Βλέποντας μόνο το βιογραφικό του, αυτόματα σου κεντρίζει το ενδιαφέρον καθώς η πορεία του Στιβ Κωνσταντινίδη από μόνη της μοιάζει με παραμύθι. Γεννημένος στο Λονδίνο, με ελληνοκυπριακή καταγωγή και μεγαλωμένος στις ΗΠΑ, το ότι μέσα στο 2017 θα εκδοθεί η βιογραφία του από μεγάλο αγγλικό δημοσιογραφικό οργανισμό, αποτυπώνει ανάγλυφα πως έχει πολλά να μοιραστεί. Μάλιστα πέρασε και από τα μέρη μας, όταν τη σεζόν 2013/14 ήταν ο άμεσος συνεργάτης του Λόρι Σάντσες στον Απόλλων Σμύρνης. Πλέον είναι κάτοικος Καλκούτας καθώς ο 54χρονος κόουτς είναι ο προπονητής της Εθνικής Ινδίας για δεύτερη φορά στην καριέρα του, ενώ προηγουμένως είχε βρεθεί μεταξύ άλλων στο Νεπάλ, το Σουδάν, το Μαλάουι, την Ρουάντα αλλά και την ΑΠΕ Πιτσιλιάς, τη Νέα Σαλαμίνα και την Μίλγουολ.

Μόνο στο ανάγνωσμα του που έχει εργαστεί η αδρεναλίνη.... χτυπάει κόκκινο και επ' ευκαιρία της πρόσφατης ολιγόωρης παρουσίας του στην Αθήνα, μίλησε στο gazzetta.gr. Για τα «πιστεύω» του γύρω από το ποδόσφαιρο αλλά και τα βιώματά του. Η πρώτη εντύπωση; Ακρως θετική, αφού πρόκειται για έναν «τρελό» τύπο, με την καλή βέβαια έννοια του όρου. Ο οποίος από τα πρώτα του βήματα στους πάγκους (σταμάτησε το ποδόσφαιρο μόλις στα 26 του χρόνια λόγω ενός τραυματισμού), άρχισε να βγάζει ένα «πάθος» για το ποδόσφαιρο. Με αυτόν τον τρόπο μάλιστα γνώρισε και τον Αρσέν Βενγκέρ, όταν ως τεχνικός της Μίλγουολ ζήτησε να συναντήσει τον Αλσατό, ώστε ο κόουτς της Αρσεναλ να τον βοηθήσει σε τεχνικά ζητήματα. Στην αρχή ο προπονητής των «κανονιέρηδων» παραξενεύτηκε και του διέθεσε μόλις15 λεπτά. Ομως εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό τότε τεχνικό και τις αντιλήψεις του και οι δυο τους έφαγαν μαζί εκείνο το μεσημέρι. Εκτοτε ο Κωνσταντινίδης όποτε βρίσκεται στην Αγγλία τον επισκέπτεται και παρακολουθεί από κοντά τον τρόπο λειτουργίας των Λονδρέζων.

Εχω την πολυτέλεια να αλλάζω. Οταν πάω στην Αφρική είμαι αφρικανός, εδώ Ελληνας κ.ο.κ (σ.σ. γέλια)).

Πάντα είχα ένα πράγμα στο μυαλό μου. Να έπαιζα μπάλα, όμως επειδή δεν τα κατάφερα, είπα.... θα γίνω προπονητής. Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο όταν σταμάτησα από την ενεργό δράση. Στις ΗΠΑ συνεργάστηκα με πολλούς γνωστούς παίκτες. Π.χ. τον Μίμη Παπαϊωάννου στον Παγκρύπριο. Αλλα χρόνια τότε. Ημουν αμυντικός και θυμάμαι έπαιρνα μπόνους αν ο αντίπαλος έφευγε... ντροπιασμένος από το γήπεδο (σ.σ. γέλια). Και το ντροπιασμένος δεν σημαίνει μόνο να έχει χάσει...

Στο κολέγιο στις ΗΠΑ και μετά στον Παγκύπριο. Οι παίκτες ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία από εμένα. Θυμάμαι τότε πήραμε τίτλους και ύστερα επέστρεψα στην Κύπρο

