«Η γυναίκα μου μ' επέλεξε μέσα από ένα άλμπουμ με ποδοσφαιρικά αυτοκόλλητα. Κι εγώ την διάλεξα από την τηλεόραση...». Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πιθανότατα δεν θα κατάφερνε να πετύχει τόσα εκτός ποδοσφαίρου δίχως την Βικτόρια. Την Posh Spice η οποία όταν πρωτογνωρίστηκαν έβγαζε περισσότερα χρήματα από το απόλυτο αθλητικό και εμπορικό είδωλο αυτή την στιγμή στον κόσμο. Τον 40αρη πλέον Μπέκαμ...

Ο Ντέιβιντ όμως την πάτησε όπως κάθε 21χρονο αγόρι! Πόσω μάλλον όταν αυτό το αγόρι έπαιζε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και εκείνη την περίοδο (μιλάμε για το μακρινό 1996) οι Spice Girls έκαναν επιτυχίες και συναυλίες δισεκατομμυρίων. Η ιστορία του Ντέιβιντ με την Βικτόρια ξεκινάει από το μακρινό 1996 όταν η Εθνική Αγγλίας έχει ταξιδέψει στην Γεωργία για προκριματικό παιχνίδι ενόψει του Euro 1998.

«Κάθομαι στο υπνοδωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην Τιφλίδα, το βράδυ πριν το προκριματικό παιχνίδι εναντίον της Γεωργίας. Ο Γκάρι Νέβιλ, ο συγκάτοικός μου, είναι ξαπλωμένος στο άλλο κρεβάτι του δωματίου. Η τηλεόραση στη γωνία έπαιζε σ' ένα μουσικό κανάλι. Στην οθόνη εμφανίστηκε το νέο βιντεοκλίπ των Spice Girls “Say You'll be There”. Χορεύουν στην έρημο και η Posh φοράει ένα μαύρο κοστούμι γάτας και μου φαίνεται η πιο εκπληκτική γυναίκα που είδα ποτέ. Είχα δει και παλιότερα τις Spice Girls -και ποιος δεν τις είχε δει- και όποτε ερχόταν η κουβέντα ανδρών σχετικά με το ποια σου άρεσε, εγώ πάντα έλεγα: “Η κομψή. Εκείνη που έχει τα κοντά μαλλιά. Αυτή με τα ωραία πόδια”...



Αλλά εκείνο το βράδυ το συνειδητοποίησα για πρώτη φορά. Η Posh Spice ήταν φανταστική κι έπρεπε να βρω τρόπο να είμαι κοντά της. “Είναι τόσο όμορφη. Λατρεύω το καθετί πάνω σε αυτό το κορίτσι Γκαζ (σ.σ. χαϊδευτικό του Γκάρι). Πρέπει να την γνωρίσω”».

Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ στην αυτοβιογραφία του, «Η Δική μου Αλήθεια», αποκαλύπτει όλες τις λεπτομέρειες αυτής της σχέσης. Ειδικότερα του πως ξεκίνησε το φλερτ και πως κατέληξε σε γάμο...

«Θα έχετε ακούσει ιστορίες για διασημότητες πρώτου μεγέθους που ξέρουν τον τρόπο να κανονίζουν τέτοιου είδους ζητήματα. Εγώ όμως δεν άνηκα σ' αυτές. Δεν μπορούσα “να βάλω τους ανθρώπους ΜΟΥ να μιλήσουν στους ανθρώπους ΤΗΣ. Ημουν σίγουρος ότι εκείνη την εποχή δεν ήμουν ο μοναδικός τύπος που ήταν ερωτευμένος χωρίς ανταπόκριση με “Εκείνη με τα κοντά μαλλιά”...

...Εναν μήνα αργότερα ήμασταν στο Λονδίνο για να παίξουμε με την Τσέλσι. Πριν τον αγώνα ακούστηκε στ' αποδυτήρια ότι κάποιες από τις Spice Girls ήταν στο Στάμφορντ Μπριτζ. Ποιες ακριβώς; Είναι εδώ η Posh; Που κάθονται; Ισως αυτή να ήταν η ευκαιρία που περίμενα. Αργότερα έμαθα ότι ήταν η Βικτόρια με τη Μέλανι Τσιζχολμ. Καθώς πήγαινα στο σαλόνι υποδοχής των ποδοσφαιριστών προσευχόμουν να βρίσκεται εκεί.



Συναντήθηκα με τους γονείς μου. Η Βικτόρια και η Μέλανι συζητούσαν σε μια γωνιά. Ο μάνατζέρ τους με πλησίασε και συστήθηκε. “Γεια σου Ντέιβιντ. Είμαι ο Σάιμον Φούλερ. Αντιπροσωπεύω τις Spice Girls. Θα ήθελα να σου συστήσω την Βικτόρια”. Μπορούσα να νιώσω τις μικρές σταγόνες ιδρώτα να κατρακυλούν από το μέτωπό μου. Εκείνη πλησίασε. Δεν είχα ετοιμάσει κάτι να της πω, κι έτσι το μόνο που ψέλλισα ήταν “Γεια, είμαι ο Ντέβιντ...

ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕ Τ' ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ
Στην συνέχεια ο Μπέκαμ αποκάλυψε πως η Βικτόρια είχε διαλέξει τον Ντέιβιντ από ένα άλμπουμ με αυτοκόλλητα...

