Καουάι Λέοναρντ: Η ιστορία πίσω από την σιωπή του... (vids)
Η ζωή δεν είναι εύκολη. Πολλές φορές κάθε επιτυχία κρύβει πίσω της πόνο, δάκρυα και μια αλληλουχία γεγονότων που κάνει τους ανθρώπους αυτό που προβάλλεται. Ο Λέοναρντ είναι ένας εκ των κορυφαίων του ΝΒΑ, αλλά πιο συχνά όλοι μιλούν για το πόσο σιωπηλός και ανέκφραστος είναι παρά για τα όσα κάνει μέσα στο παρκέ. Έχει καταφέρει να φτάσει στο πιο υψηλό επίπεδο, έχει επιστρέψει στον πάτο και πλέον χτίζει και πάλι από την αρχή τον δρόμο του, θυμάται όλες τις προκλήσεις που έχει χρειαστεί να αντιμετωπίσει και αγγίζει και πάλι το όνειρο σκορπώντας λίγη από την μαγεία στο άθλημα.
Πήρε το τελευταίο σουτ κόντρα στους Σίξερς, σε μια σειρά που έκανε τα πάντα και αυτό έμελλε να κάνει τέσσερις αναπηδήσεις μέχρι να βρεθεί στο διχτάκι και τον δικαιώσει για ακόμα μια φορά. Τέσσερις φορές χτύπησε η μπάλα στο σίδερο μέχρι να πέσει μέσα και να στείλει στον 7ο ουρανό το Τορόντο και προσφέρει στο άθλημα λίγη μαγεία παραπάνω.
Ο Λέοναρντ έχει μάθει από αγωνία. Δεν λυγίζει. Μπορεί να μην εκφράζεται όπως άλλοι, αλλά τα σημάδια είναι πιο μεγάλα και βαθιά από τους περισσότερους στην λίγκα. Έχει ζήσει τόσα και έχει μάθει να μάχεται και να μην εγκαταλείπει και αυτό έκανε σε ακόμα ένα ματς. Άφησε ότι είχε στο παρκέ, άντεξε την πίεση και είδε οι κόποι του να πέφτουν μέσα στο καλάθι γεμίζοντας την καρδιά του και ας μην φαίνεται στο πρόσωπο του.
Έτσι ήταν πάντα. Έτσι τον έμαθε η ζωή να είναι. Σκληρός και σοβαρός, χωρίς να αφήνει τον εαυτό του να παρασύρεται από συναισθήματα και εξωγενείς παράγοντες. Αν ήταν αλλιώς μπορεί να μην είχε φτάσει μέχρι εδώ. Το gazzetta.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω και θυμάται όλα όσα πέρασε ο Λέοναρντ για να φτάσει μέχρι εδώ, μέχρι το σημείο να αναρωτιούνται όλοι γιατί είναι τόσο σιωπηλός και ανέκφραστος...
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΗΜΑΔΕΨΕ...
Η γειτονιά του δεν ήταν από τις πιο εύκολες, όπως πολλών από τους παίκτες του ΝΒΑ. Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1991 και τίποτα δεν ήταν εύκολο για εκείνον. Ζούσε με την μητέρα του η οποία είχε χωρίσει με τον πατέρα του και ο χρόνος μαζί του ήταν κυρίως στο πλυντήριο αυτοκινήτων που είχε, όπου δούλευε ατελείωτες ώρες. Ο Καουάι μέχρι αρκετά μεγάλη ηλικία έπαιζε football και ήρθε μία στιγμή που αποφασίσει ποιο θα είναι το άθλημα που τελικά θέλει να ακολουθήσει. Την πρώτη του σεζόν δεν κατάφερε να μπει στην ομάδα μπάσκετ όμως, αφού δεν είχε μεταφορικό μέσο για να πάει στις δοκιμές που έκανε η ομάδα του. Η πορεία του όμως είχε την κατάληξη που έπρεπε. Στο λύκειο ασχολήθηκε σοβαρά με το μπάσκετ και όπως ήταν λογικό οι επιδόσεις του ήταν εξαιρετικές με αποτέλεσμα να τον δουν από τα κολέγια και να του προσφέρουν τις ευκαιρίες που χρειάζονταν.
Κάπως έτσι αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα στο ντραφτ και επιλέχθηκε από τους Πέισερς στο Νο15, ενώ αμέσως έγινε ανταλλαγή στους Σπερς. Στο Σαν Αντόνιο ξεκίνησε η καριέρα του και έμελλε να είναι λαμπρή. Οδήγησε την ομάδα του στο Πρωτάθλημα, βγήκε MVP, πήρε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού και όλα αυτά τα έκανε κρατώντας τον χαρακτήρα του. Ήταν ταπεινός, ήταν ανιδιοτελής και δούλευε σκληρά για να φτάσει στην κορυφή και έτσι παρέμεινε όταν έφτασε.
Ο χαρακτήρας του έγινε αυτός που βλέπουμε ακόμα και σήμερα, τον Ιανουάριο στου 2008.
«Το μπάσκετ με βοηθά να ξεφεύγει το μυαλό μου και να ανεβαίνω κάθε μέρα που νιώθω πεσμένος». Ο Καουάι είχε μάθει ότι ο πατέρας του, Μαρκ Λέοναρντ, μόλις στα 43 του χρόνια είχε πυροβοληθεί και είχε πέσει νεκρός στο πλυντήριο αυτοκινήτων που είχε. Ούτε ένοχοι, ούτε κίνητρα βρέθηκαν ποτέ για τον θάνατο αυτόν. Ήταν 16 χρονών όταν έπρεπε να διαχειριστεί όλη αυτή την θλίψη και ήταν τότε που άλλαξε. Μετά από 24 ώρες βγήκε να παίξει μπάσκετ και μόλις τελείωσε το παιχνίδι έκλαψε στην αγκαλιά της μητέρας του. Δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.
