Με μια λέξη, μπορεί να πει κανείς πως ήταν πρωθιερέας της έννοιας του αρχηγού, όπως τον καταλάβαμε και τον εννοούμε στο ποδόσφαιρο απ’ τα ’90s έως σήμερα. Αν υπήρχαν άλλοι εμβληματικοί ηγέτες πριν απ’ αυτόν; Σαφώς. Η μοναδικότητα του Ζανέτι όμως είναι ότι το έκανε σε μια εποχή που οι αντίστοιχοι γύρω του ολοένα και λιγόστευαν.

Σε αυτή την άτυπη κατηγορία των παικτών που ταυτίζονται με έναν και μόνο σύλλογο, παίζοντας ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, βάζει κανείς συγκεκριμένους παίκτες. Τον Γκιγκς, τον Τότι, τον Μπουφόν, τον Τσάβι, τον Τζέραρντ και άλλους, που είναι είναι «γέννημα-θρέμμα» της ομάδας, είτε όχι. Όταν ο Ζανέτι έφευγε απ’ τη Μπάνφιλντ το 1993, μάλλον δύσκολα φανταζόταν πως θα καθιερωνόταν στο Μιλάνο για 21 χρόνια ως ο «άνθρωπος-Ίντερ».

Αντι-σταρ, αλλά με «χρυσόσκονη»

Δεν ήταν ούτε «εργάτης», ούτε βιρτουόζος. Είχε ποιότητα, αλλά παράλληλα ό,τι τον καθιέρωσε στη Serie A ήταν η δύναμη, η αντοχή, η επιμονή και οι αμυντικές του ικανότητες, που του χάρισαν μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας των ιντερίστι.

«Η Ίντερ ήταν η πρώτη ομάδα που μου άνοιξε τις “πόρτες” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ήμουν πολύ νέος όταν ήρθα και δεν νομίζω πως πολλές ομάδες θα μπορούσαν να με πιστέψουν τόσο πολύ απ’ την πρώτη μέρα, όπως έκανε η Ίντερ. Θα είμαι πάντα ευγνώμων γι΄αυτό. Για κάποιο λόγο, πάντα ένιωθα πως εδώ είναι το σπίτι μου και γι’ αυτό δεν σκέφτηκα ποτέ να φύγω».

Τα ρεκόρ

Κάνοντας το ντεμπούτο του τον Αύγουστο του 1995 απέναντι στη Βιντσέντσα, τα υπόλοιπα ήρθαν σχεδόν φυσικά. Το 1999 έγινε και αρχηγός της ομάδας, που τον επιβράβευσε για την προσήλωση και τα ηγετικά του χαρακτηριστικά, σε ηλικία 26 ετών. Έκτοτε πέρασε μια ζωή στα «νερατζούρι» και λογικά δεν το μετάνιωσε.

24 Οκτωβρίου 2009: Σίγουρα του χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό οι στιγμές αποθέωσης στα κατά καιρούς ρεκόρ που έκανε δικά του, απέναντι στην Κατάνια, έφτασε τις 476 συμμετοχές του Τζιακίντο Φακέτι στο πρωτάθλημα.

22 Μαΐου 2010: Δυο χρόνια μετά, ο αριθμός «700» συνοδεύτηκε απ’ την κούπα με τα «μεγάλα αυτιά». Ο Μοράτι είδε τους «νερατζούρι» του στην κορυφή της Ευρώπης, με τον Μουρίνιο να εκπληρώνει την αποστολή του και τον Ζανέτι να γίνεται αντικείμενο αποθέωσης, αφού ήταν ο πρώτος παίκτης που οδηγεί ως αρχηγός ιταλική ομάδα σε ένα μυθικό τρεμπλ!

20 Οκτωβρίου 2010: Μερικούς μήνες μετά, σε ηλικία 37 ετών και 71 ημερών, ο Αργεντινός γινόταν ο γηραιότερος που σκοράρει σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στην Τότεναμ στο Μεάτσα. Ήταν μόλις το δεύτερο γκολ του στα «αστέρια», με το πρώτο να… χάνεται πίσω στο 1998, απέναντι στη Στουρμ Γκρατς.

19 Ιανουαρίου 2011: Ο Τζουζέπε Μπέργκομι δεν φιγούραρε πια μόνος του στην κορυφή των παικτών της Ίντερ σε συμμετοχές στη Serie A. O Ζανέτι συμπλήρωνε τις 520, φτάνοντας στο «Έβερεστ» του συλλόγου. Σταμάτησε στις 615 απέναντι στην Κιέβο Βερόνα, στις 15 Μαΐου 2014.

