Στο «Γιουβέντους Στέιντιουμ» η χαρά ήταν ανείπωτη. Χρειάστηκαν 11 χρόνια (δεν υπολογίζονται οι τίτλοι που δόθηκαν στην Ιντερ) ώστε να επιστρέψει η Γιουβέντους στον θρόνο της. Και όμως τα μισά τραγούδια ήταν αφιερωμένα στην χαρά για τον τίτλο. Τα υπόλοιπα περιλάμβαναν στίχους για τον πιο αγαπημένο παίκτη που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα της ομάδας.

Η Γιούβε νίκησε εύκολα 3-1 την Αταλάντα και ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο φύλαγε και ένα αποχαιρετιστήριο δώρο για να αφήσει ενθύμιο μαζί με το αήττητο πρωτάθλημα. Η Κυρία έγινε ξανά μεγάλη, αλλά πλέον από την επόμενη σεζόν αλλάζει σελίδα και το γεγονός αυτό εν μέρει επηρεάζει –επισκιάζει ακόμα και τα πανηγύρια που στήθηκαν και θα συνεχιστούν στους δρόμους του Τορίνο, όπου η ομάδα θα κάνει βόλτα στην οροφή ενός ξεσκέπαστου λεωφορείου, επιδεικνύοντας την κούπα.

Στο γκολ του Μεγαλέξανδρου έγινε χαμός. Στο 27’ με ένα καλοζυγισμένο σουτ, σήμα κατατεθέν του, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Φρετσολίνι για το 2-0. Στις εξέδρες οι Γιουβεντίνοι τα έσπασαν, όπως ανυπέρβλητο και συγκινητικό ήταν και το αποχαιρετιστήριο standingovation που συνόδευσε την αντικατάσταση του στο 57’, τότε που για τελευταία φορά ο Ντελ Πιέρο πάτησε το γήπεδο ως παίκτης της Γιουβέντους, την οποία αφήνει με 289 γκολ (τα 188 στην Σέριε Α).

Ο Καπιτάνο κατάφερε και κρατήθηκε και παρά τις αγκαλιές και τα τραγούδια, δεν δάκρυσε, κάτι που δεν ισχύει για όλους τους φίλους της Γιούβε που μεγάλωσαν μαζί του από το 1993, όταν και βρέθηκε για πρώτη φορά στην πρώτη ομάδα. Ο Ντελ Πιέρο όμως δεν πήγε στα αποδυτήρια και έκανε βόλτα γύρω από το γήπεδο. Τελικά όμως δεν άντεξε και έπειτα από 10 λεπτά, έβαλε και εκείνος τα κλάματα. Δεν ήταν όμως ο μοναδικός ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων που αποχώρησε δακρυσμένος. Λίγο πριν το φινάλε ο Τζιόρτιο Κιελίνι μεταφέρθηκε τραυματίας εκτός και η αντίδραση του έδειξε πως μάλλον ο τραυματισμός του ήταν σοβαρός και λογικά εκείνος φοβήθηκε μην τυχόν και χάσει το EURO.

Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε βέβαια και αγώνας. Σε αυτόν η Γιούβε προηγήθηκε από νωρίς με τον Λούκα Μαρόνε να ανοίγει το σκορ στο 9’, πετυχαίνοντας το παρθενικό γκολ του στην 5^η συμμετοχή του. Στο 83’ το αυτογκόλ του Στέφαν Λίχσταϊνερ έβαλε προσωρινά την Αταλάντα στο ματς, αλλά το κλείσιμο περιλάμβανε ακόμα μία αιτία για πανηγύρια των γηπεδούχων, με τον Αντρέα Μπαρτσάλι να ευστοχεί από τα 11 βήματα σε πέναλτι που έκανε ο Λουκίνι.

Πλέον η Γιουβέντους ολοκλήρωσε με τον πιο τέλειο τρόπο μία χρονιά, στην οποία παρέμεινε αήττητη στη Σέριε Α και έκανε κάτι που είχε στο πετύχει μόνο μία ομάδα στο παρελθόν, η Μίλαν του Φάμπιο καπέλο (1991-’92) αν και τότε η περίοδος είχε 34 αγωνιστικές.

Γιουβέντους: Στοράρι, Λίχσταϊνερ, Μπονούτσι, Κιελίνι (89’ Μπαρτσάλι), Εστιγαρίμπια (65’ Κουαλιαρέλα), Μαρόνε, Πίρλο, Παντοΐν, Τζιακερίνι, Μποριέλο, Ντελ Πιέρο (57’)