Μάιος του 1986. Ο Τομ Κρουζ ετοιμάζεται να κατακτήσει το Ηollywood με την πρώτη του blockbuster ταινία το «Top Gun». Την ίδια ώρα στην Σκωτία ένας αναπληρωματικός της Νταντί γινόταν ήρωας για δύο ποδοσφαιρικούς συλλόγους στους οποίους δεν έπαιξε ποτέ!

Το όνομα Άλμπερτ Κιντ μπορεί να μην λέει τίποτα απολύτως στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους και να μην είχε την καριέρα και το παρουσιαστικό του Τομ Κρουζ, αλλά στο Εδιμβούργο και στην Γλασκώβη αποτελεί σημείο αναφοράς. Και αυτό γιατί το όνομα του άλλοτε άσου της Νταντί έχει συνδεθεί με μια από τις στιγμές που σημάδεψαν για πάντα το πρωτάθλημα Σκωτίας.

Αν κάνει κανείς βόλτα στους δρόμους του Εδιμβούργου και της Γλασκώβης ακόμα και τώρα τριάντα χρόνια μετά ο Άλμπερτ Κιντ προκαλεί συγκινήσεις. Αν ρωτήσεις οπαδό της Σέλτικ ή της Χιμπέρνιαν αμέσως θα σου απαντήσουν με ένα πλατύ και νοσταλγικό χαμόγελο. Αν το όνομα αυτό το πεις σε οπαδό της Χαρτς και της Ρέιντζερς να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο.

Τριάντα χρόνια πίσω

Για να καταλάβει ο κόσμος για το τι λέμε θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο 30 χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στις 3 Μαΐου του 1986 σε μια ημέρα χαράς και πανηγυρισμών για την Σέλτικ, δακρύων και λύπης για την Χαρτς, και ηδονής για τους οπαδούς της Χιμπέρνιαν.

Ήταν η χρονιά που η Χαρτς βρέθηκε λίγα λεπτά μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, πριν η παρέμβαση του Κιντ αλλάξει τα δεδομένα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή εκείνης της σεζόν η Χαρτς δεν έδειχνε ικανή για τον τίτλο. Και πως να δείχνει όταν την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει στην 7η θέση κερδίζοντας μόνο 13 από 36 παιχνίδια πρωταθλήματος με μοναδική παρηγοριά το γεγονός ότι ξεπέρασε στην βαθμολογία την αιώνιο αντίπαλο Χιμπέρνιαν.

Μάλιστα, αν έλεγες σε κάποιον οπαδό της Χαρτς ότι η ομάδα του θα ακουμπούσε τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική θα σε περνούσε για τρελό ειδικά μετά την ήττα με 1-0 στην έδρα της Κλάιντεμπανκ στις 28 Σεπτεμβρίου του 1985. Η χρονιά εκείνη όμως δεν ήταν συνηθισμένη και κάπου εκεί οι «καρδιές» ξεκινάνε ένα εντυπωσιακό αήττητο σερί με 18 νίκες και εννιά ισοπαλίες, ενώ παράλληλα φτάνουν στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στην Αμπερντίν.

Μια ισοπαλία έφτανε στην Χαρτς

Έτσι, μια αγωνιστική πριν το τέλος η ομάδα του Άλεξ Μακ Ντόναλντ είχε προβάδισμα δύο βαθμών από την Σέλτικ και ταξίδευε στην έδρα της Νταντί γνωρίζοντας ότι αν δεν ηττηθεί, θα βάλει τέλος σε μια ανομβρία τίτλων 26 ετών (1959-60 το τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας). Ακόμα όμως και με ήττα θα κατακτούσε το τρόπαιο εφόσον βέβαια την ίδια ώρα η Σέλτικ δεν επικρατούσε εκτός έδρας της Σεντ Μίρεν με πάνω από τέσσερα γκολ ώστε να την ξεπεράσει στην συνολική διαφορά τερμάτων.

Η προετοιμασία όμως για τον αγώνα αυτόν δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες-ίσως οιωνός για το τι θα ακολουθούσε στο Ντενς Παρκ. Ιός χτυπάει την ομάδα με συνέπεια οι Μπλακ, Λιβέιν και Γουίτακερ όλοι τους βασικοί, να μην είναι έτοιμοι. Ο Λιβέιν έμεινε εκτός αποστολής, ενώ οι άλλοι δύο μπορούσαν να βγάλουν ένα 45λεπτο. Από την αρχή φάνηκε ότι η Χαρτς δεν θα είχε περιθώρια για απώλειες, αφού στην ανάπαυλα η Σέλτικ είχε πετύχει ήδη τέσσερα γκολ οπότε ουσιαστικά η ομάδα του Εδιμβούργου έπρεπε να πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία.

Τα 45 λεπτά που θα ακολουθούσαν για την Χαρτς θα καθόριζαν όχι μόνο τον τίτλο αλλά ίσως και το υπόλοιπο της καριέρας των ποδοσφαιριστών τη ς. Το άγχος έκανε την εμφάνισή του, αφού ένα γκολ της Νταντί μπορεί να τα κατέστρεφε όλα.

