδο την άμυνα του και φαίνεται πως τον βρήκε στο πρόσωπο του Ισπανού. Αν και μπήκε τελευταίος στην προετοιμασία, ο 29χρονος άσος, έχει ήδη αρχίσει να δείχνει μέρος της μεγάλης ποιότητας και της εμπειρίας του, δικαιώνοντας τους Βόκολο, Φύσσα και Αναστασίου για την επιμονή και την υπομονή που έδειξαν στην περίπτωσή του. Σωστές τοποθετήσεις του σώματος, γρήγορο διάβασμα της φάσης, πρώτος στην μπάλα και κυρίως ηρεμία στο παιχνίδι του. Αυτά ήταν μερικά από τα στοιχεία που έδειξε, πριν αρχίσει να τον καταβάλει η κούραση από τις προετοιμασίας, στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου.

Κυκλοφορία της μπάλας: Τα τελευταία χρόνια, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Παναθηναϊκού, ήταν το παιχνίδι κατοχής. Κάτι που δεν φαίνεται να αλλάζει ούτε και εφέτος, όπως φάνηκε και κόντρα στην Ουντινέζε. Παρά το γρήγορο γκολ που δέχθηκαν, οι «πράσινοι», κόντρα σε μία ομάδα της Serie A, είχαν την συντριπτική κατοχή της μπάλας, με ποσοστό που ξεπερνούσε το 60% στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, καθώς οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου έφταναν με μεγάλη ευκολία έξω από την περιοχή του Ορέστη Καρνέζη.

Γιένς Βέμερ: Σίγουρα η εμφάνισή του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εντυπωσιακή, όμως κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τα σταθερά σημάδια βελτίωσης που παρουσιάζει στο παιχνίδι του. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, έχοντας καλή συνεργασία με τον Κάρλος Ζέκα, ενώ στις φάσεις που κλήθηκε να συμμετέχει στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, στις περισσότερες βγήκε νικητής. Βέβαια, κόντρα στην Μπριζ θα πρέπει να περιορίσει κάπως τις προωθήσεις του, καθώς το μηδέν στην άμυνα, αποτελεί προτεραιότητα για τους «πράσινους».



ΟΙ «ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ»
Αμυντική συνοχή: Το δίδυμο Ταυλαρίδη-Σάντσεθ μπορεί να έδειξε πολλά καλά ατομικά στοιχεία, όμως του έλειπε η συνοχή, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν πολλά αμυντικά κενά που έδωσαν την ευκαιρία στην Ουντινέζε να απειλήσει την εστία του Κοτσόλη. Από ένα τέτοιο άλλωστε προήλθε το πρώτο γκολ που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός. Βέβαια για αυτό, υπάρχει η δικαιολογία οτι οι δύο αμυντικοί έπαιξαν πρώτη φορά μαζί, όμως μεγάλα περιθώρια δεν υπάρχουν μέχρι το ματς της Τρίτης.

Τελική πάσα: Όσο εύκολα έφτανε ο Παναθηναϊκός έξω από την περιοχή της Ουντινέζε, τόσο δύσκολα έκανε σουτ, καθώς του έλειπε η τελική πάσα. Σε αυτό βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Σωτήρης Νίνης, που είχε αναλάβει οργανωτικό ρόλο, αλλά ήταν εμφανώς κουρασμένος από την προετοιμασία, με αποτέλεσμα να μην του βγαίνουν οι προσπάθειες να τροφοδοτήσει είτε τον Μάρκους Μπεργκ, είτε τον Νίκο Καρέλη που ήταν στην κορυφή της επίθεσης.

Δύναμη στο παιχνίδι: Σίγουρα βρισκόμαστε σε περίοδο προετοιμασίας και υπάρχει κούραση, όμως ο Παναθηναϊκός έδειξε να «πονάει» αρκετά στις προσωπικές μονομαχίες. Με εξαίρεση κάποιες επεμβάσεις των Ταυλαρίδη, Ζέκα, Σάντσεθ και Λαγού, όταν το παιχνίδι πήγαινε στην δύναμη και στην κόντρα, οι «πράσινοι» έβγαιναν συνήθως χαμένοι, με τους Ιταλούς να κερδίζουν κατά κράτος τα ένας εναντίον ενός. Κάτι που πρέπει να βελτιωθεί ενόψει Μπριζ, όπου οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου θα πρέπει να μπουν με δύναμη και πάθος, προκειμένου να κάνουν το πρώτο βήμα για την πρόκριση.