Άριστος μαθητής, εξαιρετικός αθλητής με ένα δωμάτιο γεμάτο με τρόπαια. Αλλά ποια η χαρά, όταν δε μπορεί να τη μοιραστεί με τον αδερφό του;

Ο 10χρονος Τομπάιας Μπας δεν ήθελε να βλέπει άλλο πια τον εγκεφαλικά παράλυτο 11χρονο αδερφό του, Τάιτους, να στεναχωριέται σε κάθε εικόνα άλλου παιδιού να τρέχει και να γελάει.

Και τον περασμένο Σεπτέμβριο ανέλαβε δράση.

Πήρε χαρτί και στυλό έστειλε ένα γράμμα στον τηλεοπτικό σταθμό News 9 της Οκλαχόμα Σίτι...

«Αγαπητοί κ.Κέλι Ογκλ κι Αμάντα Τέιλορ. Γεια σας, το όνομά μου είναι Τομπάιας Μπας. Είμαι 10 ετών και μαθητής στο δημοτικό σχολείο Άιντα Φρίμαν στο Έντμοντ. Σας ακούω στις ειδήσεις μερικές φορές, όταν κάτι κακό συμβαίνει σε κάποιον, να λέτε στους πολίτες της Οκλαχόμα να στείλουν λεφτά σε μία τράπεζα, για να κηδέψουν κάποιον ή για παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν πεθάνει. Λοιπόν, κανείς δεν έχει πεθάνει και δε θέλω καθόλου λεφτά, αλλά χρειάζομαι βοήθεια. Ο ποιμένας μου λέει πως πρέπει να είμαστε τα άκρα του Κυρίου, αλλά θα γίνω και τα πόδια του. Ο αδερφός μου είναι 11 ετών κι έχει εγκεφαλική παράλυση κι είναι κωφός κι έχασε το στομάτι του πέρυσι. Κλαίει, όταν βλέπει παιδιά να παίζουν έξω και θέλει να πάει κι αυτός. Επομένως αποφάσισα να αρχίσω να τον σπρώχνω σε αγώνα δρόμου 5χλμ. και θα ανέβουμε μέχρι το Ironman κάποια ημέρα. Λοιπόν ο πρώτος αγώνας δρόμου 5χλμ., όπου θα τον σπρώξω, είναι το βράδυ της Παρασκευής στο Τζον Μάρσαλ High School στις 27 Σεπτεμβρίου στις 6:00.

Εδώ είναι όπου θέλω βοήθεια. Η μαμά μου είναι δασκάλα και δεν έχει την οικονομική άνεση για ένα απ' αυτά τα φανταχτερά αγωνιστικά καρότσια κι έχω όλο κι όλο να χρησιμοποιήσω ένα καρότσι μωρού. Δε νομίζω πως θα χωρέσει τον αδερφό μου, Τάιτους. Μπορείτε να βγείτε στις ειδήσεις και να ζητήσετε απ' τους πολίτες της Οκλαχόμα όχι να μου δώσουν κάτι, αλλά αν μπορεί κάποιος να μου δανείσει ένα αγωνιστικό καρότσι, ώστε να σπρώξω τον Τάιτους στα 5χλμ.;

Κάνω ζίου ζίτσου απ' όταν ήμουν 5 ετών και παίζω ποδόσφαιρο για το Έντμοντ, όλα τα αθλήματα, επομένως είμαι σωματικά έτοιμος.

Θα γίνω ποιμένας κάποια ημέρα και μέντοράς μου είναι ο ποιμένας Κρεγκ Μπρόσελ της Εκκλησίας "Ζωή", επομένως είμαι πνευματικά έτοιμος. Αν κάποιος μπορεί να μου δώσει ένα καρότσι, θα προσφερθώ σε όλους όσοι γονείς θέλουν να σπρώξω και τα δικά τους παραπληγικά παιδιά σε αγώνα δρόμου 5χλμ.. Μπορώ να γίνω τα πόδια για περισσότερα από ένα παιδί. Θέλω βοήθεια για κάποιον που είναι ζωντανός και μπορεί ακόμα να γελάει στη ζωή. Εύχομαι να μπορέσετε να ζητήσετε βοήθεια απ' τους πολίτες της Οκλαχόμα.

Σας ευχαριστώ

Τομπάιας Μπας».

Όπως ο μικρός Τομπάιας, οι δύο παρουσιαστές του δελτίου ειδήσεων δεν άργησαν να αναλάβουν δράση. Επικοινώνησαν με έναν εθνικό οργανισμό και το καρότσι παραδόθηκε αμέσως. Όχι δανεικό. Δικό τους.

Λίγες ώρες αργότερα ο Τομπάιας κι ο Τάιτους ήταν παρόντες στην εκκίνηση.

Κι έτρεξαν μαζί μέχρι τέλους.

Κι ήταν μόνο η αρχή.

Η αρχή πολλών αγώνων δρόμου, η αρχή της ζωής τού Τάιτους.

Όπως είπε χαμογελαστός κι ο αδερφός του έπειτα τον τερματισμό, «πραγματικά είχε την ευκαιρία να κάνει ό,τι και τα υπόλοιπα παιδιά τριγύρω, να ζήσει τη ζωή!»!