Λίγο ο θρίαμβος επί της Πορτογαλίας στην πρεμιέρα, λίγο η ισοπαλία απέναντι στη «λαμπερή» Ισπανία στη συνέχεια, όλες οι συνθήκες είχαν καταστήσει τον στόχο σαφή: έπρεπε πια για τους παίκτες του Ρεχάγκελ να έρθει η ανέλπιστη πρόκριση στους «8»!

Τελευταία αγωνιστική του ομίλου, σαν σήμερα, στο Φάρο της Πορτογαλίας. 20 Ιουνίου 2004. Αντίπαλος η Ρωσία και εξέλιξη τουλάχιστον δραματική. Μόλις στο 2’ ο Κιριτσένκο έκανε το 1-0, ενώ ο Μπουλίκιν νωρίς-νωρίς «στρίμωξε» την Εθνική στον τοίχο.

Εκείνη την ώρα ακόμα το αποτέλεσμα έμοιαζε απαραίτητο, αφού η Ισπανία (5β) με την Πορτογαλία (4β) ήταν ισόπαλες 0-0. Τελικά αρκούσε απλά ένα γκολ, αυτό του Βρύζα στο 44’, για να ξανασκορπίσει χαμόγελα στις «ελληνικές» κερκίδες! Η επικράτηση τελικά της Πορτογαλίας επί των «φούριας ρόχας» και η ήττα της Ελλάδας με 2-1 την έφεραν στην επόμενη φάση, συγκεντρώνοντας τους ίδιους βαθμούς με τους Ισπανούς (4), αλλά έχοντας καλύτερη επίθεση!

Η λήξη έφερε τους πρώτους πανηγυρισμούς και τις πρώτες… απαντήσεις: «Μερικοί Γερμανοί δημοσιογράφοι έλεγαν παλαιότερα ότι μπορώ να δουλέψω μόνο στη Βέρντερ. Απέδειξα ότι μπορώ να δουλέψω παντού!», είπε Οτο Ρεχάγκελ απευθυνόμενος σε συμπατριώτες του, που ζούσε το δικό του «όνειρο»! Μια ολόκληρη χώρα παραληρούσε και περίμενε το επόμενο «θαύμα», που δεν θα αργούσε…

Ρωσία (Γκεόργκι Γιάρτσεφ): Μαλαφέεφ, Ραντίμοφ, Καριάκα (46΄ Σίτσεφ), Γκούσεφ, Μπουλίκιν (46΄ Σέμσοφ), Σαρόνοφ (56΄ Σένικοφ, Ανιούκοφ, Αλένιτσεφ, Εβσέεφ, Κιριτσένκο, Μπουγκάγιεφ.

Ελλάδα (Οτο Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης-Σεϊταρίδης, Βενετίδης (89΄ Φύσσας), Δέλλας, Μπασινάς (42΄ Τσιάρτας), Ζαγοράκης, Χαριστέας, Βρύζας, Καψής, Κατσουράνης, Παπαδόπουλος (69΄ Νικολαϊδης).

Θυμηθείτε τις στιγμές: