Ο αμφιλεγόμενος Ρούντι Φερνάντεζ!
Η μηλιά και το μήλο...
Στο ΝΒΑ είχαν βρει τον τρόπο να τον κατηγορούν. Οι Αμερικάνοι, εξάλλου, μπορούν να αποδειχθούν εξαιρετικά πουριτανοί, όταν πρόκειται για τον υπόλοιπο κόσμο. Μια συνέντευξή του σε ισπανική εφημερίδα, στην οποία δήλωνε σοκαρισμένος από τις ερωτήσεις που δέχτηκε στην άλλη άκρη του ατλαντικού, αποτέλεσε την αφορμή. «Δεν είναι όλος ο κόσμος γεννημένος από γονείς, επαγγελματίες μπασκετμπολίστες!», έγραψε αμερικάνικο δίκτυο, όταν έγινε γνωστή η απορία του για τις ερωτήσεις περί ναρκωτικών και οικονομικών συναλλαγών με μέλη της οικογένειάς του. Ο Ροντόλφο Φερνάντες Φάρες, ναι, είχε την τύχη να μην έχει οικονομικό πρόβλημα και να μην χρειάζεται να βγει στο δρόμο για να παίξει μπάσκετ.
«Τα πρώτα μου βήματα ήταν σε παρκέ, όπου έτρεχα να πιάσω τη μπάλα που μου πετούσε η αδελφή μου». Η Μάρτα, τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή από τον γεννημένο το 1985 Ρούντι, ακολούθησε από μικρή την οικογενειακή παράδοση και είναι με τη σειρά της επαγγελματίας παίκτρια, που ξεπέρασε τα σύνορα της Ισπανίας και έπαιξε στο αμερικάνικο πρωτάθλημα το 2007. Ο γιος της οικογένειας, ωστόσο, ήταν πιο δύσκολος να πειστεί. Ξεκίνησε με το μπέιζμπολ και στα πρώτα χρόνια της ζωής του, έδειχνε να προτιμάει το ποδόσφαιρο! Γράφτηκε στις ακαδημίες της Μαγιόρκα στα εφτά του χρόνια και, μάλιστα, ήταν εξαιρετικά ελπιδοφόρος επιθετικός. Η ομάδα του είχε κερδίσει δύο σεζόν το πρωτάθλημα και ο ίδιος ήταν δεύτερος σκόρερ. Θα μπορούσε να είναι στη θέση του Βίγια ή του Τόρες, αν δεν υπήρχε η οικογενειακή παράδοση και επιρροή.
Ο Ροδόλφο Φερνάντες είχε παίξει επαγγελματικό μπάσκετ στην Μπανταλόνα, όπως και η Μάιτε, η μητέρα του. Στα εννέα του χρόνια, ο Ρούντι έπρεπε να επιλέξει. «Δοξάζω το Θεό που έκανα αυτή την επιλογή», λέει τώρα πια γυρίζοντας το χρόνο στα παιδικά του χρόνια. Η πρώτη του ομάδα ήταν σε μια γειτονιά της Μαγιόρκα, όπου μεγάλωσε. Είχε, όμως, το ταλέντο και τα... μέσα για να έχει την ανάλογη πρόοδο. Στα 11 του χρόνια, το... σχολείο της Μπανταλόνα τον απέκτησε, μετά από μάχη με έξι ομάδες που είχαν ανακαλύψει τις ικανότητές του. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια κατακτώντας τίτλους με τις νεανικές ομάδες και ωρίμασε, όσο έπρεπε για να κάνει το επόμενο βήμα.
Η τρελή πορεία!
Λίγο πριν συμπληρώσει τα 20 του χρόνια, θα ερχόταν η αναγνώριση. Ο Άιτο Ρενέσες θα τον επέλεγε να «ανέβει» στην πρώτη ομάδα και, πλέον, όλοι θα μιλούσαν για το μεγάλο ταλέντο της Ισπανίας. Αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης του ισπανικού κυπέλλου του 2004, παρότι η Μπανταλόνα δεν καταφέρνει να το κατακτήσει και είναι μέλος της χρυσής γενιάς του ισπανικού μπάσκετ. Παρότι ο κόσμος έχει στραμμένα τα μάτια του πάνω στον Πάου Γκασόλ, τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, τον Χοσέ Μανουέλ Καλντερόν ή ακόμα και τον συμπαίκτη του στην Μπανταλόνα, Ρίκι Ρούμπιο, ο Ρούντι παίρνει το μερίδιο της δόξας που του αναλογεί.
