Αθλητές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν αφήσει το στίγμα τους, έχουν κάνει τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί τους και να τους αναπολήσει, ακόμα κι αν δεν δικαίωσαν ποτέ τη φήμη τους, επανεμφανίζονται στη «Μηχανή του Χρόνου». Το gazzetta.gr εντοπίζει τα βήματά τους, ακολουθεί την πορεία τους και βρίσκει τις... νέες ασχολίες τους!

Έχουμε συνηθίσει τους σημαντικούς αθλητές να επιλέγουν διάφορα δρομολόγια μετά το τέλος της καριέρας τους. Άλλοι ασχολούνται με το άθλημά τους από άλλο πόστο, άλλοι επενδύουν το χρήμα και τη δόξα που έχουν κερδίσει προκειμένου να ωφεληθούν στις μελλοντικές επιχειρηματικές δραστηριότητές τους κ.ο.κ. Αθλητής και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο όπως ο Μαυρωτάς, που να γίνεται καθηγητής Πανεπιστημίου είναι, αν μη τι άλλο, σπάνιο φαινόμενο!

Aπό μικρός στις πισίνες

Ο Γιώργος Μαυρωτάς ήταν μόλις 14 ετών όταν έπαιξε για πρώτη φορά στην Α' Εθνική με τον Ν.Ο Βουλιαγμένης το 1981. Την επόμενη χρονιά κλήθηκε στην Εθνική Εφήβων και σε ηλικία 17 ετών έγινε ο μικρότερος σε ηλικία πολίστας που πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες! Η καριέρα του με την Εθνική είχε ξεκινήσει από νωρίς και έμελλε να έχει ακόμα πολλά κεφάλαια!

Συγκεκριμένα, ο υδατοσφαιριστής του ΝΟΒ πήρε μέρος σε 5 Ολυμπιακούς Αγώνες, σε 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα και 8 Πανευρωπαϊκά. Διετέλεσε αρχηγός της Εθνικής από το 1995 έως το 2000 και έσπασε κάθε ρεκόρ σε ομαδικά αθλήματα με 511 συμμετοχές στο ομοσπονδιακό μας συγκρότημα! Με τον ΝΟΒ κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1997, με την ομάδα του να νικά στον τελικό τη Ρόμα, ενώ πήρε και πέντε εγχώριους τίτλους. Τρία Πρωταθλήματα (1991, 1997, 1998) και δύο κύπελλα (1996, 1999). Το 1999 έγινε ο πρώτος Έλληνας που έπαιξε στη μικτή κόσμου. Ο αθλητισμός και πιο συγκεκριμένα ο πρωταθλητισμός όμως δεν τον κράτησαν μακριά από άλλες δραστηριότητες.

Παράλληλες διαδρομές

Παράλληλα με την αθλητική του καριέρα, το 1990 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 2000 πήρε το διδακτορικό του από το ΕΜΠ με αντικείμενο την Επιχειρησιακή Έρευνα, δείχνοντας να έχει ήδη επιλέξει την... μεταγραφή του από τις πισίνες στα πανεπιστημιακά έδρανα! «Όχι. Δεν θα ήθελα να συνεχίσω ως προπονητής. Έχω περάσει πολλά χρόνια στον χώρο και τον έχω κουράσει... Με βλέπω σε ακαδημαϊκή καριέρα. Έρευνα και διδασκαλία. Πάντα θεωρούσα ότι η προσφορά των καλών δασκάλων δεν έχει το ταίρι της», είχε τονίσει άλλωστε,προϊδεάζοντας για το τι θα ακολουθούσε.

Περίπου ένα χρόνο μετά το τέλος της καριέρας του, από τον Δεκέμβριο του 2003, ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως Λέκτορας στο Εργαστήριο Βιομηχανικής & Ενεργειακής Οικονομίας της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής και στο ερευνητικό του έργο περιλαμβάνονται 52 δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά στους τομείς της Επιχειρησιακής Έρευνας, της Ενέργειας, του Περιβάλλοντος και της Οικονομίας.

Είναι μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών και από το 2003 ως το 2010 ήταν ενεργό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Καταπολέμησης του Ντόπινγκ (Ε.Σ.ΚΑ.Ν.). Το 2001 βραβεύθηκε από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) για την προσφορά του στον αθλητισμό.

