Ο Ελβετός… -ιτς!

Η ξενιτιά δεν έχει πολλά πρόσωπα. Ούτε έχει διαφορετικές ιστορίες να διηγηθεί. «Πολλές φορές στο σχολείο άκουγα να λένε… «Εσύ Γιούγκο, να πας πίσω στο σπίτι σου». Ήταν, όμως, μικρό το πρόβλημα». Προκατάληψη, ρατσισμός, φτώχεια, λησμονιά. Κοινοί παρονομαστές για όσους αφήνουν την πατρίδα τους σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Ο Πίτερ και η Αντούνκα αυτό ακριβώς έκαναν στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Από την Ντουμπράβα, όπου γεννήθηκε ο Μλάντεν την 1η Ιανουαρίου του 1981, μετακόμισα στο Βινκόβτσκι και το 1983 έφυγαν για την Ελβετία. Στην κεντρική Ευρώπη ο μεσαίος γιος της οικογένειας θα μάθαινε να σέβεται την πατρίδα που τον μεγάλωσε για να λατρεύει εκείνη που τον γέννησε.

«Προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν τα βρήκε εύκολα. Δεν μεγάλωσα με ανέσεις και έπρεπε να παλέψω για όσα κατόρθωσα στη ζωή μου. Χρωστάω τα περισσότερα στον πατέρα μου, που έκανε τα πάντα για να πετύχει στην Ελβετία. Ήρθε χωρίς να ξέρει τη γλώσσα και κατόρθωσε να φτιάξει τη ζωή μας». Ο Πίτερ Πέτριτς δούλεψε στις αποθήκες εργοστασίου ανταλλακτικών αυτοκινήτων και η μητέρα του μεγάλωνε τα τρία παιδιά στο σπίτι. Όλοι μαζί πήγαιναν στην εκκλησία τις Κυριακές και κατόρθωσαν με τα χρόνια να επικρατήσουν των στερεοτύπων που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία.

«Σιγά-σιγά άλλαξε ο τρόπος που έβλεπαν οι Ελβετοί τους Κροάτες. Στην αρχή αρκούσε το γεγονός ότι το όνομά σου τελείωνε σε «-ιτς» για να σε κοιτάνε διαφορετικά. Όταν είδαν ότι είμαστε ευγενικοί, μας δέχτηκαν. Κι έτσι πρέπει να συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε». Ο Μλάντεν πήγε σε ελβετικό σχολείο και ξέρει άπταιστα γερμανικά, ενώ μιλάει ιταλικά, αγγλικά, καταλαβαίνει γαλλικά και ελληνικά! Ο σύνδεση με τη χώρα μας δεν είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά η Δέσποινα. Παιδί μεταναστών και εκείνη, γνωρίστηκαν με τον Μλάντεν Πέτριτς στην Ελβετία, έκαναν έναν μεγάλο γάμο που ένωσε τις δύο κουλτούρες και τον οποίο ο Κροάτης παραλλήλιζε με τη γνωστή ταινία «My big Greek fat wedding» και έχουν μια κόρη τη Μελίνα-Σαρλίζ. Παράλληλα, διατηρούν και μπουτίκ στη Ζυρίχη με το όνομα «Δέκα». Όπως και το νούμερο που θα τον έκανε διάσημο…

Ελθέτω η… Βασιλεία του!

Το Νιούενχοφ, ένα μικρό χωριό που τώρα αριθμεί κοντά στους οκτώ χιλιάδες κατοίκους, έγινε στόμα με στόμα δημοφιλής προορισμός για τους μετανάστες από την πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Στο προάστιο του Μπάντεν οι νότιες σλαβικές γλώσσες (Σέρβικα, κροατικά) είναι τρίτες πίσω από τα γερμανικά και τα ιταλικά, δείγμα της εισροής πληθυσμού από τα βόρεια Βαλκάνια. Εκεί εγκαταστάθηκε και η οικογένεια του Πέτριτς, εκεί ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, ακολουθώντας τον μεγάλο του αδελφό, ο Μλάντεν.

«Οι γονείς μου, μου διηγούνται μια παιδική ηλικία γεμάτη ποδόσφαιρο. Από τεσσάρων χρονών, λένε, ήμουν διαρκώς με μια μπάλα δίπλα μου. Κοιμόμουν μαζί της και την είχα μαζί μου όλη μέρα. Εγώ πάλι θυμάμαι στο σχολείο. Έλεγα σε όλους ότι θα γίνω ποδοσφαιριστής και γελούσαν μαζί μου». Ο Πέτριτς θα ξεκινήσει να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα που είχε το Νιούενχοφ και μέχρι τα 15 ούτε ο ίδιος έπαιρνε σοβαρά τον εαυτό του. «Ήταν περισσότερο ένα χόμπι για μένα», παραδέχεται, όμως η μεταγραφή του στην το 1996 Μπάντεν άλλαξε τα δεδομένα.