10 Μαΐου 2014: Το 4-1 απέναντι στη Λάτσιο ήταν το καλύτερο «αντίο» που θα μπορούσε να πει στο κοινό των Μιλανέζων. Όλο το γήπεδο τον αποθέωσε, ενώ η διοίκηση αποφάσισε να αποσύρει το «θρυλικό» πια Νο.4, που τίμησε πλείστες όσες φορές αυτά τα 21 χρόνια.

Όσα κέρδισε μάλιστα σε όλα αυτά τα χρόνια στο Μεάτσα δεν είναι και λίγα. Πέντε πρωταθλήματα (ή… τέσσερα, ανάλογα, αν έχεις την οπτική του Γιουβεντίνου), ισάριθμα Κύπελλα και Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και φυσικά το Τσάμπιονς Λιγκ του 2010, όταν πια «ολοκληρώθηκε» ως παίκτης και φυσικά ως αρχηγός.

Εθνική Αργεντινής, μια «πονεμένη» ιστορία

Παρότι οι δόξες στην Ιταλία διαδέχονταν η μία την άλλη, οι εκλέκτορες της «αλμπισελέστε» είχαν διαφορετική και αδικαιολόγητη κατά πολλούς άποψη.

Παρότι ο «Pupi» έδωσε κανονικά το «παρών» στα Μουντιάλ του 1998 και του 2002, έκτοτε η σχέση του με την Εθνική Ομάδα της χώρας του διήνυε μια διαρκή κρίση. Αρχικά ο Χοσέ Πέκερμαν επέλεξε τον Λιονέλ Σκαλόνι στη θέση του για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία, δεχόμενος έντονη κριτική για τον αποκλεισμό του Ζανέτι και στη συνέχεια για την αποτυχία της ομάδας.

Ενώ με προπονητή τον Μπαζίλε ο τελευταίος επανήλθε στις τάξεις της Εθνικής και φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, μετά την απόσυρση του Ρομπέρτο Αγιάλα, ήρθε ο Μαραντόνα για να του το πάρει και να το «φορέσει» στον Χαβιέ Μασεράνο και στη συνέχεια να τον αποκλείσει, μαζί με τον έτερο νικητή του Τσάμπιονς Λιγκ, Εστεμπάν Καμπιάσο, απ’ το Μουντιάλ του 2010.

Τελευταία του συμμετοχή ήταν στο Κόπα Αμερικα του 2011, όπου η Αργεντινή έφτασε ως τα προημιτελικά. Έκτοτε ο Ζανέτι αποσύρθηκε απ’ το διεθνές ποδόσφαιρο, δίνοντας ό,τι είχε στην Ίντερ και στο φινάλε της καριέρας του στο Μιλάνο.

Ατάκες

«Στον κόσμο αυτόν κανένας δεν είναι ατρόμητος, εκτός απ’ τον Χαβιέρ Ζανέτι» (Μάρκο Ματεράτσι)

«Είναι ένα αληθινό ποδοσφαιρικό σύμβολο» (Ρομπέρτο Μαντσίνι)

«Αυτός ποτέ δεν είπε πως θέλει να γίνει σαν εμένα, όμως τώρα λέω εγώ πως θα ήθελα να γίνω σαν αυτόν» (Ρομπέρτο Μπάτζιο)

«Με δίδαξε πως να γίνω αρχηγός» (Φάμπιο Καναβάρο)

«Συνήθως βλέπεις έναν προπονητή στην άκρη του γηπέδου. Στο Τζουζέπε Μεάτσα όμως, ο Ζανέτι είναι ο αρχηγός σου» (Γουέσλεϊ Σνάιντερ)

«Όλοι θέλουν να γίνουν σαν τον Ζανέτι» (Ζοζέ Μουρίνιο)

«Όταν τον βλέπω ήρεμο, φοβάμαι πολύ!» (Λιονέλ Μέσι)

«Ο Ζανέτι με μια λέξη; Τέλειος» (Εστεμπάν Καμπιάσο)

«Αν έμοιαζα στον Ζανέτι σε ποσοστό 10%, θα ήμουν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο» (Νταβίντε Σαντόν)

«Ακόμη και στα μεγαλύτερα λάθη σου στο γήπεδο, ο Ζανέτι θα σε βοηθήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεις καλύτερος» (Μαϊκόν)

«Αν θέλετε να μάθετε πως να γίνετε επαγγελματίες αθλητές του υψηλότερου επιπέδου, παρακολουθήστε τον Ζανέτι» (Φάμπιο Καπέλο)

«Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, όμως προσέχω το πόσο ικανός, ήρεμος, τίμιος και ηγέτης είναι μέσα και έξω απ’ το γήπεδο. Το 100 δεν φτάνει για να αποδώσει την αξία του» (Αρσέν Βενγκέρ)