Στα 26 του χρόνια ο μεσοεπιθετικός από τις Κομόρες βίωσε ίσως το χειρότερο επτάμηνο της καριέρας του. Mετά την προσπάθεια που ξεκίνησε εδώ και αρκετά μεγάλο διάστημα για να παίξει ποδόσφαιρο στέκεται και πάλι στα πόδια του. Ο σοβαρός τραυματισμός και το χειρουργείο τον... λύγισαν αλλά δεν τον... γονάτισαν. Ο ίδιος εξάλλου είναι δυνατό... σκαρί από μικρός. Η πορεία του Μπεν ξεκίνησε από το νησί Μαγιότ στις Κομόρες. Εκεί όπου δειλά δειλά άρχισε να ασχολείται με την μπάλα.

«Μεγάλωσα και πρωτοέπαιξα μπάλα στο νησί Μαγιότ στις Κομόρες. Έχω ζήσει και παίξει ποδόσφαιρο και σε άλλα μέρη στις Κομόρες. Πηγαινοερχόμασταν στην Γαλλία για οικογενειακούς κυρίως λόγους. Βέβαια για το ποδόσφαιρο όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα μου. Έπαιζε ερασιτεχνικά και μου κόλλησε το... μικρόβιο. Από εκεί άρχισα σιγά σιγά και εγώ να δοκιμάζω την τύχη μου», περιγράφει στο Gazzetta.gr.

Τον ρωτάμε εάν είχε πρότυπα μικρός ή εάν ήθελε απλώς να ξεπεράσει τον πατέρα του... Η πρώτη αντίδρασή του ήταν να γελάσει: «Δεν ξέρω. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι όπως το θέτεις. Μάλλον. Ίσως και να το έβλεπα έτσι. Τώρα πάντως πιστεύω πως σίγουρα τον έχω ξεπεράσει (σ.σ. γέλια). Σίγουρα όμως ήταν ένας άνθρωπος που με βοήθησε πολύ και με επηρέασε πολύ ώστε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Όχι πρότυπα γενικά όμως δεν έχω. Πάντα θαύμαζα διάφορους παίκτες. Άλλον για την ταχύτητά του και την ντρίμπλα του και άλλον για την εξυπνάδα του και το πως οργάνωνε το ματς... Πάντα κοίταζα να παίζω καλά και να σκοράρω γιατί η δουλειά μου ήταν το γκολ».

Η Γαλλία για εκείνον ήταν «σαν κάτι οικείο. Επειδή πηγαινοερχόμασταν δεν είχα πρόβλημα στο να παίξω εκεί. Πέρασα καλά χρόνια στην Γαλλία και είχα συμμετοχές και στην Ligue 1 και την Ligue 2. Μόλις είχε τελειώσει το συμβόλαιό μου και δέχθηκα τηλέφωνο από τον μάνατζέρ μου. Μου είπε 'θέλεις να πας στην Ελλάδα;'. Του απάντησα 'γιατί όχι; Γιατί να μην πάω σε μία ωραία χώρα να παίξω ποδόσφαιρο;'. Δεν ήταν πρόβλημα για μένα. Ήθελα μία νέα εμπειρία και μία μεγάλη πρόκληση. Είχα παίξει και στην Εθνική, οπότε είχα εμπειρίες και μπορούσα να σταθώ».

Φέρνει στο μυαλό του την πρώτη του χρονιά στη Βέροια: «Ναι φίλε, εκείνη η χρονιά ήταν αξέχαστη. Είναι η κορυφαία μου στιγμή στην Ελλάδα. Έπαιξα σε πολύ υψηλό επίπεδο και έβαλα αρκετά γκολ. Είχα μεγάλη πίστη στον εαυτό μου. Χειρότερη είναι σίγουρα ο τραυματισμός μου».

Ποιό είναι όμως το μεγάλο μυστικό στο ποδόσφαιρο; «Πολλή και σκληρή δουλειά και να το... έχεις. Όταν έχεις τις δυνατότητες και προσπαθείς διαρκώς τότε θα προχωρήσεις. Θα βελτιωθείς και θα πας ψηλά. Για παράδειγμα για να φτάσουμε σήμερα στο να παίζω στο ματς με τον Ολυμπιακό έχω δουλέψει πολύ. Για να ξεπεράσω τον πολύ σοβαρό τραυματισμό μου όλο αυτό το διάστημα. Με σκληρή δουλειά και με τις ικανότητές μου τα κατάφερα και είμαι εδώ. Έβαλα το πρώτο μου γκολ μετά από επτά μήνες και έπαιξα και πολύ. Για μένα ήταν κάτι το τρομερό. Το εξαιρετικό. Το ήθελα και το πίστευα. Θέλω να αφιερώσω το γκολ μου στην γυναίκα μου και στο παιδί μου, που είναι διαρκώς δίπλα μου. Θέλω να πω και για τον Ολυμπιακό που με βοήθησε πολύ στο να γυρίσω δυνατός στα γήπεδα. Χρωστάω πάρα πολλά στον γυμναστή, κ. Μουρίκη. Εξαιρετικός επαγγελματίας και πολύ καλός άνθρωπος. Του οφείλω πολλά».

Όσο για την ευχή του για το 2016; «Έγινε η αρχή για μένα με το πρώτο μου γκολ μετά από τόσο διάστημα. Ήταν κάτι που το ήθελα και το πίστευα... Τώρα θέλω να συνεχίσω να παίζω και να βάλω και άλλα γκολ», υποστήριξε. Παράλληλα επιβεβαίωσε πως μίλησε με τον Μάρκο Σίλβα που του επισήμανε πως τον χαροποίησε το ότι πήγε καλά και σκόραρε.