Αγιάλα, Μεντιέτα, Αϊμάρ, Κίλι Γκονζάλες, Κανιθάρες. Η Βαλένθια των αρχών του 21ου αιώνα ήταν φτιαγμένη για μεγαλεία και τέτοια προσπάθησε να ζήσει, καταφέρνοντάς το εν μέρει, παίζοντας σε δυο συνεχόμενους τελικούς στα «αστέρια». Δυστυχώς για εκείνη την ομάδα του Κούπερ, δεν κατάφερε να τα αγγίξει, χάνοντας ισάριθμες φορές.

Το 2000, στον πρώτο «εμφύλιο» σε τελικό, κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν μπόρεσε να την κοντράρει, γνωρίζοντας την ήττα με 3-0. Το 2001 πίστεψε πως ήρθε η ώρα της και πως το Σαν Σίρο θα γινόταν το δικό της πάλκο για να πανηγυρίσει. Ούτε τότε όμως τα κατάφερε.

Παρότι βρέθηκε από νωρίς μπροστά στο σκορ, με τον Μεντιέτα να σκοράρει στο 3’ με πέναλτι, ο ΄Εφενμπεργκ ισοφάρισε στο 50’ με τον ίδιο τρόπο κι έστειλε το παιχνίδι στην παράταση. Εκεί δεν δόθηκε λύση και το δράμα θα κορυφωνόταν στη διαδικασία της άσπρης βούλας.

Οι Βαυαροί είδαν τον Σέρτζιο να αστοχεί, αλλά και οι «νυχτερίδες» δεν είχαν καλύτερη τύχη στις εκτελέσεις του Ζάχοβιτς και του Καρμπόνι. Τελικά ήταν ο Πελεγκρίνο αυτός που ολοκλήρωσε την «τραγωδία», με τους παίκτες του Ότμαρ Χίτσφελντ, που έγινε ο πρώτος με δυο Κύπελλα με διαφορετικές ομάδες (Ντόρτμουντ 1997), να πανηγυρίζουν την τέταρτη κούπα του συλλόγου και πρώτη μετά τα «χρυσά» ’70s και να συνέρχονται από το σοκ του τελικού με τη Γιουνάιτεντ το 1999.

Αντίθετα η Βαλένθια θα έμενε στην ιστορία ως μια σπουδαία ομάδα, ως παρούσα σε δυο διαδοχικούς τελικούς, μα όχι ως νικήτρια. Παράλληλα ο Κούπερ θα γνώριζε την τρίτη συνεχόμενη ήττα σε τελικό, μαζί με αυτή με τη Μαγιόρκα από τη Λάτσιο στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων της UEFA το 1999!

Οι συνθέσεις:

Μπάγερν Μονάχου (Χίτσφελντ): Καν, Κουφούρ, Άντερσον, Λίνκε, Σανιόλ (46’ Γιάνκερ), Λιζαραζού, Χάργκρεϊβς, Έφενμπεργκ, Σολ (108’ Σέρτζιο), Σαλιχάμιζιτς, Έλμπερ (100’ Τζίκλερ)

Βαλένθια (Κούπερ): Κανιθάρες, Ανγκλομα, Αγιάλα (90’ Ντούκιτς), Πελεγκρίνο, Καρμπόνι, Μπαράχα, Μεντιέτα, Γκονσάλες, Αϊμάρ (46’ Αλμπέλντα), Σάντσες (66’ Ζάχοβιτς), Κάριου