Δεδομένης της φύσης του επαγγέλματος, πως μπορεί να πει κανείς πως υπήρξε ο πιο αγαπημένος διαιτητής; Κι όμως, είτε για λόγους ηθικής παραδοχής, αφού δεν ακούστηκε ποτέ κάτι το μεμπτό για την ακεραιότητα του, είτε λόγω των πολλών βραβεύσεων του, είτε για το συλ του, ο Ιταλός θα μπορούσε να «ισορροπήσει» στην λεκτική υπερβολή και να χαρακτηριστεί ως προσφιλής φιγούρα των γηπέδων των ‘90s και των αρχών του 21ου αιώνα!

Το γεγονός μάλιστα πως βρέθηκε στα εξώφυλλα του Pro Evolution 3 και 4, κάτι μοναδικό κι ασυνήθιστο για διαιτητή, καταμαρτυρά πολλά!

Στο γήπεδο με τη σφυρίχτρα

Γεννημένος στη Μπολόνια στις 13 Φεβρουαρίου 1960, ο Κολίνα βρέθηκε μέσα στα γήπεδα από νεαρή ηλικία. Για λίγο βέβαια ως παίκτης, αφού ευθύς εξαρχής αποκάλυψε τη «λόξα» του, παίρνοντας το δίπλωμα του διαιτητή σε ηλικία 17 ετών. Παράλληλα με τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της γενέτειρας του, Μπολόνια, απ’ όπου αποφοίτησε με πτυχίο Οικονομικών Επιστημών, άρχισε να επιλέγεται για τα κορυφαία ματς των τοπικών κατηγοριών και να ξεχωρίζει μάλιστα.

Στη διαιτησία τον ώθησαν οι προπονητές του στην ομάδα όπου αγωνιζόταν, αφού είδαν σ’ αυτόν ξεχωριστές ικανότητες για τη συγκεκριμένη «θέση». Το 1988 προβιβάστηκε με γοργό βήμα στην Serie C2 και στη Serie C1, ξεχωρίζοντας πλέον σε διεθνές επίπεδο, ενώ απ’ το 1991 ήταν πλέον διαιτητής της Serie B και της Serie A.

Χρειάστηκε 43 παιχνίδια στην κορυφαία κατηγορία του calcio για να μπει στη λίστα της FIFA, με τη διεθνή καριέρα να απλώνεται μπροστά του. Το 1996 βρέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, σφυρίζοντας μάλιστα στον τελικό ανάμεσα στη Νιγηρία και την Αργεντινή, ενώ παράλληλα «έγραφε» παρουσίες σε παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ, που τον προετοίμαζαν για την ελίτ!

Ο «βρυχηθμός του λιονταριού»

Το Μάιο του 1999, σ’ έναν απ’ τους συγκλονιστικότερους τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αυτόν του Καμπ Νόου ανάμεσα σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπάγερν Μονάχου, ο Κολίνα έμελλε να είναι αυτός που θα ταύτιζε το τελικό σφύριγμα του με ένα ποδοσφαιρικό θαύμα. Η Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον πραγματοποίησε την απόλυτη ανατροπή με δυο γκολ στις καθυστερήσεις και έβαλε «φωτιά» στη Βαρκελώνη, κατακτώντας το τρόπαιο.

Ο ίδιος ο Κολίνα, περιγράφοντας την ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της αντεπίθεσης της Γιουνάιτεντ, δεν θα μπορούσε να είναι πιο περιγραφικός: «Ήταν σαν να ακούς ένα λιοντάρι να βρυχάται. Κανείς δεν περίμενε τι θα συμβεί, όση ώρα όμως συνέβαινε, το κλίμα στο γήπεδο ήταν απίστευτο»!

