Εντμίλσον στο gazzetta.gr: «Ναρκωτικά και βία σβήνουν το jogo bonito στη Βραζιλία»

Πώς αισθάνεσαι που θα έρθεις στην Ελλάδα για ένα event που εξερευνεί τις διαστάσεις του ποδοσφαίρου και τι πιστεύεις για αντίστοιχες συζητήσεις όπως αυτές του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, που έχουν το ποδόσφαιρο στο επίκεντρο;

«Για εμένα είναι τιμή αυτή η πρόσκληση. Να μιλήσουμε από τη μία για το ποδόσφαιρο και από την άλλη για τον κοινωνικό παράγοντα. Αυτό που κάνει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι πολύ σημαντικό και για εμένα πάντα τέτοιες συζητήσεις που αφορούν το ποδόσφαιρο, το επάγγελμα που έκανα για πολλά χρόνια, έχουν ενδιαφέρον και χαίρομαι να βρίσκομαι κοντά τους».

Τι είναι για σένα το ποδόσφαιρο; Στη Βραζιλία αποτελεί διέξοδο για πολλά παιδιά που ψάχνουν μια διαφορετική ζωή. Είναι σωτηρία;

«Το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία αποτελεί έναν πολύ δυνατό σκοπό, δεν είναι μόνο ένα άθλημα. Για πολλά παιδιά που είναι φτωχά και δεν έχουν πολλή ελπίδα για τη ζωή τους, το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως μέσο για να αλλάξουν όχι μόνο τη δική τους ζωή, αλλά και της οικογένειάς τους, μπορεί να αλλάξει έναν λαό. Κι εγώ επίσης όταν ήμουν παιδί είχα όνειρο να γίνω ποδοσφαιριστής, όπως και οι περισσότεροι στην ηλικία μου που ονειρεύονταν να φορέσουν τη φανέλα της εθνικής, να παίξουν ποδόσφαιρο σε μια μεγάλη ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις αυτό το όραμα για να επικεντρωθείς στον στόχο και να καταφέρεις να εξελίξεις τα ταλέντα που έχουμε».

Γιατί αποφάσισες να δημιουργήσεις το Ίδρυμα Εντμίλσον και τι στόχους έχεις μέσω αυτού;

«Το ίδρυμο ήταν ένα παιδικό όνειρο, να δημιουργήσω κάτι τέτοιο στην πόλη που έπαιζα ποδόσφαιρο όταν ήμουν μικρός. Όλη μου η παιδική ηλικία πέρασε εκεί μέσα σε ένα γήπεδο και και μετά που έγινα πρωταθλητής κόσμου με τη Βραζιλία εγώ και η σύζυγός μου αποφασίσαμε να επενδύσουμε στον κόσμο που δεν έχει πολλές δυνατότητες, που ζει στη φτώχεια και δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει. Αυτό που θέλω να είναι να βοηθήσω τα παιδιά όχι μόνο στη Βραζιλία, αλλά σε όλο τον κόσμο με τις ιδέες και με τη μεθοδολογία μας».

Είσαι πρεσβευτής στις σχολές της Μπαρτσελόνα. Τι είναι για σένα το πιο σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά που προπονούνται με τον "τρόπο της Μπαρτσελόνα";

«Νομίζω ότι το πιο σημαντικό για τον σύλλογο που προσπαθεί να περάσει μέσω της μεθόδου των σχολών του είναι η εφαρμογή των αξιών που υπάρχουν επίσης στο Ίδρυμα, στην εκπαίδευση, στον αθλητισμό της ομάδας. Έτσι τα παιδιά πρέπει να μάθουν τις αξίες του κλαμπ, τις αξίες των σχολών. Την ομαδικότητα, την προσπάθεια, την ταπεινοφροσύνη και άλλα πράγματα που που θα βοηθήσουν τα παιδιά σε κάθε ηλικία, σε κάθε στιγμή. Αυτό νομίζω είναι το πιο σημαντικό που διδάσκουμε στις σχολές».

