Αγανακτισμένοι: Άλλοι... βολεμένοι, άλλοι απατημένοι!

Μιχάλης Τσαμπάς
Αγανακτισμένοι: Άλλοι... βολεμένοι, άλλοι απατημένοι!
Το πολυνομοσχέδιο της... φωτιάς πέρασε από την Βουλή και ο Μιχάλης Τσαμπάς έψαχνε αν έξω από αυτή βρέθηκε κανείς να αντισταθεί όπως παλιά από... αγανάκτηση!

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, το πολυνομοσχέδιο που επικυρώνει το 3ο και πιο σκληρό μνημόνιο ψηφίστηκε με άνεση από τα κόμματα της συμπολίτευσης. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ χωρίς... πολλά-πολλά και παραδίδοντας στην λήθη την «επαναστατική γυμναστική» του παρελθόντος, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πουν κι αυτοί με την σειρά τους το περίφημο «ΝΑΙ σε όλα».

Να βάλουν και την δική τους υπογραφή σε όσα ακόμη πιο τραγικά μέτρα θα έρθουν την επόμενη μέρα στην Ελληνική κοινωνία. Μέσα στην Βουλή, επί πολλές ώρες για άλλη μια φορά παίχτηκε το ίδιο... θεατρικό έργο που βλέπουμε την τελευταία 5ετία.

Οι πρωταγωνιστές είναι αυτοί που αλλάζουν. Όσοι ψήφισαν περασμένα μνημόνια τώρα από... κάτω, βγήκαν στο αντάρτικο και καταψηφίζουν τα «αντιλαϊκά μέτρα» και αυτοί που παλιά έδιναν τον αγώνα για να... σκιστούν τα μνημόνια με «ένα νόμο-ένα άρθρο», τώρα επιχειρηματολογούσαν για ποιον λόγο το πολυνομοσχέδιο έπρεπε να υπερψηφιστεί.

Στο ίδιο έργο θεατές τόσα χρόνια, με τον κόσμο να είναι στο τέλος ο μεγάλος χαμένος. Αυτή την φορά πάντως, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε περασμένα χρόνια... όλα κύλησαν ομαλά.

Ούτε η κυκλοφορία διακόπηκε στο Σύνταγμα, ούτε οι κλούβες των ΜΑΤ είχαν παραταχθεί έτοιμες για πόλεμο, ούτε κάγκελα, ούτε επεισόδια, ούτε δακρυγόνα. Σαν να έχουμε αποδεχτεί όλη την μοίρα μας ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Που είναι όλοι εκείνοι που αγανακτούσαν; Που μούντζωναν την Βουλή;

Που σήκωναν πανό για την... Χούντα που δεν είχε τελειώσει το...'73 (σ.σ ίσως το πιο ανιστόρητο πανό στην σύγχρονη Ελλάδα), που έλεγαν κάτι για ελικόπτερα, που τραγουδούσαν για το «πότε θα κάνει ξαστεριά», που ζητούσαν άμεση Δημοκρατία και ένιωθαν σαν... ηγέτες στην Αρχαία Αθήνα!

Αλλά και οι απλοί... μπαχαλάκηδες, που όπως η κόκα-κόλα, έτσι κι αυτοί πήγαιναν με όλα, βρίσκοντας πολλές ευκαιρίες για να κάψουν το κέντρο της Αθήνας, αλλά παράλληλα να κάνουν και πλιάτσικο σε (επώνυμα και μη) εμπορικά καταστήματα! Διάφοροι τύποι που εμφανίστηκαν στην αρχή της κρίσης κι εκμεταλλεύτηκαν την κατάρρευση του οικονομικού συστήματος, τον φόβο όλων των Ελλήνων, αλλά και την κρίση αξιών.

Εκείνη η γεμάτη πλατεία ξαφνικά... άδειασε και πίσω της δεν άφησε τίποτα. Παρά μόνο κάποια σπασμένα μάρμαρα που λειτουργούσαν ως πολεμοφόδια, κάποια... ληγμένα δακρυγόνα που έγιναν το εύκολο όπλο των δυνάμεων καταστολής που γέμισαν τους πάντες με «χημικές αναμνήσεις» και εκατοντάδες χρησιμοποιημένες χαρτοπετσέτες με υπολείμματα από κέτσαπ και μουστάρδα.

Από τα Hot Dog που πουλούσαν οι καντίνες που εκείνη την εποχή θησαύρισαν! Όλα αυτά μοιάζουν σαν να έγιναν... περασμένες δεκαετίες. Κι όμως δεν πέρασαν παρά μόνο 2-3 χρόνια.

Εκείνη η «επανάσταση» δεν... πνίγηκε στο αίμα όπως οι περισσότερες στην παγκόσμια ιστορία, αλλά ξέφτισε γιατί δεν είχε κανένα υπόβαθρο. Παρεούλες από την... πάνω πλατεία κι άλλες από την... κάτω που στο τέλος της ημέρας κέρδισαν ακόμη και μια θέση στα βουλευτικά έδρανα αφήνοντας με το «χοτ ντογκ» στο χέρι τους διπλανούς τους που σαν μια γροθιά απαιτούσαν «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».

Όπως αναφέρει και ο τίτλος οι «αγανακτισμένοι» δια μαγείας... εξαφανίστηκαν, άλλοι γιατί βολεύτηκαν κι άλλοι γιατί απατήθηκαν και σιχάθηκαν. Άλλωστε όλες εκείνες οι ισχυρές φωνές που χτυπούσαν πλάτες, που σήκωναν... «παντιέρες ρόσες» στο πρόσφατο παρελθόν, το βράδυ της Παρασκευής έχοντας και την ιδιότητα του βουλευτή πειθάρχησαν κανονικά και με τον νόμο και μπήκαν στην μακρά λίστα των «μνημονιακών».

Αυτό που όλοι στα... χωριά μας λέμε και κωλοτούμπα!