Ο μικρός ο... Ντε Σόουζα!

Η απόσταση από το Κορκοβάντο μέχρι το Σάο Βισέντε είναι περίπου 500 χιλιόμετρα. Το επιβλητικό άγαλμα του Χριστού κοιτάζει από υψόμετρο 720 μέτρων το Ρίο Ντε Τζανέιρο, όμως μερικές φορές το βλέμμα του φτάνει και πιο πέρα. Στο μικρό προάστιο του Σάο Πάουλο που εντόπισε και ευλόγησε τον Ρομπίνιο. Ίσως ως ανταπόδοση για όσα πέρασε ο Ρόμπσον Ντε Σόουζα (το πλήρες του όνομα) στα παιδικά του χρόνια και για όσα είχε περάσει δεκαετίες η οικογένειά του. Το ταλέντο του σπάνιο και η κληρονομιά βαριά. Ήταν μόλις 15 χρονών, όταν ο Πελέ τον έχρισε διάδοχό του. Το μικρό παιδί, που είχε γεννηθεί στις 25 Ιανουαρίου του 1984, το μόνο που τολμούσε να πει εκείνη την εποχή ήταν πως δεν θα άφηνε αυτό το δώρο του Θεού, το χάρισμα που είχε με την μπάλα στα πόδια, να φύγει ανεκμετάλλευτο.

Μερικές φορές τα δύσκολα παιδικά χρόνια βοηθούν στη δημιουργία των θρύλων. Στην περίπτωση του Ρομπίνιο, οι δυσκολίες δεν αφορούν μια προσπάθεια μεγιστοποίησης της ανθρώπινης δύναμης, αλλά για μια πραγματικότητα. Η οικογένεια Ντε Σόουζα είναι απόγονοι σκλάβων και η μητέρα του Βραζιλιάνου άσου, Μαρίνα Ντε Σόουζα πουλήθηκε σε μια οικογένεια στο Σάο Πάουλο, όταν ήταν 12 ετών. Όταν δημιούργησε οικογένεια, άρχισε να δουλεύει ως καθαρίστρια, αλλά η αμοιβή της δεν έφτανε ούτε για τα προς το ζην. Ο πατέρας του Ρομπίνιο εργαζόταν ως συντηρητής υπονόμων και ο Ρομπίνιο δεν μεγάλωσε όσες στερήσεις βίωναν οι οικογένειες στις φαβέλες της Βραζιλίες. Μεγάλωσε με περισσότερες στερήσεις, με λιγότερα αγαθά.

Στα 12 του χρόνια δεν είχε λεφτά για να πληρώσει το εισιτήριο του λεωφορείου και να πάει στην προπόνηση, αλλά σύντομα η ευλογία που είχε από μικρός άρχισε να ξεπληρώνει τα κακά της μοίρας του. Στα 15 του χρόνια ο Πελέ μεσολάβησε για να τον αποκτήσει η Σάντος και στα 18 του χρόνια έφερε τον τίτλο στην ομάδα του. «Η ελπίδα μου είναι να καταφέρει ο Ρομπίνιο να παίξει ποδόσφαιρο και να μας πάρει από εδώ», είχε δηλώσει η μητέρα του και ο διεθνής μέσος πήρε την οικογένειά του και μετακόμισαν στις αναβαθμισμένες περιοχές του Σάο Πάουλο. Θα κατάφερναν για πρώτη φορά να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή, μακριά από τις καταστάσεις εξαθλίωσης στις οποίες είχαν συνηθίσει.

Ο... διάσημος Ρομπίνιο!

Ευλογημένος, αλλά και στιγματισμένος. Σε μια Βραζιλία που η εγκληματικότητα δεν σοκάρει καν την τοπική κοινωνία και που το πρόσφατο μουντιάλ αποτέλεσε λόγο για να ρίξουν όλοι λίγο παραπάνω το βλέμμα τους στην τραγική κατάσταση, οι ακριβοπληρωμένοι αποτελούν στόχο. Ο Ρομπίνιο έφτασε στα 20 του χρόνια να αμείβεται με 500 χιλιάδες δολάρια από τη Σάντος και το συμβόλαιό του με τη Nike, γεγονός που έφερε έναν ακόμα εφιάλτη στο δρόμο του.

