Ντάριλ Ντόκινς: Ο άνθρωπος που διέλυε τις μπασκέτες! (vids)

Φάνης Παναγιώτου
Ντάριλ Ντόκινς: Ο άνθρωπος που διέλυε τις μπασκέτες! (vids)

bet365

Ο Ντάριλ Ντόκινς έφυγε ξαφνικά από τη ζωή και το gazzetta.gr “θυμάται” την καριέρα του παίκτη που είχε ως… συνήθεια να διαλύει τις μπασκέτες!

“Ποτέ δεν είδα τον Ντάριλ Ντόκινς λυπημένο. Είχε πάντα ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του, σκορπώντας θετική ενέργεια”, έγραψε στο twitter ο Τζέιμς Γουόρθι, μόλις έμαθε για τον θάνατο του… γίγαντα με την καρδιά ενός παιδιού!

Κανείς δεν το περίμενε. Αρχικά πολλοί δεν πίστεψαν πως ο Ντάριλ Ντόκινς δεν βρίσκεται πια ανάμεσα μας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ο Chocolate Thunder απεβίωσε στα 58 του χρόνια σκορπώντας τη θλίψη στο παγκόσμιο μπάσκετ.

Το gazzetta.gr λέει το δικό του “αντίο” στον Ντόκινς, ο οποίος έγραψε ιστορία στα παρκέ του ΝΒΑ. Ίσως όχι αυτή που πολλοί περίμεναν, ωστόσο είναι από τις φυσιογνωμίες που θα θυμόμαστε για πάντα.

Ήρθε στον κόσμο στις 11 Ιανουαρίου του 1957. Ήταν το δεύτερο από τα 8 παιδιά της οικογενείας κι είχε εξ αρχής πρόβλημα με τα σωματικά του προσόντα. Ξεχώρισε γιατί ήταν ψηλός και σε μικρή ηλικία δεν μπορούσε να συγχρονίσει τα άνω με τα κάτω άκρα. Αυτό, όμως, δεν ήταν το βασικό του πρόβλημα. Είχε πιο σοβαρά πράγματα ν’ ασχοληθεί, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ουσιαστικά μεγάλωσε χωρίς πατέρα.

Όπως είπαμε ξεχώριζε για το ύψος του. Συνεπώς, το πήρε από νωρίς απόφαση. Επικεντρώθηκε στο μπάσκετ και του άρεσε. Όχι μόνο ως άθλημα, αφού παράλληλα έβλεπε πως μπορούσε να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο και με τον τρόπο αυτό να βοηθήσει την ταλαιπωρημένη οικονομικά (κι όχι μόνο) οικογένεια του.

Ο Ντόκινς, λοιπόν, πήγε στο High School Maynard Evans κι εκεί η ζωή του άλλαξε. Βλέπετε, ήταν πολύ ψηλός και τα παιδιά της ηλικίας του τον… πείραζαν πολλές φορές. Στο παρκέ, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εκεί τα σωματικά του προσόντα ήταν πλεονέκτημα και μάλιστα τεράστιο! Ο Ντόκινς ξεχώρισε από νωρίς κι έφτασε στο σημείο να θεωρείται ο κορυφαίος της γενιάς τους στις ΗΠΑ! Έκανε τη διαφορά και μάλιστα βοήθησε την ομάδα του να φτάσει στον τίτλο. Είχε μέλλον στο μπάσκετ. Φάνηκε από την αρχή.

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ
Άπαντες περίμεναν με… αγωνία την επιλογή του Ντόκινς. “Σε ποιο κολέγιο θα πάει;”, ήταν η… σχεδόν μόνιμη ερώτηση που άκουγες, αλλά ο ίδιος πήρε μία ιστορική απόφαση! Δήλωσε διαθεσιμότητα στο NBA draft κι έγινε ο πρώτος που το κάνει απευθείας από το High School. Ακολούθησαν πολλοί. Πιο πρόσφατοι ο Κόμπι Μπράιαντ κι ο ΛεΜπρον Τζέιμς. Ο Ντόκινς, όμως, ήταν εκείνος που άνοιξε το δρόμο.

Σ’ αυτό το σημείο δεν πρέπει ν’ αδικήσουμε τον Μόουζες Μαλόουν. Αυτός ήταν ο… εμπνευστής του Ντόκινς, αφού ένα χρόνο πριν είχε βρεθεί από το Γυμνάσιο στο ΑΒΑ. Εκτός αυτού, η… πραγματική εξήγηση της πράξης του Ντόκινς ήταν τα λεφτά. Όπως αναφέραμε, ήθελε μέσα από το μπάσκετ να βοηθήσει την οικογένεια του. Συνεπώς, δεν μπορούσε να πει όχι στις ομάδες του ΝΒΑ.

Και δεν το έκανε. Στο ΝΒΑ draft 1975 είδε τ’ όνομα του στο Νο.5, με τους 76ers να τον επιλέγουν και να παίρνουν το ρίσκο. Ρίσκο που αρχικά δεν τους βγήκε. Πολλοί παρομοίασαν τον Ντόκινς ακόμα και με τον… τεράστιο Γουίλτ Τσέιμπερλεϊν, ωστόσο ο ρόλος του ήταν μικρός στις πρώτες του σεζόν στο ΝΒΑ. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού δεν είχε παίξει ξανά μπάσκετ σε τόσο υψηλό επίπεδο και δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί.