Θα κατακτήσει το FIBA Eurocup με την Μπανταλόνα, θα πάρει το χρυσό μετάλλιο με την Ισπανία στην Ιαπωνία, το πικρό ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ του 2007 και το ίδιο καλοκαίρι θα χρειαστεί να πάρει σπουδαίες αποφάσεις για το μέλλον του. Οι Φοίνιξ θα τον επιλέξουν στο νούμερο 24 του ντραφτ, η Μπαρτσελόνα θα καταθέσει επίσημη πρόταση για την απόκτησή του, αλλά εκείνος δείχνει αποφασισμένος. Μένει στην ομάδα της καρδιάς του και της οικογένειάς του, θέλοντας να αφήσει περισσότερο... έργο πίσω του.
Το 2008 θα αποδειχθεί η χρονιά του. Θα κατακτήσει το κύπελλο Ισπανίας με την Μπανταλόνα και θα είναι MVP... Θα κατακτήσει το ULEB Cup και θα είναι MVP... Θα είναι πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος... Θα υπογράψει με τους Πόρτλαντ (σ.σ. είχαν αποκτήσει τα δικαιώματά του σε ανταλλαγή με τους Σανς) και στις 6 Ιουνίου θα αποχαιρετήσει επίσημα το σπίτι του.
The break through!
Με την καριέρα του να έχει πάρει τρελή πορεία, η πιο μεγάλη επιτυχία δεν είχε έρθει καν. Στις 24 Αυγούστου του 2008, θα έβγαζε με κάθε... επισημότητα τη βίζα του για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στον αλησμόνητο τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο ανάμεσα στην Ισπανία και την Αμερική, ο Ρούντι Φερνάντεζ θα πετύχει 22 πόντους σε 17 λεπτά και οι φάσεις για highlight που πρόσφερε σε όλο το τουρνουά, θα επαναληφθούν και στον μεγάλο τελικό. Μόνο που το αντίπαλο δέος ενός Ντουάιντ Χάουαρντ και ενός Κόμπι Μπράιντ, δίνει άλλη βαρύτητα στις ικανότητές του.
Η Ισπανία θα φύγει ηττημένη από εκείνο το ματς και δεν θα κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως ο Ρούντι δεν θα είναι πλέον ένας από τους ταλαντούχους παίκτες της Ισπανίας. Θα έχει γίνει το... πρώτο όνομα, ο παίκτης που έκανε το ξέσπασμά του στη μακρινή Ασία. Ο παίκτης που αποδείκνυε πριν καν πατήσει το πόδι του στο Πόρτλαντ ότι αξίζει να παίζει στο ΝΒΑ και δεν θα χρειαζόταν να υπερβάλει εαυτόν για να πείσει τους συνήθως αλαζόνες απέναντι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ Αμερικανούς.
Η πορεία του στο ΝΒΑ δεν θα ξεκινήσει καλά. Γυρνώντας από ένα από τα summer camp θα μιλήσει με φόβο και δέος για όσα άκουσε... «Μας ρώτησαν αν κανείς από τους φίλους μας παίρνει ναρκωτικά. Και ξαφνικά είδα δεκάδες χέρια να σηκώνονται δίπλα μου, λες και μας ρώτησαν αν οι φίλοι μας πίνουν μπύρες. Και μετά μας έκαναν ερωτήσεις του τύπου αν η οικογένειά μας θα μας παίρνει τα λεφτά ή περιμένει να ζήσει από εμάς». Τα πρώτα του σχόλια δεν άρεσαν και ιδιαίτερα στους Αμερικανούς, ωστόσο ο Ρούντι θα τους έπειθε μέσα στο γήπεδο.
Η πρώτη του χρονιά σημαδεύτηκε από δύο γεγονότα. Το πρώτο ήταν ο διαγωνισμός καρφωμάτων στο All Star Game, στον οποίο επιλέχτηκε να συμμετάσχει από ψήφους του κοινού. Φαίνεται, όμως, πως οι συνάδελφοί του δεν χάρηκαν και τόσο με τη συμμετοχή του και τον βαθμολόγησαν πολύ αυστηρά, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τον τελικό. Για την αδικία που υπέστη, ωστόσο, πήραν το μέρος του, τόσο συμπαίκτες του, όσο και αρθρογράφοι μετά το φινάλε του All Star Game, ενώ και ο κόσμος αποδοκίμασε για τη βαθμολογία που του δόθηκε.
