Μέλος των «μπλε» από τα 14 του. Μια ζωή με τη φανέλα και το σήμα του συλλόγου στο στήθος, να το τιμάει όσο μπορεί περισσότερο.

Ξεκίνησε την καριέρα του σαν χαφ και μια μέρα των ημερών γύρισε στην άμυνα από... ανάγκη όταν αγωνιζόταν ακόμα στις ακαδημίες της Τσέλσι. Ε, δεν άλλαξε ποτέ ξανά θέση. Έγινε εκπληκτικός στόπερ και πλέον αποτελεί τον «βράχο» των μετόπισθεν των Λονδρέζων.

Έκανε το ντεμπούτο του το 1998, σε παιχνίδι για το Λιγκ Καπ απέναντι στην Άστον Βίλα, ενώ στο πρωτάθλημα έπαιξε στη Boxing Day, απέναντι στη Σαουθάμπτον, έχοντας τοποθετηθεί στη μεσαία γραμμή! Στο συγκεκριμένο παιχνίδι αγωνίστηκε με αλλαγή και την πρώτη φορά που πήρε φανέλα βασικού, αντιμετώπισε την Όλνταμ για το Κύπελλο Αγγλίας.

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Vistabet. Παίξε νόμιμα με προσφορά ημέρας στο Ρεάλ Μαδρίτης - Ντόρτμουντ.

Κάθε 6η Δεκεμβρίου γιορτάζει την επέτειο της... πρώτης του φοράς ως αρχηγός για την αγαπημένη του Τσέλσι και κάθε 7η Δεκεμβρίου, σβήνει ένα κερί περισσότερο στην τούρτα του. Κι όμως, αν τον παρακολουθήσει κανείς, όχι μόνο δεν δείχνει να συμβαδίζει με την ηλικία του, ως προς τις αντοχές του οργανισμού του και την αθλητικότητά του, αλλά διατηρεί το κορμί του σε πολύ νεότερη ηλικία, από τα 36 χρόνια τα οποία πλέον «κουβαλάει» στην πλάτη του.

Μπορεί να έχασε τους τελικούς των Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ το 2012 και το 2013 αντίστοιχα, αλλά παρών με την ομάδα για να πανηγυρίσει με την ψυχή του. Όσο κι αν τον... περιγέλασαν για το γεγονός πως στο Μόναχο, πριν από τέσσερα χρόνια, είχε φορέσει και την αγωνιστική στολή, εκείνος έμεινε να γεύεται τις εικόνες και τις στιγμές της ευτυχίας για την επιβράβευση των κόπων κι όχι όσα θα γράφονταν τις επόμενες μέρες στον αγγλικό Τύπο.

Πέρασε δύσκολες στιγμές με τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο των «μπλε», αναγεννήθηκε με την επιστροφή του Ζοσέ Μουρίνιο για να φτάσει να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα του 2015, σε μια από τις πιο άνετες κατακτήσεις από ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ, από τη στιγμή που ουδείς άλλος διεκδικητής είχε τη δύναμη να κοντράρει την Τσέλσι.

Στο φινάλε του περσινού πρωταθλήματος δάκρυσε και αποθεώθηκε από τον κόσμο και τους συμπαίκτες του όταν είχε αρχίσει να σκέφτεται πως έπεσαν οι τίτλοι τέλους της παρουσίας του στο «Στάμφορντ Μπριτζ» από τη στιγμή που δεν είχε ακουστεί απολύτως τίποτα για νέο συμβόλαιο, όμως ο Αντόνιο Κόντε τον ήθελε στο ρόστερ κι έτσι ο Άγγλος ανανέωσε γι' ακόμα έναν χρόνο.

Εκμεταλλευόμενος τόσο τον ελεύθερο χρόνο που έχει ελέω τραυματισμών αλλά και το γεγονός πως στον λονδρέζικο σύλλογο πλέον προσπαθούν να τον ωθήσουν σε πολύ διαφορετικό ρόλο, κάνει νέα προσπάθεια και αρχίζει να σκέφτεται και τις ημέρες που θα τον βρουν μακριά από το ποδόσφαιρο.

Διαβάζει για το δίπλωμα προπονητικής, βοηθάει στις προπονήσεις της ομάδας ως... γυμναστής και έχει πολύ διαφορετικό ρόλο από αυτόν του ποδοσφαιριστή που απλά υπακούει τις εντολές του τεχνικού και δεν παύει ποτέ να στηρίζει με πάθος τον σύλλογο.

Όπως το έκανε και στο πρόσφατο ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Σίτι στο «Etihad», πανηγυρίζοντας σαν τρελός από την εξέδρα, με το μπουφάν της ομάδας.

18 χρόνια από το ντεμπούτο του, έχει να επιδείξει τίτλους, ευρωπαϊκά, μοναδικές στιγμές, χαρές, πίκρες, χαμένο πέναλτι σε τελικό, παρεξηγήσεις και το θέμα με τη ρατσιστική επίθεση στον Άντον Φέρντιναντ που τον οδήγησε και στην απόσυρση από την εθνική ομάδα της Αγγλίας.

Ωστόσο, ο Τέρι είναι ό,τι ακριβώς αποτυπώνεται στο πανό που υπάρχει στο «Στάμφορντ Μπριτζ».

Captain, Leader, Legend...

Εμείς του ευχόμαστε χρόνια πολλά και αφήνουμε τις εικόνες να μιλήσουν...

Happy birthday to John Terry!

Here he is scoring the #ThreeLions' first goal at the new @wembleystadium: https://t.co/tdsWPmK3ti

— England (@England) December 7, 2016

Captain. Leader. Legend. Happy Birthday, John Terry #CFC #YokohamaCFC pic.twitter.com/ZVoNBd9J7v

— Yokohama Chelsea FC (@YokohamaCFC) December 7, 2016