Μονακό - Ατλέτικο Μαδρίτης με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης στο Φάληρο βρίσκεται στο 92ο λεπτό. Λίγα λεπτά πιο πριν, ο Τόνσο έχει αστοχήσει σε μια μοναδική ευκαιρία να «σοκάρει» τους Πειραιώτες και μετά την ισοφάριση, να κάνει το 1-2 για τους Αρκάδες. Το πρώτο «στραβοπάτημα» για την ομάδα του Μαρτίνς έμοιαζε να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ. Όλοι ήταν στην επίθεση, εξαντλώντας κάθε πιθανότητα να το αποφύγουν.

Ο Ποντένσε πήρε τη μπάλα δεξιά και είδε τον Γκερέρο στο δεύτερο δοκάρι. Ο Ισπανός έβαλε μυαλό, κάτι που στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα είναι ζητούμενο και όχι αυτονόητο για τους περισσότερους επιθετικούς. Είχε δει τον Νάτχο να μπαίνει στην περιοχή. Δεν σούταρε στο τέρμα, δεν προσπάθησε κάτι δύσκολο, έκανε το απλό. Την «έστρωσε» στον Ισραηλινό, αυτός σούταρε αμαρκάριστος και το γήπεδο πήρε «φωτιά» από ένα κοινό που αργότερα κατάλαβε, ή μάλλον επιβεβαίωσε τη χρησιμότητα του Γκερέρο και του πίστωσε τα credits του λυτρωτικού γκολ. Για την εργατικότητα, την ομαδικότητα, την τακτική παιδεία που κάπου είχαν ξαναδεί…

ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ

Είναι αλήθεια πως στην είδηση πως ο Μιγκέλ Γκερέρο, ένας επιθετικός της Λεγανές, με 11 γκολ σε τρία χρόνια στη La Liga και όχι τη φήμη του «φονιά» να τον συνοδεύει, δεν ήχησε ιδανικά στις τάξεις των οπαδών το καλοκαίρι. Αν κάποιον σας θυμίζει, είναι ο Νταβίντ Φουστέρ. Ένα… βύσμα από την Ολίβα, που τον Αύγουστο του 2011 αποτέλεσε ό,τι έψαχνε ο Ερνέστο Βαλβέρδε για την επίθεση του Ολυμπιακού και η ελληνική ξερολίαση χτύπησε ως συνήθως «κόκκινο».

Ο πρώην μεσοεπιθετικός της Έλτσε και της Βιγιαρεάλ μετρούσε 16 γκολ μέχρι τα 28 του, όταν έπιασε «Λιμάνι». Άλλοι είπαν πως ήταν μανατζεροδουλειά, άλλοι πως επρόκειτο για παίκτη από τα χαμηλά ράφια με τους πολλούς. Ο Φουστέρ όμως στον Ολυμπιακό δεν έγινε ένας από τους πολλούς. Έγινε ξεχωριστός κι ας μην ήταν για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του.

Έξι σεζόν αργότερα, αποχαιρετούσε τους «ερυθρόλευκους» καταχειροκροτούμενος και δακρυσμένος. Ήταν τα 45 γκολ και οι 26 ασίστ, τα έξι πρωταθλήματα και τα τρία Κύπελλα Ελλάδας, οι μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές και οι προκρίσεις. Κυρίως όμως ήταν ο τρόπος παιχνιδιού. Ο αλτρουισμός, το ομαδικό πνεύμα, οι υπηρεσίες του στη διαταγή του προπονητή και στις εκάστοτε ανάγκες του Ολυμπιακού. Έπαιξε εξτρέμ, έπαιξε δεύτερος επιθετικός, ακόμη και φορ. Έγινε «βασικούρα», αλλά έμεινε και στον πάγκο, δίχως να γκρινιάξει και πάντα αφοσιωμένος.

ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΚΟΛΑΟΥΖΟ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ

Ο Γκερέρο ήρθε στα 28, όπως και ο Φουστέρ. Παράσημα ως τώρα στην καριέρα του δεν έχει, ενώ με τον τρόπο παιχνιδιού του δεν σε «θαμπώνει» ακριβώς. Επίσης, ήρθε σε μια σεζόν κοσμογονικών αλλαγών στον Ολυμπιακό, με νέο προπονητή, τεράστιες αλλαγές στο ρόστερ κι επαναπροσδιορισμό αρχών και στόχων. Επίσης, είναι… Ισπανός! Όπως φαίνεται, ο «Φουστέρ 2.0» έχει άλλο ονοματεπώνυμο, αλλά ίδιες ακριβώς προδιαγραφές για να πετύχει τα ίδια!

Ήδη από το ξεκίνημα της προετοιμασίας έπεισε πως πρόκειται για επαγγελματία με υψηλό work ethic, που αν μπορεί να παίζει για το «6/10», θα παίζει ακριβώς γι’ αυτό, χωρίς εκπτώσεις. Κόντρα στη Λουκέρνη βρήκε δίχτυα τρεις φορές, κάνοντας «καυτό» ντεμπούτο, ενώ η φανέλα με το «9» στην πλάτη είναι ήδη σπίτι του.

Στη Super League μετράει ένα γκολ, ακόμα σημαντικότερο όμως, και μια ασίστ. Κι ακόμα πιο κεφαλαιώδες, όσα καταμαρτύρησε η ασίστ αυτή. Μυαλό αντί για παρορμητικότητα, ομαδικότητα αντί για ατομισμό, το συνολικό συμφέρον σε πρώτο πλάνο στο κεφάλι του. Αύριο μπορεί να του «φάει» τη θέση ο Χασάν ή να χρειαστεί να μείνει στον πάγκο, προς εξυπηρέτηση των σχεδίων του Μαρτίνς. Εκεί θα επισφραγιστεί η ομοιότητά του με τον «Φουστεράκο» των Ολυμπιακών, αφού θα κληθεί να επιβεβαιώσει όσους στου Ρέντη κάνουν λόγο για έναν «στρατιώτη» στην υπηρεσία του συνόλου.

Είναι μάλλον νωρίς, ώστε να εκτιμήσει κάποιος αν ο Γκερέρο θα αποχωρήσει από το «Καραϊσκάκης» υπό τις ίδιες συνθήκες που το έκανε ο Φουστέρ. Με σιγουριά μπορεί πάντως να ειπωθεί πως πληροί τις προδιαγραφές και το χειροκρότημα το έχει ήδη κερδίσει, από ένα κοινό που λάτρευε ανέκαθεν τους αρτίστες, αλλά είχε ένα «μαλακό σημείο» στην καρδιά του και για τους «εργάτες»!