Άνθρωπος Vs Φύση… (αλλά γιατί;)

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Άνθρωπος Vs Φύση… (αλλά γιατί;)
Ηλεία, Εύβοια, Μάνδρα, Μάτι, Χαλκιδική και λίγο Χαλκίδα. Παντού κάποιος - κάτι χάθηκε. Πρωτίστως η λογική.

Το έγραψα και πέρυσι και μάλλον παρεξηγήθηκα. Εκτός από τους νεκρούς μας, καλό είναι να θρηνούμε και για το μυαλό μας. Το μυαλό που αποφασίζει να καταλάβει έναν φυσικό χώρο, να οικοδομήσει, να αυθαιρετήσει, να προχειρο-κατασκευάσει, να βιοποριστεί, να κερδοσκοπήσει, να πάθει, να μη μάθει, να μας υποδείξει να φερθούμε με τη μέγιστη δυνατή αλαζονεία απέναντι σε ό,τι θεωρείται φυσικό περιβάλλον κι έπειτα…

Έπειτα να θρηνήσουμε. Να αναζητήσουμε το «δίκιο» μας, να αναζητήσουμε βοήθεια, να απαιτήσουμε αποζημίωση, να αναρωτηθούμε για το απών Κράτος, προσέξτε όμως, καταγγέλλουμε την απουσία του Κράτους στη βοήθεια προς εμάς αλλά όχι στον έλεγχό μας. Το Κράτος φταίει αν τα σωστικά μέσα αργήσουν να εμφανιστούν, τα Κράτος βλαστημάμε αν ανακαλύψει τις αυθαιρεσίες μας και τιμωρηθούμε.

Το ασθενοφόρο, η πυροσβεστική να έρθουν σε χρόνο dt, η πολεοδομία καλύτερα να μην εμφανιστεί ποτέ. «Λίγος αμίαντος, δυο τρία ελενίτ, μερικοί τσιμεντόλιθοι, ένα αυθαίρετο στέγαστρο δε θα καταστρέψουν τη Φύση δα», έως ότου…

Έως ότου φυσήξει. Και μερικές φορές δυστυχώς θα φυσήξει πολύ, υπερβολικά ίσως. Και πιθανώς οι μετεωρολόγοι να το είχαν προβλέψει αλλά “έλα τώρα δε θα ζήσουμε δα και το The Perfect Storm” κι όμως πιθανώς να το ζήσουμε, εσχάτως συχνότερα. Υδροστρόβιλοι, ανεμοστρόβιλοι, ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και ακραία ανθρώπινη ανευθυνότητα.

Παρά τις προειδοποιήσεις και έκτακτα δελτία της ΕΜΥ, ας βγούμε με το παιδί να περπατήσουμε, ας πάμε στην ταβέρνα να φάμε, ας μείνουμε στο «ασφαλές» τροχόσπιτο, ας βγούμε με τη βάρκα για ψάρεμα. Ποσώς με ενδιαφέρει το αν ο ένας ήταν Έλληνας, ο άλλος Ρουμάνος, η εθνικότητα στην τραγωδία δε με αφορά, η ευκολία της τραγωδίας με σοκάρει. Οι στενοί δρόμοι – φραγμένες αρτηρίες των παραθεριστικών οικισμών, τα αφρόντιστα δέντρα, τα ακούρευτα χόρτα, οι πρόχειρες «εποχιακές» κατασκευές, τα παραγκόσπιτα, τα «ασφαλή» λυόμενα, είναι τα αποδεκτά – απαράδεκτα της καθημερινότητάς μας. Τα καλοκαιρινά μας, τα πρόχειρά μας.

Αυτό που έζησε η Χαλκιδική προχτές πιθανώς να μην το έχει ξαναζήσει ποτέ. Κάποιοι είπαν ότι είχε γίνει κάτι αντίστοιχο αρχές του ’80 στο Θερμαϊκό. Πιθανώς να μην το ξαναζήσει ποτέ, ίσως όμως και να το ξαναζήσει. Παίζουμε με τις πιθανότητες. Παλεύουμε με τη Φύση;

Ο καιρός θα στρώσει. Κοιτάξτε γύρω σας, τα σπίτια, τις σκεπές, τις ταράτσες, τα στέγαστρα των γκαράζ ή τις κεραμοσκεπές με τα νάιλον παραπετάσματα στις ταβέρνες. Όλα έχουν ένα κοινό. «Δουλεύουν» υπό Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες). Κατά το συντριπτικά περισσότερο χρόνο της ζωής μας στην Ελλάδα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε υπό κανονικές συνθήκες. Τη μια, τη μισή φορά που θα συμβεί το μη φυσιολογικό, θα φταίει «ο διάολος που έσπασε το ποδάρι του». Μαγικό ε;

Το νούμερο έκτακτης ανάγκης 112 δε λειτουργούσε πριν την τραγωδία στη Χαλκιδική, δε λειτουργούσε, παρά την καταστροφή στο Μάτι, τώρα λένε θα λειτουργήσει! Γελοίος ελληνικός κρατικός προγραμματισμός ευθύτατα ανάλογος της γελοιότητας του μέσου ελληνικού νοικοκυριού. Μη ρωτήσω καλύτερα αν ξέρετε που είναι ο φακός ή το φαρμακείο ή οι μπαταρίες στο σπίτι σας, στο εξοχικό σας, ε;

Η ζωή συνεχίζεται (εκτός ελαχίστων τραγικών εξαιρέσεων) και ο κυρ Μήτσος ο σκεπατζής θα γνωμοδοτήσει αντί μηχανικού ότι «κιόσκι που θα σου φτιάξω είναι αθάνατο, πρώτα θα πέσεις εσύ κάτω και μετά αυτό.» Πιθανώς κυρ Μήτσο μου και να είναι έτσι, αλλά γιατί να το ρισκάρουμε για ένα γαμωκιόσκι;

Πάνω που τέλειωνα το κείμενο, τσουπ πετάγεται ένα βιντεάκι στο timeline μου από την πατρίδα μου τη Χαλκίδα. Ξιφίας λέει βγήκε να γεννήσει μεταξύ ανθρώπων που κολυμπούσαν κι αυτοί τον πετροβόλησαν μέχρι θανάτου! Σωστά έπραξαν, τι δουλειά έχει το κωλόψαρο στη θάλασσα; Φοβήθηκαν λέει κι αντέδρασαν έτσι. Προσωπικά αν φοβόμουν θα έβγαινα από τη θάλασσα με σπριντ αλά Γιουσεϊν Μπολτ. Είμαι πολύ φλώρος μάλλον. Με πληγώνει η είδηση δυο φορές, μια για την απανθρωπιά κι άλλη μια για την πατρίδα μου.

Άνθρωπος εναντίον Φύσης σημειώσατε… Βάλτε όποιο σημείο θέλετε, τριπλή παραλλαγή που λέγαμε και στο παλιό ΠΡΟΠΟ. Το αποτέλεσμα δεν παίζεται στην κριτική ικανότητα, στη γνώση ή στην παιδεία μας. Είναι απολύτως της Τύχης.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.