«Αλέξη ξεκόλλα», τρενάκια, Χ.Α και... άλλα ωραία!
«Τέλος και για φέτος οι εκλογές... Άντε και του χρόνου» έγραψε πολύ εύστοχα το slo-gun του gazzetta και ποιος μπορεί να του δώσει άδικο; Όταν στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει πλέον ότι βάσει Συντάγματος οι εθνικές εκλογές γίνονται κάθε 4 χρόνια και τις κάνουμε... α λα καρτ! Κάθε 2 χρόνια, κάθε 3 χρόνια, κάθε μήνα όποτε γενικά βολεύουν.
«Ο λαός μίλησε, η δημοκρατία ενίκησε» όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Ανδρέας, με τον Αλέξη Τσίπρα, που... Ανδρεϊζει όσο πατάει η γάτα (μέχρι και για ήλιο μίλησε στα Προπύλαια) να είναι ο μεγάλος νικητής της βραδιάς. Όχι πάντως ο «πολύ μεγάλος νικητής» καθώς η πολυπόθητη αυτοδυναμία δεν ήρθε ποτέ και έτσι αναγκάζεται (ή μήπως όχι;) να βάλει στο... κόλπο και τον Πάνο Καμμένο! Είτε μας ψεκάζουν, είτε όχι, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έστω και χωρίς Ραχήλ Μακρή στο ρόστερ τους, πήραν την 6η θέση (πάνω και από το ΠΑΣΟΚ) και παίζουν ενεργό ρόλο πλέον στον σχηματισμό της Κυβέρνησης μετά και το ραντεβού του αρχηγού του κόμματος με τον κ. Τσίπρα!
Μείγμα πάντως εκρηκτικό αν σκεφτεί κανείς την ιδεολογία των δύο κομμάτων και τις πολλές κόκκινες γραμμές που έχουν βάλει ανάμεσα τους. Το βέβαιο είναι ότι και πάλι δεν θα πλήξουμε. Τελικά το «Αλέξη ξεκόλλα» που έγινε και σλόγκαν στα χείλη όλων την προεκλογική περίοδο πέρασε το... μήνυμα του και πέτυχε τον στόχο του. Αυτό που δεν πέρασε ήταν η τρομολαγνεία πάνω στην οποία επένδυσε για 3 εβδομάδες η Νέα Δημοκρατία. Τα σποτάκια διαδέχονταν το ένα το άλλο στο πως θα φοβίσουν περισσότερο τον κόσμο. Άδωνις, Βούλτεψη και... σία είχαν πάρει εργολαβία τα πάνελ. Μέχρι και χαρτί υγείας προέτρεψαν τον κόσμο να πάρει. Στο φινάλε αποδείχθηκε ότι «ο βρεγμένος, την βροχή δεν την φοβάται».
Η Νέα Δημοκρατία κατέγραψε μέσα σε 5 χρόνια μια δεύτερη μεγάλη εκλογική ήττα (προηγήθηκε αυτή του 2009) και ήδη από το βράδυ της Κυριακής τα κορυφαία στελέχη άνοιξαν θέμα Σαμαρά, έστω κι αν ο ίδιος στις δηλώσεις του στο Ζάππειο τόνισε ότι θα είναι ο εγγυητής της επόμενης μέρας.
Αφήνοντας πίσω τα δύο πρώτα κόμματα της Κυριακής, στην τρίτη θέση συναντάμε την Χρυσή Αυγή. Κανείς δεν την ήθελε, όλοι τρόμαζαν στο ενδεχόμενο να λάβει εντολή. Τελικά εντολή δεν θα λάβει, αλλά σαφώς πλέον και με αυξημένη κοινοβουλευτική παρουσία καταλαβαίνει κανείς ότι παγιώνεται στην χώρα μας μια κατάσταση. Όσο αστείο είναι να λέει κάποιος πλέον το «δεν ήξερα και τους ψήφισα», άλλο τόσο αστείο είναι να στέκει ως επιχείρημα ότι «γιγαντώθηκαν γιατί τους εξαφάνισαν από τα κανάλια και δεν έδωσαν την ευκαιρία στους ψηφοφόρους να τους ακούσουν».
Οι Χρυσαυγίτες είναι τα τελευταία 2.5 χρόνια εντός Βουλής και εντός φυλακής. Δεν περίμενε κανείς σε 20 μέρες προεκλογικής περιόδου να σχηματίσει άποψη. Απλά πλέον πρέπει... όσοι δεν έχουν κάποιο σπασμένο χέρι ή πόδι από την πτώση τους από τα σύννεφα, να πάρουν απόφαση ότι στην Ελλάδα υπάρχει ξανά ένα μεγάλο κομμάτι (που χρόνια ήταν σε... χειμερία νάρκη ή κρυμμένο σε άλλους σχηματισμούς) νοσταλγών του Χίτλερ, της Χούντας, των Ταγμάτων Ασφαλείας που κάνει τα δικά του όνειρα. Βάλτε και μια δόση από αυτούς που... έθρεψε η άθλια μεταναστευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 25 χρόνια και έχουμε στο... πιάτο μας την σαλάτα που λέγεται Χρυσή Αυγή. «Καλοφάγωτη» από δω και πέρα... Ειδικά όσο πλησιάζει το τέλος του 18μηνου των προφυλακίσεων και καμία δίκη δεν έχει αρχίσει.