Όπως είχε συμβεί το 1994 με τον πατέρα του Ρομάριο, ο Ρομπίνιο ενημερώνεται στις 6 Νοεμβρίου ότι η μητέρα του έπεσε θύμα απαγωγής στην πόλη Praia Grande, περίπου 80 χιλιόμετρα έξω από το Σάο Πάουλο. Λίγες μέρες νωρίτερα, είχαν εμφανιστεί στον Τύπο σενάρια για τη μεταγραφή του στη Ρεάλ με ποσά που προκαλούσαν τη Βραζιλία των αντιθέσεων. Ο Ρομπίνιο θα δώσει συνέντευξη Τύπου για να διαψεύσει όσα είχαν γραφτεί και ζητάει ηρεμία από τα μίντια για να καταφέρει να χειριστεί την υπόθεση μόνος του. Στο διάστημα της αναμονής δίπλα στο τηλέφωνο, ο Ρομπίνιο χάνει παιχνίδια της Σάντος, ο πρόεδρος του συλλόγου τον καλεί να επιστρέψει, όμως ο Βραζιλιάνος μέσος αρνείται. Θα επιστρέψει μόνο μετά τις 18 Δεκεμβρίου, όταν και η μητέρα του επιστρέφει σπίτι. Η απαγωγή κράτησε 40 ημέρες και οι δράστες την άφησαν ελεύθερη.

«Είχα πρόβλημα να κοιμηθώ. Τρως μεσημεριανό, αλλά δεν ξέρεις αν τρώει και η μητέρα σου. Τρως βραδινό, αλλά δεν γνωρίζει αν τρώει κι εκείνη. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ’ το να βλέπεις τη μητέρα σου να γελάει και να είναι ευτυχισμένη». Την επόμενη μέρα, ο Ρομπίνιο θα επιστρέψει στις υποχρεώσεις της Σάντος. Τελευταία αγωνιστική του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, η Σάντος υποδέχεται τη Βάσκο και θέλει μόνο νίκη για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο 20χρονος επιθετικός αγωνίζεται, η ομάδα του κερδίζει (2-1), παίρνει το δεύτερο πρωτάθλημα σε τρία χρόνια και ο Ρομπίνιο σκοράρει το… τρίτο γκολ, που ποτέ δεν μέτρησε λόγω οφσάιντ.

Ο κακομαθημένος σταρ!

Οι φήμες που είχαν κυκλοφορήσει πριν την απαγωγή της μητέρας του, θα αποδεικνύονταν αληθείς. Η Ρεάλ πλήρωσε στην Σάντος 24 εκ. ευρώ για το 60% των δικαιωμάτων του ποδοσφαιριστή το καλοκαίρι του 2005 και ο Ρομπίνιο θα γινόταν το νέο «10άρι» της βασίλισσας, φορώντας τη φανέλα του Λουίς Φίγκο. Ο Βραζιλιάνος ήταν μία από τις εφτά μεγάλες μεταγραφές της Ρεάλ εκείνο το καλοκαίρι, η δεύτερη πιο ακριβή μετά τον Σέρχιο Ράμος, ο οποίος θα μετακόμιζε στη Μαδρίτη από τη Σεβίλλη. Το βάρος θα αποδεικνυόταν μεγαλύτερο απ’ όσο μπορούσε να αντέξει και τα λόγια του Ρομάριο, που είχε κληθεί να μιλήσει για εκείνον, θα μοιάζουν απλές δοξασίες.