Η επιστροφή!

Οι υποχρεώσεις στο Πανεπιστήμιο, όμως, δεν τον κρατούν μακριά από το αγαπημένο του άθλημα, καθώς έστω και σε άλλο επίπεδο, συνεχίζει τον αθλητισμό. Σε ηλικία 40 ετών επέστρεψε τις πισίνες και συνεχίζει το πόλο σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών (Μεσόγειος 2007-2011, Υδραϊκός 2012-2013, 2013-14). Μάλιστα, σε παλιότερη συνέντευξή του στην εφημερίδα Goal, είχε εξηγήσει το... κίνητρο που του δόθηκε για επιστροφή: «Μια μέρα ο Λεωνίδας (γιος του) κοιτούσε κάτι παλιές φωτογραφίες από τον καιρό που έπαιζα στη Βουλιαγμένη και μου λέει: "Καλά, μπαμπά, είχες φοβερό σώμα τότε!". Η αθώα ατάκα του παιδιού με έκανε να καταλάβω τη διαφορά του "τότε" με το "τώρα" στα μάτια του γιου μου όσον αφορά την εξωτερική μου εμφάνιση και ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».

Είχε δηλώσει ότι... προλαβαίνει τους Ολυμπιακούς στο Λονδίνο, όπου θα ήταν 45 ετών, ηλικία που και ο Τζόρνταν έκανε το come back! Με τον Μάικλ Τζόρνταν είχε ασχοληθεί και σε δηλώσεις του ως παίκτης, υποστηρίζοντας πως αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι μια ομάδα δεν βασίζεται σε έναν παίκτη!

Το 2010 έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα «Το θεώρημα της επτάδας» που περιέχει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία από το χώρο του αθλητισμού και του πολυτεχνείου.«Το γράψιμο είναι δωρεάν ψυχανάλυση, ζεις μια δεύτερη, παράλληλη ζωή και ποιος δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο», είχε τονίσει για το βιβλίο του. «Το βασικό μήνυμα του βιβλίου είναι να μην τα παρατάς, πάντα να προσπαθείς. Στην αρχή μου φαινόταν βουνό, αλλά όταν ξεκίνησα να γράφω με συνεπήρε, το ολοκλήρωσα σε δύο μήνες. Σηκωνόμουν με λαχτάρα στις πέντε το πρωί για να γράψω, μεγάλο μέρος του γράφτηκε μέσα στο αυτοκίνητο, περιμένοντας να τελειώσουν τα παιδιά την προπόνηση στη Βουλιαγμένη», έλεγε.

Κοντά στη Βουλιαγμένη

Πέρυσι, σχολίασε τον χαιρετισμό του Γιώργου Κατίδη, αλλά και τις αντιδράσεις που ακολούθησαν: «Και εμένα με σόκαρε ο πανηγυρισμός του Κατίδη, αλλά αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι η υστερική αντίδραση που έπιασε τους πάντες. Αυτή η τάση να πάμε στο άλλο άκρο. Το έχουμε, βέβαια, σαν λαός αυτό. Προσπαθούμε να τραβήξουμε ο ένας τον άλλο είτε στο ένα άκρο, είτε στο άλλο. Αν δεν ζητήσεις το κεφάλι του Κατίδη, θεωρείσαι κι εσύ φασίστας. Αυτό δεν είναι λογικό όμως. Δεδομένα αυτό που έκανε ήταν βλακεία, ήταν πολύ τραβηγμένη η ενέργειά του, όμως δεν πρέπει να αντιδράσουμε τόσο εν θερμώ. Η Δημοκρατία δεν πρεσβεύει τέτοιες αντιδράσεις».

Είναι παντρεμένος με τη Φανή Σταθακοπούλου από το 1994 κι έχουν δύο γιους, τον Λεωνίδα (γεν. 1996) και τον Άρη (γεν. 2000). Τα παιδιά του ασχολούνται με το πόλο στην αγαπημένη του Βουλιαγμένη, όπου διατηρεί και τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Δημοτική Κοινότητας. Παράλληλα, αρθρογραφεί στο protagon και... τουϊτάρει συχνά!

Περιμένουμε τις προτάσεις σας για πρόσωπα που θέλετε να δείτε στη «Μηχανή του χρόνου» στα σχόλια και στο twiiter @Thansarr.