Την ημέρα που έφτασα εκεί και φεύγοντας από το αεροδρόμιο, μία αγελάδα ήταν στον δρόμο και είχε κλείσει την κυκλοφορία. Οταν ρώτησα γιατί δεν την μετακινούν, μου έδωσαν την εξής απάντηση: 'Οποιος το κάνει θα πάει φυλακή'! Τον πρώτο καιρό εκεί έμενα μόνος μου, καθώς έψαχνα σπίτι για την οικογένεια και σχολείο για την κόρη μου (σ.σ. πλέον έχει τρεις). Μετά από περίπου 3 μήνες η γυναίκα μου αποφάσισε να πάρει το παιδί και να έρθουν, όμως η ημέρα της άφιξής τους συνέπεσε με την στιγμή που οι αντάρτες που υπήρχαν τότε στην χώρα, ανακοίνωσαν πως κανείς δεν πρέπει να κυκλοφορεί στους δρόμους για το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο. Αμέσως πήρα τον πρόεδρο της ομοσπονδίας και όταν του εξήγησα τι και πώς, μου απάντησε αφοπλιστικά: ΄Ατυχία. Θα πρέπει να περιμένουν στο αεροπλάνο για 2 ημέρες. Ενδέχεται όμως να τους επιτρέψουν να μπουν στο κτίριο του αεροδρομίου΄. Τρελάθηκα και τελικά την λύση έδωσε ο τερματοφύλακας της Εθνικής. Βλέπετε ήταν αξιωματικός του στρατού. Ηρθε και με πήρε μαζί με ένα ΤΟΜΠ (σ.σ. Τεθωρακισμένο Οχημα Μεταφοράς Προσωπικού) και συνοδευόμενος από 8 πλήρως εξοπλισμένους άνδρες. Πήγαμε στο αεροδρόμιο, μπήκαμε στην πίστα και με σκάλα που ανέβασε στην πόρτα του αεροπλάνου, ζήτησε να του ανοίξουν. Οι πιλότοι το έπραξαν και τότε τους ζήτησε να έρθουν η κυρία Κωνσταντινίδη με το παιδί της. Η γυναίκα μου έντρομη κατέβηκε στο όχημα και όταν με είδε, με ρώτησε απορημένη τι γίνεται. 'Είμαι προπονητής της Εθνικής ομάδας. Εχω ειδική μεταχείριση' , της απάντησα γελώντας. Μεταξύ άλλων στο Νεπάλ μου απονεμήθηκε το μετάλλιο Prabal Gorkha Dakshin Baahu. Το οποίο αποτελεί την μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να δοθεί σε έναν αλλοδαπό. Πέρασα ωραία χρόνια.

Λίγο καιρό μετά από την πρώτη φορά που ανέλαβα, συμμετείχαμε σε ένα τουρνουά. Θυμάμαι είχαμε μπροστά μας περίπου 1,5 μήνα για αυτό. Κάναμε προετοιμασία σε ένα μέρος περίπου 4,5 ώρες από την Καλκούτα και τους... πέθανα στην προπόνηση. Δεν το είχαν περάσει ξανά αυτό. Και ήμουν όλα μαζί. Προπονητής, φυσιοθεραπευτής, προπονητής τερματοφυλάκων, τα πάντα. Δεν υπήρχε μεγάλο τιμ. Πήγαμε στο τουρνουά και φτάσαμε μέχρι τον τελικό κόντρα στο Βιετνάμ που ήταν η διοργανώτρια χώρα. Το ματς έγινε στο Ανόι μπροστά σε 35.000 κόσμο και θυμάμαι πριν τον τελικό όλοι στην ομάδα ήταν χαλαροί. Τους... γκάζωσα. Στο 25' χάναμε 2-0, αλλά στο τέλος κερδίσαμε 3-2 και παραλίγο να με... δείρει ο τεχνικός του Βιετνάμ. Στο γυρισμό μας περίμενε πάνω από 15.000 κόσμος στο αεροδρόμιο. Πλέον στην Ινδία ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο. Πρόσφατα κερδίσαμε το «SAFF Championship» και συνεχώς γίνονται βήματα προόδου. Οταν ανέλαβα την δεύτερη φορά ήμασταν Νο 173 στον κόσμο και τώρα είμαστε 101. Εχουμε μέσο όρο ηλικίας 24 ετών και κερδίσαμε τα 11 από τα 13 τελευταία μας παιχνίδια. Υπάρχει ταλέντο στη χώρα, αλλά πρέπει να κάνω συνέχεια ταξίδια για να δω παίκτες. Η πιο μικρή πτήση στην Ινδία είναι περίπου 1,5 ώρα (σ.σ. γέλια).

