Με 3 πρωταθλήματα (2 στο ΑΒΑ και 1 στο ΝΒΑ), 4 βραβεία MVP, 30.026 πόντους σε 16 χρόνια καριέρας, θέση στο Ηall of Fame του ΝΒΑ, αλλά και αμέτρητα highlights, μιας και θεωρείται ένας από τους θεαματικότερους αθλητές όλων των εποχών, ο Τζούλιους Έρβινγκ είναι αναμφισβήτητα ένας από τους παίκτες-θρύλους που σημάδεψαν με την παρουσία τους το παγκόσμιο μπάσκετ.

«Αν δεν υπήρχε ο Έρβινγκ δεν θα είχε υπάρξει ποτέ ο Τζόρνταν», είναι η πιο χαρακτηριστική ατάκα που συνοδεύει τις περισσότερες φορές οποιαδήποτε αναφορά στον «Dr. J» και απεικονίζει σε μεγάλο βαθμό την επιρροή και την επανάσταση που έφερε ο τρόπος παιχνιδιού του στο χώρο του μπάσκετ, καθώς αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για όλους τους μελλοντικούς σταρ που τον ακολούθησαν.

Σίγουρα αποτελεί τον πρώτο μεγάλο «dunker» στην ιστορία του ΝΒΑ, προσφέροντας αμέτρητα highlights στη διάρκεια της καριέρας του, τα περισσότερα ασύλληπτα για τα δεδομένα της εποχής.

Παρ' όλα αυτά, η κορυφαία αλλά και πιο χαρακτηριστική φάσης της καριέρας του, παρότι ξεκίνησε με τη σκέψη να μετατραπεί σε κάρφωμα, ήταν ένα ανάποδο lay-up. Όχι όμως ένα απλό lay-up, καθώς ο «Dr.J» πριν από ακριβώς 36 χρόνια σημείωσε το περίφημο «The no way even for Dr. J reverse lay-up», (Aδύνατο ακόμα και για τον Ιπτάμενο Dr. J ανάποδο lay-up»).

Τί ακριβώς «σκάρωσε» ο Έρβινγκ, προκειμένου να εξασφαλίσει μια θέση στις πιο ιστορικές και παράλληλα θεαματικότερες φάσεις στην ιστορία τους αθλήματος;

Πρώτα απ' όλα για να θυμηθούμε τις συνθήκες, μιλάμε για το Game 4 των τελικών του ΝΒΑ το 1980 ανάμεσα σε Σίξερς και Λέικερς. Οι «Λιμνάνθρωποι» προηγούνται με 2-1 στη σειρά και ο Έρβινγκ και οι συμπαίκτες του θέλουν να φτάσουν στην ισοφάριση μπροστά στο κοινό της ομάδας τους.

Με 7 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα να απομένουν λοιπόν για το φινάλε ο «Dr. J» παίρνει την εσωτερική από τη δεξιά πλευρά και... «πετώντας», με άλμα που μοιάζει να διαρκεί μια αιωνιότητα, αφήνει τη μπάλα στο καλάθι των Λέικερς, παρά τη μάταιη προσπάθεια τόσο του Μαρκ Λάντσμπεργκερ, όσο και του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ που προσπάθησαν να ανακόψουν την πορεία του.

Τα φλας των φωτογραφικών μηχανών άστραψαν την ώρα της... απογείωσης του, καθώς από τη στιγμή που πάτησε για να ξεκινήσει το άλμα του, αρκετοί ίσως να αντιλήφθηκαν πως ετοίμαζε κάτι μοναδικό. Οι Σίξερς τελικά κατάφεραν πετύχουν και την ισοφάριση, επικρατώντας με 107-102 (27 πόντοι από τον Έρβινγκ), με την ομάδα του Λος Άντζελες να φτάνει ωστόσο τελικά στον τίτλο με 4-2.

«Υπάρχει μία συγκεκριμένη στιγμή που σκέφτομαι συχνά. Η φάση από το παιχνίδι των Σίξερς με τους Λέικερς. Σε εκείνη τη φάση κατέληξα να κινηθώ από την εσωτερική, πήγα δυναμικά προς το drive, έπειτα από μια-δυο ντρίπλες. Είχα καλό ρυθμό στο παιχνίδι, έτσι σηκώθηκα προς το καλάθι, παραμένοντας στον αέρα μέχρι να μπορέσω να φτάσω όσο πιο κοντά γινόταν, δίνοντας στη μπάλα ανάποδη τροχιά στο τέλος», είχε αναφέρει ο Έρβινγκ προσπαθώντας να περιγράψει την έμπνευσή του, ενώ μάλιστα είχε παραδεχτεί πως άλλαξε την αρχική του σκέψη ενώ βρισκόταν στον... αέρα:

«Αρχικά σκεφτόμουν να δοκιμάσω να καρφώσω, όμως στη συνέχεια είδα τον Τζαμπάρ μπροστά μου και αποφάσισα να κρατήσω τη μπάλα μακριά του για να πασάρω, όμως δεν είχα ελεύθερους συμπαίκτες. Έτσι, η μόνη μ επιλογή ήταν να μείνω στον αέρα για όσο περισσότερο μπορούσα, μέχρι να βρω τον τρόπο να τελειώσω τη φάση. Τελικά το έκανα με ανάποδο lay-up».

Aκόμα και ο Μάτζικ Τζόνσον, που βρισκόταν ακόμα στη rookie σεζόν του στο ΝΒΑ, παραδέχτηκε πως έμεινε άφωνος από το τρομερό καλάθι του «Dr. J».

«Ενώ ήμουν εκστασιασμένος με την προοπτική να κερδίσω το πρωτάθλημα από τη rookie κιόλας χρονιά μου, ξαφνικά την ώρα του αγώνα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, βλέποντας αυτό το καλάθι. “Να πάω στην τελική γραμμή για να κάνω την επαναφορά ή να σταματήσουμε να παίζουμε και να του ζητήσουμε να το κάνει πάλι;”».

Ένας από τους δύο αρνητικούς πρωταγωνιστές της φάσης, ο φόργουορντ των Λέικερς με το Νο. 54 στην πλάτη, Μαρκ Λάντσμπεργκερ, ο οποίος μάλιστα της σεζόν 1989-90 αγωνίστηκε για 19 παιχνίδια με τη φανέλα του Πανιωνίου (18,7 πόντους και 17,9 ριμπάουντ μ.ο) αδυνατούσε, όσο και αν προσπαθούσε, να βρει εξήγηση στο «εξωγήινο» άλμα του Τζούλιους Έρβινγκ. «Έμεινε στον αέρα για τόσο πολύ, που εγώ ήδη βρισκόμουν στο έδαφος, την ώρα που εκείνος έφτανε στην άλλη άκρη του καλαθιού», είχε σχολιάσει χαρακτηριστικά.

Το ESPN μετρώντας αντίστροφα τις πιο σπουδαίες στιγμές στην ιστορία των playoffs του ΝΒΑ, έδωσε τη 2η θέση στο ανάποδο lay-up του Έρβινγκ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως κάθε χρόνο οι Σίξερς γιορτάζουν με τιμές ανάλογες τίτλου τη συγκεκριμένη επέτειο.

​