Το gazzetta.gr ανακάλυψε τα ίχνη του Κέλβιν Σέμπουε, ο οποίος ζει και εργάζεται, πλέον, για την εθνική ομάδα της χώρας του αλλά και το υπουργείο αθλητισμού της χώρας του. Η ιστορία του στην Ελλάδα ξεκίνησε πριν καλά - καλά έρθει εδώ. Το 1992 η Μονακό αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό, όπου οι «ερυθρόλευκοι» υπερκέρασαν το εμπόδιο της ομάδας του Αρσέν Βενγκέρ, χάρη στο γκολ του Βαΐτση. Εκεί... ενποπίστηκε ο τότε 20χρονος άσος. Ωστόσο, το πόδι του στην χώρα μας το πάτησε το 1996, αρχικά για τον Αθηναϊκό. Μάλιστα, ο δρόμος του στην Ελλάδα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Για κακή του τύχη η βαλίτσα του χάθηκε και ο Σέμπουε το μόνο που είχε ήταν το φαρδύ τζιν που φορούσε, τα παπούτσια του και το πουκάμισό του.

Από εκεί μετέβη στο ξενοδοχείο «Αλέξανδρος» και αμέσως άρχισε τις δοκιμές στην ομάδα του αείμνηστου Γιάννη Παθιακάκη, την εποχή που πρόεδρος του Αθηναϊκού ήταν ο Καλογιάννης. Στην πρώτη του προπόνηση επιχειρεί 13 σουτ, έχοντας 12 γκολ και ένα δοκάρι! Όμως, ο Παθιακάκης εμφανίζεται αναποφάσιστος για την τελική του εισήγιση και σε συνδυασμό με το ότι τον πήγαιναν και τον έφερναν από το ξενοδοχείο στο γήπεδο με... βέσπα, οδήγησαν τον Σέμπουε στην απόφαση να ζητήσει από το μάνατζερ του Τάσο Ραγκούση να του βρει άλλη ομάδα. Τότε, η κασέτα του έφτασε στον Χρήστο Πανόπουλο και εκείνος μέσα σε μία ώρα τον κάλεσε για υπογραφές.

Τα κόκκινα παπούτσια της Puma φορέθηκαν από τον Λιβεριανό άσο και έτσι άρχισε να γράφεται η ιστορία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το τρακάρισμα, τα μπουζούκια κι ο πανηγυρισμός που λάτρεψε ο Ρέμος κι η Θεσσαλονίκη

Αγωνίστηκε στους Ακρίτες τη σεζόν 1996-1997, μετά πηγαίνει στην ΑΕΚ όπου μένει για δύο σεζόν. Στο δρόμο του έρχεται ο Ηρακλής, με τον οποίο γνωρίζει μεγάλες πιένες με την παρουσία της ομάδας στο UEFΑ. Εκεί, έμαθαν όλοι τον περίφημο πανηγυρισμό του με τις παλάμες του να είναι γυρισμένες προς τον ουρανό΄. Από αυτόν... ξεσήκωσε και ο Αντώνης Ρέμος και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε μόδα στην Θεσσαλονίκη.

Το βράδυ που η ομάδα πήγαινε στο σχήμα Λένα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Κόκοτας και Στέλιος Διονυσίου, οι Σέμπουε - Ντεμπά και Ραγκούσης που ήταν στο Toyota του πρώτου είχαν ένα ατύχημα. Ενα Fiat προσέκρουσε πάνω τους, προκαλώντας τους ζημιά. Από το σημείο περνούσε ο Ρέμος που πήγαινε στο ίδιο μαγαζί ώστε να πανηγυρίσει μαζί με την αγαπημένη του ομάδα. Ύστερα από λίγο, ο Σέμπουε χόρευε και τραγουδούσε με τον γνωστό σήμερα τραγουδιστή: «Ο πιο καλός ο χασικλής είναι ο Ηρακλής».

