Το πρώτο σχόλιο της Γκαγκάκη μετά την παραίτηση της δεν το κατάλαβε κανείς (pic)

Gazzetta team
Το πρώτο σχόλιο της Γκαγκάκη μετά την παραίτηση της δεν το κατάλαβε κανείς (pic)
Το πρώτο ποστάρισμα της Κατερίνας Γκαγκάκη λίγες ώρες μετά την παραίτησή της από τον Δήμο Αθηναίων, προκαλούσε απορία σε όσους το διάβασαν.

Από χθες ήταν γνωστό πως ο Κατερίνα Γκαγκάκη παραιτήθηκε από την θέση της στον Δήμο Αθηναίων λόγω του ντόρου που δημιούργησαν τα σχόλια της ίδιας και των υπόλοιπων στο πάνελ του ΣΚΑΙ για το περιστατικό με τα φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη.

Έτσι, όλοι περίμεναν κάποιο σχόλιο μέσω των προσωπικών λογαριασμών της στα social media, μόνο που όταν αυτό έγινε δεν έβγαζε απολύτως κανένα νόημα.

"Κοίτα να δεις λοιπόν πώς θα χουν τα πράγματα.

Θα ‘ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι.

Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια. Κινούμενη άμμος οι σταθερές, κατακάθια καταιγίδας οι πεπατημένες. Θα τις ξέρεις, θα τις περιμένεις, θα καιροφυλαχτείς. Θα έχεις μάθει άλλωστε μέσα στα χρόνια να ερμηνεύεις τα σημάδια, να διαβάζεις τους οιωνούς, να ανασκουμπώνεσαι, να συγκεντρώνεσαι, να παραμονεύεις.

Θα έχεις μάθει. Ότι μόνο μόνη σου θα αποφασίζεις, μόνο πάνω σου θα ακουμπάς. Μόνο όταν το αξιολογείς η ίδια θα οπισθοχωρείς. Θα έχεις συνηθίσει.
Να μετράς και να μετριέσαι. Να ξεχωρίζεις τους άξιους, τους διάφανους, τους δοτικούς, τους παρόντες. Στα έργα. Στο εδώ, όχι το όταν και το αν. Με τον καιρό θα καταλάβεις. Θα αναγνωρίσεις , θα παραδεχτείς. Ότι θα σαι από αυτές. Που πεισμώνουν. Που επιταχύνουν λαβωμένες. Και θέλουν και διεκδικούν. Χωρίς πλάτες. Δεν ξεχνάνε, περιμένουν.

Που όταν τις πληγώνουν, δίκαια ή άδικα, φωνάζουν από μέσα τους. Πολύ, σπαραχτικά, άγρια. Βουβά. Και αντεπιτίθενται στο χρόνο τους. Μόνες. Με δύναμη, ορμή και πάγο. Με απόσταση και συνέπεια. Με στοιχεία, αλλά χωρίς απωθημένο. Με συναίσθημα προσώπου αλλά καμία έκφραση ψυχής.

Το κατέκτησαν, το τελειοποίησαν. Κι εσύ».

Advice to my younger self #60: Κοίτα να δεις λοιπόν πώς θα χουν τα πράγματα. Θα ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι. Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια. Κινούμενη άμμος οι σταθερές, κατακάθια καταιγίδας οι πεπατημένες. Θα τις ξέρεις, θα τις περιμένεις, θα καιροφυλαχτείς. Θα έχεις μάθει άλλωστε μέσα στα χρόνια να ερμηνεύεις τα σημάδια, να διαβάζεις τους οιωνούς, να ανασκουμπώνεσαι, να συγκεντρώνεσαι, να παραμονεύεις. Θα έχεις μάθει. Ότι μόνο μόνη σου θα αποφασίζεις, μόνο πάνω σου θα ακουμπάς. Μόνο όταν το αξιολογείς η ίδια θα οπισθοχωρείς. Θα έχεις συνηθίσει. Να μετράς και να μετριέσαι. Να ξεχωρίζεις τους άξιους, τους διάφανους, τους δοτικούς, τους παρόντες. Στα έργα. Στο εδώ, όχι το όταν και το αν. Με τον καιρό θα καταλάβεις. Θα αναγνωρίσεις , θα παραδεχτείς. Ότι θα σαι απο αυτές. Που πεισμώνουν. Που επιταχύνουν λαβωμένες. Και θέλουν και διεκδικούν. Χωρίς πλάτες. Δεν ξεχνάνε, περιμένουν. Που όταν τις πληγώνουν, δίκαια ή άδικα, φωνάζουν από μέσα τους. Πολύ, σπαραχτικά, άγρια. Βουβά. Και αντεπιτίθενται στο χρόνο τους. Μόνες. Με δύναμη, ορμή και πάγο. Με απόσταση και συνέπεια. Με στοιχεία, αλλά χωρίς απωθημένο. Με συναίσθημα προσώπου αλλά καμμία έκφραση ψυχής. Το κατέκτησαν, το τελειοποίησαν. Κι εσύ. #advice #lifequotes #life

A post shared by Katerina Gagaki (@gagakia) on