Εκεί ήμουν τον καιρό του εμφυλίου και μέχρι τότε στην Εθνική καλούνταν παίκτες μόνο από δύο ομάδες. Ομως εγώ ήθελα να δω και άλλους και για αυτό ξεκινήσαμε με τον οδηγό μου να πάμε σε μία άλλη πόλη. Πριν φτάσουμε με πήρε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και άρχισε να μου ζητά να επιστρέψουμε, καθώς δεν μπορούσε να μου εγγυηθεί την ασφάλειά μου. Δεν δέχθηκα να γυρίσω. Ηταν η δουλειά μου και λίγο αργότερα ήρθαν δύο αυτοκίνητα της αστυνομίας με ένοπλους άνδρες για να μας συνοδέψουν. Ημασταν στη μέση του πουθενά... Στην έρημο... Από το Σουδάν έφυγαν όταν ο εμφύλιος βρίσκονταν στο απόγειό του.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ντεμπούτο μου. Ηταν κόντρα στη Νότιο Αφρική και χάσαμε στα πέναλτι. Μετά το ματς ήρθε ο Κάρλος Αλμπέρτο Περέιρα και μου έδωσε συγχαρητήρια. Ηταν δύσκολες οι συνθήκες. Μετά τις 6 το απόγευμα δεν είχαμε ρεύμα, καθώς έπεφτε συνεχώς. Παράλληλα υπήρχαν τεράστια κουνούπια και έψαχνα να βρω σπόνσορες ώστε να μας προμηθεύσουν αντικουνουπικά. Αν σε τσιμπήσει κουνούπι στο Μαλάουι, θα... υποφέρεις. Δεν είχαμε καν μπάλες. Προσπαθούσα να βρω σπόνσορες να μας προμηθεύσουν τα βασικά. Θυμάμαι ένα παιχνίδι με την Ναμίμπια, που συνέπεσε με την ημέρα της ανεξαρτησίας του Μαλάουι. Επειδή δεν υπήρχαν μέσα μεταφοράς, ορισμένοι περπάταγαν για μέρες μέχρι να έρθουν στο γήπεδο. Μέσα σε αυτό υπήρχαν πάνω από 60.000 φίλαθλοι και άλλοι τόσοι βρίσκονταν έξω από αυτό. Πριν τη σέντρα έγιναν στρατιωτικές επιδείξεις και αναπαραστάσεις μαχών. Μπήκαμε να παίξουμε και ο αγωνιστικός χώρος ήταν γεμάτος πέτρες και σφαίρες! Κάποια στιγμή επειδή ο πρόεδρος ήθελε να φύγει, έστρωσαν ένα χαλί και μπήκε το αμάξι του μέσα στο γήπεδο για τον παραλάβει, ενώ ο αγώνας παίζονταν!

Στο Μαλάουι παραλίγο να χτυπήσω σοβαρά...Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ημασταν στη ζούγκλα και τότε είδα έναν τεράστιο ιπποπόταμο. Πήγα κοντά να τον φωτογραφίσω και οι συνοδοί μου φώναζαν να μην πλησιάσω. Αλλά εγώ δεν τους άκουσα. Μόλις έφτασα κοντά εκείνος σήκωσε το κεφάλι...Πάγωσα. Ευτυχώς δεν μου επιτέθηκε, γιατί οι ιπποπόταμοι ευθύνονται για τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων στην Αφρική. Μετά μου εξήγησαν γιατί δεν μου επιτέθηκε. Επειδή το νερό ήταν πίσω του και όχι πίσω μου. Οταν συμβαίνει αυτό, ο ιπποπόταμος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα κινηθεί εναντίον σου, γιατί το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πλησιάσει στο νερό. Αν όμως βρίσκεσαι εσύ ανάμεσα σε αυτόν και τη λίμνη ή το ποτάμι, τότε νομίζει πως θέλεις να τον εμποδίσεις και σε κυνηγά.

Ημασταν στη θέση 135 της παγκόσμιας κατάταξης και φτάσαμε μέχρι την 68η. Μετά από ένα ματς με την Λιβύη που έληξε 0-0, ήρθε ο Κλεμέντε και μου είπε: 'Δεν ξέρω τι έκανες σε αυτά τα παιδιά. Πολύ καλή δουλειά'. Αποκλείσαμε το Κονγκό. Πήγαμε πολύ καλά και φέραμε εξαιρετικά αποτελέσματα.

Είναι το καλύτερο γιατί είναι το πιο απρόβλεπτο πρωτάθλημα. Αν πάσα στιγμή μπορεί να χάσεις από την οποιαδήποτε ομάδα. Ο κόσμος έχει πάθος με την ομάδα του και αυτό είναι μόνιμο και όχι ανάλογα με το αποτέλεσμα. Εκεί όλα μπορούν να συμβούν. Δες την Λέστερ για παράδειγμα. Το πρωτάθλημα το διεκδικούν πάρα πολλές ομάδες, όχι δύο ή τρεις.

Το μέλλον της ανήκει. Η Εθνική ομάδα είναι η βιτρίνα του πρωταθλήματος που έχεις και τα αποτελέσματα που φέρνουμε δείχνουν κάτι τέτοιο. Μου δίνουν ελευθερία κινήσεων και η στελέχωση του τιμ είναι πολύ καλή. Προσθέσαμε τεχνικές που ήταν άγνωστες στην χώρα. Ολοι δουλεύουν για την ομάδα. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Μετά την κατάκτηση του South Asian Football Federation Cup όλοι μοιράστηκαν το ίδιο πριμ. Τεχνικό επιτελείο, παίκτες, συνεργάτες, υπάλληλοι. Οι πάντες και όσοι έχουν σχέση με την ομάδα. Η Ινδία είναι μία χώρα που αν καταλάβουν ότι είναι καλοί σε κάτι επενδύουν χρήματα. Εδώ έστειλαν δορυφόρο στο διάστημα.