Μετά τον Ηρακλή, πήγε στον Πατραϊκό και στην Παναχαϊκή. Στη συνέχει ήρθε η πρόκληση της Αραβίας και της Αλ Ντάφρα, ενώ έπαιξε και για τις Αλ Αχλί του Ντουμπάι και την Αλ Τζαζίρα, για να επιστρέψει στην χώρα μας για λογαριασμό του Πανσερραϊκού. Ακολούθως, φόρεσε τη φανέλα της Καβάλας και στη Δόξα Δράμας.

Η συνέντευξή του στο gazzetta.gr:

Έχεις αγωνιστεί στην Ελλάδα σε οκτώ συλλόγους. Τι σημαίνει η Ελλάδα για σένα;

«Ήταν πολύ καλά για μένα τα χρόνια μου στην Ελλάδα. Από το αεροδρόμιο όταν ήρθα μέχρι και όταν έφυγα όλοι μου φέρθηκαν πολύ καλά. Αγωνίστηκα σε μεγάλους συλλόγους όπως η ΑΕΚ, ο Ηρακλής, η Ξάνθη... Αγαπώ την Ελλάδα πάρα πολύ, μου λείπει, είναι σαν δεύτερη χώρα μου και οι αναμνήσεις από την χώρα σας είναι μόνο καλές».

Ποιο ήταν το σημαντικότερο πράγμα που πέτυχες στην Ελλάδα;

«Όπως σας είπα έπαιξα σε σημαντικές ομάδες. Ο κόσμος της ΑΕΚ είναι στην καρδιά και στο μυαλό μου, στον Ηρακλή ήταν πολύ όμορφα - είχαμε την ομάδα στο UEFA ύστερα από τόσα χρόνια και αυτές οι στιγμές ήταν πολύ ιδιαίτερες. Και εκεί ο κόσμος με υποστήριξε πολύ. Όπου πήγα γνώρισα αγάπη και αν και ήμουν από τη Λιβερία, πάντα έβλεπα να με υποδέχονται πολύ θερμά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έκανα πολλούς φίλους».

Ποιο ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες;

«Ο Άρναρ Γκρέταρσον στην ΑΕΚ, ήμασταν φίλοι και ακόμη και σήμερα έχουμε επαφές. Ήταν πολύ καλός, άνετος και πάντα ήταν δίπλα μου. Επίσης, εξαιρετικός ήταν ο Νικολαΐδης, ο Άκης Ζήκος, ο Γιώργος Δώνης... τον βλέπω τώρα στην τηλεόραση, τα πήγε πολύ καλά με τον ΑΠΟΕΛ στο Champions League. Επίσης, στην Ξάνθη είχα τον Παπαδημητρίου τον Λουτσιάνο Ντε Σόουζα, πολύ καλοί παίκτες και πολύ καλοί φίλοι».

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος;

«Πολύ δύσκολος ήταν ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Ο κόσμος εκεί δημιουργούσε διαφορετική ατμόσφαιρα απ΄αυτές που υπήρχαν αλλού».

Τι σου λείπει περισσότερο;

«Τα πάντα. Ο κόσμος που ήταν τόσο θερμός, ο καιρός, το καλό κρασί που έχετε, οι φίλοι μου τα μπουζούκια... Ελπίζω να έρθω πολύ σύντομα ξανά».

Θα ήθελες να έρθεις να εργαστείς ξανά στην Ελλάδα;

«Ναι, φυσικά. Αν είναι δυνατόν να έρθω ς τεχνικός διευθυντής σε μια ομάδα θα ήταν το καλύτερο για μένα. Προπονητής ακόμη δεν μπορώ να είμαι αφού πρέπει να πάρω το δίπλωμα από την UEFA».

