Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται με το ενάμιση πόδι εκτός Ευρώπης μετά την απόφαση του Σταύρου Κοντονή στην ψήφιση του νέου αθλητικού νόμου. Έντεκα χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 2004 ήταν ένας άλλος Υφυπουργός Αθλητισμού που είχε προσπαθήσει να φέρει τα πάνω κάτω στον ελληνικό αθλητισμό.

Ως Υφυπουργός Αθλητισμού της κυβέρνησης Καραμανλή το 2004 ο Γιώργος Ορφανός προώθησε ένα νέο νομοσχέδιο το οποίο προέβλεπε την τοποθέτηση καμερών στους αγωνιστικούς χώρους αλλά και το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Επίσης, προέβλεπε την θεσμοθέτηση αθλητικού εισαγγελέα, καθώς και την κατάργηση των συνδέσμων και στην θέση τους θα δημιουργούνταν λέσχες φιλάθλων οι οποίες θα είχαν την έγκριση των ΠΑΕ.

Το σημαντικότερο όμως από όλα που ήθελε να προωθήσει ο Γιώργος Ορφανός ήταν το λεγόμενο ιδιώνυμο. Σε περίπτωση δλδ που κάποιος βρεθεί ένοχος για οποιαδήποτε αδίκημα που συνέβη μέσα σε γήπεδο ή στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου (κάτι που σύμφωνα με την αστυνομία μπορεί να είναι και 1 χλμ. μακριά από γήπεδο), δεν προβλέπει εξαγορά της ποινής, δεν χορηγεί αναστολή της ποινής και δεν εφαρμόζει ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση της ποινής. Κάτι που σήμαινε ότι αν κάποιος οπαδός βρεθεί ένοχος ακόμα και πλημμέλημα ήταν υποχρεωμένος να εκτίσει την επιβαλλόμενη ποινή φυλάκισης ακόμη και αν πρόκειται για την κατώτατη ποινή των δέκα ημερών.

Βέβαια, ο νόμος Ορφανού δεν τελείωνε εκεί, αφού-όπως τώρα ο Κοντονής-έτσι και τότε προσπαθεί να μπει στο αυτοδιοίκητο. Ο Γιώργος Ορφανός είναι στα μαχαίρια με τον τότε πρόεδρο της ΕΠΟ, Βασίλη Γκαγκάτση, και οι δύο πλευρές φτάνουν στα χαρακώματα. Η Πολιτεία προσπαθεί μέσω του σχεδίου Ορφανού να έχει λόγο στην ανάδειξη του νέου προέδρου της ΕΠΟ, ενώ με τις ευλογίες του τότε Υφυπουργού Αθλητισμού κλείνει η οικονομική κάνουλα προς την ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Όπως είναι λογικό όλα αυτά προκαλούν την αντίδραση της ΕΠΟ. «Έχουμε δεχθεί τέσσερις ελέγχους από το υπουργείο Αθλητισμού μέσα στους τελευταίους 24 μήνες, τέσσερα είναι και τα πορίσματα. Εάν είχαμε κακοδιαχειριστεί χρήματα, θα μας είχαν στείλει στον εισαγγελέα», δηλώνει ο Βασίλης Γκαγκάτσης ενώ για το καταστατικό της FIFA τονίζει:

«Η FIFA λέει κάτι πολύ απλό: για να παίξετε μπάλα μαζί μας στην Ευρώπη, στον κόσμο, η Εθνική σας ομάδα, οι σύλλογοι στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο Κύπελλο Ουέφα, οι διαιτητές σας, για τα πάντα έχουμε εξουσιοδοτήσει τη Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας να αποφασίζει. Αν εσείς θέλετε να νομοθετείτε, παίξτε μόνοι σας». Η απάντηση έρχεται από τον Γιώργο Ορφανό. "Όπως φαντάζομαι δε λύθηκε καμία απορία για τους τηλεθεατές, τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι περίμεναν να ακούσουν γιατί η ΕΠΟ σέρνει τη χώρα στη FIFA και σε διαδικασίες εκτός. Είναι κομματικός ο λόγος; Είναι προσωπικός; Είναι κάτι άλλο που δεν ομολογείται;».

Η κόντρα αυτή φτάνει στα άκρα και τον Ιούλιο του 2006 η Επιτροπή Έκτακτων Υποθέσεων της FIFA (Emergency Committee) ανακοινώνει τον αποκλεισμό της Εθνικής Ελλάδας και των ελληνικών συλλόγων από όλες τις διοργανώσεις, εξαιτίας της παρέμβασης της Πολιτείας στα πράγματα της ΕΠΟ. Έτσι, η Πολιτεία αναγκάζεται να αλλάξει ρότα με τον ίδιο τον Υφυπουργό να διευκρινίζει ότι το θέμα θα λυθεί χωρίς να υπάρχει κίνδυνος αποκλεισμού για τις ελληνικές ομάδες και την Εθνική ομάδα.

Όλη αυτή η ιστορία και οι αντιδράσεις τις νιώθει για τα καλά στο πετσί του ο Γιώργος Ορφανός και το πληρώνει με την μη επανεκλογή του. «Είναι δεδομένο ότι πλήρωσα πολιτικά την αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου. Εγώ αντιμετώπισα το πρόβλημα για το οποίο όλοι έλεγαν ότι έχει πολιτικό κόστος», είχε αναφέρει παλιότερα ο Γιώργος Ορφανός.

Επόμενος Υφυπουργός Αθλητισμού ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης, επίσης άνθρωπος του αθλητισμού. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο «ξανθός» ήταν η κατάργηση του ιδιώνυμου κάτι που δεν άρεσε ιδιαίτερα στον Γιώργο Ορφανό ο οποίος στις δηλώσεις του άφηνε αιχμές για τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν μετά την αποχώρησή του. Το σίγουρο είναι ότι για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά χωρίς να υπολογίζεις το πολιτικό κόστος και ο νόμος Ορφανού αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τι μπορεί να προκαλέσει.