Το δεύτερο και πιο... ανατριχιαστικό ήταν ο τραυματισμός του, που έκανε το γύρο του κόσμου. Στις 10 Μαρτίου του 2009, δέχτηκε ένα αντιαθλητικό φάουλ από τον Τρέβορ Αρίζα, το οποίο λίγο έλειψε να τον αφήσει στον τόπο. Ο Ρούντι Φερνάντεζ έπεσε πολύ άγαρμπα στο παρκέ κι έμεινε εκεί δέκα λεπτά, πριν μεταφερθεί στο νοσοκομείο με φορείο. «Η πτώση ήταν πολύ άσχημη και φοβήθηκα, γιατί δυσκολευόμουν να αναπνεύσω κανονικά. Ευτυχώς τα πρώτα σημάδια ήταν ενθαρρυντικά και, εντέλει, δεν είχα κάτι σοβαρό». Ο Ρούντι ανάρρωσε σύντομα και επέστρεψε στο παρκέ. Έκλεισε την πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ με 78 παιχνίδια, 25,6 λεπτά μέσο όρο, 10,4 πόντους, 2,7 ριμπάουντ και δύο ασίστ. Έγραψε, μάλιστα, τη δική του ιστορία, όντας ο ρούκι με τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία του πρωταθλήματος.
Η επόμενη χρονιά, αν και πλέον δεν θα ήταν ο «νέος», αποδείχθηκε δυσκολότερη. Οι ενοχλήσεις στην πλάτη του τον απέτρεπαν απ' το να κάνει τις... πτήσεις που συνήθιζε και αποφάσισε να υποβληθεί σε εγχείρηση στις 7 Δεκεμβρίου. Γύρισε μετά από ένα μήνα αποθεραπείας, αλλά δεν μπορούσε να βρει τη θέση του στην ομάδα και κυρίως το ρόλο που επιθυμούσε. Έκλεισε τη σεζόν με 62 παιχνίδια, 23 λεπτά μέσο όρο, 8,1 πόντους, 2,6 ριμπάουντ και 2 ασίστ μέσο όρο, αλλά και με πολλές σκέψεις για την επόμενη σελίδα της καριέρας του.
Locked out of heaven!
Το καλοκαίρι που ερχόταν θα έβρισκε μια καινούργια πρόκληση για να ανανεώσει το ενδιαφέρον του για το ΝΒΑ. «Είμαι ευτυχισμένος που θα βρίσκομαι στην καλύτερη ομάδα του ΝΒΑ», έγραψε στο twitter, όταν στις 24 Ιουνίου του 2011 οι Ντάλας, οι οποίοι είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα λίγες μέρες πριν, αποκτούσαν τα δικαιώματά του. Η πρόκληση, όμως, θα έμενε κλειδωμένη στο συρτάρι, όπως και όλα τα συμβόλαια του ΝΒΑ. Το lock out τον οδήγησε μακριά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ένα καλοκαίρι που τα σενάρια ήθελαν την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών ομάδων – μεταξύ των οποίων και ο Παναθηναϊκός – να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του, ο Ρούντι έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής.
Η αλήθεια είναι ότι εξ αρχής έμοιαζε να παίζει ανάμεσα σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη και όλοι οι υπόλοιποι ήταν απλά αουτσάιντερ που γέμιζαν την κούρσα. Τον Σεπτέμβριο θα υπέγραφε εντέλει στη Ρεάλ έναντι 2,7 εκ. ευρώ, ποσό που θα τον καθιστούσε τον πιο ακριβοπληρωμένο μπασκετμπολίστα στην ιστορία του ισπανικού μπάσκετ. Παράλληλα, το συμβόλαιό του προέβλεπε να διατηρήσει το 50% των εσόδων από τις πωλήσεις της… εικόνας του. Στη Ρεάλ δεν πρόλαβε να κάνει πολλά πράγματα. Έπαιξε σε οκτώ ματς της Ευρωλίγκας με 11,5 πόντους μέσο όρο πριν έρθει το σινιάλο από την Αμερική.
Στις 8 Δεκεμβρίου έληξε επισήμως το λοκ άουτ και πέντε μέρες μετά το Ντένβερ αγόρασε τα δικαιώματά του από το Ντάλας. Ο Ρούντι Φερνάντεζ ήθελε να μείνει στην Μαδρίτη, όμως δεν του το επέτρεψαν. Με βαριά καρδιά, όπως θα αποδείκνυε και η μετέπειτα παρουσία του στην ομάδα, έπαιξε στους Νάγκετς με συγκριτικά μέτρια στατιστικά (23 λεπτά, 2,1 ριμπάουντ, 2,4 ασίστ, 8,6 πόντους) πριν τελειώσει πρόωρα της σεζόν λόγω και πάλι πόνων στην πλάτη του. Τον Μάρτιο υποβλήθηκε σε νέα επέμβαση και μοιραία, το καλοκαίρι του 2012 ήταν μονόδρομος χωρίς επιστροφή.
