Η θερινή μεταγραφική περίοδος ολοκληρώθηκε, όσο αφορά τουλάχιστον τους μη ελεύθερους παίκτες και το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ολυμπιακός μέχρι τον Ιανουάριο δεν πρόκειται να πουλήσει άλλον! Το... μαγαζί έκλεισε προσωρινά με τις παραχωρήσεις Αβραάμ και Σαβιόλα. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία 24ωρα τα ανέκδοτα σχετικά με τις πωλήσεις παικτών από τον Ολυμπιακό δίνουν και παίρνουν. Από την μία η αγγελία για το πούλμαν, από την άλλη η... πώληση του Καραϊσκάκης και μετά ο... δανεισμός του κυρ-Σάββα.

Μπορεί το Ελληνικό δαιμόνιο σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις να ξεσαλώνει, αλλά στο λιμάνι δεν ιδρώνει το αυτί τους ούτε για το τι συζητιέται στα καφενεία, ούτε για το τι λέγεται (και γράφεται) στα δημοσιογραφικά γραφεία, ούτε τι ψιθυρίζεται στην εξέδρα. Ίσως και να κάνουν καλά. Όταν στο ταμείο μπαίνουν τα εκατομμύρια ευρώ σαν... στραγάλια, γνωρίζουν ότι βαδίζουν στον σωστό δρόμο. Όταν Ελληνική ομάδα φτάνει στο σημείο να παρουσιάζεται «ακατέβατη» στα 15 εκατομμύρια ευρώ σε διαπραγματεύσεις με σύλλογο του Καμπιονάτο τότε είναι δεδομένο ότι έχει... αλλάξει επίπεδο. Ότι παίζει μπάλα μόνη της και με βάση όσα βλέπουμε καθημερινά με την μη ενίσχυση των αντιπάλων της, θα συνεχίσει για αρκετό καιρό να το κάνει.

Δεν είναι μόνο άλλωστε τα λεφτά που έφεραν ο Σάμαρης, ο Μανωλάς, ακόμη και ο Χολέμπας. Ή ο Μήτρογλου μόλις μερικούς μήνες πριν... Είναι και τα χρήματα που... γλίτωσε ο Ολυμπιακός από τον Σαβιόλα. Όποιος τον είδε στο ματς του Αγρινίου το περασμένο Σάββατο τον «λυπήθηκε» αγωνιστικά. Ένα τεράστιο όνομα, με ελάχιστη προσφορά που έστω και στο φινάλε των μεταγραφών οι πρωταθλητές κατάφεραν να απαλλαγούν από το «παχύ» συμβόλαιο του. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το καλοκαίρι με το «αγοράζω-πουλάω (ειδικά το δεύτερο)» ο Ολυμπιακός μπήκε σε ένα club ομάδων που όλοι στην Ευρώπη θα γνωρίζουν ότι πουλάει ακριβά... Κατάκτηση είναι αυτό, που παραδοσιακά το θαυμάζαμε σε ομάδες όπως η Πόρτο και οι εφημερίδες είχαν ως πρωτοσέλιδα «Πόρτο θέλει να γίνει ο Ολυμπιακός/Παναθηναϊκός/ΑΕΚ». Να βγάζει δηλαδή παίκτες και να τους πουλάει ακριβά...

Πάντα όμως το νόμισμα έχει και την άλλη πλευρά. Αυτή που δεν είναι στα λογιστικά γραφεία ή δεν έχει πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς των ΠΑΕ. Μια «φρέσκια» ομάδα, τέτοια είναι ο Ολυμπιακός, με περίπου 15 νέα πρόσωπα (κάποια άγνωστα), θέλει τον χρόνο της... Θα έχει τις γκέλες της. Ήδη την πρώτη την μέτρησε στο πρωτάθλημα με το 1-1 κόντρα στον Παναιτωλικό. Κι αν όλοι συμφωνούν ότι στην Σούπερ Λίγκα, το κακό θα είναι μικρό, αφού οι αποστάσεις από τους διώκτες παραμένουν μεγάλες, το Τσάμπιονς Λιγκ ούτε χρόνο σου χαρίζει, ούτε μπορεί να σε περιμένει. Ειδικά όταν απέναντι σου έχεις την Γιουβέντους ή την Ατλέτικο. Ο Ολυμπιακός πέρσι άγγιξε την 8άδα... Φέτος έχει τον ίδιο στόχο. Την Ευρωπαϊκή υπέρβαση. Είναι όμως σε θέση να το κάνει;

Μπορεί τα ταμεία της ΠΑΕ να φούσκωσαν αλλά είναι δεδομένο ότι έχει χάσει σε εμπειρία σε σχέση με πέρσι. Ακόμη κι αν ξαναπαρουσιαστεί ο Μητρογκόλ (δύσκολο) και όχι το... φάντασμα της Φούλαμ (επίσης δύσκολο), η ομάδα έχασε παίκτες σε κομβικές θέσεις. Προσωπικότητες υπάρχουν και φέτος (Αφελάι, Αμπιντάλ) όμως όσο κι αν από κάποιους λοιδορείται η Ελληνική ψυχή ίσως λείψει. Γνώρισμα του Ολυμπιακού, ειδικά στα τελευταία πετυχημένα του χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Και δεν είναι... ποσοτικό το θέμα (αφού αριθμητικά ήρθαν περισσότεροι), αλλά ποιοτικό! Το ρίσκο που πήρε ο Μίτσελ είναι μεγάλο. Με πολλά διαφορετικά υλικά, καλείται να φτιάξει ένα νόστιμο φαγητό. Η γκρίνια δεν λείπει. Στο Χ του Αγρινίου έγινε μεγαλύτερη. Με την λήξη της μεταγραφικής περιόδου... έπιασε ταβάνι!

Ο Αβραάμ... έριξε το γάντι με τις δηλώσεις του στον πρώην πλέον προπονητή του. Μάλιστα μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του Ολυμπιακού, κάτι που λέει πολλά για όσους διαβάζουν και «πίσω από τις λέξεις». Δύσκολα με το καλημέρα για τον Ισπανό. Πέρσι πάλι στην αρχή αμφισβητήθηκε, αλλά τον πέρασε τον «κάβο». Φέτος; Όπως λέει και η Άλκηστις, αν τον αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα (του αγώνα με την Ατλέτικο στο Φάληρο)...