Το «ξέσπασμα» του Καν

Ο ίδιος ο Ιταλός εν τω μεταξύ ήταν πια ένας απ’ τους κορυφαίους διαιτητές στην Ευρώπη και πολλά σπουδαία ποδοσφαιρικά ραντεβού έφεραν την «υπογραφή» του. Στον τελικό του Μουντιάλ της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας το 2002, Γερμανία και Βραζιλία έπαιξαν υπό την επίβλεψη του. Όταν η σελεσάο κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο με δυο γκολ του Ρονάλντο, ο Καν δεν… άντεξε!

«Κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Κολίνα είναι διαιτητής παγκόσμιας κλάσης. Δεν είναι όμως καθόλου γουρλής! Ούτε γι’ αυτό υπάρχει αμφιβολία!», δήλωσε ο τερματοφύλακας της Μπάγερν και των «πάντσερ», που μέτραγε δυο χαμένους τελικούς σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο σε τρία χρόνια!

Επεισοδιακή αποχώρηση

Απ’ το 1998 έως το 2003 μέτραγε συνεχόμενες βραβεύσεις ως ο διαιτητής της Χρονιάς παγκοσμίως, ενώ ο τελικός του UEFA το 2004 ήταν ξανά του Κολίνα, που πλέον ταύτιζε το όνομα του με όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβου. Η διοργάνωση αυτή ήταν και το τελευταίο μεγάλο τουρνουά στο οποίο συμμετείχε, αφού στα 44 του πια είχε αρχίσει να φτάνει το «πλήρωμα» του χρόνου. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς σφύριξε για τελευταία φορά σε επίπεδο FIFA τον αγώνα Πορτογαλίας - Σλοβακίας για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2006, ενώ στις αρχές του 2005 ανακοίνωσε την αποχώρηση του απ’ την ενεργό δράση.

Αυτό όμως δεν έγινε δίχως να μετατραπεί σε σίριαλ. Η ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία τον πίεσε κι εν τέλει τον έπεισε να μείνει, ανεβάζοντας το όριο συνταξιοδότησης των διαιτητών απ’ τα 45, που είχε πια συμπληρώσει ο Ιταλός, στα 46. Μια διαφήμιση όμως του Κολίνα με την Opel έμελλε να είναι η αφορμή να μην εφαρμοστεί για εκείνον.

Η Opel ήταν ο χορηγός στη φανέλα της Μίλαν, επομένως η συμμετοχή του διαιτητή σε διαφημιστική καμπάνια της εταιρίας δημιουργούσε αντικρουόμενα συμφέροντα. Η Ομοσπονδία προσπάθησε να τον πείσει να εγκαταλείψει τη διαφήμιση, όμως ο Κολίνα εγκατέλειψε τη… διαιτησία, εμμένοντας στην παραίτηση του. Παρά τις πιέσεις που δέχθηκε, δεν την ανακάλεσε.

Τελευταίο παιχνίδι σε υψηλό επίπεδο ήταν αυτό των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Έβερτον και Βιγιαρεάλ, τον Αύγουστο του 2005. Εκεί, έμπλεξε σε ιστορίες συνομωσίας με βάση, που «κηλίδωσε» ελαφρώς τη φήμη του.

Συγκεκριμένα, η ιστορία προκλήθηκε μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ του 2005 απ’ τη Λίβερπουλ. Μη έχοντας κερδίσει θέση στην επόμενη θέση στην επόμενη διοργάνωση απ’ την Premier League, η UEFA άλλαξε τους κανονισμούς και της επέτρεπε να αγωνιστεί ως κάτοχος του τροπαίου. Αυτό όμως σήμαινε πως, αν περνούσε η Έβερτον απ’ τα προκριματικά, στα οποία πήρε μέρος ως 4η στο αγγλικό πρωτάθλημα, θα έφερνε πέντε ομάδες απ΄την ίδια χώρα στους ομίλους!

Οι κακές φήμες λένε πως το γεγονός πως τα «ζαχαρωτά» κληρώθηκαν με τη Βιγιαρεάλ στα προκριματικά, δεν ήταν τόσο… τυχαίο, ενώ ό,τι συνέβη στον αγώνα της Ισπανίας ενίσχυσε τις «φωνές».