Στις 4 Ιουλίου θα υπογράψει τριετές συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι συνολικά 9 εκ. ευρώ και θα ονειρεύεται την κορυφή της Ευρώπης. «Είμαι ευτυχισμένος που επιστρέφω στον σύλλογο. Θέλω να κερδίσω τίτλους. Αυτό με έκανε να γυρίσω στην Ευρώπη, αυτό είναι που κάνει έναν παίκτη σπουδαίο». Η πρώτη του χρονιά ήταν αρκετά αμφιλεγόμενη, με επίκεντρο τη συμπεριφορά του, όπως ακριβώς συμβαίνει σχεδόν σ’ όλη του την καριέρα στην Ευρώπη. Δεν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή της ευρωλίγκας, την κατάκτηση της οποίας είχε θέσει ως στόχο και παράλληλα ως κίνητρο, ενώ δημιούργησε θέμα με τη συμπεριφορά του στον αγώνα με τη Ζαλγκίρις. Ο Ισπανός γκαρντ προκάλεσε δύο φορές στον αγώνα με την λιθουανική ομάδα στη Μαδρίτη και… θέρισε ό,τι έσπειρε με έντονες αποδοκιμασίες στο Κάουνας, ένα πρόστιμο 3.500 ευρώ από την ευρωλίγκα κι ένα χαστούκι στο πρόσωπο!
Ο Νάουρις Μάτσις, ένας από τους πιο διάσημους – μαζί με τον δίδυμο αδελφό του – οπαδούς της Ζαλγκίρις τον χτύπησε στα αποδυτήρια του γηπέδου και συνελήφθη, πριν αφεθεί ελεύθερος μερικές μέρες αργότερα. Στο πρόσωπο του άγνωστου Λιθουανού βρήκαν πολλοί την ανακούφιση που ήθελαν και οι ίδιοι να νιώσουν απέναντι στη συμπεριφορά του Ισπανού γκαρντ, που πρωτίστως αδικεί τον εαυτό του. Κάτι που έκανε και χθες, όταν αφενός έβλεπες τον απίστευτο παίκτη που πέτυχε 20 πόντους σε 30 λεπτά και δέκα από τους 12 πόντους της Ρεάλ που έκαναν το σκορ από 50-46, 62-48 και αφετέρου μια διαρκή προβοκατόρικη συμπεριφορά, με έντονα σημάδια έλλειψης σεβασμού απέναντι στους αντιπάλους του.
Η Μαράια και το «Ν»!
Παράλληλα με την άνοδό του στο παρκέ, ήρθε και η δημοσιότητα εκτός γηπέδων. Ο Ρούντι Φερνάντεζ είναι αθεράπευτα... οικογενειακός τύπος και πάντα γυρίζει σπίτι για διακοπές. Περνάει πολύ χρόνο με την αδελφή του, την οποία δεν μπορεί πλέον να βλέπει το χειμώνα και ξημεροβραδιάζεται στις παραλίες! Το 2008 ήταν πρόσωπο του ισπανικού «Playboy», όπου αποκάλυψε ότι ερωτικές του φαντασιώσεις είναι γυναίκες τύπου Μαράια Κάρεϊ και Τζέσικα Άλμπα και πως οι στυλιστικές του επιλογές είναι συνήθως απόφαση της κοπέλας του!
Μεγάλη του διατροφική αδυναμία είναι να μακαρόνια, όμως... εξειδικεύεται στα κατεψυγμένα φαγητά, αφού δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά στην κουζίνα. Εκεί που, επίσης και παραδόξως, έχει πρόβλημα είναι στο τιμόνι! Οι φίλοι του τον κοροϊδεύουν γιατί χρειάστηκε πολλούς μήνες για να αποφασίσει να βγάλει το «Ν» από το τζάμι του αυτοκινήτου του, ενώ τον πρώτο καιρό είχε γεμίσει γρατζουνιές το αυτοκίνητό του.
Στις ελεύθερές του ώρες παρακολουθεί τένις και ποδόσφαιρο και, φυσικά, ήταν φανατικός υποστηριχτής της Εθνικής Ισπανίας στο μουντιάλ. «Οι φίλοι μου στην Αμερική βλέπουν το ποδόσφαιρο κάτι σαν εσθονική λογοτεχνία», έγραψε αστειευόμενο στο blog του, ενώ μαζί με τον Ίκερ Κασίγιας είναι πρεσβευτές ενάντια στη φτώχεια των παιδιών στην Αφρική, όπως και των γυναικείων δικαιωμάτων στη «μαύρη ήπειρο».
Αγαπημένη του τηλεοπτική σειρά ήταν το «Fame» και ταινία η «Σύγκρουση Τιτάνων». Σαν κι αυτή που ζει με τον Ολυμπιακό αυτές τις μέρες.
