Η ταχύτητα του Χάμιλτον

Γεννημένος νικητής!

1984, Λος Άντζελες… Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ακόμα ένα προϊόν άξιο αναφοράς, ένα αθλητικό γεγονός που μαγνήτιζε και επηρέαζε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Για τα ιστορικά βιβλία ήταν οι αγώνες που μποϊκόταραν η Σοβιετική Ένωση, η Κούβα και η Ανατολική Γερμανία. Για το αθλητικό κομμάτι, ήταν οι αγώνες που οι Αμερικάνοι έμαθαν τον Καρλ Λιούις και σε όλο τον πλανήτη θαύμασαν το σπάνιο αθλητικό του ταλέντο. Στην κεντρική Αγγλία, στη γειτονιά του Στέβενεϊτζ ο Άντονι και η Κάρμεν Χάμιλτον περίμεναν το πρώτο τους παιδί. Η σύζυγος, μια λευκή αγγλίδα, ήταν σχεδόν τεσσάρων μηνών έγκυος και τα επιτεύγματα του σπουδαίου αμερικανού, που στο Λος Άντζελες θα κατακτούσε τέσσερα χρυσά μετάλλια, έβαλε το πρώτο λιθαράκι στην ιστορία.

Το παιδί τους, που ήρθε στον κόσμο στις 7 Ιανουαρίου του 1985, θα έπαιρνε το όνομα Λιούις Καρλ. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του, πριν καν προλάβει να δημιουργήσει αναμνήσεις, θα έφερναν το πρώτο σοκ. Το 1987 οι γονείς του θα αποφασίσουν να χωρίσουν και ο Λιούις Χάμιλτον θα μείνει με τη μητέρα του και τις δύο μεγαλύτερες ετεροθαλείς αδελφές του. Η πρώτη φάση της ζωής του θα διαρκέσει περίπου οκτώ χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα προλάβει να αναπτύξει την τάση που είχε προς την οδήγηση και να αγαπήσει τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Κυρίως όταν η ανατροφή του, γινόταν αντρική υπόθεση, στα Σαββατοκύριακα που περνούσε με τον Άντονι.

Ο Άντονι Χάμιλτον είχε καταγωγή από την Καραϊβική. Οι γονείς του μετανάστευσαν στην Αγγλία από την Γρενάδα όταν εκείνος ήταν τριών ετών και το οικονομικό του υπόβαθρο δεν ήταν τέτοιο που να επέτρεπε στο παιδί του να κάνει ένα ακριβό σπορ. Ήταν, όμως, αποφασισμένος να κάνει ό,τι χρειάζεται για να το στηρίξει. «Για να μην χρειαστεί ο γιος μου να κάνει την ίδια ζωή με μένα», όπως θα έλεγε πολλά χρόνια αργότερα. Ήταν εκείνα τα Σαββατοκύριακα που θα περνούσε με τον Λιούις που θα όριζαν το μέλλον αμφότερων.

«Ξεκίνησα να βλέπω φόρμουλα 1 όταν ήμουν έξι χρονών. Περνούσα χρόνο με τον μπαμπά μου, που πάντα έβλεπε τους αγώνες στην τηλεόραση. Με διασκέδαζε να βλέπω τον Σένα να οδηγεί και τις μάχες που έδινε με τον Αλέν Προστ. Σταδιακά έπιανα τον εαυτό μου να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο. Αλλά έφτασα 13 ετών για να αντιληφθώ ότι αυτό θέλω να κάνω».

Μέχρι να μπει στην εφηβεία, ο Λιούις δοκίμασε κι άλλα σπορ, πιο κοντά στο κοινωνικό μέσο όρο και στην οικονομική θέση της οικογένειάς του. Έπαιζε ποδόσφαιρο σε μια μικρή ομάδα, με τον τότε προπονητή του να θεωρεί ότι είχε τα φόντα να φτάσει ψηλά, ίσως να παίξει και στην αγαπημένη του Άρσεναλ. «Μέσα στο γήπεδο ήταν ηγετική μορφή. Πάντα έπαιρνε πρωτοβουλίες όταν τα πράγματα δεν ήταν καλά. Αν είχε το χρόνο να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο, πιστεύω πως είχε το ταλέντο για να πετύχει τα πάντα», αποκάλυπτε ο Κεν Χέντινγκτον για το ταλέντο του Λιούις, που φημολογείται ότι ήταν εξίσου καλός και στο κρίκετ.