«Αποφάσισα ότι θέλω να γίνω επαγγελματίας. Το ποδόσφαιρο έγινε η ζωή μου». Ο Κροάτης θα έκανε ντεμπούτο στο ελβετικό πρωτάθλημα το 1998 και μόλις ένα χρόνο μετά ερχόταν η πρώτη σπουδαία μεταγραφή. «Οι Γκρασχόπερς με είδαν στα παιχνίδια που είχα παίξει με την Εθνική Ελβετίας κάτω των 16 ετών. Πάντα ήθελα να παίξω σε αυτή την ομάδα, που την θεωρούσα την κορυφαία στη χώρα». Ο Μλάντεν Πέτριτς θα άρχισε να φτιάχνει το όνομά του, όμως παράλληλα πήρε μια απόφαση που λίγο έλειψε να χαλάσει τα πάντα.

«Χρωστάω πολλά στην Ελβετία, εδώ μεγάλωσα. Καταλαβαίνω όσους αντέδρασαν οργισμένα στην επιλογή μου, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι εδώ είναι το σπίτι μου, αλλά η Κροατία είναι η πατρίδα μου. Στην Κροατία είναι οι ρίζες μου, η οικογένειά μου». Ο Πέτριτς στα 20 του χρόνια επέλεγε να γίνει διεθνής με την Hrvatska, στην οποία έβλεπε και περισσότερες πιθανότητες να παίξει σε μεγάλες διοργανώσεις, αλλά και στην οποία έπαιζε το είδωλό του, ο Νταβόρ Σούκερ.

Στην πορεία αμφισβήτησε πολλάκις την επιλογή του, ιδιαίτερα όταν δεν ήταν στην αποστολή για το μουντιάλ του 2006, ωστόσο έζησε την απόλυτη καταξίωση το 2008. Το δικό του γκολ σήμανε τον αποκλεισμό της Αγγλίας από το επερχόμενο Euro και ταυτόχρονα την πρώτη ήττα των «λιονταριών» στο νέο Γουέμπλεϊ. «Είναι η πιο περήφανη στιγμή της καριέρας μου. Δεν θα αντάλλασσα αυτή τη φανέλα με τίποτα», απαντούσε στις επικρίσεις για την άρνησή του να συμμετάσχει στο καθιερωμένο τελετουργικό των ποδοσφαιριστών μετά το τέλος του αγώνα.

Μέχρι τότε, εξάλλου, η καριέρα του είχε εκτοξευτεί και τέτοιες λεπτομέρειες δεν μπορούν να μειώσουν την αξία του. Από τους Γκρασχόπερς είχε πάει στη Βασιλεία έναντι τριών εκατομμυρίων ευρώ κι ενός… κασκόλ της νέας του ομάδας, το οποίο είχε κάψει το 2003 στους πανηγυρισμούς του πρωταθλήματος με τις «ακρίδες». Στην πόλη που οριοθετεί τα σύνορα της Ελβετίας με τη Γαλλία, αλλά και στην Γερμανία ο Μλάντεν Πέτριτς θα κάνει το μεγάλο ξεπέταγμα. 38 γκολ σε 72 ματς, μια… απόκρουση πέναλτι στο κύπελλο UEFA και η Ντόρτμουντ θα ξοδέψει το καλοκαίρι του 2007 περίπου 3,5 εκ. ευρώ για να τον κάνει δικό της.

Το… λιμάνι του!

Τα πράγματα στο «Βεστφάλεν» εξελίχθηκαν για τον Κροάτη επιθετικό ακριβώς όπως θα τα ήθελε… Ειδικά από τη στιγμή που έπαιξε όντως ως επιθετικός και όχι ως μέσος. «Ποτέ δεν έκρυψα ότι προτιμώ να παίζω μπροστά. Νιώθω πιο άνετα», θα πει και τα 13 γκολ που θα πετύχει σε 29 ματς θα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Μετά από ένα χρόνο στη Ντόρτμουντ, όμως κι εντελώς ξαφνικά θα έρθει μια ακόμα μεταγραφή. Ήταν, μάλιστα, τόσο ξαφνικό για τη σεζόν που ακολούθησε στο άλμπουμ «Panini» ήταν ποδοσφαιριστής της Μπορούσια.