«Το μπάσκετ είναι η ζωή μου και ήθελα να βγω εκεί και να ξεχαστώ. Ήταν στενάχωρο. Ο πατέρας μου θα ερχόταν να με δει»
Η προπόνηση και το παιχνίδι του δεν ήταν πλέον τα ίδια. Όλα είχαν αλλάξει και το παιχνίδι του άρχισε να επηρεάζεται, όπως και ο χαρακτήρας του. Από τότε σταμάτησε να δείχνει τόσο πολύ τα συναισθήματα του και πλέον δούλευε διαφορετικά μέσα στο παρκέ. Ποτέ ξανά δεν θα ήταν ο ίδιος και το μπάσκετ θα γινόταν το καράβι που θα τον έβγαζε στην στεριά μετά τις καταιγίδες.
ΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΙΤ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ!
Ο Λέοναρντ μπορεί να κλείστηκε στον εαυτό του, αλλά μπασκετικά έλαμψε. Μπορεί να μην είναι ο πιο εξωστρεφής άνθρωπος της λίγκας, όμως είναι παιχταράς και φρόντισε να το δείξει με την πορεία του. Στο Σαν Αντόνιο βρήκε το λιμάνι του και έγραψε μια ξεχωριστή ιστορία, που πάντα θα τον συνοδεύει. Το 2014 έκανε μυθική σεζόν και οι Σπερς έφτασαν στους Τελικούς κόντρα στους Χιτ. Είχαν περάσει μόλις 6 χρόνια από το πιο τραγικό γεγονός της ζωής του και ο Λέοναρντ είχε φτάσει στην κορυφή. Κέρδισε τους Τελικούς, πήρε το Πρωτάθλημα, πήρε το βραβείο του MVP και όλα αυτά στις 15 Ιουνίου και την ημέρα του Πατέρα.
Ο Καουάι το βίωσε τόσο μοναδικά και ξεχωριστά που κανείς δεν μπορεί να μπει στην καρδιά του και την ψυχή του και να φανταστεί πόσο διαφορετικός ήταν εκείνος ο τίτλος, εκείνη την ημέρα. Όλα έδειχναν ότι ήταν φτιαγμένος γι' αυτή την στιγμή. Τη προηγούμενη σεζόν είχαν χάσει τον τίτλο και πάλι από την ομάδα του Μαϊάμι και μια χαμένη βολή του Λέοναρντ τον ακολουθούσε. Κατάφερε βγήκε πιο σκληρός και έκανε αυτό που έπρεπε. Πήρε τον τίτλο και τον αφιέρωσε στον πατέρα του με δάκρυα στα μάτια, δείχνοντας ότι η ψυχή του πάντα θα έχει αυτό το βάρος, κάτι που φαίνεται και στο πρόσωπο του και πολλοί κρίνουν.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ...
Ο Καουάι Λέοναρντ μετά από δυσκολίες είναι και πάλι εδώ και φωνάζει με την ποιότητα του. Το καλοκαίρι, μετά από μια άσχημη σεζόν, οι σχέσεις του με τους Σπερς δεν ήταν καλές και κάπως έτσι ένας παίκτης που έχει γράψει ιστορία με ένα οργανισμό έγινε trade και βρέθηκε στο Τόροντο. Εκεί χωρίς πολλά λόγια, ως συνήθως, προσπάθησε να βρει τον παλιό καλό του εαυτό. Οι Ράπτορς έφτασαν στους ημιτελικούς, όπου θα έπρεπε να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Σίξερς για να πάνε στους Τελικούς της Ανατολής. Ενώ, οι υπόλοιποι σίγησαν ο Λέοναρντ όλα και ακούγονταν κάνοντας κρότο μέσα στο παρκέ. Εκτός μπορεί να μην λέει πολλά, αλλά όσο σιωπηλός είναι εκτός τόσο θόρυβο κάνει εντός.
Η απόδοση του ανέβηκε κατακόρυφα και αποφάσισε να παλεύει ακόμα και μόνος για να έχει μια ευκαιρία παραπάνω. Τα τελευταία δευτερόλεπτα μέσα στο παρκέ ήταν για εκείνον. Πήρε την μπάλα στα χέρια του και η ιστορία άρχισε να γεμίζει σελίδες. Ο Εμπίντ μπροστά του και μια ευκαιρία για ένα μεγάλο σουτ. Μια ευκαιρία, τέσσερις αναπηδήσεις, σιωπή και... χαμός . Οι Ράπτορς στον 7ο ουρανό και μαζί τους ένας ολόκληρος λαός. Είναι εκείνες οι στιγμές που σε μερικούς ανθρώπους το χρωστάει η μοίρα και ο Λέοναρντ ήταν ένας από αυτούς.
Ο Λέοναρντ είναι ένας εκ των κορυφαίων του αθλήματος, είναι παιχταράς, έχει περάσει πολλά και όσο χαμηλών τόνων είναι εκτός παρκέ, τόσο δυνατός είναι εντός κερδίζοντας τον σεβασμό όλου του μπασκετικού πλανήτη.