Η κλίση του, όμως, ήταν στα αυτοκίνητα και η μητέρα του ήταν η πρώτη που θα αντιλαμβανόταν ότι το παιδί της χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να τα καταφέρει. «Ο Λιούις δεν μεγάλωσε με χρυσά κουτάλια. Ό,τι έχει, το κατόρθωσε με σκληρή δουλειά», θα πει η Κάρμεν, που όταν το παιδί της έφτασε δέκα ετών πήρε μια αδιανόητη για κάθε μητέρα απόφαση. «Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να τον αποχωριστώ, ωστόσο μόνο με τον πατέρα του θα μπορούσε να πετύχει. Ήξερα ότι θα έκανε τα πάντα για να έχει ο Λιούις αυτό που ήθελε. Ο Άντονι δούλεψε σκληρά για να βγάλει λεφτά ώστε να στηρίξει την καριέρα του παιδιού μας».

Ο Λιούις Χάμιλτον έχει την τύχη να βλέπει τις οικογένειες της μητέρας του και του πατέρα να παρακολουθούν μαζί τους αγώνες του, ακόμα και να κάνουν διακοπές όλοι μαζί. Ο Άντονι θα αναλάμβανε πλήρως την κηδεμονία του στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και δεν θα τον ενοχλούσε να κάνει ως και τις τρεις δουλειές ταυτόχρονα για να μπορεί το παιδί του να προχωρήσει στο σπορ που αγαπούσε. Έστω κι αν είχε ένα ακόμα παιδί να μεγαλώσει.

Ο άγνωστος αδελφός!

Λίγα χρόνια πριν μετακομίσει στο σπίτι του πατέρα του, ο Λιούις απέκτησε έναν ετεροθαλή αδελφό. Ο Νίκολας Χάμιλτον γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1992 και διαγνώστηκε με εγκεφαλική παράλυση, μια ασθένεια που δεν γιατρεύεται, αλλά ούτε και επιδεινώνεται με τα χρόνια. Οι δυο τους είχαν πάντα μια ιδιαίτερη σχέση. Ο Λιούις μνημονεύει τον Νίκολας ως έμπνευσή του για να μην τα παρατάει και ο Νίκολας τον μεγάλο του αδελφό ως πρότυπο για όλα στη ζωή. Ο πατέρας τους ήταν εκείνος που έθεσε τις βάσεις για τη σχέση που μεγαλώνοντας θα είχαν.

«Μου έλεγε ποτέ να μην τον αφήνω να παίρνει πράγματα εύκολα. Παίζαμε παιχνίδια στο κομπιούτερ και δεν τον άφηνα ποτέ να κερδίσει. Πάντα έβαζα τα δυνατά μου για να τον κερδίσω. Ποτέ δεν ήθελα να χάνω σε τίποτα, στο σπίτι ή εκτός σπιτιού». Ο Νίκολας παραδέχτηκε πως η στάση του αδελφού του και του πατέρα του τον βοήθησαν να αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να αποδέχεται τη μοίρα του χωρίς να παλεύει. Πέρασε τρία χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι στο γυμνάσιο, όταν συνειδητοποίησε ότι με το να τεμπελιάζει δεν πρόκειται να προχωρήσει στη ζωή.

Σηκώθηκε και παρά τη αδυναμία που έχει στους μυς στα πόδια του, κατορθώνει να περπατάει κανονικά. «Οι γιατροί είχαν πει ότι δε θα καταφέρω να περπατάω, αλλά τους διέψευσα. Σόκαρα πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου τον πατέρα μου και τον Λιούις. Είχα ένα όνειρο και αποφάσισα να το ακολουθήσω». Το όνειρό του ήταν να μοιάσει στον αδελφό του. Και πλέον ο Νίκολας Χάμιλτον έχει το δικό του αγωνιστικό αυτοκίνητο – ειδικά σχεδιασμένο για εκείνον – και κατεβαίνει σε αγώνες στο European Touring Car Cup.

