Ρεάλ Μαδρίτης: Οι πέντε άξονες της κατάρρευσης

«Είναι μια κακή στιγμή, ένα πρόβλημα που έχουμε σε πολλά ματς φέτος. Κάνουμε καλή δουλειά, αλλά δεν σκοράρουμε. Για να πάρεις καλά αποτελέσματα και να έχεις καλές εντυπώσεις, πρέπει να βάζεις γκολ, να προσθέτεις νίκες και βαθμούς και εμείς δεν το κάνουμε. Προσπαθούμε, δουλεύουμε, τρέχουμε, παίζουμε. Φυσιολογικά με αυτά νικάς τα ματς, αλλά εμείς δεν το κάνουμε», δήλωσε ο Κρόος, προσπαθώντας να βρει εξήγηση για τον λόγο που η ομάδα του δεν βρήκε δίχτυα απέναντι στη Βιγιαρεάλ. «Προσπαθούμε με όλους τους τρόπους, αλλά η μπάλα δεν θέλει να μπει. Δεν υπάρχει εξήγηση, είναι ένα κακό σερί που συνεχίζεται», τόνισε ο προπονητής του. Ούτε ο ίδιος ο Ζινεντίν Ζιντάν δεν κατάφερε να εξηγήσει τον σχεδόν αφύσικο τρόπο που η ομάδα του φέτος χάνει τόσες πολλές ευκαιρίες.

Στην ήττα από το «κίτρινο υποβρύχιο» είχε 28 σουτ, χωρίς κανένα γκολ. Οι Μερένγκες φέτος μετρούν μέχρι στιγμής 32 τέρματα, 19 λιγότερα από την προηγούμενη χρονιά, στην ίδια χρονική στιγμή. Τελευταία φορά που είχαν περίπου ανάλογη επίδοση ήταν το 2006-07, όπου είχαν σημειώσει 28, μετρούσαν όμως 38 βαθμούς, δηλαδή έξι περισσότερους από φέτος. Κι αυτό συμβαίνει παρότι οι blancos είναι πρώτοι σε σουτ στη La Liga. Έχουν 348, εκ των οποίων τα 125 στην εστία, δηλαδή 6.9 ανά ματς.

H Μπάρτσα έχει λιγότερα συνολικά (287), αλλά ελαφρώς περισσότερα στην εστία (132). Χρειάζεται όμως 2.6 προσπάθειες για να βρει δίχτυα, ενώ οι Μαδριλένοι 3.9. Πέρυσι, είχαν ένα γκολ ανά 2.8 σουτ στην εστία, γεγονός που δείχνει τη φετινή έλλειψη αποτελεσματικότητας. Πλέον 26 παίκτες της Primera έχουν περισσότερα γκολ από τους πρώτους σκόρερ της ομάδας του Ζιντάν, τον Ρονάλντο, τον Μπέιλ, τον Ίσκο και τον Ασένσιο που έχουν από τέσσερα. Για πρώτη φορά στην ιστορία του πρωταθλήματος οι Μαδριλένοι δεν έχουν παίκτη που να έχει πετύχει πάνω από 4 γκολ στις 18 πρώτες αγωνιστικές, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως ο Μπενζεμά έχει πανηγυρίσει μόλις δύο φορές. Το BBC έχει σιωπήσει και κανείς από τους υπόλοιπους δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

(Πηγή: Caley graphics)

Οι λόγοι που ακολουθούν στα επόμενα κεφάλαια είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το πρόβλημα στο σκοράρισμα, όμως δίνουν μια καλή εικόνα και τα Expected Goals των Μερένγκες στο ματς με τη Βιγιαρεάλ, η στατιστική κατηγορία δηλαδή που αξιολογεί την ποιότητα των ευκαιριών κάθε ομάδας. Παρότι η ίδια η φύση του αθλήματος δεν καθιστά τα xGs ιδανικά για την πρόβλεψη ενός μόνο αγώνα, αλλά περισσότερο μιας σειράς παιχνιδιών, η εικόνα με το «κίτρινο υποβρύχιο» είναι χαρακτηριστική. Τα 2.8 expected goals δείχνουν ότι το πρόβλημα της Ρεάλ δεν είναι τόσο η δημιουργία ποιοτικών ευκαιριών, αλλά η ολοκλήρωσή τους. Φαινομενικά καλές ευκαιρίες δεν γίνονται γκολ.

Η φετινή κατάσταση του Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως έγραψε και ο Γιώργος Κοντογεώργης, είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας, ο οποίος καταδεικνύει κάτι που αρκετοί αρνούνταν να δουν: Την επίδραση του CR7 στο παιχνίδι και τις επιτυχίες της Ρεάλ Μαδρίτης. Συνολικά ο Πορτογάλος μετρά 16 γκολ σε 24 παιχνίδια, με την εικόνα του στην Ευρώπη όμως να είναι τελείως διαφορετική, από ότι στην Ισπανία. Σε 14 ματς φέτος στο Πρωτάθλημα έχει πάρει 94 σουτ και έχει σημειώσει μόλις 4 τέρματα. Το ποσοστό μετουσίωσης των ευκαιριών σε γκολ είναι στο στο 4.3% και είναι περιττό να γράψουμε πως δεν έχει καμία σχέση με κανέναν άλλον στο top επίπεδο. Για την ακρίβεια είναι το χειρότερο στα 5 μεγάλα πρωταθλήματα, ενώ αποτελεί τη χειρότερη προσωπική του συγκομιδή από τη σεζόν 2005/06, όταν ήταν ακόμα 20 χρονών στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Δεν είναι ότι οι προσπάθειές του στην εστία απέχουν πολύ από πέρυσι. Έχει 32, τρεις λιγότερα από τη σεζόν 2016-17. Φέτος όμως χρειάζεται οκτώ προσπάθειες ανά μέσο όρο για να βρει δίχτυα. Η εικόνα του με τη Βιγιαρεάλ ήταν χαρακτηριστική: Είχε 11 σουτ και δημιούργησε 2 ευκαιρίες. Έφτασε κοντά στο να κουνήσει τα δίχτυα, όμως απλά δεν μπορούσε να τα καταφέρει. Μηδέν γκολ, μηδέν ασίστ, μηδέν επιτυχημένες ντρίμπλες. Η περσινή διαχείριση του Ζιντάν κατάφερε να κρατήσει τον τον Ρονάλντο σε καλή κατάσταση και να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό στα κρίσιμα ματς του τέλους, κυρίως στην Ευρώπη. Ο «νέος» CR7 ήταν διαφορετικός από ό,τι μας είχε συνηθίσει. Ένας ολοκληρωμένος επιθετικός που δεν έριχνε πλέον το βάρος στην περίτεχνη ενέργεια και στις ντρίμπλες, αλλά κρατούσε λιγότερο την κατοχή, άλλαζε πτέρυγες ανάλογα με τις κινήσεις των υπολοίπων, δημιουργούσε περισσότερο και έριχνε πιο πολύ βάρος στο πώς θα επωφεληθεί η ομάδα και όχι ο ίδιος.

Φέτος στο Πρωτάθλημα είναι πραγματική σκιά του εαυτού του. Η ψυχολογία και οι κινήσεις των συμπαικτών του, αλλά και το γεγονός ότι δεν έχει την ταχύτητα του παρελθόντος, δεν τον βοηθούν. Επηρεασμένος από όλη την κατάσταση, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι στο Champions League είναι πρώτος σκόρερ, δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και πέρυσι στο πρώτο μισό της χρονιάς δεν ήταν τόσο καλός, όμως τώρα χάνει ευκαιρίες-έτοιμα γκολ, περνάει απαρατήρητος για ολόκληρα 90λεπτα (όπως με τη Θέλτα), έχει «ξεχάσει» τις ενέργειες που έδιναν βαθμούς στο club. Ο Κριστιάνο μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου και η προβληματική, λόγω τραυματισμών, σεζόν του Μπέιλ, του βάζει επιπλέον φορτίο στην πλάτη, το οποίο τον επηρεάζει.

