Απ’ τα 80s και τον Κάρλος Μπιγιάρδο, όπου η Εθνική Αργεντινής κατέκτησε το Μουντιάλ του 1986 και έπαιξε στον τελικό του 1990, η θέση του προπονητή της ομάδας ποτέ δεν βρήκε άξιο κάτοχο, ικανή να την οδηγήσει σε δόξες αντίστοιχες του παρελθόντος. Ο Άλφιο Μπαζίλε (1990-94) αποκλείστηκε στις ΗΠΑ απ’ τη Ρουμανία στους «16», ο Ντάνιελ Πασαρέλα (1994-1998) έφτασε ως τα προημιτελικά και το εμπόδιο της Ολλανδίας στη Γαλλία, ενώ ο Μαρσέλο Μπιέλσα (1998-2004) «κατάφερε» να αποκλειστεί απ’ τους ομίλους το 2002. Ο Πέκερμαν την οδήγησε ξανά στα προημιτελικά, ποτέ όμως δεν κατάφερε να πάει παραπέρα…

Το 2008 οι τύχες της ομάδας ανατέθηκαν στο σύμβολο της χώρας, τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Ουδείς αμφέβαλλε για την επιρροή του στους παίκτες και το άθλημα, αντίστοιχα όμως, ουδείς ή ελάχιστοι εμπιστεύονταν τις προπονητικές του ικανότητες. Λίγο με τον Μέσι, λίγο με τους υπόλοιπους «αστέρες» του ποιοτικότατου ρόστερ (Ντι Μαρία, Αγουέρο, Βερόν, Τέβες, Ιγουαΐν) και λίγο με τον «αέρα» του ονόματος του και της «βαριάς» φανέλας, ο Ντιεγκίτο ανέλαβε να οδηγήσει την «αλμπισελέστε» στη Νότιο Αφρική με στόχο την κατάκτηση της κούπας.

Η ομάδα που παρουσίασε φαινόταν πως δεν μπορεί να τα καταφέρει, όμως αυτό δεν θα γινόταν αντιληπτό παρά μόνο αργά και -κυρίως- εμφατικά. Ο όμιλος με τη Νιγηρία, την Ελλάδα και την Νότιος Κορέα δεν έκρυβε εκπλήξεις, ενώ και στους «16» το Μεξικό δεν ήταν μεγάλο εμπόδιο, με την Αργεντινή να νικάει με 3-1 και να περνάει στους «8».

Εκεί όμως, η Γερμανία αποδείχθηκε τέτοιο και μάλιστα αξεπέραστο. Ο Ντιέγκο αρκέστηκε σε φωνές, διαμαρτυρίες προς τους παίκτες και άλλα «μαγικά», όμως η ομάδα του έγινε βορά στις ορέξεις της «μηχανής» του Λεβ. Η διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες φάνηκε στην Κέιπ Τάουν και ήταν «χαστούκι» για τουης Αργεντινούς, αλλά και τον Ντιεγκίτο προσωπικα.

Ο Μίλερ (3’), ο Κλόζε (68’, 89’) και ο Φρίντριχ (74’) «σμπαράλιασαν» την άμυνα των αντιπάλων, που ειδικά από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. Το τελικό 4-0 ήταν η βαρύτερη ήττα απ’ το 1974, ενώ ο Μαραντόνα δήλωσε μετά το τέλος του ματς: «Αύριο μάλλον θα αποτελώ κιόλας παρελθόν».

Τελικά δικαιώθηκε για την πρόβλεψη, όμως το «διαζύγιο» δεν ήταν πολιτισμένο. Είχε νεύρα και ένταση, όπως θα ταίριαζε άλλωστε με τον χαρακτήρα του Μαραντόνα! Μετά από διαβουλεύσεις στην Ομοσπονδία, αποφασίστηκε να μην του ανανεωθεί το συμβόλαιο, με τον «Πίπε ντ’ όρο» να κατηγορεί ευθέως τους Γκρονδόνα και Μπιγιάρδο: «Είναι ψεύτες και προδότες. Μου είπαν ότι ήθελαν εμένα, αλλά όχι επτά μέλη του προπονητικού μου τιμ. Αυτό σημαίνει πως δεν με ήθελαν πραγματικά, δεν ήθελαν να με αφήσουν να δουλέψω»…

Οι συνθέσεις:

Αργεντινή (Μαραντόνα): Ρομέρο, Ντεμιτσέλις, Μπουρδίσο, Χάιντσε, Ντι Μαρία (75’), Ιγκουαΐν, Μέσι, Τέβες, Μασεράνο, Οταμέντι (70’), Ροδρίγες / Αγουέρο (75’), Παστόρε (70’)

Γερμανία (Λεβ): Νόιερ, Φρίντριχ, Κεντίρα (77’), Σβάινσταϊγκερ, Οζίλ, Ποντόλσκι, Κλόζε, Μίλερ (84’), Λαμ, Μερτσεζάκερ, Μπόατενγκ (72’) / Γιάνσεν (72’), Τροχόφσκι (84’), Κρός (77’)

Θυμηθείτε τα highlights: