Για το έργο του Ανδρέα Βγενόπουλου, και την θητεία του, την εποχή της πολυμετοχικότητας, στην διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, διίστανται οι απόψεις... Άλλοι θεωρούν οτι χάρη στην Π.Ε.Κ και την συμμαχία -έστω και προσωρινά- των επιφανών φίλων του συλλόγου, το «τριφύλλι» απογειώθηκε, ενώ άλλοι υποστηρίζουν οτι αποτέλεσε την αφετηρία των προβλημάτων που ακολούθησαν στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας...

Αυτό όμως που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει είναι η αγάπη του για τον σύλλογο, τον οποίο έμαθε να αγαπάει από μικρό παιδί. Η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό αποτέλεσε φυσική εξέλιξη, καθώς ο παππούς του ήταν πρόεδρος της ΕΠΣ Αθηνών την δεκαετία του ΄50, όμως εκείνος επέλεξε την ξιφασκία για να ασχοληθεί. Και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, καθώς υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο ξίφος ασκήσεων το 1972 (εκείνη την χρονιά συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες) και το 1973 και στο ξίφος μονομαχίας το 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980 και 1981, ενώ κατέκτησε περισσότερα από 45 μετάλλια σε Πανευρωπαϊκούς και Βαλκανικούς Αγώνες στο φλερέ και στο επέ.

Στην πρώτη περίοδο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, ανέλαβε υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ενώ τιμήθηκε για την προσφορά του στον σύλλογο με το χρυσό τριφύλλι.

Στα χρόνια που ακολούθησε γιγαντώθηκε επιχειρηματικά και οικονομικά, αποτελώντας έναν από τους αφανείς υποστηρικτές της ομάδας. Μέχρι το 2008 όμως, καθώς η ήττα από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη με 4-0 τον ανάγκασε να επισπεύσει τις διαδικασίες για την υλοποίηση μίας πρότασης που θα ενίσχυε το «τριφύλλι» οικονομικά.

Έτσι στις 17 Ιανουαρίου παρουσίασε την Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση που αποτέλεσε τον προπομπό της πολυμετοχικότητας στον σύλλογο όπου επιφανείς φίλοι του συλλόγου όπως ο Νικόλας Πατέρας, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και η οικογένεια Γιαννακόπουλου, μαζί με τους Μιχάλη Ζολωτα, Γιώργο Νίκα, Γιάννη Ξυλά και Παναγιώτη Δάβαρη ένωσαν τις δυνάμεις τους για έναν καλύτερο Παναθηναϊκό.

Οι ισχυρές προσωπικότητες όμως και οι παρασκηνιακές διεργασίες, δεν επέτρεψαν την διατήρηση του συγκεκριμένου σχήματος για πολύ καιρό... Την άνοιξη του 2010 υπήρξε η πρώτη μεγάλη κόντρα και τον Δεκέμβριο ήρθε το τελειωτικό χτύπημα, που αποτέλεσε το τέλος της χρυσής εποχής, τόσο από οικονομικής, όσο και από αγωνιστικής πλευράς, στην ομάδα. Στο διάστημα που ακολούθησε οι κόντρες του με την οικογένεια Βαρδινογιάννη (και όχι μόνο), με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την συνέντευξή Τύπου που παραχώρησε το 2011, συνεχίστηκαν, όμως δεν οδήγησαν κάπου. Αντιθέτως μεγάλωσαν το διοικητικό αδιέξοδο...

Έτσι, σιγά σιγά ο Ανδρέας Βγενόπουλος άρχισε να αποστασιοποιείται από την ομάδα και να επικεντρώνεται στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, στις οποίες αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, όπως για παράδειγμα το σκάνδαλο στην Κύπρο. Τα όσα έζησε, προφανώς τον έφθειραν, με αποτέλεσμα τα ξημερώματα του Σαββάτου να γίνει γνωστή η είδηση του θανάτου από ανακοπή καρδιάς...