Μελάγιες - Λαούδης: Το δικό μας «αιώνιο» Top5 (vids)
Αρχή με τον γηπεδούχο Κωνσταντίνο Μελάγιες...
5. Το πρωτάθλημα μετά την Πόλη
Ο Ολυμπιακός επέστρεψε θριαμβευτής από την Κωνσταντινούπολη κάτι το οποίο δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο όταν ακολουθούν τελικοί πρωταθλήματος. Ο 5ος τελικός της σειράς έφερε το πρώτο πρωτάθλημα επί εποχής Αγγελόπουλων με τον Βασίλη Σπανούλη να κάνει παιχνιδάρα με 24 πόντους.
4. Αχ ρε Άκερ
Ο Ολυμπιακός πιθανότατα θα είχε ένα πρωτάθλημα και ο Άκερ σίγουρα θα είχε καλύτερη καριέρα. Ο Αμερικανός έκλεψε στο κέντρο τη μπάλα από τον Σισκάουσκας, έφυγε μόνος του στον αιφνιδιασμό και αντί να καρφώσει πήγε για lay up. Ο Διαμαντίδης στην κούρσα της ζωής του, κάλυψε τον χώρο, πήρε τα βήματα και έστειλε τη μπάλα στην εξέδρα στην 2η πιο εντυπωσιακή τάπα στην ιστορία της Α1. (Πρώτη είναι του Τέρνερ στον Γκάλη στη Νέα Σμύρνη).
3. Η σφαγή του αιώνα
Φήμες λένε πως κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου στον 3ο τελικό πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, ο Τζέιμς Νέισμιθ σηκώθηκε από τον τάφο του και δεν αναγνώρισε το παιχνίδι. Οι κανονισμοί καταστρατηγήθηκαν από τον διαιτητή Αναστόπουλο κυρίως και ο Παναθηναϊκός πήρε προβάδισμα για τον τίτλο τον οποίο και κατέκτησε λίγες μέρες αργότερα.
2. Οι ημιτελικοί
Δυο χαρές και μία λύπη για μένα. Στο Τελ Αβίβ και τη Σαραγόσα θεωρούσα τις νίκες επί του Παναθηναϊκού ισάξιες με την κατάκτηση του τροπαίου. Τώρα που μεγάλωσα έχω καταλάβει πως η ήττα στον τελικό ήταν σημαντικότερη από τη νίκη στον ημιτελικό.
Στο Βερολίνο με τους «πράσινους» να διαθέτουν το κορυφαίο ρόστερ του Millenium, το σουτ του Μπουρούση βρήκε σίδερο και τελικά ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο.
1. 73-38
Πρόκειται για διαφορά πόντων η οποία δε θα ξεπεραστεί ποτέ σε μεταξύ τους ματς. Στον 5ο τελικό του 1996 και με τον Παναθηναϊκό να έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα (και τον Γουίλκινς να βρίσκεται στις ΗΠΑ), οι Πειραιώτες τα έβαζαν όλα με αποτέλεσμα τη «φημισμένη» πλέον 35άρα.
ΥΓ: Το κάρφωμα του Μπατίστα πέρυσι αποτελεί τη χειρότερη βιωματική μου εμπειρία σε ντέρμπι και το έχω βγάλει από το μυαλό μου. Δεν υπάρχει. Δεν έχει γίνει ποτέ.
Συνεχίζουμε με τον «φιλοξενούμενο» Άρη Λαούδη...
5. Ο Πίνι πανηγύριζε και ο Μπατίστ το... έκλεβε
Μπορεί η σημαντικότητα του ματς να μην έκρινε τίτλο, αλλά ποιος Παναθηναϊκός ξεχνάει τον Πίνι Γκέρσον να πανηγυρίζει με τα χέρια υψωμένα στο ΣΕΦ και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα να βλέπει τον Μπατίστ να του αρπάζει τη νίκη μέσα από τα χέρια. Το κλέψιμο του Διαμαντίδη στον Μουλαομέροβιτς στην επαναφορά και το γκολ φάουλ του Αμερικανού είναι από τις φάσεις που οι Παναθηναϊκοί τις θυμούνται και χαμογελούν με ειρωνεία.
4. Το... κουτρουβάλισμα Ράτζα - Μποντιρόγκα στο ΣΕΦ
Ο μύθος λέει πως μια ολόκληρη χρονιά δεν έλεγαν καλημέρα, αλλά ήρθε αυτό το τρίποντο του Νίκου Οικονόμου για να σπάσει μια κατάρα χρόνων και να ξεκινήσει η Αυτοκρατορία των επόμενων χρόνων. Θυμάμαι σαν τώρα Ράτζα και Μποντιρόγκα να κυλούνται στο παρκέ του ΣΕΦ δευτερόλεπτα πριν από το τέλος του 5ου τελικού του 1999, με 5.000 Παναθηναϊκούς να έχουν στήσει γλέντι στις εξέδρες.
3. Ο Σίσκα το 'χασε, ο Μήτσος το πήρε
Ούτε στο Παρίσι, όταν ο Βράνκοβιτς έτρεχε να προλάβει τον Μοντέρο, δεν είχαν οι Παναθηναϊκοί την αγωνία που έζησαν στο ΟΑΚΑ βλέποντας τον Ακερ να κάνει την κούρσα προς το καλάθι. Ο Σισκάουσκας έχασε για δευτερόλεπτα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, αλλά ο Διαμαντίδης ήταν εκεί για μια από τις πιο εντυπωσιακές φάσεις στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ο πάγκος του Ολυμπιακού ήταν έτοιμος να πανηγυρίσει έξαλλα, αλλά ποιος να φανταστεί πως ο Αμερικανός θα έκανε το λάθος να πάει σε λέι απ αντί για κάρφωμα.
2. Ούτε ο Μπατίστα δεν το πίστευε
Είναι η πιο μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού, λαμβάνοντας υπόψη της συνθήκες, το ρόστερ και την απουσία κόσμου. Οταν ο Μπατίστα πήρε την μπάλα στα χέρια του και έτρεχε... μαινόμενος προς το ερυθρόλευκο καλάθι, ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα τελείωνε τόσο εύκολα τη δουλειά! Ηταν η νίκη που εκείνη την εποχή δικαιολογούσε απόλυτα το σύνθημα «πότε; Ποτέ!»
1. Στα γόνατα ο Ομπράντοβιτς
Ο Μπουρούσης αστοχεί και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς γονατίζει στο παρκέ της Ο2 Αρίνα για να πανηγυρίσει τη μεγάλη πρόκριση του Παναθηναϊκού στον τελικό του Βερολίνου το 2009. Τα όσα ακολούθησαν τα επόμενα δύο 24ωρα δεν καταγράφονται ούτε σε χίλιες λέξεις, πόσω μάλλον σε τρεις αράδες.
Υ.Γ.: Η πενταετία 1993-98 είχε πολλές «μαύρες» στιγμές για τον Παναθηναϊκό με αποκορύφωμα το 73-38. Αν διάλεγα τη χειρότερη, θα κρατούσα τη Σαραγόσα και την ήττα στον ημιτελικό, με τον Γιαννάκη να τραυματίζεται και τον γερό-Εντι να «κλέβει» το ματς.
