Ο 22χρονος μεσοεπιθετικός που μπορεί ν' αγωνιστεί και στις τρεις θέσεις πίσω από τον επιθετικό, φέρεται να ετοιμάζεται για τη δεύτερη... θητεία του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (εφόσον φυσικά ολοκληρωθεί η μετακίνησή του στον Παναθηναϊκό), αφού έχει εμπειρίες και από την Αγγλία.

Έχοντας αναδειχθεί από τα τμήματα υποδομής της Μακάμπι Τελ Αβίβ, στην οποία επέστρεψε για να παίξει επαγγελματικά και να προσφέρει με ακόμα μεγαλύτερη εμπειρία και ποδοσφαιρική ποιότητα, το 2014, ο Άλτμαν έχει συνοδεία εξαιρετικών συστάσεων από πρώην προπονητές του και ανθρώπους του ποδοσφαίρου που τον έχουν γνωρίσει και έχουν εκτιμήσει τις ικανότητές του στο χώρο του κέντρου.

Βέβαια, από τις συστάσεις και το «μιλητό», στην πράξη και την προσπάθεια άμεσης προσαρμογής σε νέα δεδομένα – κάτι που απέτυχε να κάνει την πρώτη του χρονιά στο Νησί – υπάρχει κάποια απόσταση που για ορισμένους ενδεχομένως ν' αποδειχθεί μεγάλη.

Ο νεαρός άσος, λοιπόν, από τα τμήματα υποδομής της Μακάμπι είχε αρχίσει να κερδίζει τις εντυπώσεις και οι προπονητές του να βλέπουν στο πρόσωπό του έναν ποδοσφαιριστή με τεράστια περιθώρια εξέλιξης, ελέω και της θέσης στην οποία αγωνίζεται. «Έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να φτάσει ψηλά. Φυσική κατάσταση, τεχνική, εξυπνάδα στο παιχνίδι του, συνδυασμό αμυντικών και επιθετικών καθηκόντων. Δεν είναι ένας απλός νεαρός παίκτης...» είχε πει για εκείνον ο Αλόν Χαζάν, που τον είχε στο τμήμα κ-17 της εθνικής ομάδας του Ισραήλ και μάλιστα του είχε δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Όταν ο ατζέντης του είχε πήρε την απόφαση να προωθήσει τον Άλτμαν και από μικρό τον βάλει σε κλίμα... κορυφαίων συλλόγων, κάλεσε σκάουτερ της Λίβερπουλ σε κάποιο από τα παιχνίδια της ομάδας κ-18 της Μακάμπι! Και ο 17χρονος, τότε, ποδοσφαιριστής, πέτυχε το σκοπό του, κερδίζοντας μια εβδομάδα δοκιμών στους «κόκκινους» του Μέρσεϊσαϊντ! Ήταν περίοδος όπου το μεγάλο αφεντικό του αγγλικού συλλόγου, Τζον Χένρι, είχε αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών και είχε δώσει εντολή στον Ρόι Χότζον (που απέτυχε στην ομάδα) να δώσει έμφαση και στις ακαδημίες προκειμένου ν' αναδειχθούν παιδιά που θ' αποτελέσουν το μέλλον της Λίβερπουλ. Και τότε, ο Άλτμαν δοκιμαζόταν ως ο... νέος Τζέραρντ, ο Τύπος του Ισραήλ άρχισε να τονίζει το καλό μακρινό σουτ και το στυλ παιχνιδιού του μικρού, ενώ έγιναν συγκρίσεις και με τον συμπατριώτη του, Γιόσι Μπεναγιούν, που επίσης φόρεσε την κόκκινη φανέλα.

Στις ημέρες που βρέθηκε εκεί, ο Άλτμαν αποκόμισε όσο περισσότερα πράγματα μπορούσε και παράλληλα, παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δοκιμαστεί και από τη Φούλαμ. Αυτή έμελλε να παίξει σημαντικότερο ρόλο, τόσο στην καριέρα του, όσο και στη ζωή και τις σκέψεις του που φυσικά δεν μπορούν να έχουν φτάσει στο... ανώτατο επίπεδο ωριμότητας και «σοφίας», από τη στιγμή που μιλάμε για ένα 22χρονο παιδί. Αποφασίζοντας να τα δώσει όλα στους «cottagers» και να πείσει τον Μαρκ Χιουζ – προπονητή της ομάδας το 2011 – για να έχει στραμμένο το βλέμμα του σ' εκείνον, ο Ισραηλινός μεσοεπιθετικός αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα την πρώτη του χρονιά, το παραδέχθηκε, αλλά θεωρεί ότι έχει βγει πολύ πιο δυνατός απ' όλο αυτό.

«Όλα είχαν συμβεί τόσο ξαφνικά και ήταν πολύ απότομο... Αποχωρίστηκα από την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την κοπέλα μου και έπρεπε να περάσω χρόνο μόνος μου, σε μια πόλη που δεν ήξερα αλλά μου άρεσε, δίχως να γνωρίζω κανέναν... Η οικογένειά μου δεν ήρθε μαζί, οπότε έμεινα με έναν συμπαίκτη μου εκείνον τον καιρό, όσο βρισκόμουν στη Φούλαμ. Ήταν πολύ δύσκολο και φυσικά επηρέασε πολύ και την απόδοσή μου στο γήπεδο. Δεν μπορούσα να παίξω όπως ήξερα. Είναι λογικό... Με την επόμενη σεζόν, όμως, τα πράγματα άρχισαν να στρώνουν και όλα άλλαξαν» είχε δηλώσει ο Άλτμαν.

Από το κλιμάκιο της κ-18, έκανε το βήμα στη δεύτερη ομάδα της Φούλαμ και πλέον όλα άρχισαν να... μυρίζουν Πρέμιερ Λιγκ. Πιο κοντά στις επαγγελματικές συνθήκες δουλειάς, δίπλα στους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο κορυφαίο πρωτάθλημα και με παιχνίδια κόντρα σε σπουδαίους αντιπάλους, όπως χαρακτηριστικά θυμάται τους Τέρι και Άσλεϊ Κόουλ σ' ένα ματς που εκείνοι είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής με τους Νέους της Τσέλσι. «Ωρίμασα, άρχισα ν' αντιλαμβάνομαι το ποδόσφαιρο πολύ καλύτερα και διαφορετικά. Πήρα πολλά εφόδια για τη συνέχεια της καριέρας μου. Ανέβηκα επίπεδο πιστεύω στον τρόπο σκέψης και προσέγγισης του αθλήματος...» ανέφερε σχετικά.

Το 2013 δίνει το «παρών» και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κατηγορίας κ-21 και εντυπωσιάζει με την εθνική ομάδα του Ισραήλ. Μάλιστα, η διοργάνωση λαμβάνει χώρα στην πατρίδα του εν μέσω πολιτικών και κοινωνικών αναταραχών, με τον ίδιο να βοηθάει στην προσπάθεια προβολής της χώρας, δηλώνοντας: «Οι συμπαίκτες μου στη Φούλαμ μόλις ακούν για το Ισραήλ, φοβούνται. Σκέφτονται αμέσως “τι γίνεται εκεί...”. Θεωρούν ότι είναι μια χώρα που δεν θέλουν να επισκεφθούν λόγω της γενικότερης κατάστασης και της εικόνας που παρουσιάζουν τα Μέσα, αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν πολλές ήρεμες περιοχές και ο κόσμος θα το δει αυτό μόλις οι ομάδες φτάσουν και διαμείνουν για τις ημέρες του τουρνουά. Είναι πολύ σημαντικό γαι το Ισραήλ ν' αναδειχθεί πραγματικά μέσα από το Eurο. Στη Φούλαμ είμαστε όλοι φίλοι, άνθρωποι, δεν μας νοιάζει από που είναι ο καθένας. Αυτό είναι μήνυμα ενάντια σε οποιασδήποτε μορφής διάκριση...».

