«Βγαίνω στον αγωνιστικό χώρο» είχε πει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όταν ανακοίνωνε ότι θα ασχοληθεί με την πολιτική. Ονόμασε τους συνεργάτες του «ατζούρι» και τα συνεργαζόμενα κόμματα «ομάδες», αποδεικνύοντας ότι πολιτική είναι μία έννοια όχι απλά συνδεδεμένη με τη μαζικότητα του ποδοσφαίρου, αλλά μπορεί να έχει και άριστη εφαρμογή. Μέχρι και το όνομα του κόμματός του ήταν... ποδοσφαιρικό σύνθημα.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης το σκέφτεται και φυσικά δε θα είναι ο πρώτος που θα συνδυάσει τους δύο χώρους, αν τελικά το πάρει απόφαση. Φυσικά, οι επιδιώξεις, τα συμφέροντα και οι καταστάσεις είναι διαφορετικά σε κάθε περίπτωση. Το gazzetta.gr, λοιπόν, παρουσιάζει τις πιο χαρακτηριστικές... εν ενεργεία περιπτώσεις παραγόντων που μπλέχτηκαν με την πολιτική ή το αντίστροφο.

Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Το 1986 αγόρασε την Μίλαν και την έκανε την πιο επιτυχημένη ομάδα στην Ευρώπη τα τελευταία 28 χρόνια. Λίγα χρόνια μετά αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική και το 1994 το κόμμα του, Forza Italia, απέσπασε την πλειοψηφία των ψήφων του ιταλικού λαού τρεις μόλις μήνες μετά την δημιουργία του. Ο Μπερλουσκόνι, λοιπόν, ξεκίνησε την πρώτη του θητεία ως Πρωθυπουργός. Το 2001 εξελέγη για δεύτερη φορά και το 2008 μετά την κατάρρευση της Κυβέρνησης Πρόντι, έκανε την τρίτη του θητεία. Εν μέσω σκανδάλων παραιτήθηκε το 2011, όμως ο ρόλος του στην πολιτική σκηνή παραμένει ενεργός. Πριν λίγους μήνες ανακοίνωσε την ανασύσταση του Forza Italia και θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, ενώ η δίκη του για περιπτώσεις διαφθοράς βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ιβάν Σαββίδης
Από το 2012 είναι κάτοχος του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Ο Ιβάν Σαββίδης είχε εκλεγεί το 1998 και το 2003 ως μέλος της Νομοθετικής Βουλής της Περιφέρειας του Ροστόβ, ενώ το 2003 εκλέχθηκε και στη Ρωσική Δούμαβ για πρώτη φορά, κάτι που επαναλήφθηκε και στις εκλογές του 2007 (με το κόμμα του Βλαντίμιρ Πούτιν). Παράλληλα, ήταν αρχικά πρόεδρος της Ροστόβ από το 2002 έως και το 2005, οδηγώντας την ομάδα μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, ενώ από τον Ιανουάριο του 2006 ανέλαβε την άλλη ομάδα της πόλης, την ΣΚΑ (η τότε ονομασία της), μέχρι το 2008. Στις εκλογές του 2012 δεν κατάφερε να εκλεγεί στην Ρωσική Δούμα.

Μανσούρ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν
Από την στιγμή που το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μάντσεστερ Σίτι άλλαξε το 2008 και πέρασε στα χέρια του Αράβων, το χρήμα ρέει άφθονο στους Πολίτες. Η εταιρεία που έχει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της αγγλικής ομάδας είναι η City Football Group, η οποία είναι θυγατρική της Abu Dhabi United Group. Ιδιοκτήτης της τελευταίας είναι ο Σεΐχης Μανσούρ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, μέλος της Βασιλικής Οικογένειας του Άμπου Ντάμπι και Υπουργός Προεδρικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Φρεντερίκ ντε Σεν-Σερνάν
Μέλος του κόμματος UMP, διετέλεσε εκπρόσωπος του Ζακ Σιράκ, ενώ εκλέχθηκε δύο φορές στην Γαλλική Βουλή (1993-97, 2002-04). Από τον Δεκέμβριο του 2006 είναι πρόεδρος της Ρεν, με διακοπή δύο περίπου ετών (2010-12).