«Ο Ρομπίνιο θα φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια θα είναι ανάμεσα στους καλύτερους και θα αναδειχθεί κορυφαίος παίκτης, όπως συνέβη και με μένα». Ο μικρόσωμος, ύψους μόλις 1μ.70, επιθετικός στην πρώτη του σεζόν στην Ρεάλ θα σκοράρει δώδεκα φορές σε 51 παιχνίδια, όμως η βασίλισσα θα μείνει μακριά από κάθε στόχο. 12 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα, εκτός Champions League από την Άρσεναλ, μακριά ακόμα και από το κύπελλο, όπου είχε υποστεί τη ντροπιαστική ήττα με 6-1 από τη Σαραγόσα. Η άφιξη του Φάμπιο Καπέλο θα έλυνε τα προβλήματα της Ρεάλ, που θα επέστρεφε στην κορυφή. Όχι, όμως, και εκείνα του Ρομπίνιο.

Οι σχέσεις του Ιταλού τεχνικού με τους σταρ και στην προκειμένη περίπτωση με τον Βραζιλιάνο επιθετικό δεν ήταν καλές. Κανείς δεν το έκρυψε και ο Ρομπίνιο θα σκόραρε μόλις οκτώ γκολ σε 43 παιχνίδια, ερχόμενος συνήθως απ’ τον πάγκο. «Παίζει καλύτερα όταν τον χρησιμοποιώ ως αλλαγή», θα έλεγε εκείνη την εποχή ο Φάμπιο Καπέλο, ενώ ο Βραζιλιάνος θα... ανταπέδιδε τις φιλοφρονήσεις, όταν ο έμπειρος τεχνικός θα είχε πλέον απολυθεί. «Το στυλ του Καπέλο δεν ήταν το κατάλληλο για τη Ρεάλ. Μπορεί να κερδίζαμε, αλλά δεν κερδίζαμε όμορφα. Η Ρεάλ είναι κάτι παραπάνω από απλά νίκες. Οι οπαδοί θέλουν να δουν θέαμα και με τον Καπέλο δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει».

Η καλύτερή του σεζόν θα ήταν και η τελευταία. Με τον Μπερντ Σούστερ ένιωθε πιο απελευθερωμένος, πέτυχε έντεκα γκολ στο πρωτάθλημα και τέσσερα στην Ευρώπη, με την Ρεάλ να κατακτάει τον τίτλο. Παρά, όμως, τις υποσχέσεις που είχε ακούσει από τον Ρομάν Καλντερόν για νέο συμβόλαιο, δεν κλήθηκε ποτέ να διαπραγματευτεί. Και το καλοκαίρι είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από την Μαδρίτη.

Ο... κατήφορος!

Προτεραιότητά του ήταν η Αγγλία. Επιλογή του ήταν η Τσέλσι και ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι. Τα εκατομμύρια του Ρομάν Αμπράμοβιτς και το Λονδίνο έμοιαζαν ελκυστικά για τον Ρομπίνιο, ο οποίος στα 24 του χρόνια έψαχνε μια καινούργια καριέρα. Ίσως έψαχνε και μια ευκαιρία να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που όλοι είχαν από εκείνον. «Θέλω να φύγω από τη Ρεάλ κι έχω την προσωπικότητα να το πω ανοικτά. Δεν είναι τα λεφτά το πρόβλημά μου. Στόχος μου είναι να γίνω ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο κι αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο μένω στη Μαδρίτη». Στόχος της Ρεάλ ήταν να τον δώσει ως αντάλλαγμα για τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην Μάντσεστερ, όμως και αυτό θα ναυαγούσε, όπως η μεταγραφή στην Τσέλσι.

Η σωτηρία ή τουλάχιστον εκείνο που τότε έμοιαζε ως σωτηρία, ήρθε την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Οι επιχειρηματίες από το Άμπου Ντάμπι θα έκαναν το πρώτο δώρο στη Μάντσεστερ Σίτι. Ένα δώρο 42,5 εκ. ευρώ για το σύλλογο που μόλις είχαν αγοράσει και περίπου 200.000 ευρώ την εβδομάδα στον Ρομπίνιο για τέσσερα χρόνια συμβολαίου. Στην Αγγλία έμοιαζε να κάνει τα πάντα εκτός απ’ το να παίζει ποδόσφαιρο. Μέχρι και κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού βρέθηκε, έστω κι αν οι κατηγορίες δεν ευσταθούσαν και η ποινή του ήταν το... ένα βράδυ στο κρατητήριο. Η πρώτη του σεζόν στο Μάντσεστερ ήταν ιδιαίτερα παραγωγική με 14 γκολ σε 31 παιχνίδια πρωταθλήματος, ωστόσο δεν έμοιαζε να ταιριάζει στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

Το πόσο αταίριαστος ήταν έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο την επόμενη σεζόν. «Οι προπονητές είναι διαφορετικοί εδώ. Αποφασίζουν για ένα σύστημα και σου ζητάνε να βρεις τον τρόπο να προσαρμοστείς σε αυτό, χωρίς να έχει σημασία αν είσαι κοντός ή ψηλός». Μετά από 1,5 χρόνο βρέθηκε να μην αντέχει άλλο. Ζήτησε να επιστρέψει στην πατρίδα του και στην ομάδα που είχε μεγαλουργήσει ο αληθινός Πελέ, χρόνια πριν τον... διάδοχό του. Πέντε χρόνια μετά τη μεταγραφή του για τη Μαδρίτη, ο Ρομπίνιο έψαχνε τον επαναπατρισμό. Έψαχνε τον εαυτό του.

11 γκολ σε 22 ματς δεν αποκατέστησαν στο έπακρο το όνομά του, ωστόσο του έδωσαν το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και μια θέση στην Εθνική. Θέση για την οποία είχε φοβηθεί και για την οποία έδωσε μάχη. Οι εμφανίσεις του στην Αφρική θα έφερναν και πάλι μια πολυπόθητη μεταγραφή και ο Ρομπίνιο θα έβλεπε την καριέρα του να σώζεται και πάλι στο παρά ένα. Στις 31 Αυγούστου του 2010, η Μίλαν θα ξόδευε 18 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει και ο Ρομπίνιο θα έδινε μόνο μια υπόσχεση. «Ήρθα στη Μίλαν για να κερδίσω». Μπορεί να μην το κατάφερε στο έπακρο, όμως πρόσθεσε στο παλμαρέ του ένα πρωτάθλημα Ιταλίας κι ένα σούπερ καπ. Η ιστορία της καριέρας του θα επαναλαμβανόταν και στο Μιλάνο. Ξεκίνησε με 15 γκολ στην καλύτερη σεζόν του στην Ιταλία, έπεσε στα δέκα το 2012-13 και βρέθηκε δύο φορές πολύ κοντά σε μια δεύτερη επιστροφή στην Σάντος.

Τόσο τον Ιανουάριο του 2013, όσο και τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο βραζιλιάνικος σύλλογος είχε συμφωνήσει με την Μίλαν, όμως σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι απαιτήσεις του παίκτη στάθηκαν εμπόδιο στην ολοκλήρωση της μεταγραφής. Απ’ τη στιγμή που η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε, η ιταλική ομάδα είχε μόνο μία επιλογή και με δεδομένο ότι το συμβόλαιό του έληγε το 2014. Του πρόσφερε επέκταση ως το 2016, αλλά με μειωμένες αποδοχές, το οποίο και αποδέχτηκε ο Βραζιλιάνος επιθετικός. Στα 30 του χρόνια έζησε την πιο μεγάλη απογοήτευση, αφού δεν συμπεριλήφθηκε στις επιλογές του Λουίς Φελίπε Σκολάρι για το μουντιάλ. Έχασε την τελευταία του ευκαιρία να κάνει τον Πελέ να ζει στη σκιά του. Μια ευκαιρία που μάλλον είχε προ πολλού χαθεί…