«Ίσως είναι ψυχολογικός ο παράγοντας που μας εμποδίζει να νικήσουμε. Όταν διανύουμε ένα κακό σερί υπάρχουν πάντα αρνητικά στα οποία μπορείς να σταθείς. Σουτάρουμε στην εστία, αλλά δεν σκοράρουμε. Όταν υπάρχουν "ριμπάουντ", δεν τα αξιοποιούσαμε. Αυτό μπορεί να σε ρίξει ψυχoλογικά», παραδέχθηκε ο Ζινεντίν Ζιντάν, ενώ ο Μαρτσέλο αποκάλυψε πως η κατάσταση στην ομάδα είναι πάνω-κάτω όπως φαίνεται στον παρατηρητή: «Είναι όπως φαίνεται απ' έξω. Είμαστε λυπημένοι, νευριασμένοι και αισθανόμαστε σαν να βυθιζόμαστε», τόνισε ο Βραζιλιάνος, ο οποίος δοκίμασε 16 σέντρες στο παιχνίδι με τη Βιγιαρεάλ, εκ των οποίων οι 13 δεν βρήκαν συμπαίκτη. Το χειρότερο ποσοστό του σε ενενηντάλεπτο, που δείχνει ότι το timing και η διαδικασία λήψης αποφάσεων επηρεάζονται από την νευρικότητα, το άγχος και την πίεση που έχει προκαλέσει η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η φετινή Ρεάλ. Oι αποδοκιμασίες και η φημολογία δεν βοηθούν την κατάσταση, όσο κι αν ο Ζιζού πασχίζει να προστατέψει τα αποδυτήρια και το ηθικό των ανδρών του. Ποντάροντας στο ότι έτσι θα ξεκινήσει η αντεπίθεση.

Ο Μαρσέλο είναι από τους παίκτες που μοιάζουν συχνά να χάνουν την συγκέντρωσή τους και να βρίσκονται εκτός θέσης. Ενδείξεις είναι επίσης τα πολλά μακρινά σουτ, η έλλειψη υπομονής και ομαδικότητας, το ψυχολογικό «άδειασμα» που δείχνουν κάποιοι. Αναζητώντας κάποιος ένα κομβικό σημείο για την ψυχολογία, θα μπορούσε να σταθεί στο 0-3 από τη Μπαρτσελόνα. Το ματς μπροστά στον κόσμο, την τελευταία ευκαιρία για αντεπίθεση, η οποία είχε την κατάληξη που κλόνισε συθέμελα όλον τον οργανισμό του Μπερναμπέου. Σύμφωνα με τη Marca, τόσο η διοίκηση όσο και ο Ζιντάν έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει να αλλάξουν τη νοοτροπία κάποιων που δείχνουν επαναπαυμένοι, χωρίς αποτέλεσμα. Έχουν ωστόσο καταφέρει να εστιάσουν το πρόβλημα, παρατηρώντας συμπεριφορές και αντιδράσεις που δείχνουν ότι το «εγώ» μπαίνει μπροστά από το «εμείς». Αυτό θέλουν να αλλάξουν, θεωρώντας ότι η ομάδα έκανε το χρέος της, ανανεώνοντας τα περισσότερα συμβόλαια και κρατώντας τον κορμό, προκειμένου να μην χαθεί η ομοιογένεια.