Εκείνο το διάστημα ακούστηκαν πολλά… Υπήρξαν φήμες για κακή σχέση με τον Άλεξ Φρέι, τον Ελβετό που ήταν παρτενέρ του στην επίθεση. «Προφανώς και δε θα γινόταν κουμπάρος μου, όμως δεν είχαμε προβλήματα», απαντούσε ο Πέτριτς στις κατηγορίες. Επιπλέον, ο Γιούργκεν Κλοπ τον κατηγόρησε ότι ήταν τεμπέλης και πως είχε ζητήσει να διπλασιάσει τον μισθό του. «Αν όλα αυτά είναι αληθινά, τότε η Ντόρτμουντ μπορεί να είναι ευτυχισμένη που πραγματικά έφυγα. Πάντως, ο Κλοπ μου είπε πως απ’ όσα γράφτηκαν ούτε το 5% δεν είχε πει στην πραγματικότητα».

Η ζωή για τον Μλάντεν συνεχίστηκε… Βρέθηκε στο Αμβούργο στο πλαίσιο της μεταγραφής του Μοχάμεντ Ζιντάν κι εκεί βρήκε το λιμάνι του. Τον Νοέμβριο του 2008, μήνες μετά τη μεταγραφή του, πήρε εκδίκηση από την Ντόρτμουντ και με δικό του γκολ το Αμβούργο επικράτησε της Μπορούσια και στα τέσσερα χρόνια που έμεινε εκεί ήταν από τους πιο αγαπητούς παίκτες. Η δημοτικότητά του ήταν τόσο υψηλή που περιπολικό σταμάτησε το πούλμαν της ομάδας για να μπορέσει μια γυναίκα αστυνομικός να πάρει αυτόγραφο μόνο από τον Πέτριτς!

«Όλοι γελούσαν και νόμιζα ότι με κορόιδευαν κι έτσι στην αρχή δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Μετά αντιλήφθηκα ότι μιλούσαν σοβαρά», σχολίαζε τότε ο Κροάτης για το περιστατικό, που του προκάλεσε αμηχανία, αλλά και χαμόγελα. Το επόμενο περιστατικό λατρείας θα τον έκανε να λυγίσει. Στο φινάλε της σεζόν 2011-12 κι ενώ το Αμβούργο ξεκαθάριζε ότι για οικονομικούς λόγους δεν είναι σε θέση να ανανεώσει το συμβόλαιο του Μλάντεν Πέτριτς, ο Κροάτης έλεγε αντίο στον κόσμο της ομάδας. Και η αποθέωσή του στο 73’ όταν έγινε αλλαγή, έκανε έναν ακόμα άντρα να κλάψει!

Απωθημένο ζωής…

Από τότε που άρχισε να βλέπει το ποδόσφαιρο επαγγελματικά είχε να το λέει… «Θέλω να παίξω στην Ισπανία ή στην Αγγλία». Στην στροφή λίγο μετά τα 30 του χρόνια είχε μια μοναδική ευκαιρία να το κάνει. Ο Μάρτιν Γιολ, με τον οποίο είχε συνεργαστεί, τον πήρε κοντά του στο Λονδίνο και ο Μλάντεν Πέτριτς υπέγραψε στη Φούλαμ. «Είναι εκπληκτικά εδώ. Βρήκαμε γρήγορα ένα διαμέρισμα και εδώ δεν μπορείς ποτέ να βαρεθείς. Μερικές φορές απλά βγαίνουμε και κάνουμε βόλτα. Είναι εντυπωσιακό».

Στην Premier League έκανε… εκκωφαντικό ντεμπούτο με δύο γκολ και μια ασίστ απέναντι στην Νόργουϊτς, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ίδια. Σκόραρε ακόμα δύο φορές απέναντι σε Σίτι και Σάντερλαντ, όμως έχασε τη θέση του και σπάνια θα ξεκινούσε ως βασικός. Το καλοκαίρι του 2013 έμεινε ελεύθερος από τη Φούλαμ και παρότι ακούστηκε εκείνη την εποχή για Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ προτίμησε να μείνει στην Premier League και να υπογράψει στην Γουέστ Χαμ. Τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα με τα «σφυριά», έπαιξε μόλις τρία ματς, τραυματίστηκε και τον Ιανουάριο του 2014 ο Παναθηναϊκός έπαιρνε το ρίσκο με τον ανέτοιμο Μλάντεν Πέτριτς.

Χρειάστηκε να περάσει ένας μήνας για να παίξει για πρώτη φορά, τέσσερις μήνες για να πετύχει το πρώτο του γκολ, ενώ ταλαιπωρούνταν διαρκώς από τραυματισμούς. Το καλοκαίρι συμμετείχε κανονικά στην προετοιμασία και μετά από καιρό έμοιαζε να βρίσκει τον εαυτό του. «Έχω την αίσθηση πως θα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα από πέρυσι και θα βοηθήσω τον Παναθηναϊκό πολύ περισσότερο». Το υποσχέθηκε και άρχισε να το πράττει…