Ισχύει ότι ο πανηγυρισμός του, ο γνωστός «keep the roof», ενέπνευσε τον Αντώνη Ρέμο; (γέλια)

«Ξεκίνησα αυτόν τον πανηγυρισμό στον Ηρακλή και μετά τον έκαναν όλοι στα μπουζούκια, στη Θεσσαλονίκη. Ο Αντώνης Ρέμος ερχόταν στον Ηρακλή συνέχεια ως γνωστός οπαδός της ομάδας. Μετά το ματς με τη Γκενιόν, ήρθε και με βρήκε και μαζί με το μάνατζερ μου πήγαμε στα μπουζούκια».

Η ΑΕΚάρα και το... κλάμα του

Για την ΑΕΚ μαθαίνεις νέα;

«Ξέρω ότι προσπαθεί να επιστρέψει. Η ΑΕΚ είναι πάντα μεγάλη ομάδα, δεν είναι λογικό να παίζει στη Β' εθνική, όπως και ο Ηρακλής. Δεν ξέρω τα πάντα αλλά εύχομαι να είναι καλά. Είναι ομάδα με μεγάλη ιστορία η ΑΕΚάρα».

Ο Τζορτζ Γουεά, πρόσφατα εξελέγη γερουσιαστής στη Λιβερία.

«Ναι, ο Τζορτζ είναι μεγάλη προσωπικότητα εδώ, η μεγαλύτερη. Πάντα βοηθούσε όπως μπορούσε, έδινε και ακόμη δίνει χρήματα για σχολεία, δρόμους... Όλοι εμείς, οι πρώην συμπαίκτες του στην εθνική ομάδα, ο Μακόρ, ο Νάγκμπε, ο Ντεμπά, ο Ρε είμαστε στο πλευρό του. Κάναμε μια προεκλογική εκστρατεία για να τον στηρίξουμε. Είμαστε όλοι μαζί, κάθε μέρα δουλεύουμε πολύ για το καλύτερο μέλλον του ποδοσφαίρου μας αλλά και της χώρας μας που έχει τόσα πολλά προβλήματα».

Στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι σου, αγωνίστηκαν για σένα σπουδαίες προσωπικότητες όπως οι Ντρογκμπά, Ετό, Τουρέ, Γουέα, Αμπεντί Πελέ, Τζορκάεφ, Τιράμ... Πως ήταν; Πως ένιωσες;

«Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Όλοι είναι φίλοι δικοί μου και του Γουέα με τον οποίο είμαστε σαν αδέρφια. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη όπως καταλαβαίνετε, δεν γινότα να μην κλάψω.Ήταν πραγματικά τιμή μου, όλοι αυτοί οι σπουδαίοι παίκτες να παίζουν για μένα».

'Οταν ο Γουεά ήταν κοντά σε... Ολυμπιακό και... Πανσερραϊκό

Ισχύει ότι είχε έρθει ο Γουεά για τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα;

«Ναι, είχε έρθει στην Ελλάδα να με δει όταν έπαιζα στην ΑΕΚ.Μάλιστα είχε έρθει και από τα γραφεία βόλτα. Ο Κόκκαλης τον είχε καλέσει να δουν ένα ματς μαζί, δεν θυμάμαι ποιο ήταν. Την επόμενη μέρα τον συνάντησε στα γραφεία του και είχαν συμφωνήσει, όμως, τελικά, δεν προχώρησε. Μάλιστα τον είχα "ψήσει" να έρθει στον Πανσερραϊκό. Τότε ήταν πρόεδρος ο Πέτρος Θεοδωρίδης, αλλά ο Τζορτζ δεν ήθελε επειδή δεν ήταν πολύ κεντρικά η περιοχή».

Κλείνοντας, το μήνυμα που θες να στείλεις;

«Αγαπώ την Ελλάδα, σας ευχαριστώ όλους πραγματικά. Η ΑΕΚάρα να επιστρέψει εκεί που ανήκει και ο Ηρακλής να είναι κι αυτός εκεί που πρέπει. Ελπίζω σύντομα να σας δω από κοντά«.