Παίζει και στο παιχνίδι απέναντι στην Αγγλία του Κιτ Σίμονς (τον οποίο ήδη γνώριζε) και πείθει τον Μάρτιν Γιολ να του προσφέρει επαγγελματικό συμβόλαιο στον λονδρέζικο σύλλογο. Μόνο που εκεί, κάποια πράγματα δεν του κολλούσαν στο μυαλό. Κάτι τον έκανε να αισθανθεί πως ίσως δεν ήταν η στιγμή του και έπρεπε να επιλέξει ίσως το... εύκολο για εκείνον κι όχι το δύσβατο μονοπάτι που ενδεχομένως να είχε προορισμό την Πρέμιερ Λιγκ έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα.

«Ήθελαν να υπογράψω συμβόλαιο συνεργασίας, αλλά είτε θα με παραχωρούσαν δανεικό σε ομάδα της Ολλανδίας, είτε σε κάποιον σύλλογο της Τσάμπιονσιπ τότε. Εγώ τους είπα πως αν ήταν να παραχωρηθώ, ας με έστελναν πίσω στη Μακάμπι, στην πατρίδα μου. Οι δύο ομάδες δεν τα βρήκαν για τον δανεισμό κι έτσι η κατάληξη ήταν η παραχώρηση με κανονική μεταγραφή. Γύρισα στο σπίτι μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου...» τόνισε ο 22χρονος, πλέον, άσος, που δεν έχει σταματήσει να κυνηγάει τ' όνειρο της επιστροφής στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και δη την επαναφορά του στην Αγγλία ώστε να παίξει στο κορυφαίο πρωτάθλημα.

Ο Παναθηναϊκός του δίνει μια πρώτη ευκαιρία για να βγει στο προσκήνιο... Να φύγει ξανά από το «λιμάνι» του και την ασφάλειά του και να τολμήσει πάλι σε νέες συνθήκες, σε νέα χώρα, σε νέα δεδομένα, σε νέα προσπάθεια να μάθει καλύτερα και τον ίδιο του τον εαυτό. Έπειτα από συμμετοχές, τόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ (2013-2014) και γεμάτες χρονιές από το 2014 (μαζί με τον δανεισμό του στην Χάποελ Πέτα Τίκβα), έχοντας μετρήσει και πέντε γκολ σε πέντε συμμετοχές στα ματς της προκριματικής φάσης του Euro U-21 2017 (αν και το Ισραήλ δεν θα βρεθεί στα τελικά της Πολωνίας το φετινό καλοκαίρι), ο Άλτμαν παίρνει το αεροπλάνο για Αθήνα...

Αν τον ρωτήσει κανείς τι πιστεύει για τον εαυτό του, εκείνος θα φροντίσει να κάνει καλή... πρώτη εντύπωση από τη θεωρία, λέγοντας:

«Τακτικά, αλλά και από άποψη αντοχών και δυνάμεων, όσο μεγαλώνω και δυναμώνει το κορμί μου, έχω βελτιωθεί αρκετά. Έμαθα να παίζω και στις πτέρυγες εκτός από τον άξονα, πράγμα πολύ σημαντικό για τη θέση μου από τη στιγμή που μπορώ να βοηθήσω σε περισσότερους τομείς. Θα ήθελα να βελτιώσω τους αριθμούς μου όσον αφορά στο σκοράρισμα (σ.σ. ελάχιστα γκολ, αλλά... δεν είναι αυτή η δουλειά του) και θέλω να το κάνω σε μεγάλο επίπεδο. Από τα τμήματα των κ-19 μου έλεγα να βάλω περισσότερα σουτ στο παιχνίδι μου, αλλά είναι πολύ διαφορετικό να το κάνεις στις υποδομές όταν κάθε σουτ μπορεί να πάει στο στόχο κι άλλο να το κάνεις όταν απέναντί σου έχεις έναν έμπειρο και επαγγελματία τερματοφύλακα».