Για αρκετούς, επίσης, η ψυχρή λογική του Κρόος ότι «πλέον πάμε για την τέταρτη θέση», που ουσιαστικά αποτελεί παραδοχή παραίτησης ήδη από τα μέσα Ιανουαρίου, καταδεικνύει αυτή την έλλειψη «δίψας» για τίτλους, η οποία επηρεάζει τη μαχητικότητα των Πρωταθλητών Ευρώπης. Όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ πάντως στόχος δεν είναι οι βιαστικές αντιδράσεις αλλά η επαναφορά της ηρεμίας με κάθε τρόπο, θεωρώντας ότι μόνο έτσι θα υπάρξει αντίδραση.

Τόσο σε πλάνο, όσο και σε επιλογές μονάδων, η Ρεάλ Μαδρίτης φαίνεται φέτος εγκλωβισμένη. Ο Χάμες Ροντρίγκες, ο Πέπε και (κυρίως) ο Αλβάρο Μοράτα δεν είναι πια στον πάγκο, για να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα, ενώ οι παίκτες που αποκτήθηκαν στο καλοκαίρι έχουν πολύ πιο μειωμένο ρόλο. Ο Τέο Ερνάντες έχει παίξει 4 φορές στο Πρωτάθλημα, ο Βαγιέχο 3, ο Θεμπάγιος 6, ο Μάρκος Γιορέντε 6 και μόνο ο Μπόρχα Μαγιοράλ έχει φτάσει τις 8, που δεδομένων των προβλημάτων στην επίθεση και του τραυματισμού του Μπέιλ, είναι λίγες. Κανείς δεν έχει ούτε την επίδραση του Μοράτα από τον πάγκο στο επιθετικό 1/3, ο οποίος αποτελούσε πέρυσι σούπερ αλλαγή, ούτε την ποιότητα του Χάμες. Ο Ζιντάν ύψωσε τείχος προστασίας γύρω από το ρόστερ του, θέλοντας τα νέα αποκτήματα να ενταχθούν αρμονικά στους στυλοβάτες, όμως το πλάνο δεν έπιασε, ενώ και ο ίδιος ο Γάλλος μοιάζει να μην πείθει τον εαυτό του. Δείχνει (χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό), όπως και ο μέντοράς του Μαρσέλο Λίπι, αδυναμία να σπάσει αυγά και να δυσαρεστήσει εκείνους που εμπιστεύεται, ακόμα κι αν δεν είναι επαρκείς. Αποφασισμένος να βυθιστεί μαζί τους. Όμως στην πράξη φαίνεται ότι η εμπιστοσύνη δεν είναι τόσο μεγάλη.

Στο ματς με τη Βιγιαρεάλ ο Μπόρχα Μαγιοράλ, ο μοναδικός επιθετικός που υπήρχε στον πάγκο, κόντεψε να... καεί στο ζέσταμα στο δεύτερο ημίχρονο, μένοντας τελικά εκτός, παρότι έμοιαζε ως ο μοναδικός που θα μπορούσε να προσθέσει κάτι διαφορετικό στις χαμένες ευκαιρίες των συμπαικτών του. Ο Θεμπάγιος ήταν στην κερκίδα. Ο Ζιζού συνεχίζει να εμμένει σε κάποιες επιλογές, παρότι είναι ξεκάθαρο ότι περνούν περίοδο ντεφορμαρίσματος, ενώ καθυστερεί συστηματικά τις αλλαγές και μοιάζει να στερείται εναλλακτικών πλάνων. Παράλληλα, συνεχίζει να μην θέλει μεταγραφές, όπως και το καλοκαίρι, όταν έπεσε στο τραπέζι η προοπτική απόκτησης επιθετικού. «Αν κάποιος παίκτης που θέλεις είναι διαθέσιμος, είναι καλό να τον πάρεις. Αλλά δεν βλέπω κανέναν που να μπορεί να έρθει και να αλλάξει τα πράγματα. Ή ίσως και να υπάρχει, αλλά θα δούμε τον Ιούνιο», έλεγε την Παρασκευή.