Συγκεκριμένα, ο Ντάνκαν Φέργκιουσον σκόραρε στo 81’, κάνοντας το 1-2 για την Έβερτον και ισοφαρίζοντας το σκορ του πρώτου αγώνα, όμως ο Κολίνα ακύρωσε το γκολ του, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των Άγγλων. Τελικά ο Φορλάν έκανε το 2-1 για το «κίτρινο υποβρύχιο» και άφησε την ομάδα του Ντέιβιντ Μόγιες με τα παράπονα…

Μάλιστα, παρότι η σεζόν και η διοργάνωση ήταν στο ξεκίνημα της, ο Κολίνα ανακοίνωσε την απόσυρση του απ’ την ενεργό δράση.

«Παράσημο» το «μίσος» του Μότζι

Στο τέλος του άρθρου παρατίθενται αναλυτικά οι διακρίσεις του Ιταλού διαιτητή. Ποιά όμως μπορεί να είναι μεγαλύτερη, απ’ το γεγονός ότι ο Λουτσιάνο Μότζι τον θεωρούσε «επικίνδυνο» και πως έπρεπε να βρεθεί κάποιος να τον… συνετίσει;

Συγκεκριμένα, μετά το «ξέσπασμα» του σκανδάλου Calciopolis στη γειτονική χώρα το καλοκαίρι του 2006, απ’ τις συνομιλίες του αρχικατηγορούμενου και γενικού διευθυντή της Γιουβέντους αποκάλυψαν τις αναφορές του στον Κολίνα και τον Ροσέτι ως «υπερβολικά αδιάφθορους», που μάλιστα έπρεπε να τιμωρηθούν γι’ αυτό! Αυτό αποτέλεσε το καλύτερο «ξέπλυμα» των ονομάτων των δυο διαιτητών για όλα τα χρόνια που θα μείνει η υστεροφημία τους.

«Λάμψη» αντίστοιχη ενός σταρ

Δεν είναι υπερβολή μετά απ’ όλα αυτά να ισχυριστεί κανείς πως ο Κολίνα ήταν ο πρώτος διαιτητής - σταρ, με δόξα που αντιστοιχεί μόνο σε παίκτες. Οι πολυάριθμες διαφημιστικές προτάσεις που του έγιναν από τη Mastercard, την Adidas και την Opel είναι φαινόμενα αναντίστοιχα με τη θέση απ’ την οποία «υπηρέτησε» το ποδόσφαιρο, καθιστώντας τον μοναδικό.

Παράλληλα, είναι ο διαιτητής σε κάθε σπουδαίο φιλανθρωπικό παιχνίδι στον κόσμο, όπως στις αναμετρήσεις μεταξύ των «φίλων Ρονάλντο» και «φίλων Ζιντάν», ενώ απ’ το 2010 είναι αρχιδιαιτητής της ουκρανικής Λίγκας.

Τέλος, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στη λατρεία της οποίας τυγχάνει στην Τουρκία, αφού ποτέ, καμία ομάδα των γειτόνων, εθνική ή σύλλογος, δεν έχει χάσει σε παιχνίδι που διαιτήτευσε ο ίδιος! Είναι μάλιστα τόσο δημοφιλής, που η εταιρία κινητής τηλεφωνίας AVEA του πρότεινε να συμμετέχει στις διαφημίσεις της στη χώρα!

Οι βραβεύσεις του:

Κορυφαίος διαιτητής στον κόσμο: 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003

Ιταλός διαιτητής της χρονιάς: 1997, 1998, 2000, 2002, 2003, 2004, 2005

Μέλος του Hall of Fame του ιταλικού ποδοσφαίρου (2011)

Σπουδαιότερα παιχνίδια που διαιτήτευσε:

Τελικός Μουντιάλ 2002, Τελικός Τσάμπιονς Λιγκ 1999, Τελικός UEFA 2004