Ενας, μπορεί και ο βασικός, από τους χαρακτηρισμούς που έχουν δοθεί στους οπαδούς της Ιντερ τα προηγούμενα χρόνια, είναι αυτός του «chiacchierone». Στα ελληνικά, «πολυλογάς». Ο χαρακτηρισμός, που στη συνέχεια έγινε και σύνθημα από Γιουβεντίνους και Ροσονέρι, δόθηκε στη δεκαετία του '90 και η αιτία ήταν η ευκολία με την οποία οι τιφόζι των Νερατζούρι ενθουσιάζονταν κάθε καλοκαίρι με τις μεταγραφές, για να απογοητευούν στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της σεζόν. Το γεγονός ότι αυτός ο χαρακτηρισμός εμφανίστηκε ξανά φέτος σε σχόλια οπαδών άλλων ομάδων κάτω από άρθρα ιταλικών ιστοσελίδων, μπορεί αφενός να μην αρέσει στους Interisti αλλά αφετέρου αποδεικνύει ότι στη νερατζούρα πλευρά του Μιλάνο έχει επιστρέψει ο ενθουσιασμός λόγω των μέχρι τώρα κινήσεων. Αν αυτό είναι ή όχι δικαιολογημένο, φυσικά, θα το δείξει η εξέλιξη της σεζόν...

Μετρώντας ήδη πέντε χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και έχοντας περάσει μια εφιαλτική 4ετία, στην οποία έχει τερματίσει κατά σειρά 6η (2011-12), 9η (2012-13), 5η (2013-14) και 8η (2014-15), η Ιντερ κινδύνεψε να χάσει εντελώς τον δρόμο της. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, ευτυχώς, ξέρει πολύ καλά ποιοι είναι οι Νερατζούρι και καταλαβαίνει ότι για να πετύχεις κάτι καλό, πρέπει να βάλεις τον πήχη ψηλά. Ενδεχομένως και πιο ψηλά από ό,τι πιστεύεις ότι μπορείς να φτάσεις. «Είμαστε η Ιντερ και ο στόχος είναι πάντα το μάξιμουμ. Ξέρουμε ότι δεν ξεκινάμε ως φαβορί αλλά είμαστε εδώ για να καλύψουμε την απόσταση που μας χωρίζει από την Γιουβέντους, η οποία κυριαρχεί για τέσσερα χρόνια. Δεν πιστεύω ότι η απόσταση είναι τόσο μεγάλη», είπε ο προπονητής στην πρώτη συγκέντρωση για τη νέα σεζόν, κάνοντας σαφές ότι το πρώτο μέλημα του είναι να μην ξεχάσει η Ιντερ ποια είναι. Οι τρεις του βορρά, θέλουν δεν θέλουν, είναι υποχρεωμένες να ξεκινάνε κάθε χρόνο με στόχο το πρωτάθλημα και προτεραιότητα του Μαντσίνι είναι να το βάλει αυτό καλά στο μυαλό των παικτών του.

Αν το καταφέρει, θα έχει κάνει το σημαντικότερο βήμα ώστε η Ιντερ να συμπεριφερθεί ξανά σαν μεγάλη ομάδα. Μην ξεχνάμε ότι πριν κάτι μήνες οι Ικάρντι και Γκουαρίν θεώρησαν παράλογο το κράξιμο από τους τιφόζι μετά από μια 3άρα από την Σασουόλο... Με τέτοια αντίληψη, προφανώς, μόνο για πρωτάθλημα δεν πας και ο Μαντσίνι το ξέρει. Βασικά δεν πας ούτε για έξοδο στο Champions League (η Ιντερ έμεινε εκτός Ευρώπης), ο οποίος μοιάζει και ο πιο ρεαλιστικός στόχος που μπορεί να βάλουν οι Νερατζούρι για το 2015-16. Αν έρθει κάτι παραπάνω, ακόμη καλύτερα. Κάτι παρακάτω, όμως, θα είναι αποτυχία και θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα για το μέλλον. Ειδικά με τις αλλαγές που γίνονται φέτος στο ρόστερ και κυρίως με τον τρόπο που γίνονται αυτές.

Η απόκτηση του Κοντογκμπιά, που από ένα σημείο κι έπειτα εξελίχθηκε σε ζήτημα τιμής λόγω του ντέρμπι με την Μίλαν, είχε ως αποτέλεσμα η Ιντερ να ξοδέψει εκεί το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ και ο Πιέρο Αουζίλιο έπρεπε να βρει τρόπο για να συνεχίσει τις αλλαγές στο ρόστερ. «Θέλω 8-9 διαφορετικούς παίκτες στην 11άδα σε σχέση με την τελευταία σεζόν», ήταν το μήνυμα που περνούσε συνεχώς ο προπονητής μέσα από συνεντεύξεις του και όλα δείχνουν ότι η επιθυμία του θα γίνει πραγματικότητα. Η Ιντερ αλλάζει όλη την άμυνα της, με τους Μιράντα-Μουρίγιο στόπερ, τον Μοντόγια δεξιά και κατά πιθανότητα τον Ζουκάνοβιτς της Κιέβο αριστερά (σ.σ. είναι σε συζητήσεις και θα κλείσει με αντάλλαγμα το 100% του Σκελότο και ένα εκατ. ευρώ) καθώς ο Σαντόν είναι πιθανό να δοθεί στη Γουότφορντ. Στο κέντρο υπάρχει πλέον ο Κοντογκμπιά και είναι στόχος ο Μάριο Σουάρεθ της Ατλέτικο Μαδρίτης ενώ οι Νερατζούρι θέλουν και έναν εκ των Σαλάχ-Γιόβετιτς-Κουαδράσο-Πέρισιτς για να πάρει τη θέση του Σακίρι.

Οι αλλαγές, με λίγα λόγια, θα είναι όσες ήθελε ο Μαντσίνι, όλοι περιμένουν να δουν τι θα γίνει με τους Κόβατσιτς-Γκουαρίν-Ερνάνες που φαίνεται ότι δεν είναι στις βασικές επιλογές και η Corriere dello Sport παρουσίασε το πώς είναι αυτή την στιγμή η 11άδα των Νερατζούρι, περιμένοντας τον Ζουκάνοβιτς και έναν από τους υπόλοιπους που αναφέραμε.

Η αποχώρηση από την 11άδα παικτών που δεν πρόσφεραν ουσιαστικά τίποτα τα τελευταία χρόνια, είναι λογικό να φτιάχνει την ψυχολογία του κόσμου και να του δημιουργεί μεγάλη περιέργια (με την καλή έννοια) για να δει την ομάδα σε δράση. Αυτό βοηθάει και τον Μαντσίνι που θέλει, πρώτα από όλα, μια ομάδα με ενθουσιασμό, αισιοδοξία, όρεξη για δουλειά και νοοτροπία Ιντερ. Θα πρέπει, όμως, να βοηθήσει και ο ίδιος ο Μαντσίνι, καταφέρνοντας να δέσει την ομάδα παρά τις τόσες αλλαγές και παρουσιάζοντας την έτοιμη στην έναρξη του πρωταθλήματος. Οχι και ότι πιο εύκολο, όχι μόνο λόγω των διαφοροποιήσεων στο ρόστερ αλλά και επειδή ο «Μάντσιο» δεν φημίζεται για την ικανότητα του να αλλάζει ομάδες και να έχει τα απαιτούμενα αποτελέσματα. Το ήξεραν όλοι ότι όταν έλεγε «ναι» στην πρόταση για να αντικαταστήσει τον Βάλτερ Ματσάρι, ουσιαστικά αναλάμβανε μια πρόκληση, η οποία θα δώσει σε όλους την απάντηση στο αν είναι ή όχι, τελικά, καλός προπονητής.

Η άποψη του Guerin Sportivo, όπως εκφράστηκε στο blog του στην Corriere dello Sport, είναι ότι «ο Μαντσίνι αποδεικνύει και φέτος ότι η μεγαλύτερη του ικανότητα ως προπονητής είναι να πείθει τον εκάστοτε πρόεδρο να ξοδέψει πολλά λεφτά». Το έκανε με τον Μάσιμο Μοράτι το διάστημα 2004-08, το έκανε με τους Αραβες στη Σίτι, το κάνει τώρα και με τον Ερικ Τοχίρ. Κι αν με τον πρώην πρόεδρο των Νερατζούρι ή με τους Σίτιζενς δεν υπήρχε άμεσος κίνδυνος, με τον Τοχίρ τώρα υπάρχει. Και υπάρχει λόγω του τρόπου με τον οποίο γίνονται αυτές οι μεταγραφές... Εχοντας περιορισμούς τόσο λόγω του FFP όσο και λόγω των οικονομικών της, η Beneamata αναγκάζεται να προσφεύγει στην τακτική των υποχρεωτικών οψιόν αγοράς.

Ετσι απέκτησε τον Ιανουάριο από την Μπάγερν Μονάχου τον Σακίρι και αφού πλήρωσε τα 17 εκατ. ευρώ της ρήτρας τώρα ψάχνει ομάδα στην Αγγλία για να της δώσει αυτά τα λεφτά και να τον πουλήσει, έτσι έκλεισε τον Μιράντα από την Ατλέτικο Μαδρίτης (διετής δανεισμός για 3 εκατ. ευρώ και υποχρεωτική οψιόν αγοράς με άλλα 12), έτσι συμφώνησε με την Μπαρτσελόνα για τον Μοντόγια, έτσι θέλει να πάρει τον Σουάρεθ από την Ατλέτικο και τον Πέρισιτς από την Βόλφσμπουργκ (οι Γερμανοί έχουν πει δύο φορές «όχι» και αρνήθηκαν και ανταλλαγή με τον Σακίρι). Η συγκεκριμένη τακτική μπορεί να βοηθάει άμεσα σε ό,τι αφορά τα οικονομικά βιβλία του κλαμπ αλλά η Ιντερ κινδυνεύει να... παγιδευθεί για τα προσεχή χρόνια.

Αν κατακτήσει το scudetto ή βγει στο Champions League, προφανώς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Στο ταμείο θα μπουν ξανά λεφτά, η ομάδα θα έχει αποδειχθεί καλή και από εκεί και πέρα θα ξέρουν πώς να το χειριστούν. Αν, όμως, ο Μαντσίνι δεν καταφέρει να παρουσιάσει μια ομάδα τόσο δυνατή ώστε να πετύχει αυτόν τον στόχο, ουσιαστικά θα έχει... υποθηκεύσει το μέλλον της Ιντερ. Μια Ιντερ που θα είναι υποχρεωμένη να πληρώσει κάμποσα εκατομμύρια σε υποχρεωτικές ρήτρες αγοράς παικτών, οι οποίοι δεν θα έχουν καταφέρει να φέρουν αποτελέσματα, άρα και λεφτά.

Μέσα στον ενθουσιασμό που επικρατεί, με τους τιφόζι να είναι καθημερινά στο γήπεδο του Brunico όπου γίνεται το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει απασχολήσει πολύ τον κόσμο αλλά απασχόλησε την Gazzetta dello Sport, η οποία την Τετάρτη (8/7) ρώτησε τον Μοράτι, στη συνέντευξη που παραχώρησε, αν αυτό μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι πιστεύουν τώρα οι περισσότεροι... «Είδα έναν Τοχίρ πεπεισμένο ότι γίνονται οι σωστές μεταγραφές και ήρεμο καθώς εμπιστεύεται τον Μαντσίνι. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά», είπε το πρώην αφεντικό. Αυτό εύχεται και ο πρόεδρος της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Κάρλο Ταβέκιο, αναφερόμενος στις μεταγραφές που έχουν γίνει ως τώρα: «Βλέπουμε ότι ξοδεύει ξανά λεφτά το Μιλάνο αλλά θα πρέπει να είναι προσεκτικοί. Με την οικονομική κατάσταση των δύο συλλόγων, αν τα αποτελέσματα στη σεζόν δεν είναι καλά, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα στη συνέχεια και η Ομοσπονδία δεν θα μπορεί να βοηθήσει. Πιστεύω ότι ξέρουν τι κάνουν».

Αυτό πιστεύει και ο Μαντσίνι, από τον οποίο θα κριθούν όλα. Και πάνω από όλα, σε αυτή τη σεζόν, θα κριθεί πραγματικά ως προπονητής. Είναι τόσο καλός όσο πιστεύει ή είναι ένας... chiacchierone;