Ο Κιντ που δεν θα ήταν αποστολή

Η σύνθεση (ο μύθος, η πλοκή) της πιο καλής τραγωδίας πρέπει να είναι όχι απλή αλλά περίπλοκη και μάλιστα να μιμείται οικτρά και φοβερά γεγονότα. Συγκεκριμένα, σε αρκετές περιπτώσεις ο τραγικός ποιητής οδηγούσε σταδιακά την εξέλιξη του μύθου σ’ ένα σημείο αδιεξόδου, με αποτέλεσμα η εξεύρεση μιας λύσης να είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Κάπου εκεί εισαγόταν στον μύθο ένα θεϊκό πρόσωπο το οποίο με την παρέμβασή του έδινε λύση στον μύθο. Μπορεί ο Άλμπερτ Κιντ να μην ήταν κάποιο θεϊκό πρόσωπο, αλλά σίγουρα η έκφραση «από μηχανής θεός» δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη ερμηνεία από εκείνη.

Και αυτό γιατί ο δηλωμένος οπαδός της Σέλτικ έρχεται από το πουθενά και αποτελεί την αιτία της τραγωδίας που ζει η Χαρτς, δίνοντας ένα τέτοιο τέλος στον αγώνα που ούτε οι αρχαίοι τραγωδοί δεν θα μπορούσαν να φανταστούν. Ο Κιντ ένας παίκτης της σειράς με καριέρα σε Μπρέχιν, Άρμπροουθ και Μάδεργουελ μετρούσε εκείνη την σεζόν μόλις 11 συμμετοχές από τις οποίες μόλις οι τέσσερις ήταν στην βασική ενδεκάδα.

Ο ίδιος θυμάται ότι δεν θα βρισκόταν καν στην αποστολή για το ματς με την Χαρτς αλλά η επιμονή του να αγωνιστεί έπεισε τον προπονητή του να τον συμπεριλάβει στα πλάνα του. «Εκείνη την σεζόν είχα πολλά προβλήματα τραυματισμών και δεν είχα πολλές συμμετοχές με την Νταντί. Θυμάμαι όμως ότι ήταν η τελευταία αγωνιστική και πήγα στον προπονητή μου Άρτσι Νοξ μια ημέρα πριν τον αγώνα την Παρασκευή και του ζήτησα να με βάλει να αγωνιστώ γιατί είχα κάνει καλή εμφάνιση την προηγούμενη φορά που είχαμε αντιμετωπίσει την Χαρτς. Τελικά αποφάσισε να με συμπεριλάβει στην αποστολή αφήνοντάς με όμως στον πάγκο».

Ακόμα και τότε όμως η ιστορία θα ήταν διαφορετική αλλά η μοίρα της Χαρτς ήταν προδιαγεγραμμένη. Στι 61’ και με το σκορ στο 0-0 τραυματίζεται ο Τος Μακ Κίνλεϊ. Ο Κιντ μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο μυστακοφόρος επιθετικός χτυπάει δύο φορές αρχικά στο 83’ για να ολοκληρώσει την τραγωδία της ομάδας του Εδιμβούργου έξι λεπτά αργότερα.

Οι οπαδοί της Χαρτς που είχαν γεμίσει το Ντενς Παρκ είχαν μείνει αποσβολωμένοι μην μπορώντας να πιστέψουν τι είχε συμβεί. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κατέρρευσαν ενώ άλλοι έβαλαν τα κλάματα. Ο αθλητικός Τύπος είχε πάθει ένα μικρό σοκ αφού από την μια έψαχνε τον ήρωα Άλμπερτ Κιντ και από την άλλη προσπαθούσε να μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο το πόνο των οπαδών της Χαρτς οι οποίοι είδαν την ομάδα τους να οδηγεί την κούρσα από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι εκείνη την αποφράδα ημέρα στις 3 Μαΐου.

Τα άσχημα για την Χαρτς όμως δεν σταμάτησαν εκεί, αφού μια εβδομάδα αργότερα φανερά επηρεασμένοι από την απώλεια του πρωταθλήματος ηττήθηκαν και στον τελικό Κυπέλλου από την Αμπερντίν του Άλεξ Φέργκιουσον.

Όσον αφορά τον ήρωα Άλμπερτ Κιντ αποχώρησε την επόμενη χρονιά για την Φόλκερκ ενώ το 1988 μάζεψε τα συμπράγαλά του και μετακόμισε στην Αυστραλία όπου και βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Τριάντα χρόνια πριν ένας ήρωας της Σέλτικ και της Χιμπέρνιαν είχε γεννηθεί με τους «χιμπς» μάλιστα να το προχωράνε ακόμα περισσότερο ανακηρρύσοντας την 3η Μαΐου ως ημέρα Άλμπερτ Κιντ την οποία γιορτάζουν με κάθε επισημότητα κάθε χρόνο.

Μάλιστα, του έγραψαν τραγούδι ενώ έβγαλαν και συλλεκτικά T-Shirts με την επιγραφή Sir Albert Kidd. Και όλα αυτά για ένα ποδοσφαιριστή που δεν φόρεσε ποτέ την φανέλα της ομάδας.

Μπορεί τελικά το άστρο του Άλμπερτ Κιντ να έλαμψε ελάχιστα, αλλά τα έξι λεπτά διασημότητας το 1986 θα μνημονεύονται για πάντα σε Εδιμβούργο και Γλασκώβη.