Υπάρχει ταλέντο και ο πολύς κόσμος δεν το ξέρει. Εγώ αν βρεθώ σε ομάδα στην Ευρώπη ή στην Αμερική, να είσαι σίγουρος πως θα πάρω παίκτες από την Ινδία, την Ρουάντα και από άλλα μέρη… Εχω πηγές παντού ώστε να βρω τους κατάλληλους, ενώ πάρα πολλούς τους έχω δει να αγωνίζονται.

-Η φιλοσοφία σας ως προπονητής, ποια είναι; Εχετε παραστάσεις από εντελώς διαφορετικά κράτη και κουλτούρες.

Θα δεις μία ομάδα που δεν ξέρει τι σημαίνει... να χάσει. Τι εννοώ. Οι ομάδες μου είναι ‘ μαχητές’ από το πρώτο λεπτό. Ισως και λόγο των συνθηκών. Θέλω να πρεσάρουμε συνέχεια. Πρόσφατα κερδίσαμε την Νιαμάρ μετά από πολλές δεκαετίες και σκοράραμε στις καθυστερήσεις σε αντεπίθεση. Επειδή κάνουμε μετρήσεις, εκείνος που έκανε την κούρσα έτρεχε με 35 χιλιόμετρα την ώρα και εκείνος που σκόραρε με 32. Πιστεύω στην ψυχολογία και την ομαδικότητα των παικτών. Τους πήγα στο στρατιωτικό κέντρο της Ινδίας και κάναμε στίβο μάχης με 21 εμπόδια και κανείς δεν ήξερε που θα πηγαίναμε. Ούτε οι συνεργάτες μου. Χρειάστηκαν 4 μήνες να πάρουμε άδεια από τον στρατό και τελικά τον έβγαλαν οι 19 από τους 21 παίκτες. Μάλιστα το ίδιο πρόγραμμα ακολουθήσαμε όλοι. Το προσωπικό της ομάδα, οι φυσιοθεραπευτές, όλοι... Γενικά μου αρέσει να δουλεύω με νέους παίκτες.

Η Ευρώπη και η Λατινική Αμερική είναι η μάνα και ο πατέρας του ποδοσφαίρου. Πλέον όμως στην Ασία και την Αφρική το ποδόσφαιρο βελτιώνεται. Κατασκευάζονται εγκαταστάσεις, ανοίγουν ακαδημίες και τα πράγματα γίνονται όλο και καλύτερα.

Ναι, είμαι εκπαιδευτής προπονητών. Οταν ήμουν στο Νεπάλ ήταν εκεί ο τότε αντιπρόεδρος της ΦΙΦΑ που είδε μία προπόνηση. Μετά από λίγο καιρό με επέλεξαν και το πρώτο μου σεμινάριο ήταν στο Ιράν, σε μία εποχή που το κλίμα ήταν τεταμένο. Εχω πάει για σεμινάρια σε πολλά μέρη, ακόμη και στη Βόρειο Κορέα.

Δεν ξέρω (σ.σ. γέλια). Δεν τα έχω βρει και εύκολα πουθενά. Στις περισσότερες ομάδες που πήγα είχαν πολλά προβλήματα. Αν βρεθώ σε καμιά ομάδα που τα έχει όλα, μπορεί... να μην ξέρω τι να κάνω (σ.σ. γέλια). Ξέρεις ποιο είναι το ΄καλό' με όλα αυτά. Εχω μάθει να ξοδεύω τα λεφτά που μου δίνονται σαν να είναι δικά μου. Ετσι πρέπει να παίρνω το μάξιμουμ συνεχώς όχι μόνο από τους παίκτες μου, αλλά και το προσωπικό μου. Ισως μου αρέσει η πίεση…

Εχω καλές και κακές αναμνήσεις. Είχαμε μία ομάδα μαζί με τον Λόρι (σ.σ. Σάντσες στον Απόλλων) που δεν άξιζε να πέσει. Στον δεύτερο γύρο είχαμε μαζέψει πολλούς βαθμούς και αξίζαμε να μείνουμε στην κατηγορία. Η συμπεριφορά της ομάδας και του προέδρου ήταν άψογη απέναντί μου. Μου λείπει η οικογένειά μου και θα ήθελα να γυρίσω στην Ευρώπη. Αλλά θα πρέπει η κίνησή μου να είναι σωστή .