Η πορεία που αργότερα θα ενέπνεε τον Νίκολας είχε ξεκινήσει πριν καν γεννηθεί. Το 1991 ο Λιούις Χάμιλτον θα έπαιρνε την πρώτη του διάκριση. Εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή για παιδιά στο BBC για να μιλήσει για το ταλέντο του. «Χωρίς την επιμονή και τη σκληρή δουλειά του πατέρα του, ο Λιούις δε θα μπορούσε να συνεχίσει στο άθλημα», επιμένει η Κάρμεν, που έμεινε διακριτικά κοντά στο γιο τους, χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει τον τρελό κόσμο της φόρμουλα ένα. Ευτυχώς για την οικογένεια, ο Λιούις είχε την τρέλα, το θράσος και την… αλαζονεία να το κυνηγήσει. Και σε ηλικία δέκα ετών συστήθηκε μόνος του στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. «Ήμουν εκεί επειδή είχα κατακτήσει το βρετανικό πρωτάθλημα και έκανα γύρους στην αίθουσα με ένα βιβλίο για αυτόγραφα. Κατάφερα και πήρα από πολύ κόσμο. Από τον Ντέιμον Χιλ, τον Κόλιν ΜακΡέι, τον Ρίτσαρντ Μπαρνς… Άργησα ένα χρόνο για να προλάβω τον Άιτον Σένα. Εκείνος ήταν εκεί το προηγούμενο έτος».

Ο Λιούις Χάμιλτον που ο θρύλος τον θέλει εκείνο το βράδυ να φοράει δανεική γραβάτα για την εκδήλωση τον Ρον Ντένις, του ζήτησε αυτόγραφο και μετά του είπε: «Θέλω να τρέξω για σας μια μέρα». Ο τότε αρχηγός της ΜακΛάρεν του έδωσε το τηλέφωνό του και του είπε να τον πάρει σε εννέα χρόνια. «Αυτοπεποίθηση, χωρίς αλαζονεία. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να περιγράψω την προσέγγιση του Λιούις εκείνο το βράδυ», περιέγραφε ο Ντένις για την πρώτη τους γνωριμία, που χρειάστηκε λιγότερο από εννέα χρόνια για να μετουσιωθεί σε συμβόλαιο.

Το χρυσό παιδί!

Η καριέρα του Λιούις Χάμιλτον εκτοξευόταν χρόνο με τον χρόνο. Το 1995, χρονιά για την οποία βραβεύτηκε, κατέκτησε το πρωτάθλημα ελπίδων στο καρτ, το 1996 και 1997 το McLaren Mercedes Champions of the Future series 1996, 1997, το 2000 το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, το 2003 το Formula Renault UK, το 2005 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα φόρμουλα 3 και το 2007 ήταν έτοιμος για το πιο υψηλό επίπεδο. Πριν σχεδόν όλα αυτά, η ΜακΛάρεν του είχε προσφέρει συμβόλαιο στο πρόγραμμα ανάπτυξής της και το 1998 έγινε ο νεαρότερος οδηγός που του προσφέρθηκε συμβόλαιο στη Φόρμουλα Ένα.

«Για να πετύχεις σε αυτό το χώρο πρέπει να έχεις το ταλέντο να οδηγείς γρήγορα και τεράστια… μπαλάκια για να πας πιο γρήγορα απ’ όσο θεωρείς ότι μπορείς, να έχεις αποφασιστικότητα να πετύχεις. Αν τα έχεις αυτά, είσαι 100% συγκεντρωμένος και αντέχεις να περιμένεις δέκα χρόνια, τότε έχεις τον Λιούις Χάμιλτον», διηγήθηκε ένας από τους πρώτους προπονητές που είχε στα καρτ, όταν το 2007 όλος ο πλανήτης μιλούσε για τον 22χρονο οδηγό! Στις 18 Μαρτίου εκείνου του χρόνου, στη Μελβούρνη και στον εναρκτήριο αγώνα της σεζόν, ο Άγγλος οδηγός θα έκανε το ντεμπούτο του.

Αυτομάτως θα γινόταν πρώτο θέμα, σε ένα χώρο που είχε ορφανέψει από την απόσυρση του Σουμάχερ ένα χρόνο πριν και έψαχνε νέους ήρωες. «Αν ο Λιούις αρχίσει να κερδίζει αγώνες, τότε θα γίνει ο μεγαλύτερος σταρ του αθλητισμού στην Αγγλία σε χρόνο μηδέν», δήλωνε μετά τον αγώνα ο Ντέιμον Χιλ, που αντιλαμβανόταν πολύ καλά το παιχνίδι. «Είναι ο πρώτος μαύρος οδηγός, ήρθε με πολλές προσδοκίες στο χώρο και όλοι ήδη μιλάνε για έναν σπουδαίο νέο οδηγό. Το άθλημα έχασε ένα σούπερ σταρ πέρυσι και ο κόσμος ψάχνει για αντικαταστάτη».

Στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους ο Χάμιλτον πήρε την πρώτη του νίκη στο Γκραν Πρι του Μόντρεαλ, την ίδια χρονιά το καρτ του πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 41.000 λιρών και κυκλοφορούσε η πρώτη του αυτοβιογραφία με τίτλο «Η ιστορία μου». Ο Λιούις Χάμιλτον είχε σηκώσει τη σημαία.

Τότε και τώρα…

Η ταχύτητά του ξεπερνούσε ακόμα και την τελική που έπιανε το αυτοκίνητό του. Ένα χρόνο και μερικούς μήνες μετά το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα Ένα κατακτούσε τον τίτλο. Ήταν ο πρώτος μαύρος οδηγός που κατόρθωνε κάτι τέτοιο, ο νεαρότερος που κατακτούσε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και δε θα άφηνε ούτε τη ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε στην Βαρκελώνη εξαιτίας της κόντρας του με τον Φερνάντο Αλόνσο, να χαλάσει το πάρτι. Ο πρώτος τίτλος της καριέρας του, όμως, δεν είχε τη συνέχεια που περίμεναν οι περισσότεροι. Αφενός γιατί χρειάστηκε έξι χρόνια και μια διαφορετική ομάδα για να επιστρέψει στην κορυφή και αφετέρου για ακολουθήθηκε από το σχίσμα με τον πατέρα του.

Μάλλον του ήρθαν πολλά μαζεμένα… Όπως όταν μετά τη νίκη στο πρώτο του Γκραν πρι έφευγε χωρίς να υπογράψει αυτόγραφα, από άγνοια και αμηχανία, όπως δήλωνε μετά. Μέσα σε 12 μήνες μετά τον πρώτο τίτλο θα τσακωνόταν με τον πατέρα του και οι δρόμοι τους θα χώριζαν. Επαγγελματικά, αφού παύτηκε από μάνατζερ του και προσωπικά αφού δεν μιλούσαν για μήνες. «Η απόφαση να συνεχίσουμε χώρια ήταν αμοιβαία και ήταν κάτι που συζητούσαμε χρόνια. Απλά δεν έγινε με τον τρόπο που θα θέλαμε και οι δύο», δήλωνε στεναχωρημένος μετά από λίγο καιρό ο Άντονι που έκανε μήνες να μιλήσει με το γιο του.

«Ήταν δύσκολο. Ήξερα ότι θα είναι δύσκολο, αλλά έπρεπε να γίνει κάποια στιγμή. Τόσο για τον Λιούις, όσο και γιατί ήθελα κι εγώ τη ζωή μου πίσω. Πέρασα σχεδόν 18 χρόνια για να εξασφαλίσω ότι δε θα έχανε τη μεγάλη του ευκαιρία. Έκανα ό,τι κάθε γονέας θα έκανε και ήθελα το καλύτερο για τον γιο μου. Αν ήξερα το καλύτερο; Όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές. Κι όταν δεν ήξερα, ρώταγα. Προσπαθούσα να μάθω». Οι σχέσεις τους με τα χρόνια αποκαταστάθηκαν και ο Λιούις ήταν και πάλι το μικρό παιδί που μπορούσε να πάρει οποιοδήποτε ρίσκο και παράλληλα να τρέμει τις αράχνες. Ένα παιδί που έχει κατορθώσει να έχει ήρεμη οικογενειακή ζωή τα τελευταία εφτά χρόνια με διάσημη τραγουδίστρια και ένα παιδί που παρότι είχε γεννηθεί για να οδηγεί, έμοιαζε να έχει χάσει το δρόμο. Ξαφνικά τον βρήκε ξανά… Έζησε την – όπως είπε – καλύτερη μέρα της ζωής του και περιμένει τις επόμενες.

«Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είναι καλύτερο από το σεξ», είχε δηλώσει μετά τον πρώτο του τίτλο. «Το μόνο που με εκπλήσσει στην πορεία του Λιούις Χάμιλτον είναι πως θεωρεί τον τίτλο καλύτερο από το σεξ», είχε απαντήσει ο Ρον Ντένις. Κι εκείνος τον ήξερε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο…