Ο Θοδωρής Παπαλουκάς γεννήθηκε πριν 40 χρόνια και η πορεία του «πασπαλίστηκε» και ετούτη από την μπασκετική «μαγεία».

Μια μπασκετική «μαγεία» που για κάποιον... ανεξήγητο λόγο επέλεξε τους Έλληνες παίκτες και το ελληνικό μπάσκετ, ώστε μας χαρίσει κάποια από τα πιο μοναδικά χαρίσματα της και εμείς να ζήσουμε βλέποντας τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη, τον Ζήση και τους υπόλοιπους να μας αποδεικνύουν ότι είμαστε... ευλογημένοι.

Τσέλσι – Μίντλεσμπρο με επιστροφή, αν ο Αζάρ σκοράρει (21+).

Μπασκετικά ευλογημένοι που μετά τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα η επόμενη γενιά «άρπαξε» τα καλύτερα συστατικά και κατάφερε να ανεβάσει ακόμα περισσότερο έναν πήχη που έμοιαζε να έχει ήδη μπει στον... ουρανό.

Όταν ξεκίνησε ο Τεό του ελληνικού μπάσκετ να παίζει με την πορτοκαλί θεά στους Αμπελόκηπους, έκανε και αυτός όνειρα για μια σπουδαία καριέρα, αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το... κεφάλι του θα έκανε ίσως μεγαλύτερη διαφορά από το ίδιο του το σώμα.

Το gazzetta.gr «ξεχωρίζει» τα 4 βήματα του.... 4αριού που έγραψε την δική του μοναδική ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και μαζί με μερικούς ακόμα έφτιαξαν μια παρέα που έδωσε την δική της παράσταση και έβαλε βάσεις για ακόμα λαμπρότερο μέλλον.

#1 ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς γεννήθηκε στην Αθήνα και μόλις στα 10 του χρόνια είδε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Καμπούρη να γράφουν ιστορία.

Στον Εθνικό Ελληνορώσων έκανε τα πρώτα του βήματα, όταν ο βοηθός του Γιώργου Καλαφατάκη, Λευτέρης Καλογήρου τον πήρε από εκεί για να τον πάει στους Αμπελόκηπους, που αποτελούσε μια ομάδα έκπληξη.

Όταν ο Παπαλουκάς υπέγραψε συμβόλαιο (1995), ο αθηναϊκός σύλλογος είχε πέσει στην Α2.

Μετά από δύο χρόνια (1997), ο δίμετρος point-guard πήγε στη Δάφνη και από εκεί ο "Τέο" πήρε μεταγραφή στον Πανιώνιο!

Η διετία (1999-2001) στη Νέα Σμύρνη και το εκπληκτικό δίδυμο που έκανε με τον Γιώργο Διαμαντόπουλο, άνοιξε τον δρόμο για την εκτόξευση της καριέρας του.

Το καλοκαίρι του 2001, όταν και φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής ομάδας (ως βασικός) σε μεγάλη διοργάνωση (Eurobasket στην Τουρκία), υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με την ομάδα της καρδιάς του, τον Ολυμπιακό, αποδεχόμενος την προσφορά και τους όρους των "ερυθρολεύκων", παρ' ότι ο Παναθηναϊκός του έδινε τα διπλά χρήματα (200 εκατομμύρια δραχμές ετησίως).

#2 ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΕΜΕΛΛΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Παπαλουκάς κατάφερε κάτι που σχεδόν κανείς Έλληνας παίκτης δεν έχει πετύχει στο απόλυτο.

Κατάφερε να διαπρέψει και να λατρευτεί στην Ρωσία, όπως ελάχιστοι και να κάνει επικά πράγματα στην καριέρα του εκεί.

Βρέθηκε στο Βελιγράδι για να συμμετάσχει ως free agent στην προετοιμασία της ΤΣΣΚΑ, που είχε τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στο τιμόνι της.

Ο Παπαλουκάς πάλεψε σκληρά, άντεξε τα "καψώνια" του "Ντούντα" και γι' αυτό ο Σέρβος τεχνικός του έδωσε ένα χαμηλό συμβόλαιο για να συμπληρώσει το ρόστερ της ομάδας του.

Στην πορεία, όμως, ο Θοδωρής κέρδισε τον "σοφό" με το πολυδιάστατο παιχνίδι του και προς τα μέσα της σεζόν, καθιερώθηκε στο rotation της ομάδας (προσπερνώντας τον Εβγένι Πασούτιν), έπαιξε στο πρώτο Final 4 της καριέρας του και ως... έπαθλο για την καλή του απόδοση, πήρε την ανανέωση της συνεργασίας του για δύο επιπλέον χρόνια, με γενναία αύξηση των αποδοχών του.

Για να μείνει εκεί βέβαια χρειάστηκε να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες της... Ρωσίας, όπου κρύο και μοναξιά έκαναν τα πάντα δυσκολότερα.

Αυτά ξεπεράστηκαν οι περισσότερες δυσκολίες ο Θοδωρής Παπαλουκάς βρήκε την ομάδα που θα τον βοηθούσε να γράψει την δική του ιστορία.

Οι τίτλοι που κατέκτησε με την «Αρκούδα» μιλούν από μόνοι τους.

Την καρδιά των φιλάθλων της "ρωσικής αρκούδας", την κατέκτησε για τα καλά το βράδυ της 31ης Μαρτίου του 2004, όταν συνέβαλε (11π., 3κλ. σε 20') σε μία μεγάλη ανατροπή επί της Ταού Κεράμικα και με δικό του κλέψιμο και κάρφωμα στην εκπνοή, χάρισε στην πρωταθλήτρια Ρωσίας την νίκη με 84-82 και την πρόκριση στο Final 4 εκείνης της χρονιάς (Τελ Αβίβ).

Η συνέχεια είχε... γραφτεί με τίτλους.

Η συνεργασία του με τον Μεσίνα, που ξεκίνησε... δύσκολα τελικά τον απογείωσε και τα πάντα είχαν πάρει τον δρόμο τους.

Από τις 2 Euroleagues (2005/06, 2007/08) στα 6 πρωταθλήματα Ρωσίας και στα 3 κύπελλα, ενώ παρέα στα ομαδικά τρόπαια έκαναν κάμποσα ατομικά, που διαδέχονταν το ένα το άλλο και φρόντιζε να τα πανηγυρίζει με την γαλανόλευκη περασμένη στην πλάτη του.

Ο μεγάλος κύκλος του στην Ρωσία έκλεισε το 2008, ενώ επέστρεψε την σεζόν 2012/13, μετά από ένα πέρασμα από την Μακάμπι, για να είναι αυτός ο προορισμός που θα έκλεινε και την καριέρα του.

#3 H «ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ» ΣΧΕΣΗ... ΠΑΘΟΥΣ

Η σχέση με τον Ολυμπιακό ήταν... γεμάτη.

Γεμάτη από αγάπη, εντάσεις, στεναχώριες αλλά και επιτυχίες. Σίγουρα δεν ήταν αδιάφορη πάντως. Άλλωστε ήταν η ομάδα της καρδιάς του...

Ο Τεό συνδέθηκε με τους «ερυθρόλευκους» έγραψε ιστορία και αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς απέρριψε τους «πράσινους» για να βρεθεί στους... κόκκινους το 2001.

Η χρονιά δεν έκλεισε επιτυχημένα, αφού παρά την κατάκτηση του Κυπέλλου το 2002, η αποτυχία του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα το οποίο έχασε από την ΑΕΚ ενώ είχε προβάδισμα με 2 - 0 στους Τελικούς, και ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟ στην Euroleague έκαναν τον Σωκράτη Κόκκαλη να μειώσει το budget και έτσι προτάθηκε και στον Παπαλουκά η μείωση και των δικών του αποδοχών την οποία δεν δέχτηκε και κάπως έτσι αποχώρησε για τα... κρύα.

​

Οι μεγάλες αγάπες όμως δεν ξεχνιούνται και έτσι η μοίρα θα τον... ξαναέβγαζε στο Φάληρο.

Αγνοώντας ξανά τον Παναθηναϊκό, αλλά και το συμβόλαιο στον «μαγικό» κόσμο και το ΝΒΑ ο Παπαλουκάς θα επιστρέψει στην Ελλάδα για λογαριασμό των «ερυθρόλευκων», που με τους αδελφούς Αγγελόπουλους πλέον στο τιμόνι, έκαναν μια νέα αρχή με κεντρικό άξονα τον Παπαλουκά.

Η πορεία του αυτή είχε πολλές στιγμές πολλών... αποχρώσεων. Η κριτική από τον σκληρό πυρήνα των οπαδών ήταν έντονη και ο Τεό μόνιμα στο στόχαστρο.

Ο απολογισμός λέει 2 κύπελλα Ελλάδας και δύο διαδοχικά Final 4, αλλά μέχρι εκεί.

Πρωτάθλημα και Ευρωπαϊκό δεν ήρθε ποτέ και έτσι ο Παπαλουκάς, παρότι έκανε και πάλι μεγάλες εμφανίσεις στα 3 χρόνια που πέρασε στην 2η θητεία του δεν γλίτωσε από το γενικότερο κλίμα που επικράτησε τότε στους «ερυθρόλευκους».

#4 «ΜΑΓΕΙΑ» ΣΤΑ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΑ

​

Όταν όλο το ταλέντο μιας γενιάς συγκεντρώνεται σε μια ομάδα συμβαίνει ότι συνέβη στην Εθνική ομάδα της Ελλάδας περίπου την τελευταία 15ετία.

Κάποια τρελή και μαγική συγκυρία μάζεψε όλους όσους έπρεπε, φόρεσαν όλη μια γαλανόλευκη φανέλα και μπήκαν στο παρκέ για να τρελάνουν τον πλανήτη.

Όπως τον τρέλαναν το 2005 και το 2006 που πήραν παραμάζωμα όποιον βρήκαν και αποφάσισαν να βάλουν όλοι μαζί το όνομα τους στην ιστορία.

Το έβαλαν ο ένας δίπλα σε αυτό του άλλου. Κανείς πάνω, κανείς κάτω, όλοι μαζί, μια παρέα που βάλθηκε να μας τρελάνει.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς είναι ένας από αυτούς. Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα ευρωπαϊκά παρκέ.

Ο ένας και μοναδικός Έλληνας που κέρδισε το βραβείο του παίκτη της χρονιάς από την FIBA το 2006, αφού πρώτα είχε «χορέψει» τους Αμερικανούς στον δικό του σκοπό.

Στο παλμαρέ του ένα χρυσό στο Eurobasket του 2005 και ένα ασημένιο μετάλλιο στο Mundobasket του 2006 και αμέτρητες στιγμές μπασκετικής ευφυίας. που έδιναν «χρώμα» στο παιχνίδι.

Είτε μια πάσα, είτε ένα μπάσιμο, είτε ένα τρίποντο, ότι χρειάζονταν είχε την δυνατότητα να σκεφτεί άμεσα και να το εκτελέσει ο Τεό.

Το μυαλό του έτρεχε πιο γρήγορα από την μπάλα στα χέρια του και αυτό έκανε τον Θοδωρή Παπαλουκά να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο άθλημα.

Υ.Γ. ΤΟ... ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΑΝΤΙΟ

​

Το τέλος του Παπαλουκά από το μπάσκετ δεν το ίδιο... φανταχτερό όπως τα αμέτρητα βραβεία που κατέκτησε στην καριέρα του.

Το αντίο του το είπε με την φανέλα της ομάδας του έγραψε ιστορία, αυτήν της ΤΣΣΚΑ.

Μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό της Euroleague αποφάσισε να γράψει μόνος του το τέλος μακριά από τα... ελληνικά φώτα, που ίσως ποτέ να μην του ταίριαξαν.

Άδοξα όμως είχε μπει τέλος στην πορεία του με την Εθνική ομάδα το καλοκαίρι του 2010, όταν ένας λάθος χειρισμός στην πρόσκληση του Καζλάουσκας τον βρήκε τελικά εκτός ομάδας και ουσιαστικά δεν έλαβε ποτέ το αντίο που άξιζε.

Ο Θοδωρής Παπαλουκάς κλείνει τα 40 του χρόνια και τα λόγια είναι ελαφρώς περιττά, όπως είναι για όλους αυτούς τους παίκτες, που με μόνο όπλο το ταλέντο τους, την θέληση τους και την αγάπη για το παιχνίδι μα χάρισαν στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές κάθε φιλάθλου.

Η προσφορά του Τεό στο ελληνικό μπάσκετ δεν χωράει σε λόγια, αλλά αξίζει ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!