«Στο παιχνίδι (σ.σ. με την Τσέλσι) είχα σκοράρει μ' ένα σουτ που ήλπιζα να την έχει εντυπωσιάσει, μέχρι που ανακάλυψα ότι δεν φορούσε τα γυαλιά της. Η αλήθεια ήταν ότι η Βικτόρια πραγματικά δεν είχε ιδέα για το τι είχε συμβεί στην διάρκεια του αγώνα. Με κοίταζα και υπέθεσα ότι δεν είχε την παραμικρή ιδέα ποιος ήμουν. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Τσέλσι; Δεν ήξερε ούτε καν αν έπαιζα εκείνη τη μέρα. Αργότερα, κάποιος της υπενθύμισε ότι είχε επιλέξει την δική μου φωτογραφία από ένα άλμπουμ με ποδοσφαιρικά αυτοκόλλητα, όταν οι Spice Girls έκαναν μια φωτογράφιση με εμφανίσεις ομάδων λίγες μέρες πριν...

Στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι ήρθε στο Ολντ Τράφορντ. Αυτή την φορά όλα έγιναν κανονικά. Μετά το τέλος του αγώνα βρισκόταν στην αίθουσα των επισήμων. Ηταν πιο εύκολο αυτήν την φορά να χαιρετήσω την Βικτόρια. Φαινόταν φανταστική, ντυμένη με στενό στρατιωτικό παντελόνι και μικρό χακί τοπ μπλουζάκι, με αρκετά χαμηλό άνοιγμα κι ένα απίστευτο κορμί. Στην κορυφή του σημείου που χώριζαν τα στήθη της υπήρχε μια κηλίδα, σαν φακίδα, που δεν μπορούσα να συγκρατηθώ και την κοιτούσα επίμονα...



...Θυμάμαι την Βικτόρια να πηγαίνει στην τουαλέτα, κι εμένα να έχω μία από αυτές τις παρορμήσεις του “τώρα ή ποτέ”. Οταν επέστρεψε της έκανα στα γρήγορα και μπερδεμένα μια πρόταση για δείπνο. Μου εξήγησε ότι έπρεπε να επιστρέψει στο Λονδίνο, αφού οι Spice Girls πετούσαν γι' Αμερική. Ζήτησε όμως το τηλέφωνό μου. “Οχι Βικτώρια. Εγώ θα πάρω το δικό σου αριθμό”

Σημείωσε στην κάρτα επιβίβασης από την πρωινή της πτήση για Μάντσεστερ το κινητό της. Μετά τον έσβησε και αντί γι' αυτόν μου έδωσε το τηλέφωνο στο πατρικό της. Αμέσως μόλις έφτασα στο σπίτι αντέγραψα τον αριθμό σε μισή ντουζίνα, περίπου, άλλα κομμάτια χαρτί».

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ
Στην αυτοβιογραφία του ο Ντέιβιντ Μπεκαμ «Η Δική μου Αλήθεια» -η οποία κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» και σε μετάφραση του Χρήστου Χαραλαμπόπουλου- αποκαλύπτει και πως έκλεισαν το πρώτο τους ραντεβού. Και με αυτήν την αποκάλυψη θα σας αφήσουμε για τη συγκεκριμένη σχέση...

«Γύρω στις 11 πήρα το χαρτάκι με τον αριθμό και σχημάτισα τα ψηφία. Η φωνή στην άλλη άκρη ακούστηκε ακριβώς όπως η δική της, αλλά επειδή δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος, αποφάσισα να είμαι όσο πιο ευγενικός μπορούσα.

“Είναι εκεί η Βικτόρια;”
Πάλι καλά που ήμουν επιφυλακτικός, γιατί στο τηλέφωνο απάντησε η αδελφή της, η Λουίζ.
“Οχι. Είναι στο γυμναστήριο. Ποιος είναι; Θα της πω να σου τηλεφωνήσει”

Είναι έξω στο γυμναστήριο; Λοιπόν, αυτό ήταν. Αυτό ήταν φτύσιμο, έτσι δεν είναι; Το να βάλει την αδελφή της ν' απαντήσει στο τηλέφωνο και να πει ότι είναι έξω. Ηξερα ότι η Βικτόρια κι εγώ έπρεπε να είμαστε μαζί, αλλά ίσως εκείνη να μην το ήθελε και έτσι αυτό δεν θα γινόταν πραγματικότητα. Απλά κάθισα στο κρεβάτι κοιτάζοντας επίμονα το τηλέφωνο. Μισή ώρα; Μία ώρα; Είχα την αίσθηση ότι ήταν μια εβδομάδα. Και τότε εκείνο το καταραμένο χτύπησε.



“Ντέιβιντ; Είμαι η Βικτόρια.”
Συνεχίσαμε από εκεί που είχαμε μείνει στο Ολντ Τράφορντ το προηγούμενο βράδυ. Είχα την αίσθηση ότι και οι δυο κουβεντιάζαμε προσπαθώντας να βρούμε το κουράγιο να πούμε αυτό που πραγματικά εννοούσαμε. Είχα ρωτήσει ήδη μια φορά στο Μάντσεστερ, και τελικά κατάφερα να ρωτήσω ξανά:
“Τι κάνεις αργότερα;”
“Τίποτα”
“Βρίσκομαι στο Μάντσεστερ, αλλά θα έρθω εκεί με το αυτοκίνητο. Θα ήθελες να βγούμε;”