Τότε το ημερολόγιο έγραφε 17 Ιουλίου. Το καλοκαίρι στην... καρδιά του. Οι φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι «έβγαιναν» από έναν μήνα γεμάτο Μουντιάλ οπότε είχαν ανάγκη από αποτοξίνωση, ο περισσότερος κόσμος είχε... ακροβολιστεί στις παραλίες για στιγμές δροσιάς και έτσι ελάχιστοι είχαν την διάθεση να ασχοληθούν με μια Ευρωπαϊκή πρεμιέρα μιας ομάδας που δεν είχε την λάμψη ούτε του Ολυμπιακού, ούτε του Παναθηναϊκού, ούτε του ΠΑΟΚ.

Εκείνο το απόγευμα κανείς δεν... καθηλώθηκε να δει το ξεκίνημα του Αστέρα στο μακρινό Ροβανιέμι. Το χωριό του Άγιου Βασίλη αφού έτσι το γνωρίσαμε. Όχι από την μπάλα που παίζει η ομάδα της περιοχής. Εκείνοι οι λίγοι που παρακολούθησαν το 1-1 μπορούν σήμερα να περηφανεύονται ότι είναι από την πρώτη μέρα... συμμέτοχοι στο παραμύθι του Αστέρα. Γιατί η συνέχεια ήταν ακόμη πιο ελκυστική! Ιστορική πρόκριση επί της Μάιντς με το επικό 3-1 της Τρίπολης, πρόκριση με καρδιοχτύπι επί της Μακάμπι στον επαναληπτικό της Κύπρου και πρεμιέρα στους ομίλους με βαθμό μέσα στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Μπεσίκτας των πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Το μεσημέρι της κλήρωσης, που έφερε τους Αρκάδες αντιπάλους με την Τότεναμ, την Μπεσίκτας και την Παρτιζάν Βελιγραδίου ο καλεσμένος στον ΑΝΤ1, Γιώργος Ζησόπουλος είχε κάνει έναν... γλυκόπικρο μορφασμό για τα ωραία ταξίδια αλλά και την δύσκολη αποστολή. Αρκετοί από τότε... έσβησαν τον Αστέρα. Ο ίδιος αρκέστηκε να πει «εδώ που φτάσαμε το σημαντικό είναι να το χαρούμε πρώτα οι ίδιοι». Λογική αντίδραση. Μια ομάδα με... ελάχιστες Ευρωπαϊκές παραστάσεις κόντρα σε θηρία της διοργάνωσης.

Τι άλλο περισσότερο από την χαρά μπορείς να θες; Με την εμφάνιση, αλλά κυρίως με το αποτέλεσμα μέσα στην Πόλη δεν το χάρηκαν μόνο οι παίκτες του Αστέρα. Δεν το χάρηκαν μόνοι οι φίλοι τους στην Τρίπολη. Το χάρηκε όλη η Ελλάδα. Κυρίως το χάρηκε η επαρχία. Όλοι αυτοί που θα ήθελαν να είναι η δική τους ομάδα στην θέση αυτή. Να ζήσουν αυτό το... όνειρο που από τα μέσα Ιουλίου βιώνουν όλοι στον οργανισμό που λέγεται Αστέρας Τρίπολης.

Όπως κι αν έχει φυσικά και η Ευρω-περιπέτεια είναι άκρως πετυχημένη για τους Αρκάδες. Το χάρηκαν και συνεχίσουν να το χαίρονται όπως είχε ζητήσει και ο Ζησόπουλος. Αν η χαρά φέρνει παράλληλα βαθμούς (και στο Ελληνικό ποδόσφαιρο) και προκρίσεις τότε ακόμη καλύτερα...