Το 1986 πήρε από το χεράκι την Αργεντινή, την έφτασε ως τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό και της… χάρισε την δεύτερη κούπα στην ιστορία της.

Τότε για πρώτη φορά… δίχασε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη για το αν αυτός ή ο Πελέ είναι «ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών». Επιχειρήματα και μάλιστα τρανταχτά υπήρχαν κι από τις δύο πλευρές. Μέχρι σήμερα άλλωστε παραμένει το… αιώνιο ποδοσφαιρικό δίλημμα.

Τέσσερα χρόνια μετά, στο Ιtalia90, δίχασε μια ολόκληρη χώρα και το παράδοξο είναι πως δεν ήταν η δική του. Στον ημιτελικό της Αργεντινής με τους διοργανωτές, ο «αδικημένος και φτωχός» ιταλικός Νότος βρέθηκε στο πλευρό του ως ένα δείγμα αντίστασης για τον «πλούσιο και ευνοημένο» Βορρά.

Σήμερα, περίπου τρεις δεκαετίες μετά τις παραστάσεις του στα γήπεδα του Μεξικό και της Ιταλίας, ο «Ντιεγκίτο» κατάφερε πάλι να διχάσει τα εκατομμύρια των ποδοσφαιρόφιλων με την εικόνα που παρουσίασε στην αναμέτρηση όπου η Αργεντινή πήρε δραματική πρόκριση κόντρα στην Νιγηρία!

Οι μισοί γελούν με τα χάλια του και οι άλλοι μισοί κλαίνε για την κατάντια του. Ναι, κατάντια είναι. Όσο κι αν θέλουμε να ωραιοποιήσουμε την εικόνα και να βρούμε ελαφρυντικά όλοι εμείς οι «πλην/συν σαράντα» που μεγαλώσαμε με τα μαγικά του, που μείναμε άφωνοι με την τέχνη του, που… φτιαχνόμασταν με την ποδοσφαιρική του αλητεία, που τον προσκυνήσαμε ως τον απόλυτο «Θεό της μπάλας».

Δεν πέσαμε από τα σύννεφα με όσα είδαμε σε live μετάδοση το βράδυ της Τρίτης. Ο Μαραντόνα παλεύει δεκαετίες ολόκληρες με τους δαίμονές του. Παίκτης της Μπαρτσελόνα ήταν ακόμη όταν οι ουσίες άρχισαν να του κάνουν συντροφιά στις βίλες του και τα ξενοδοχεία όλου του κόσμου. Αλλά κι όταν παράτησε τα γήπεδα, η κατρακύλα του θύμιζε αυτοκίνητο με σπασμένα φρένα.

Προβλήματα υγείας, κλινικές αποτοξίνωσης, καρδιακά επεισόδια, αλλά πάντα ένας «συνάδελφός του» από εκεί ψηλά του… έδινε το Χέρι του Θεού και τον έσωζε. Η εικόνα πάντα η ίδια όμως.

Ένας… στραπατσαρισμένος Θεός, ένας πίνακας του Πικάσο με… μουντζούρες, μια συμφωνία του Μπετόβεν με πολλά φάλτσα. Η ίδια του η ενέργεια στο ματς με την Αγγλία, να περνάει 7-8 παίκτες αλλά χωρίς να σκοράρει. Πόσο… διαφορετικό. Πόσο σκληρό.

Έτσι ένιωσαν (νιώσαμε) με την εικόνα του αυτή στα επίσημα του γηπέδου. Να θες να τον υπερασπιστείς αλλά τι να βρεις που να στέκει; Η δικαίωση των Κινέζων για την εικόνα και τις 1000 λέξεις βρίσκει εφαρμογή και εδώ. Τα χιλιάδες φωτογραφικά «κλικ» που συνόδευσαν το 90λεπτο του τα μαρτυρούν όλα.

Όσο κι αν λέμε «Αυτός είναι ο Μαραντόνα και σε αυτόν επιτρέπονται τα πάντα» δεν μπορεί μέσα μας να μην νιώθουμε θλίψη για την κατάντια του, πόνο γιατί αυτός που μας «πήρε από το χέρι» και μας… μεγάλωσε ποδοσφαιρικά δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.

Το επόμενο ραντεβού του Μαραντόνα με φλας και κάμερες είναι το Σάββατο. Πιθανότατα ότι κι αν κάνει ο Μέσι εντός γηπέδου, ο Ντιέγκο θα το… σκιάσει από εξέδρας.

Μακάρι απλά η εικόνα του να είναι άλλη.

Γιατί όταν καταρρέει ένας άνθρωπος αρχικά τον λυπάσαι και μετά τον βοηθάς. Με τον Θεό τι κάνεις;