Αυτές τις μέρες μιλούν πολύ για τον Μέσι και τις ηγετικές του ικανότητες, κυρίως στην Αργεντινή. Εσύ έχεις συνυπάρξει μαζί του και γνωρίζεις τον χαρακτήρα και την ικανότητά του. Τι σκέφτεσαι και γιατί δεν μπορεί να είναι στο ίδιο επίπεδο με τη Μπαρτσελόνα όταν παίζει με την Εθνική;

«Ο Μέσι είναι ένας ποδοσφαιριστής, για τον οποίο συχνά ξεχνάμε τι έχει κάνει σε όλη την αθλητική του πορεία. Επομένως πιστεύω ότι η ικανότητα του είναι ξεχωριστή από όλους τους άλλους, είναι πολύ συγκεντρωμένος στις αξίες και το παιχνίδι του. Νομίζω ότι για την απόδοσή του στην Αργεντινή και το γεγονός ότι δεν είναι στο επίπεδο που έχει στη Μπαρτσελόνα δεν ευθύνεται ο ίδιος, αλλά το γεγονός ότι η εθνική παίζει με διαφορετικό τρόπο και έχει διαφορετικούς συμπαίκτες από ότι στην Μπαρτσελόνα».

Τι πιστεύεις για τον Ερνέστο Βαλβέρδε και την πρώτη του σεζόν στη Μπαρτσελόνα;

«Νομίζω ότι στην πρώτη του σεζόν σε μια ομάδα όπως η Μπάρτσα, μια από τις καλύτερες ομάες σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Ερνέστο έκανε εκπληκτική δουλειά. Πήρε το νταμπλ και για μένα ήταν μια σεζόν πολύ καλή και ενδιαφέρουσα για την ομάδα».

Η καριέρα του Ινιέστα στη Μπαρτσελόνα ολοκληρώθηκε. Πόσο εύκολο είναι η μετάβαση σε μια εποχή χωρίς την παρουσία του και ποια είναι η γνώμη σου γενικά για τον Αντρεσίτο;

«Λοιπόν, είναι κρίμα που ο Αντρές έφυγε μετά από μια τόσο σημαντική παρουσία στη Μπαρτσελόνα. Θα μας λείψει όχι μόνο για την ποιότητά του ως ποδοσφαιριστής, αλλά επίσης σαν άτομο. Η εικόνα του, η παρουσία του στα αποδυτήρια. Η ζωή όμως είναι έτσι, τα πρόσωπα περνούν, η ομάδα μένει. Μακάρι ο Αντρές να συνεχίσει να παίζει λίγο ακόμα ποδόσφαιρο και οι αναμνήσεις που θα έχουμε από αυτόν θα είναι πάντα από μια υπέροχη περίοδο εδώ».

Περίμενες περισσότερα από τη Βραζιλία του Τιτέ; Πώς είδες την παρουσία της στα γήπεδα της Ρωσίας;

«Ναι, εγώ προσωπικά περίμενα περισσότερα από τη Βραζιλία. Νομίζω ότι δεν κάναμε πραγματικά μεγάλο Μουντιάλ, όμως από την άλλη έχουμε ατομική ποιότητα και τα παιδιά δούλεψαν πολύ καλά την προηγούμενη περίοδο, στα προκριματικά και στους αγώνες πριν την τελική φάση. Ήταν κρίμα ουσιαστικά για τα 30 πρώτα λεπτά απέναντι στο Βέλγιο γιατί πιστεύω ότι αυτή η ομάδα μπορούσε να φτάσει λίγο πιο μακριά. Πιστεύω ότι είναι ένα καλό Μουντιάλ και σίγουρα ένα από τα καλύτερα των τελευταίων διοργανώσεων»

Αρκετοί λένε ότι "η Βραζιλία πρέπει να επιστρέψει στο Jogo Bonito", το όμορφο παιχνίδι. Ωστόσο, πόσο εφικτό και ρεαλιστικό είναι αυτό; Θεωρείς ότι ο τρόπος για να δει το μέλλον είναι να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο;