“UNCOACHABLE”
Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί επειδή βρέθηκε από μικρός στο ΝΒΑ, αλλά ήταν κι ο χαρακτήρας του που του δημιουργούσε προβλήματα. Πάρτε για παράδειγμα την τρικλοποδιά που έβαλε στον προπονητή του Μπίλι Κάνινγχαμ στη διάρκεια μίας προπόνησης. Και το λέμε αυτό γιατί ο Κάνινγχαμ δεν ήταν τυχαίος για τον Ντόκινς. Ήταν ο τεχνικός που αναβάθμισε τον ρόλο του στους 76ers, αφού -όπως είπαμε- στα πρώτα του χρόνια στο ΝΒΑ δεν είχε δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν.

*Το 1977 ήταν πρωταγωνιστής σ’ έναν από τους πιο μεγάλους καυγάδες που έχουν δει στα παρκέ του ΝΒΑ!

Στη συνέχεια όμως βρήκε ρόλο κι έγινε από τους καλούς ψηλούς της λίγκας. Το χαρακτηριστικό του ήταν πως κάρφωνε συνεχώς! Κάπως έτσι φτάσαμε στη σεζόν 1979/1980. Οι 76ers αντιμετώπισαν τους Kansas City Kings κι ο Ντόκινς έκανε θρύψαλα το ταμπλό σε μία προσπάθειά του για κάρφωμα! Ονόμασε μάλιστα αυτό του το κάρφωμα “The Chocolate-Thunder-Flying, Robinzine-Crying, Teeth-Shaking, Glass-Breaking, Rump-Roasting, Bun-Toasting, Wham-Bam, Glass-Breaker-I-Am-Jam”. Αυτή ήταν η πρώτη φορά. Ακολούθησε το ματς με τους Σπερς. Κι εκεί τα ίδια, με τον ΝΒΑ να παίρνει τα μέτρα του, αφού αποφάσισε να τιμωρήσει με πρόστιμο τους παίκτες που σπάνε ταμπλό! Τα μέτρα τους πήραν κι οι Σίξερς. Ο Ντόκινς αποχώρησε το 1982 δίχως να έχει καταφέρει να δικαιολογήσει τον θόρυβο που είχε γίνει γύρω από το όνομα του και μάλιστα του κόλλησαν το παρατσούκλι… Uncoachable. Επόμενος προορισμός οι Νετς.

Εκεί έδωσε ορισμένες απαντήσεις. Όχι, δεν έφτασε στο επίπεδο να διεκδικεί τον τίτλο. Κατάφερε, όμως, ν’ ανεβάσει τους μέσους όρους του και σε πολλά ματς να δείξει το ταλέντο του. Ωστόσο, κάπου εκεί τα ευχάριστα τελειώνουν. Δεν ήταν πολλά, αλλά σίγουρα η ζωή του μέχρι τότε ήταν καλύτερη από τα επόμενα χρόνια που τον ταλαιπώρησαν σε μεγάλο βαθμό.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ ΚΙ Η ΕΥΡΩΠΗ
Όταν άρχισε ν’ ανεβάζει τους μέσους όρους του, ήρθαν οι τραυματισμοί. Δεν ήταν παράξενο για έναν παίκτη με το ύψος του να βγάλει προβλήματα στη μέση, μόνο που στην περίπτωση του Ντόκινς ήταν πιο σοβαρά. Από το 1984 έως το 1989 έπαιξε -εκτός από τους Νετς- στους Τζαζ και τους Πίστονς, δίχως να καταφέρει να βρει ρυθμό, αφού τραυματίστηκε πολλές φορές. Κι ορισμένες από αυτές δεν ήταν στο παρκέ, αφού για παράδειγμα έμεινε αρκετό στα… πιτς επειδή έπεσε στη μπανιέρα του!

Μέσα σ’ όλα ο Ντόκινς έχασε και τη γυναίκα του το 1987, όταν αυτοκτόνησε! Η καριέρα του είχε πάρει την κάτω βόλτα. Από το 1989 κι έπειτα δεν υπήρχε ενδιαφέρον από ομάδες του ΝΒΑ, ωστόσο δεν έκοψε το μπάσκετ. Βρήκε καταφύγιο στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιταλία. Φόρεσε αρχικά τη φανέλα του Τορίνο, εν συνεχεία έπαιξε στην Ολίμπια Μιλάνο και μετά στη Φόρλι. Επέστρεψε στις ΗΠΑ και συνέχιζε να παίζει μπάσκετ. Δεν μπορούσε να το κόψει κι έσκαγε τη μπάλα ακόμα και σε ηλικία 43 ετών.

“Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΤΣΕΪΜΠΕΡΛΕΪΝ”
Έβαλε τέλος στην καριέρα του κι ασχολήθηκε με την προπονητική. Αυτά, όμως, μικρή σημασία έχουν. Εκείνο που θα μας μείνει από τον… επόμενο Γουίλτ Τσέιμπερλεϊν -όπως τον είχαν βαφτίσει- είναι τα εντυπωσιακά του καρφώματα, αλλά και το ότι δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο που τον περίμεναν. Το τέλος της καριέρας του στο ΝΒΑ τον βρήκε με μέσο όρο 12 πόντους, 6.1 ριμπάουντ και 1.4 τάπες. Πολλά καρφώματα, πολλές στιγμές που θα μείνουν στην ιστορία και θα τις βλέπουμε για πάντα, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να ξέρει που θα είχε φτάσει ο συγκεκριμένος παίκτης αν είχε πάει κανονικά στο κολέγιο και δεν είχε βιαστεί.

*Το παρατσούκλι του (βλ. Chocolate Thunder) αποτελεί έμπνευση του Στίβι Γουόντερ.

 

NBA Τελευταία Νέα