Ραζμάν Καντίροβ
Το 2004 ο Αχμάτ Καντίροβ δολοφονήθηκε από Τσετσένους ισλαμιστές και τα ηνία της Δημοκρατίας (Ομοσπονδίας) ανέλαβε ο γιος του, Ραζμάν. Ο τελευταίος έπρεπε να περιμένει μέχρι το 2007 για να αναλάβει τα καθήκοντα του Προέδρου, καθώς στη Ρωσία απαιτείται η συμπλήρωση του 30ού έτους για τέτοια αξιώματα. Ο Καντίροβ έχει την εύνοια του Πούτιν και όπως όλοι στη Ρωσία, έστρεψε από την πρώτη στιγμή την προσοχή του στο ποδόσφαιρο. Ήταν πρόεδρος της Τέρεκ Γκρόζνι από το 2004 μέχρι και το 2011. Παραιτήθηκε λόγω «φόρτου εργασίας», όπως δήλωσε, στη θέση του ανέλαβε ο Μαγκομέντ Νταουντόβ, ο Επιτελάρχης του, όμως όπως είναι φυσικό εκείνος συνεχίζει να παίρνει όλες τις αποφάσεις.

Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Τάνι
Το καλοκαίρι του 2013 ανέλαβε τις τύχες του Κατάρ, καθώς μετά την παραίτηση του πατέρα του ανακηρύχτηκε Εμίρης και απόλυτος άρχοντας του κράτους. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν ο πρόεδρος του ΔΣ του Qatar Investment Authority, όταν και τον αντικατέστησε ο Αχμάντ Αλ Σαγιέντ. Το 2005 είχε ιδρύσει το Qatar Sport Investments, «παρακλάδι» του Investment Authority, και μέσω του οποίου αρχικά αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών της Παρί Σεν Ζερμέν το 2011 και στη συνέχεια το 100% το 2012.

Ίγκορ Κολομόισκι
Οι αναταράξεις στην Ουκρανία, τον έφεραν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα, είναι πίσω από την άνοδο της Ντνιεπρ, την οποία χρηματοδοτεί εδώ και χρόνια και φυσικά είναι πρόεδρός της. Ο Κομολόισκι από τις αρχές του Μαρτίου είναι Κυβερνήτης της περιοχής του Ντνιπροπετρόβσκ με τις ευλογίες της νέας Κυβέρνησης.

Ρολάντ Ντουσάτελε
Ο Βέλγος επιχειρηματίας αποφάσισε να εισέλθει στην πολιτική, ιδρύοντας το κόμμα Vivant το 1997. Στις πρώτες του εκλογές το 1999 έλαβε ποσοστό 2,1%, ενώ το 2007 το κόμμα συγχωνεύτηκε με το VLD και ο Ντουσάτελε εκλέχθηκε μέλος της Γερουσίας. Ο Βέλγος είναι μεγαλομέτοχος της Σταντάρ Λιέγης στο Βέλγιο (από το 2013), της Τσάρλτον στην Αγγλία (από το 2014), της Ούιπεστ στην Ουγγαρία (από το 2013), της Αλκορκόν στην Ισπανία (από το 2014) και της Γιένα στην Γερμανία (από το 2013)!

Τζίτζι Μπεκάλι
Από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και σίγουρα στο ρουμανικό. Διετέλεσε Ευρωβουλευτής από το 2009 μέχρι και το 2012, ενώ ήταν μέλος της Ρουμανικής Βουλής από το 2012 μέχρι και την καταδίκη του τον Μάιο του 2013 για απάτη και απιστία κατά του Δημοσίου (αφορούσε αγοροπωλησία εκτάσεων με το Υπουργείο Άμυνας). Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 2000, ενώ το 2003 αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της Στεάουα Βουκουρεστίου.

Κονστιαντίν Ζιβάγκο - Όλεγκ Μπαμπάεβ
Ο πρώτος είναι ιδιοκτήτης και επίτιμος πρόεδρος της Βόρσκλα Πόλταβα. Έχει πλούσια πολιτική δράση και από το 1998 είναι μέλος της Ουκρανικής Βουλής. Από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί (ανήκε στο μπλοκ της Τιμοσένκο) και το 2012 απέσπασε περίπου το 60% των ψήφων στο Κομσομόλσκ.

Ο δεύτερος εκλέχθηκε το 2007 στην Ουκρανική Βουλή με το μπλοκ της Γιούλια Τιμοσένκο, όμως το 2010 παρέδωσε την έδρα του, καθώς αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για Δήμαρχος. Τα κατάφερε και με 42,34% κέρδισε τις εκλογές στην περιοχή του Κρέμεντσουκ. Από τον Απρίλιο του 2005 είναι πρόεδρος της Βόρσκλα.