«Για την ακρίβεια πολύς κόσμος λέει ότι τα παιδιά μαθαίνουν στη Βραζιλία το "jogo bonito", αλλά για να είμαστε ειλικρινείς έχουν σταματήσει να παίζουν ποδόσφαιρο στο δρόμο, για διάφορους λόγους. Σήμερα υπάρχει πολλή βία, πολλά ναρκωτικά και οι γονείς προτιμούν να αφήνουν τα παιδιά με ένα βιντεοπαιχνίδι στο σπίτι από το να παίζουν ποδόσφαιρο έξω, στο δρόμο, από όπου ξεκίνησαν οι μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας. Όσον αφορά το στιλ παιχνιδιού της όχι, δεν νομίζω ότι η Βραζιλία πρέπει να το προσαρμόσει γιατί η κουλτούρα της είναι τελείως διαφορετική από της Ευρώπης. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι η Εθνική πράγματι έχει βελτιωθεί με την άφιξη του Τίτε, έχει πολύ ενδιαφέροντες ποδοσφαιριστές, αλλά δεν χρειάζεται να αντιγράψει τον τρόπο που λειτουργεί το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη».

Ήσουν βασικός στην ομάδα του 2002, την τελευταία της Βραζιλίας που κατέκτησε το Μουντιάλ. Τι θυμάσαι από την εποχή εκείνη και πώς είναι να παίζεις με συμπαίκτες όπως ο Ρονάλντο και ο Ροναλντίνιο;

«Εκείνο το Μουντιάλ ήταν πολύ σημαντικό, όχι μόνο για εμένα, αλλά για όλη την ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε μόνο τον Ρόνι και τον Ρονάλντο, αλλά και τον Ριβάλντο, τον Καφού, τον Ρομπέρτο Κάρλος. Παίκτες που έζησαν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή στην καριέρα τους. Ο Ρονάλντο και ο Ριβάλντο σημείωσαν 13 γκολ στο Μουντιάλ. Οκτώ ο Ρονάλντο και πέντε ο Ριβάλντο. Είναι πολλά, δεν είναι; Αυτό δείχνει και την ποιότητα της ομάδας που είχαμε τότε».

Γιατί οι ομάδες της Νότιας Αμερικής δεν τα κατάφεραν σε αυτό το Μουντιάλ; Ήταν συμπτωματικό, ή έχει βαθύτερες ρίζες;

«Νομίζω ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ. Αυτό το Μουντιάλ έδειξε ότι οι αποστάσεις έχουν μειωθεί. Σίγουρα οι Λατινοαμερικάνοι δεν ήταν τόσο δυνατοί όσο άλλες φορές, αλλά επίσης μην ξεχνάτε ότι έλειπαν άλλες πολύ σημαντικές εθνικές, όπως η Ολλανδία και η Ιταλία. Οι εθνικές που παραδοσιακά ήταν δυνατές σε Μουντιάλ πλέον δεν είναι και άλλες εθνικές που είχαν πολύ καιρό να εμφανιστούν καλές σε Παγκόσμιο Κύπελλο τα πάνε εκπληκτικά, όπως η Αγγλία που είχαμε καιρό να την δούμε έτσι στο Μουντιάλ. Γι' αυτό και το ποδόσφαιρο είναι τόσο όμορφο, επειδή συνεχώς αλλάζει».

Ποια είναι η πιο καλή στιγμής της καριέρας σου και ποια η χειρότερη;

«Η καλύτερη είναι... δύο. Όταν κατακτήσαμε το Μουντιάλ με τη Βραζιλία, κάτι που όλα τα παιδιά στη χώρα ονειρεύονται και μετά η κατάκτηση του Champions League με τη Μπάρτσα. Για μένα είναι και οι δύο αξέχαστες στιγμές. Η χειρότερη ήταν ο τραυματισμός μου στο γόνατο όταν ήμουν στη Μπαρτσελόνα, ήταν πολύ σκληρό να μένω τόσο καιρό εκτός και τελικά έχασα το Μουντιάλ της Γερμανίας για πολύ λίγο».

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτες που είχες ποτέ και ποιος ο πιο δύσκολος αντίπαλος;

«Α, έχω πολλούς φίλους που γνωριστήκαμε στο γήπεδο! Ο Σιλβίνιο, ο Κασάπα, ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνου, παίκτες πολύ σημαντικοί στην καριέρα μου και στη ζωή μου. Οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι στο μαρκάρισμα ήταν δύο και οι δύο Γάλλοι. Ο Νικολά Ανελκά και ο Τιερί Ανρί. Στη Λιόν έπαιξα τέσσερα χρόνια στο κέντρο της άμυνας και ήταν πολύ δύσκολο να τους αντιμετωπίσω!»