Νισάφι πια με τις συγκρίσεις…

Είναι σύνηθες φαινόμενο στον Ολυμπιακό, οι συγκρίσεις. Κυρίως για τους προπονητές, αλλά σε μικρότερο βαθμό και για τους παίκτες. Από τη στιγμή που ο Θρύλος μπήκε ξανά στον δρόμο των επιτυχιών, μας πρόκυψε το «φάντασμα» του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Τόνοι μελάνι είχαν χυθεί, για το ποιος προπονητής – από αυτούς φυσικά που ακολούθησαν – είναι καλύτερος ή όχι του Ντούσαν. Πάντα γινόταν σύγκριση και ουσιαστικά κανείς δεν μπόρεσε να στεριώσει.

Λιμνάζοντα νερά στο θέμα του κόουτς είχαμε βρει με τον Τάκη Λεμονή (στην πρώτη του περίοδο, είχε αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη και στην δεύτερη ήταν σαφώς πιο ώριμος και με ξεκάθαρο πλάνο, προτιμώντας την Ευρώπη από το Ελληνικό πρωτάθλημα). Ωστόσο, πάντα γινόταν κουβέντα για ξένο και φιλόδοξο προπονητή…

Το προφίλ αυτό το είχε ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Με τον Βάσκο, η πλειοψηφία του κόσμου του Ολυμπιακού ηρέμησε. Και μπορεί η αρχή της συνεργασίας να ήταν τραγική (αποκλεισμός από την Ανόρθωση), ωστόσο στη πορεία το νερό μπήκε στο αυλάκι. Με τον Βαλβέρδε, οι «ερυθρόλευκοι» απέκτησαν αγωνιστική ταυτότητα και έπαιξαν ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Για τον λόγο αυτό, ο κόσμος τον ήθελε πίσω, για τον λόγο αυτό ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε τα πάντα για να τον φέρει πίσω στην ομάδα και τον κράτησε για δύο χρόνια. Θα τον κρατούσε για… 22, αλλά ο Βάσκος δεν ήθελε να παραμείνει και με τον ζόρι δεν μπορείς να κρατήσεις, ούτε την… μάνα σου.

Η διοίκηση έψαξε να βρει, έναν προπονητή που να έχει περίπου το ίδιο προφίλ με τον Βαλβέρδε. Έκρινε ότι αυτός ήταν ο Λεονάρντο Ζαρντίμ. Ο Πορτογάλος, είναι νεαρός, φιλόδοξος και προσπαθεί να περάσει την δική του φιλοσοφία. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα…

Το άσχημο (και αναμενόμενο…) για τον Ζαρντίμ, είναι ότι με το… καλημέρα θα γινόντουσαν συγκρίσεις με τον Βαλβέρδε. Το να κριθεί ένας προπονητής μετά από πέντε επίσημα ματς, είναι άδικο και το γράφω εγώ, που είχα ασκήσει έντονη κριτική στον Βάσκο, μετά την ήττα από την Ανόρθωση.

Πολλές φορές, κάποιοι δημοσιογράφοι λειτουργούν με το συναίσθημα και θολώνουν. Δυστυχώς ή ευτυχώς, εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Και… μεταξύ μας, προτιμώ αυτή την κατηγορία, από τους άλλους των συμφερόντων και της… Νάντια Κομανέτσι, με τις εξαιρετικές και ιστορικές κωλοτούμπες.

Ξεφύγαμε και ζητώ συγγνώμη. Ο Ζαρντίμ λοιπόν, δεν γίνεται να τοποθετηθεί σε εκτελεστικό απόσπασμα, επειδή η ομάδα έχει δείξει χτυπητές αδυναμίες και ηττήθηκε από την Σάλκε στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως δεν γίνεται να μπαίνει συνέχεια στην ζυγαριά με τον Βαλβέρδε. Είναι άδικο. Και για να τα λέμε και όλα, δεν έχει το υλικό (για την Ευρώπη φυσικά) που είχε ο Βάσκος, ή ο Λεμονής ή παλαιότερα ο Μπάγεβιτς.

Νισάφι πια με τις συγκρίσεις. Εάν μένεις στο παρελθόν δεν πρόκειται να χαρείς το μέλλον. Όποιο και αν είναι αυτό…