Με τον Μπενζεμά να κινείται σε ρηχά νερά, τα πράγματα θα ήταν μάλλον διαφορετικά αν είχε μείνει ο Μοράτα ή αν έχει αντικατασταθεί με κάποιον αντίστοιχο του επιπέδου του. Ο Ζιντάν αποδοκιμάστηκε στο Μπερναμπέου και για την ιστορία όταν απολύθηκε ο Μπενίτεθ, είχε πέντε βαθμούς περισσότερους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Marca, ο Γάλλος έχει την πλήρη στήριξη της διοίκησης. Έχει χάσει όμως την αύρα και την τυφλή εμπιστοσύνη που του είχαν οι madridistas. Μεγάλο του στοίχημα είναι να προκαλέσει την αντίδραση των παικτών-κλειδιών και να ξαναβάλει την ομάδα σταδιακά στο δρόμο των επιτυχιών. Και για τη διοίκηση, άλλωστε, φαίνεται από τα ρεπορτάζ ότι το θέμα είναι οι παίκτες και όχι ο προπονητής.

Αν στην βαθμολογία της Primera Division μετρούσαν μόνο τα πρώτα ημίχρονα των αναμετρήσεων, η Ρεάλ Μαδρίτης θα ήταν στην κορυφή με 40 πόντους, ενώ η Μπάρτσα θα ήταν δεύτερη με 36. Οι Μαδριλένοι θα είχαν 11 νίκες και 7 ισοπαλίες, χωρίς καμία ήττα, με 23 γκολ ενεργητικό και 6 παθητικό. Κανονική πορεία πρωταθλητισμού δηλαδή. Αντίθετα στο δεύτερο 45λεπτο η Ρεάλ Μαδρίτης συνήθως πληγώνεται, χάνει τη συγκέντρωσή της, παρουσιάζοντας πνευματική και σωματική κόπωση. Τα δύο Super Cup που έπαιξε το καλοκαίρι, το φορμάρισμά της στους αγώνες αυτούς και ο προσανατολισμός της προετοιμασίας, ίσως παίζουν το δικό τους ρόλο. Η Βιγιαρεάλ, όπως και η Θέλτα μπήκε στο δεύτερο μέρος με μεγαλύτερη ένταση, αποσκοπώντας να χτυπήσει στο αργό transition, όπως και έγινε. Το πρέσινγκ των γηπεδούχων από το ξεκίνημα απέδωσε καρπούς, όμως η συμπαγής αντίπαλός τους άντεξε και σκόραρε με τον τρόπο που σχεδόν όλοι καταλάβαιναν ότι θα το κάνει. Σε αντεπίθεση, στο δεύτερο ημίχρονο.

Πέρυσι, τα γκολ στα τελευταία λεπτά των αναμετρήσεων ήταν κάτι σαν συνήθεια για τους blancos, με τα media να κάνουν λόγο για το «άστρο του Ζιζού», που του επιτρέπει να βρίσκει λύσεις από το 80' κι έπειτα. Ο τρόπος που ο Σέρχιο Ράμος έσωσε στο 89' τον βαθμό στο περσινό clasico είναι χαρακτηριστικός, ενώ και σε άλλα ματς, τόσο στη πρωτάθλημα, όπως με την Μπιλμπάο (γκολ ο Μοράτα στο 83') και τη Θέλτα (γκολ ο Κρόος στο 81'), στο Champions League (Ρονάλντο και Μοράτα με τη Σπόρτινγκ, Κόβασιτς με τη Λέγκια), αλλά και στο ευρωπαϊκό Super Cup, η «βασίλισσα» έβρισκε γκολ και είχε την εικόνα της ομάδας που μπορεί ανά πάσα στιγμής να κάνει τη ζημιά, ούσα σε κατάσταση μάχης μέχρι το τέλος.

Φέτος, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει πετύχει κανένα γκολ από το 85' και μετά. Κι αυτό έχει με τη σειρά του αντίκτυπο στην ψυχολογία, ενώ επαναφέρει την κουβέντα για το τι θα γινόταν αν υπήρχαν ακόμα ο Μοράτα και ο Χάμες...