Τζίμης Πανούσης: Ένα τραγούδι για το χειμώνα...

Αντώνης Πατσούρας
Τζίμης Πανούσης: Ένα τραγούδι για το χειμώνα...
Ο Τζίμης Πανούσης πριν, αλλά και μετά την 13η Ιανουαρίου 2018.

Τι ήταν ο Τζίμης Πανούσης; Ένας ήρωας με παντούφλες; Μα δεν πήγε καν φαντάρος. Στρατεύτηκε όμως για μια ζωή στη σάτιρα. Μήπως ήταν ο Αριστοφάνης της εποχής μας; Βαρύ φορτίο. Μπας και ήταν ο νέος Γιώργος Σουρής; Ο Τζίμης σίγουρα "καυτηρίαζε" εκείνους που πήγαιναν για γαμπροί και...κατέληγαν παράνυφοι.

Πουλούσε τα ... όνειρα του στους ξενύχτες. Φρίκαρε τις σπιτονοικοκυρές γιατί δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Αυτός όμως, είχε καταλάβει καλά το μάταιο τούτο κόσμο. Είχε καταλάβει πως "κρέας μπαίνει, κρέας βγαίνει η ζωή μας ακριβαίνει". Έζησε σαν γνήσιος αριστερός σε μια εποχή που δεν υπάρχει τίποτα γνήσιο.

Για να είσαι αριστερός εξυπακούεται πως είσαι και προοδευτικός. Στις μέρες μας τι είναι προοδευτικό; Σε τούτο τον καιρό που υπάρχουν κάγκελα παντού αλλά για όλα φταίνε εκείνοι που διάβηκαν το Ρουβίκωνα για να καταλάβουν τη νέα Ρώμη.

Καταναλώνεσαι μέρα νύχτα με την δικιά τους συνταγή και εάν πάρεις τη θέση του Ζακ είσαι "εχθρός" της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία... μαστουρωμένη που ... τρώει τα παιδιά της. Που γεννά παρά φύση το ξανθό Μογγολάκι.

Ο Τζίμης ένιωθε άτυχος που δεν ανήκε σε γεννιά που έζησε κατοχή και πόλεμο. Ένιωθε άτυχος που ήταν πολίτης της Ε.Ε αφού οι Βάρβαροι μας έβαλαν στην Ευρώπη δίνοντας μας πολύχρωμες χάνδρες σαν τους και αυτές που έδιναν οι σωτήρες του κόσμου στις αποικίες τους στην Αφρική.

Η χώρα του ήταν χωράφι, ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο. Όλα απο χέρι καμμένα και τα ... σπίρτα μας βρεγμένα, όπως έγραψε και ο Τριπολίτης. Λίγο μυαλό να έχεις προβλέπεις το αύριο. Που είναι άλλωστε εκείνα τα χρόνια τα άγνωστα, όπου ο κόσμος σταύρωνε ψηφοδέλτια και καυλ..νε. Τι ωραία που ήταν τότες. Μέχρι να πάρεις μια θέση στο δημόσιο και μετά άραζες.

Όλοι οι άνδρες πρώην φαντάροι, όλοι οι άνδρες δημόσιοι υπάλληλοι. Εκείνος δούλευε στις Μουσικές Ταξιαρχίες μα δεν σέρβιρε στον κόσμο αηδίες. Έδειξε ο "κνίτης" ζει με "φρικιά" και αποθέωσε την Αλέκα.

Γεννημένος από αληθινή οικογένεια Αριστερών δεν άκουγε Πασχάλη αλλά Μητροπάνο, στα κρυφά. Ο πατερούλης του, ο Στάλιν, δεν έσωσε τελικά τον κόσμο, αλλά τον άλλαξαν η χρυσηιδα και βρισηιδα και ο Αχιλλέας που φορούσε ξώφτερνο και τον χάσαμε νωρίς.

Αρνήθηκε να πρωταγωνιστήσει στο βλαχοσήριαλ της νεόπλουτης γεννιάς αλλά έγραψε ιστορία στον "Δράκουλα των Εξαρχείων" και μ' εκείνο το κλείσιμο του ματιού του στο "Ασφαλές Σεξ". Στα τραγούδια του μιλούσε για έρωτα και εκματάλλευση. Εκείνο το "Ερωτικό" του δεν είχε σχέση με το σπουδαίο άσμα του Βαγγέλη Λιάρου αλλά έδειχνε ότι ο κόσμος, ακόμη και στον έρωτα, είναι δεμένος με τα μικροσυμφέροντα.

Σήμερα εσύ, αύριο εγώ. Ο Μάνος μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για εκείνον αλλά και αυτός τον είχε σε εκτίμηση. Έλεγε υπέρχα τα τραγούδια του. Όχι όμως και του Μίκη και του Νιόνιου και του Λωησίου του Διαβασμένου. Στις μέρες του το υπουργείο κουλτούρας έγινε υπουργείο μαστούρας και παραμένει ακόμη και σήμερα...

Ένα τραγούδι για το χειμώνα. Για εκείνους που οι ορμόνες τους, τους οδήγησαν αλλού και δεν υπέγραψαν καμιά ανακωχή. Ήταν αιχμάλωτος στο σπίτι του και έπλεκε στιχάκια. Έγραφε για παιδιά του σωλήνα, για την Μακρόνησο, για τις απατημένες, για μια Ελλάδα στα κάρβουνα... Παρακολούσε τον κόσμο να συνουσιάζεται γιατί χάνεται ο κόσμος.

Έδωσε όνομα στη Ζωή και την είπε Σουζάνα. Σεξ, φαϊ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά. Αυτός με τον Δούρειο Ήχο του προσπάθησε να δείξει την ... σαπίλα της κοινωνίας μας και τους Νεοέλληνες που χορεύουν στα τέσσερα και για εκείνους που στάζουν τα βυζιά τους σιλικόνη. Δεν χωρούσε πουθενά...

Αλήθεια, ο Τζίμης λέιπει σήμερα; Σε ποιους; Σ' αυτούς που δεν τον κατάλαβαν ποτές; Ο Δημήτριος Πανούσης άφησε πίσω του μια ωραία οικογένεια, μια άλλη στάση ζωής και την αξία του θα την εκτιμήσουν οι νεολαίοι μιας άλλης εποχής που θ' ανακαλύψουν μετά από πολλά χρόνια τις αλήθειες του.

Δεν ήταν μετά Χριστόν προφήτης αλλά προ... Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια. Ήταν ένας Μπαγάσας και το ήξερε. «Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά, σου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά. Εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δεν βγαίνω, να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω».

Το τέλος δεν ήρθε...Νεκρόφιλοι της τέχνης σε τραβάνε...Μουσικές και συνεντεύξεις και όσο αντέξεις this is the marketing. Με χάπια ποτισμένοι προσμένουμε τον μασκοφόρο εκδικητή...Μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε σε ... στυλ, άντε κουρέψου νεαρέ!

Άκου βρε φίλε λόγια σταράτα μην χαραμίζεις τζάμπα τα νιάτα, βρες από το βούρκο με τα γουρούνια που έχουν όλα την ίδια μάπα. Ότι σου λένε μην τα πιστεύεις, ότι σου δείχνουν μη το κοιτάς, η βαρβαρότητα που κυβερνά είναι χασάπης και εσύ κιμάς!!!

Ήταν ωραίος ο Τζίμης ο Φλου.