Η τολμηρή απόφαση της Κάθριν Σουίτζερ στα τέλη της δεκαετίας του ’60 είχε αναχθεί σε βασικό αντικείμενο συζήτησης στον μαραθώνιο της Βοστόνης. Η 20χρονη τότε Σουίτζερ είχε αποφασίσει να σπάσει το ανδρικό κατεστημένο και να διαλύσει την εντύπωση του εύθραυστου οργανισμού των γυναικών, όπως αυτή είχε δομηθεί στο ανδρικό μυαλό. Τότε, σε συνεργασία με τον προπονητή της αλλά και τον άνθρωπό της (και αθλητή μεγάλων αποστάσεων) Τομ Μίλερ, είχε αποφασίσει να τρέξει στον μαραθώνιο της Βοστόνης.

Σε αντίθεση με τη Μαίρη Λεπέρ ή την Λιν Κάρμαν το 1963, δεν ήθελε να κρυφτεί στους θάμνους και να εμφανιστεί ξαφνικά στην κούρσα. Σκοπός της ήταν να συμμετέχει με τρόπο περήφανο, δεν είχε εξάλλου να φοβηθεί τους άλλους αθλητές δεδομένου του ότι η ίδια σε καθημερινή βάση έτρεχε τουλάχιστον 17 χιλιόμετρα. Χρειάστηκε βέβαια να ακολουθήσει σκληρή προπόνηση για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των 42.195 μέτρων του μαραθωνίου.

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα στη Novibet (21+).

Το πρόβλημά της δεν ήταν η προπόνηση, αλλά ο τρόπος διείσδυσής της στους αθλητές. Σε συνεργασία με τον προπονητή της και τον Τομ Μίλερ προσπάθησε να μη δώσει στόχο καθώς δηλώθηκε με το όνομα K.V. Switzer. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το αρχικό «K» είναι Κάθριν και ότι είναι γυναίκα. Φορώντας μια φαρδιά φόρμα έκρυψε τα γυναικεία χαρακτηριστικά της και πήρε τον αριθμό 261.

Μετά από απόσταση περίπου 3,2 χιλιομέτρων, η Σουίτζερ έγινε αντιληπτή και αντιμετώπισε την αρρωστημένη νοοτροπία του Τζον Σλεμπ, ενός εκ των διοργανωτών ο οποίος την τράβηξε από την μπλούζα και απαίτησε από την Σουίτζερ να εγκαταλείψει τον αγώνα. Δεν έκανε πίσω. Η 20χρονη τότε Κάθριν ήταν πολύ αποφασισμένη για να αφήσει το όνειρό της και παρά την αρχική αμηχανία του Μίλερ, εν τέλει στάθηκε στο πλευρό της. Τερμάτισε σε 4 ώρες και 20 λεπτά. Την επομένη, το δικό της κατόρθωμα απασχόλησε τον Τύπο και όχι τόσο τα αποτελέσματα του αγώνα.

Πριν από δέκα χρόνια, με επιστολή που είχε στείλει στους NY Times, η Σουίτζερ είχε εξιστορήσει τα περιστατικά που έλαβαν χώρα, σ’ εκείνον τον ιστορικό μαραθώνιο του 1967. «Μετά από δύο μίλια, ένας εκ των διοργανωτών προσπάθησε να με αποβάλει επειδή ήμουν γυναίκα. Αυτό το περιστατικό άλλαξε τη δική μου ζωή αλλά και εκατομμυρίων γυναικών ανά τον κόσμο. Έχω δει γυναίκες στη Βραζιλία αλλά και στις Φιλιππίνες να τρέχουν στον μαραθώνιο δίχως παπούτσια, μόνο με την καρδιά τους και την περηφάνια τους», είχε γράψει μεταξύ άλλων.

Τα τελευταία έξι χρόνια, η Σουίτζερ απείχε από τους αγώνες αλλά με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη συμμετοχή της στον μαραθώνιο της Βοστόνης, ήταν εκεί. Σε ηλικία 70 ετών πλέον, συμμετείχε. «Ο μαραθώνιος ήταν ανδρικό σπορ εκείνης της ημέρας. Θεωρούταν ότι οι γυναίκες ήταν πολύ εύθραυστες για να συμμετέχουν», δήλωσε. Σήμερα, νιώθει περήφανη διαπιστώνοντας ότι το 40% αυτών που μετέχουν στους τοπικούς μαραθωνίους είναι γυναίκες. Δικαίως θεωρεί ότι η δική της επανάσταση γκρέμισε αναχρονιστικές νοοτροπίες και ανέδειξε την πραγματική έννοια του αθλητισμού.

Συνολικά, η Σουίτζερ αγωνίστηκε σε τουλάχιστον 30 μαραθωνίους, είχε ρόλο σχολιαστή στην τηλεόραση ενώ ίδρυσε και την ομάδα «261 Fearless» που ανταποκρίνεται στις γυναίκες δρομείς. Είχε να αγωνιστεί στον μαραθώνιο της Βοστόνης 41 ολόκληρα χρόνια. Στην επιστροφή της, δεν θα μπορούσε να μη φορέσει το Νο261, όπως την πρώτη της φορά.