Στην 4η θέση βρέθηκε το Ποτάμι. Η «3η δημοκρατική δύναμη» όπως είπε από το βράδυ των εκλογών ο πρόεδρος του Σταύρος Θεοδωράκης, μετρ στο παιχνίδι των λέξεων! Αν και δεν άφησε ακριβώς εκτός μάχης πολιτικούς άλλων κομμάτων, εντούτοις μπήκε δυνατά στην Βουλή, αλλά όχι στην κυβέρνηση. Έστω κι αν προεκλογικά με κάθε τρόπο τόνιζε πως θα συνεργαστεί είτε με Νέα Δημοκρατία, είτε με ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξαναπάει η χώρα σε εκλογές.
Τελικά φαίνεται ότι ο Τσίπρας προτίμησε ως... οδηγό στο τρενάκι του τον Πάνο Καμμένο και πλέον το Ποτάμι θα περάσει στον χώρο της αντιπολίτευσης και από εκεί θα μετρήσει δυνάμεις, αλλά θα αποδειχθεί και τι ακριβώς είναι. Μια «συνωμοσία του καλού» κατά τον πρόεδρο του ή ένα δημιούργημα καναλαρχών και μεγαλοεργολάβων κατά τους πολέμιούς του!
Πάμε και στα δύο ιστορικά κόμματα που συμπληρώνουν την επτακομματική βουλή. Πρώτα στο ΚΚΕ. Ακόμη μια ευκαιρία την έχασε. Σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν, σε μια περίοδο που έγινε η στροφή προς τα αριστερά, προτίμησε να θωρακιστεί πάλι πίσω από την ξύλινη γλώσσα του. Την ακαταλαβίστικη για τους περισσότερους νέους. Προτίμησε να μην μπει καν στην κουβέντα για συμμετοχή ή στήριξη στην κυβέρνηση, αλλά να περιοριστεί στην αγαπημένη... γωνιά της αντιπολίτευσης. Έτσι παρέμεινε στο «κάτι παραπάνω από πέντε» όσο αφορά το ποσοστό και... βλέπει ξανά τα τρένα (των ευκαιριών) να περνούν...
Τελευταίο στην κυριολεξία το ΠΑΣΟΚ. Το άλλοτε κραταιό Σοσιαλιστικό Κίνημα που κυβέρνησε για περίπου 3 δεκαετίες , κατάφερε να βρεθεί πίσω κι από τους ΑΝ.ΕΛ! Έβδομο και καταϊδρωμένο μπήκε στην Βουλή όταν στόχος καθ' όλη την προεκλογική περίοδο ήταν η 3η θέση. Με μόλις 4.68% και 12 έδρες, όταν το 1974 στην πρώτη του παρουσία στα κοινά της χώρας συγκέντρωσε 13.5% και 15 βουλευτές. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ψάχνοντας τα αίτια της ήττας δεν δυσκολεύτηκε να... χρεώσει τον ΓΑΠ για την διάσπαση, όμως κατά βάθος γνωρίζει κι αυτός ότι το... πουλάκι είχε πετάξει πολύ καιρό πριν.
Το πρώτο μήνυμα το είχε πάρει από τις διπλές εκλογές του 2012. Απλά προτίμησε να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση που εξαθλίωσε τον Ελληνικό λαό, που τον έφτασε στα όρια του και είχε ως συνέπεια την... εξαϋλωση του κόμματος του. Αυτή την φορά το μήνυμα ήταν ακόμη πιο σκληρό και δεν αποκλείεται να ήταν και το... οριστικό για τον Μακεδόνα πολιτικό. Άλλωστε και στο ΠΑΣΟΚ πλέον έχει τεθεί θέμα ηγεσίας με όσους... δελφίνους έχουν απομείνει να γλυκοκοιτάζουν μια προεδρική καρέκλα που πάντως δεν είναι τόσο λαμπερή όσο στο παρελθόν.
Στα αξιοσημείωτα φυσικά και η μεγάλη αποτυχία του Γιώργου Παπανδρέου να εκλεγεί. Γιατί δεν μιλάμε για ένα κόμμα 22 ημερών, αλλά για έναν πρώην Πρωθυπουργό! Από το 44% που πανηγύρισε ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το 2009, στο... κάζο του 2.5% μια 5ετία μετά ως επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών.
Το βέβαιο είναι ένα. Το σκηνικό άλλαξε. Το «πρώτη φορά Αριστερά» που ήταν σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του περασμένου Μάη, έγινε πλέον πράξη και σε εθνικό επίπεδο. Για την ακρίβεια πρώτη φορά Αριστερά με ολίγη... από λαϊκή Δεξιά (βλέπε: ΑΝ.ΕΛ). Είπαμε και στον πρόλογο. Ο λαός μίλησε και μένει να δούμε στο επόμενο χρονικό διάστημα ποιοι τον άκουσαν κι αν έχουν τον τρόπο να τον ελαφρύνουν λίγο από τα δυσβάσταχτα βάρη της καθημερινότητας!
